Τρίτη 22 Δεκεμβρίου 2009

"Άρνη"


Ξενοδοχείο «Άρνη» Καρδίτσας

Στο κέντρο της πόλης της Καρδίτσας, βρίσκεται το ξενοδοχείο «Άρνη». Πρόκειται για μεγαλοπρεπές νεοκλασικό διώροφο μέγαρο, με εκλεκτικιστικές επιρροές. Κτίστηκε το 1921 από τον πολιτικό και επιχειρηματία Κωνσταντίνο Τερτίπη.

Το ονόμασε «Άρνη» προς τιμήν του αδελφού του, Δημητρίου, ο οποίος το 1878 έδωσε νικηφόρα μάχη κατά των Τούρκων στην περιοχή της προϊστορικής «Άρνης», στον σημερινό Πύργο Κιερίου.

Τη στέψη του κτηρίου κοσμούσε περίτεχνος τρούλος, που κατέρρευσε στους σεισμούς του 1954. Η προσπάθεια να αποκατασταθεί στις αρχές της δεκαετίας του ’90 απέτυχε αισθητικά και αντικαταστάθηκε από κεραμοσκεπή.

Το κτήριο στέγαζε στους δυο ορόφους πολυτελές ξενοδοχείο, ενώ στο ισόγειο υπήρχε αίθουσα κινηματογράφου-θεάτρου, δεξιώσεων και καφεζυθοπωλείου. Το καφενείο που για πολλά χρόνια στεγαζόταν στον ισόγειο χώρο, είχαν στέκι τους πολλές προσωπικότητες της περιοχής.
Το 1943 επιτάχθηκε από τις δυνάμεις κατοχής και αμέσως μετά από τις αντιστασιακές οργανώσεις.

Από το ’50 η «Άρνη» παραδόθηκε στη φθορά του χρόνου, μέχρι το 2005 που ανακαινίστηκε πλήρως για να μετατραπεί σε ξενοδοχείο πρώτης κατηγορίας και να ξαναγίνει στολίδι της πόλης।


De Siris

Πέμπτη 17 Δεκεμβρίου 2009

Αδελφοί Ράιτ


Η ιστορική πτήση των αδελφών Ράιτ!


Στις 17 Δεκεμβρίου 1903, σ' ένα απόμερο ψαροχώρι των ΗΠΑ, δύο κατασκευαστές ποδηλάτων πέταξαν το πρώτο αεροπλάνο, αλλάζοντας τον κόσμο για πάντα। Η πρώτη πτήση των αδελφών Ράιτ διάρκεσε μόλις 12 δευτερόλεπτα και διάνυσε απόσταση 37 μέτρων, λιγότερο από το μήκος ενός σημερινού Airbus Α320 ή ενός Boeing 747। Ήταν η πρώτη φορά που ο άνθρωπος πραγματοποίησε μια απολύτως ελεγχόμενη μηχανοκίνητη πτήση με ένα αεροπλάνο βαρύτερο από τον αέρα।


Ο Γουίλμπερ (1867 - 1912) και ο Όρβιλ Ράιτ (1871 - 1948) άρχισαν να ενδιαφέρονται για τις πτήσεις το 1878, όταν ο πατέρας τους Μίλτον τους χάρισε ένα λαστιχένιο παιχνίδι, που έμοιαζε με ελικόπτερο. Δεκαπέντε χρόνια αργότερα τα δύο αδέλφια άνοιξαν μια εταιρεία κατασκευής και εμπορίας ποδηλάτων στη γενέτειρά τους Ντέιτον του Οχάιο. Όσα έμαθαν για τα ποδήλατα -η ανάγκη για μια ανθεκτική, ελαφρά κατασκευή, η σπουδαιότητα της ισορροπίας, του ελέγχου και της αντίστασης του αέρα- ήταν ανεκτίμητα εφόδια για την κατασκευή ενός αεροπλάνου.


Το 1899 άρχισαν να κατασκευάζουν ανεμόπτερα και να ανακαλύπτουν μέσα από την πράξη τους νόμους της αεροναυτικής, με τη δημιουργία μιας αεροδυναμικής σήραγγας στο Ντέιτον. Το 1903 ήταν έτοιμοι να πραγματοποιήσουν το μεγάλο άλμα, αφού κατασκεύασαν αξιόπιστους κινητήρες και έλικες. Το πεδίο των δοκιμών τους ήταν ένα παραθαλάσσιο χωριό στη Βόρεια Καρολίνα, που ονομαζόταν Κίτι Χοκ. Το διάλεξαν για τους σταθερούς ανέμους του και τις πολλές αμμουδιές του, χρήσιμες για τη φάση της προσγείωσης και την αποφυγή ατυχημάτων και ανεπιθύμητων τραυματισμών.

Το αεροπλάνο που κατασκεύασαν είχε το όνομα «Flyer 1» («Αεροπόρος 1»). Ήταν διπλάνο και κατασκευασμένο από ξύλο ελάτης. Είχε βάρος 341 κιλά μαζί με τον πιλότο, μήκος 6,5 μέτρα, άνοιγμα πτερύγων 12,3 μέτρα, ενώ το ένα φτερό του ήταν μεγαλύτερο από το άλλο κατά μερικά εκατοστά, προκειμένου να υπάρχει μεγαλύτερη ευστάθεια στο αεροπλάνο. Η μηχανή ήταν πρωτότυπη κατασκευή του υπαλλήλου των Ράιτ, Τσάρλι Τέηλορ, και δανειζόταν πολλά στοιχεία από την τεχνολογία του ποδηλάτου, επειδή οι κινητήρες των αυτοκινήτων είχαν πολύ μεγάλο βάρος. Ο πιλότος ήταν τοποθετημένος μπρούμυτα και με ένα μοχλό κατηύθυνε το πηδάλιο.

Η πρώτη πτήση του Flyer 1 έγινε στις 14 Δεκεμβρίου με πιλότο τον Γουίλμπουρ, που κέρδισε τον Όρβιλ στο στρίψιμο του νομίσματος. Δεν ήταν το ίδιο τυχερός και στην πτήση, αφού το αεροπλάνο δεν πρόλαβε να πάρει ύψος και κατέπεσε, ευτυχώς χωρίς ο Γουίλμπουρ να πάθει το παραμικρό. Το αεροπλάνο έπαθε ζημιές και χρειάστηκαν τρεις μέρες για να επισκευαστούν.

Στις 17 Δεκεμβρίου το Flyer ήταν έτοιμο με τον Όρβιλ στο κόκπιτ». Ήταν 10:35 το πρωί, όταν το αεροπλάνο απογειώθηκε αυτοδύναμα και μετά από 12 δευτερόλεπτα στον αέρα προσγειώθηκε κανονικά. Ο Όρβιλ Ράιτ είχε γράψει ιστορία. Στη συνέχεια, τα δύο αδέλφια πραγματοποίησαν, εναλλάξ, τρεις ακόμα πτήσεις σε