Κυριακή 5 Μαΐου 2013

Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς.


Ειρήνη η Μεγαλομάρτυς

Η Ειρήνη ήταν θυγατέρα μονογενής του βασιλίσκου Λικινίου και της μητέρας της Λικινίας, από την πόλη Μαγεδώ, και αρχικά είχε ονομαστεί από τους γονείς της Πηνελόπη. Σωματικά ήταν πολύ όμορφη και ξεπερνούσε τις συνομήλικές της σε εμφάνιση.

Ο πατέρας της είχε οικοδομήσει για χάρη της ψηλό πύργο στον όποιο περνούσε τον χρόνο της μαζί με δέκα τρία όμορφα συνομήλικα παιδιά, έχοντας στη διάθεσή της κάθε άνεση και θρόνο και τραπεζαρία και λυχνία, φτιαγμένα όλα από χρυσό. Όταν έγινε έξι χρονών προσέλαβε ο πατέρας της Λικίνιος έναν γέροντα παιδαγωγό, τον Απελλιανό, για τη διαπαιδαγώγησή της.

Κάποιο βράδυ λοιπόν βλέπει η Ειρήνη σε δράμα να έρχεται ένα περιστέρι κρατώντας στο ράμφος του κλωναράκι ελιάς, πού το άφησε κοντά στο τραπέζι. Επίσης έναν αετό να φέρνει στεφάνι από λουλούδια και να το ακουμπά πάνω στο τραπέζι. Στη συνέχεια, από άλλο παράθυρο, να μπαίνει ένας κόρακας και ν’ αφήνει στο τραπέζι φίδι. Ενώ δε η Ειρήνη απορούσε και σκεφτόταν, τι άραγε να σημαίνουν αυτά πού είδε στο δράμα, ο γέροντας Απελλιανός της εξήγησε ότι:

Το μεν περιστέρι είναι παιδευτήριο γνώμης, το δε κλωναράκι της ελιάς επισφράγιση πραγμάτων και είσοδος του Βαπτίσματος, ο αετός, πού είναι ο βασιλιάς των πτηνών, με το στεφάνι του προαναγγέλλει τη νίκη της στους καλούς αγώνες, τέλος ο κόρακας, με το φίδι, υπονοεί τη θλίψη και ταλαιπωρία. Και γενικά ο γέροντας της εξήγησε τα πάντα και τον αγώνα του μαρτυρίου της περιέγραψε, αυτόν πού θα έκανε για τον Ιησού Χριστό. Έκτοτε πολλά παράδοξα λέγεται ότι συνέβησαν μ’ αυτήν.

Διότι άφησε το όνομα Πηνελόπη και ονομάστηκε από άγγελο Κυρίου Ειρήνη, μυήθηκε στην πίστη του Χριστού και προφητεύθηκε ότι χάρη σ’ αυτήν θα σωθούν πολλές μυριάδες ψυχών και ότι θα τη συναντήσει ο μαθητής του Παύλου Τιμόθεος και θα τη βαπτίσει.

Όταν αυτά πραγματοποιήθηκαν, συνέτριψε και έριξε κάτω τα είδωλα πού είχε στο σπίτι ο πατέρας της. Και κατά πρώτον δικάζεται από τον ίδιο τον πατέρα της, ο όποιος διέταξε να ποδοπατηθεί από άλογα, ένα από τα οποία αντί να προξενήσει κάτι κακό σ’ εκείνην, όρμησε εναντίον του βασιλίσκου Λικινίου, τον έριξε κάτω, του έσπασε το δεξί χέρι και αφού τον σκότωσε, με ανθρώπινη λαλιά μακάρισε την αγία. Αμέσως λοιπόν τότε εκείνη ελευθερώθηκε από τα δεσμά και αφού άκουσε την παράκληση των παρισταμένων, προσευχήθηκε και ανάστησε το νεκρό πατέρα της. Ο οποίος μαζί με τρεις χιλιάδες άντρες και τη γυναίκα του πίστεψε στο Σωτήρα Χριστό και δέχθηκε το Βάπτισμα. Και αφού παραιτήθηκε από τα βασιλικά του καθήκοντα, έζησε στο έξης στον πύργο πού είχε οικοδομήσει για την κόρη του.

Όταν στη βασιλεία τον διαδέχθηκε ο Σεδεκίας, εξαναγκάστηκε και πάλι η αγία να θυσιάσει στα είδωλα. Επειδή όμως δεν υπάκουσε, την έβαλαν με το κεφάλι προς τα κάτω σε ένα λάκκο γεμάτο διάφορα δηλητηριώδη ερπετά. Εκείνη παρέμεινε άβλαβής και όταν μετά από τέσσερις ημέρες την έβγαλαν, της έκοψαν με πριόνι τα πόδια. Και πάλι άγγελος Κυρίου την έκανε καλά. Στη συνέχεια την έδεσαν σε τροχό, όμως το νερό πού κινούσε τον τροχό σταμάτησε και η αγία δεν έπαθε τίποτε. Βλέποντας αυτό το θαύμα, προσήλθαν στην πίστη του Χριστού οκτώ χιλιάδες λογικών ψυχών.

Όταν ο Σεδεκίας έχασε τη βασιλεία από το γιο του Σαβώριο πού εκστράτευσε εναντίον του, η αγία Ειρήνη τον συνάντησε στην είσοδο της πόλεως. Εκεί, τόσο τον Σαβώριο όσο και τον στρατό του τον τύφλωσε κατόπιν προσευχής της και τον τιμώρησε. Και πάλι όμως προσευχήθηκε και τους χάρισε το φώς.

Τότε της βάζουν καρφιά στις φτέρνες, της φορτώνουν ένα σακί γεμάτο άμμο και την υποχρεώνουν να τρέξει τρία μίλια. Η γη όμως άνοιξε στα δύο κάτω από τα πόδια τους και κατάπιε δέκα χιλιάδες άντρες ειδωλολάτρες και τους υπηρέτες του τυράννου. Το θαύμα αυτό έκανε άλλες τριάντα χιλιάδες άντρες να πιστέψουν στο Χριστό.  Παρόλα αυτά ο τύραννος Σαβώριος παρέμενε άπιστος, γι’ αυτό και άγγελος Κυρίου εμφανίστηκε και τον θανάτωσε.

Αφού η Μεγαλομάρτυς αφέθηκε ελεύθερη και περιόδευε την πόλη, πολλά θαύματα ενεργούνταν με τη χάρη της. Όταν μάλιστα πήγε στον πύργο, στον όποιο έμενε ο πατέρας της μαζί με τον πρεσβύτερο Τιμόθεο, εμφάνισε πέντε μυριάδες ψυχές πού με τη διδασκαλία είχαν προσέλθει στο Χριστό και μαζί με αυτούς και τους τριάντα τρεις άντρες πού ήταν ταγμένοι να φυλάγουν τον πύργο. Στη συνέχεια πήγε στη πόλη Καλλίνικο, την όποια διοικούσε ο Νουμεριανός.

Αφού εμφανίστηκε μπροστά του, ομολόγησε πίστη στο Χριστό και για τιμωρία της ρίχνεται μέσα σε τρία χάλκινα βόδια, πού είχαν πυρακτωθεί, στο ένα κατόπιν του άλλου. Όταν την έβαλαν στο τρίτο πυρωμένο βόδι, εκείνο παραδόξως κινήθηκε και περπάτησε και κατόπιν έσπασε, η δε αγία βγήκε άκαυτη, με αποτέλεσμα να προσέλθουν και να πιστέψουν στο Χριστό περίπου δύο μυριάδες.

Στη συνέχεια ο βασιλιάς, πού αρρώστησε και έφευγε από τη ζωή, έδωσε εντολή στον έπαρχο να μη την αφήσει αλλά να την τιμωρήσει. Εκείνος την οδήγησε σιδεροδέσμια και την έβαλε μέσα σε δυνατή φωτιά. Άγγελος όμως Κυρίου έσβησε τη φλόγα και η αγία Ειρήνη διέμεινε άβλαβής, ενώ και τα δεσμά της έσπασαν.  Αποτέλεσμα ήταν να μείνει κατάπληκτος ο έπαρχος και μαζί με τους εκεί παρευρισκόμενους να πιστέψει και να προσέλθει στο Χριστό. Όταν η σχετική για την αγία φήμη ξαπλώθηκε παντού, ο Σαβώριος, βασιλιάς των Περσών, διέταξε να αποκεφαλιστεί. Μόλις αυτό έγινε, τοποθετήθηκε σε τάφο και πάλι όμως ανασταίνεται από άγγελο  πού την μακάρι σε για τους αγώνες της υπέρ του Χριστού και για το ότι θα μνημονεύεται στους μετέπειτα χρόνους.

»Μετά τον αποκεφαλισμό της και την εκ νεκρών ανάσταση της, λέγεται ότι κρατώντας στο χέρι της κλάδο ελιάς πήγε στην πόλη Μεσημβρία και εμφανίστηκε στο βασιλιά. Βλέποντας την εκείνος πίστεψε στο Χριστό και βαπτίσθηκε από τον πρεσβύτερο Τιμόθεο, μαζί με πολλές μυριάδες ανθρώπων. Στη συνέχεια έφτασε στην πατρίδα της Μαγεδώ,  κοντά στους γονείς της. Και για μεν τον πατέρα της, πού είχε ήδη φύγει από την παρούσα ζωή, δάκρυσε, έμεινε δε ένα διάστημα μαζί με τη μητέρα της.

Ύστερα ένα σύννεφο την πήρε και την πήγε στην Έφεσο όπου έζησε, επιτελώντας πολλά θαύματα, και την αποκαλούσαν αληθινή ισαπόστολο. Κατόπιν συνάντησε τον Απελλιανό, πού ο πατέρας της τον είχε προσλάβει στον πύργο ως παιδαγωγό και διδάσκαλο της στα ιερά γράμματα. Τότε η αγία, αφού από τους χριστιανούς της Εφέσου πήρε μαζί της μόνο έξι άντρες και τον Απελλιανό, πήγε σ’ έναν καινούργιο τάφο στον όποιο δεν είχε ποτέ ταφεί κάποιος άλλος, και μπήκε σ’ αυτόν για να κοιμηθεί. Έδωσε δε εντολή, για τέσσερις ημέρες να μη σηκώσουν την πέτρινη πλάκα πού θα έβαζε πάνω στον τάφο ο διδάσκαλος Απελλιανός. Μόλις όμως πέρασαν δύο ημέρες, η πλάκα βρέθηκε σηκωμένη και το σώμα της Μάρτυρος έλειπε. Όλα βέβαια αυτά για την ανθρώπινη λογική ίσως σε κάποιους να φαίνονται απίστευτα, αλλά τα αδύνατα στους ανθρώπους είναι δυνατά στον Θεό.

Η τιμή της Μεγαλομάρτυρος

Στην Κωνσταντινούπολη, είχαν ανεγερθεί και αφιερωθεί στο όνομά της μεγαλοπρεπείς ναοί. Πρώτος ναός είχε ανεγερθεί από τον όσιο Μαρκιανό
στα παράλια της Πόλης, αυτός του Περάματος, ενώ συνεχόμενος στο ναό της του Θεού Σοφίας υπήρχε και ναός της Αγίας Ειρήνης πού οικοδομήθηκε
από τον Μέγα Κωνσταντίνο και ανακαινίστηκε από τον Ιουστινιανό. Στην περιοχή του Γαλατά είχε ανεγερθεί ήδη από τον 3ο αιώνα ναός προς τιμήν της,
ενώ και στη Ρώμη είχε συμβεί το ίδιο. Στην εποχή μας, τόσο στον ελλαδικό όσο και στον εκτός αυτού χώρο, αρκετοί ναοί μεγαλοπρεπείς είναι αφιερωμένοι
στην πανίερη μνήμη της, ενώ το όνομά της δίνεται σε πολλά κοριτσάκια.

Η μνήμη της Αγία εορτάζεται από την Εκκλησία μας στις 5 Μαΐου.

De Siris

Άγιος Εφραίμ


Άγιος Εφραίμ (Νέας Μάκρης)

O Εφραίμ λέγεται ότι έζησε μεταξύ 1384 και 1426. Είναι ένας από τους "νεοφανείς αγίους" για τον οποίο δεν υπάρχουν ιστορικά γραπτά ή άλλα ευρήματα που να τεκμηριώνουν είτε την ύπαρξη του ως ιστορικό πρόσωπο είτε την προσέγγιση ή όχι όσων διηγείται η πρόσφατη εκκλησιαστική παράδοση με πραγματικά ιστορικά συμβάντα.

Τα λεπτομερή βιογραφικά στοιχεία του αποκαλύφθηκαν στη μοναχή Μακαρία Δεσύπρη σε μια σειρά από οράματα που είχε το 1950. Σύμφωνα με αυτά, το κοσμικό όνομα του Αγίου Εφραίμ ήταν Κωνσταντίνος Μόρφης. Γεννήθηκε στις 14 Σεπτεμβρίου του 1384 στα Τρίκαλα. Ήταν γιος πολυμελούς οικογένειας, η οποία για να τον γλυτώσει από το παιδομάζωμα τον έστειλε στη Μονή Ευαγγελισμού της Θεοτόκου σε ηλικία μόλις 14 ετών. Εκεί έμεινε εως την ηλικία των 18 ετών σαν δόκιμος μοναχός. Τότε χρίστηκε μοναχός και σε λίγα χρόνια Ιερέας.

Από το 1416 που κατελήφθη η Αθήνα από τους Οθωμανούς η Ιερά Μονή γνώρισε δυο καταστροφές. Κατά την πρώτη ο άγιος έτυχε να προσεύχεται σε μια σπηλιά στο βουνό αλλά στη δεύτερη στις 14 Σεπτεμβρίου του 1425 επέστρεψαν και τον βασάνισαν με ιδιαίτερη αγριότητα για οκτώμισι μήνες. Μαρτύρησε στις 5 Μαΐου 1426 σε ηλικία 42 ετών.

Η μνήμη του εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία στις 3 Ιανουαρίου (ανακομιδή λειψάνων) και 5 Μαΐου (ανάμνηση μαρτυρίου).

Εύρεση σκηνώματος

Ο Άγιος Εφραίμ είναι ένας "νεοφανής" άγιος. Η μοναχή Μακαρία Δεσύπρη βρήκε το ιερό σκήνωμα στις 3 Ιανουαρίου 1950 στον τόπο όπου σήμερα βρίσκεται η Ιερά Μονή Αμώμων στη Νέα Μάκρη Αττικής.

Ανακήρυξη σε Άγιο

Κατόπιν του υπ’ αριθμ. Πρωτ. 217 και από 11ης μηνός Μαρτίου ε. ε. Γράμματος της Αυτού Θειοτάτης Παναγιότητος του Οικουμενικού Πατριάρχου κ. Βαρθολομαίου, "υπό της εν Κωνσταντινουπόλει Αγίας του Χριστού Μεγάλης Εκκλησίας, συνωδά τη κρατούση πράξει και τάξει της Αγίας ημών Εκκλησίας, ανεγράφη προσφάτως εν ταις Αγιολογικαίς δέλτοις της Εκκλησίας ο Άγιος Ένδοξος Οσιομάρτυς Εφραίμ ο νέος, ο εν τω όρει των Αμώμων μαρτυρικώς τελειωθείς, της μνήμης αυτού τελουμένης τη 5η Μαΐου εκάστου έτους, της δε ευρέσεως των λειψάνων αυτού εορταζομένης τη γ Ἰανουαρίου εκάστου έτους, εκδοθείσης επί τούτω Πατριαρχικής και Συνοδική Πράξεως".

Ιερά Μονή

Η Ιερά Μονή του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου όπου βρίσκεται το σκήνωμα του αγίου Εφραίμ είναι στο Όρος Αμώμων Αττικής στη Νέα Μάκρη.

De Siris

Νίκος Γούναρης


Νίκος Γούναρης

Ο Νίκος Γούναρης γεννήθηκε το 1915 και πέθανε στις 5 Μαΐου 1965, ήταν Έλληνας τραγουδιστής που έκανε καριέρα την δεκαετία του 1950. Είναι επίσης γνωστός από την συμμετοχή του στο Τρίο Μπελκάντο.

O τραγουδιστής με τη βελούδινη φωνή, Νίκος Γούναρης, γεννήθηκε στη Ζαγορά του Πηλίου το 1915 και μεσουράνησε τη δεκαετία του 1950 στο ελληνικό πεντάγραμμο, είτε σόλο, είτε σε συνεργασία με το Τρίο Μπελκάντο. Υπηρέτησε με συνέπεια το λεγόμενο ελαφρό τραγούδι, αυτό που πολλοί Έλληνες αποκαλούν «Ευρωπαϊκό».

Η δεκαετία του ’50 χαρακτηρίστηκε από τη μεγάλη κόντρα του λαϊκού και ελαφρού τραγουδιού, το οποίο ταίριαζε απόλυτα με την προσπάθεια της Ελλάδας να γίνει επιτέλους Ευρώπη, μετά τον αδελφοκτόνο εμφύλιο πόλεμο. Ο Γούναρης ήταν ο κύριος εκφραστής αυτού του είδους. Χαρακτηριστικά είναι τα λόγια του Τσιτσάνη: «Όσο υπάρχει Γούναρης δεν μπορεί το λαϊκό να σηκώσει κεφάλι». Το λαϊκό τραγούδι θα πάρει, βεβαίως, τη ρεβάνς πολύ σύντομα, τη δεκαετία του ’60 και θα κυριαρχήσει ολοκληρωτικά τα επόμενα χρόνια.

Ο Νίκος Γούναρης πρωτοεμφανίστηκε το 1936 και αναδείχθηκε στην Κατοχή, παράλληλα με τη συμμετοχή του στην Αντίσταση. Προσέφερε ανεκτίμητες υπηρεσίες στον αγώνα της απελευθέρωσης και για τις πράξεις του τιμήθηκε με το Αριστείο της Εθνικής Αντίστασης.

Μεγάλες επιτυχίες του υπήρξαν τα τραγούδια: «Αυτός ο άλλος», «Ένα βράδυ που ’βρεχε», «Σκαλί σκαλί θα κατεβώ» και «Άρχισαν τα όργανα».

Πέθανε στις 5 Μαΐου του 1965, χτυπημένος από την επάρατη νόσο.

Επιλεγμένα τραγούδια

Αλλάχ
Αν ήμουνα Θεός
Άρχισαν τα όργανα
Αυτός ο άλλος
Για μας κελαηδούν τα πουλιά
Για τις γυναίκες ζούμε
Για την απονιά σου
Γλυκά μου μάτια αγαπημένα
Ένα βράδυ που ΄βρεχε
Έρωτά μου
Εσύ με κάνεις να γράφω τραγούδια
Η Σουσουράδα
Θυμήσου
Και ρωτάω τα κύματα
Λίγα λουλούδι
Μαντινάδες
Μαρί
Μαχαραγιάς αν ήμουνα
Μ΄ έκαψες, μ΄ έκαψες
Μη μου παραπονιέσαι
Μη σε τρομάζουν τα γκρίζα μαλλιά μου
Μια κότα στρουμπουλή
Μπέμπα
Να το πάρεις το κορίτσι
Να ΄χα δυο ζωές να σ΄ αγαπούσα
Ο Καπετάνιος
Ο Κουμπάρος κι η Κουμπάρα
Ο μήνας έχει εννιά
Ο παλιατζής
Όλα τα τραγούδια μου τα ΄γραψα για σένα
Όμορφη Αθήνα
Πάμε στα μπουζούκια
Ποιά να ΄σαι εσύ
Που να ΄σαι τώρα αγαπημένη
Σε είδα να κλαδεύεις
Σκαλί, καλέ μου, σκαλί
Το τραγούδι της Αθήνας
Τα γαλανά ματάκια σου
Τράβα σωφέρ μη σταματάς

De Siris

Τετάρτη 1 Μαΐου 2013

Στάθης Δρογώσης


Στάθης Δρογώσης

Ο Στάθης Δρογώσης γεννήθηκε στην Αθήνα την 1η Μαΐου 1977 και είναι Έλληνας μουσικός, συνθέτης και τραγουδιστής.

Είναι πτυχιούχος πιάνου με σπουδές κοντά στην καθηγήτρια κα Μοιρούλα Νάσου, ενώ έχει κάνει και σπουδές ανώτερων θεωρητικών και κρουστών ορχήστρας.

Υπήρξε τραγουδιστής και ένας από τους βασικούς συνθέτες του συγκροτήματος «Τα φώτα που σβήνουν», το οποίο κυκλοφόρησε τους δίσκους «Τα φώτα που σβήνουν» (Warner,1999)  και «Η γη απ' τ' αστέρια» (Warner,2001). Με το συγκρότημα επίσης συμμετείχε στο δίσκο αφιέρωμα στον Παύλο Σιδηρόπουλο με τον τίτλο «Στον Π» (Minos-EMI,2000) διασκευάζοντας το τραγούδι «Που να γυρίζεις».

Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος το 2001 εργάστηκε ως μουσικός, τραγουδιστής και ενορχηστρωτής, σε  συναυλίες με έργα του Μίκη Θεοδωράκη, όπως τα «Λυρικά» σε στίχους του Τάσου Λειβαδίτη, που παρουσιάστηκαν διασκευασμένα στο Γκάζι (2001) και στο «Ο ήλιος και ο χρόνος» σε στίχους του Μίκη Θεοδωράκη που παρουσιάστηκε στο Ηρώδειο το καλοκαίρι του 2002. Μέσω αυτής της συναυλίας του δόθηκε η μεγάλη ευκαιρία να μελοποιήσει και να τραγουδήσει στίχους του Μίκη Θεοδωράκη από το ίδιο έργο, το τραγούδι «Πυροβολήστε τον χρόνο».
 
Με τίτλο «Ο χειμώνας δε θα 'ρθει»  κυκλοφόρησε το Δεκέμβριο του 2003 από τη Minos-EMI ο πρώτος προσωπικός του δίσκος σε παραγωγή του Μανώλη Φάμελλου. Τον Οκτώβρη του 2005 ο Στάθης Δρογώσης πήρε μέρος στο Φεστιβάλ Ελληνικού τραγουδιού της Θεσσαλονίκης με το τραγούδι «Θα περάσουν οι μέρες», το οποίο κυκλοφορεί στο repackaging του πρώτου προσωπικού του δίσκου.

Έναν χρόνο αργότερα κυκλοφορεί ο δεύτερος προσωπικός του δίσκος από τη Μinos EMI με τίτλο «Άλλη Γη» σε παραγωγή του ίδιου και του Κωστα Γιαννίρη, ενώ τον Μάιο του 2009 κυκλοφόρησε τον τρίτο προσωπικό του δίσκο από την LYRA "Η αγάπη στο τέλος" σε παραγωγή του ίδιου και του συγκροτήματος "ΔΡΑΜΑΜΙΝΗ", το οποίο αποτελείται από τους Γιάννη και Χάρη Μιχαηλίδη.

Την μεγάλη και τολμηρή για κάποιους απόφαση παίρνει τον Δεκέμβρη του 2010 όταν δημιουργεί την δική του δισκογραφική εταιρεία «Antelma Music» και κυκλοφορεί μέσω αυτής τον τέταρτο προσωπικό του δίσκο με τίτλο «Όμορφη Ζωή» σε παραγωγή του ίδιου και των Δραμαμίνη. Για πρώτη φορά στη Ελλάδα ένας καλλιτέχνης με ραδιοφωνική παρουσία και πολλά γνωστά τραγούδια επέλεξε να δώσει ακόμα και δωρεάν τη δουλειά του από το site της εταιρείας του http://www.antelmamusic.com/.

Στόχος της εταιρείας είναι να βοηθήσει κι άλλους νέους καλλιτέχνες να κάνουν γνωστή τη δουλειά τους.

Ο Στάθης Δρογώσης το 2004 είναι υπεύθυνος για την παραγωγή και την ενορχήστρωση του πρώτου προσωπικού δίσκου του τραγουδοποιού Γιώργου Μυλωνά με τίτλο «Καλοκαίρια που γελούν», δείχνοντας έτσι την ευαισθησία και την προσφορά του στους νέους ανερχόμενους καλλιτέχνες.

Επίσης το 2010 υπογράφει την παραγωγή και την ενορχήστρωση του δίσκου του Δημήτρη Λάμπου με τίτλο «Μη σε φοβίσει η αγέλη»  ο οποίος κυκλοφορεί από την Λύρα.

Η πολύπλευρη καλλιτεχνική και ανήσυχη προσωπικότητα του Στάθη Δρογώση είναι η αιτία που τον ώθησε να γράψει τραγούδια και μουσική ακόμη και για το θέατρο, όπως το 2005 στην παράσταση της Βίλης Σωτηροπούλου «Show business» στο Bar theatre "Vanilla" και σε δύο παραστάσεις της ομάδας ex animo «Sorry Sold Out» (2006-2007) & «Νοσφεράτου Διδόντικους» σε σκηνοθεσία Γιάννη Μαργαρίτη στο Θέατρο της Άνοιξης, ενώ στην τελευταία έπαιζε μουσική πάνω στη σκηνή δοκιμάζοντας και τις υποκριτικές του ικανότητες παίζοντας ο ίδιος ζωντανά και ένα μικρό ρόλο...

Το 2009-2011 συνεργάζεται ξανά με την Βίλη Σωτηροπούλου στην παράσταση «Κάθε Δευτε΄ρα χωρίζουμε» σε σκηνοθεσία  Γ. Μιχαηλίδη στο Θέατρο του Ήλιου και στο Θέατρο Χυτήριο (2010-2011).

Επίσης στην παράσταση της ομάδας ex animo «Το ντοκυμανταίρ» στο θέατρο ALTERA PARS.

Από τον χειμώνα του 2009 έχει δική του ραδιοφωνική εκπομπή στο www.mindradio.gr με τίτλο «Αντέλμα».

Ο Στάθης Δρογώσης έχει εμφανιστεί στη σκηνή με τους Μανώλη Φάμελλο (αρκετά χρόνια), τον Νίκο Πορτοκάλογλου (2005-2006 σε σχεδόν όλη την Ελλάδα), Ζακ Στεφάνου (χειμώνας 2006-άνοιξη 2007) Νίκο Ζιώγαλα (χειμώνας του 2004), Γιώργο Δημητριάδη, Βασίλη Καζούλη, Κώστα Λειβαδά, Μάνο Πυροβολάκη, Αντριάννα Μπάμπαλη, Ευσταθία.

Τέλος εκτός από τους προσωπικούς του δίσκους έχει συμμετάσχει ως μουσικός-ενορχηστρωτής σε δίσκους πολλών καλλιτεχνών όπως ο Νίκος Ζιώγαλας, Βασίλης Καζούλης, Μανώλης Φάμελλος, Χάρις Αλεξίου, Γιώργος Δημητριάδης, Οδυσσέας Τσάκαλος κα.

De Siris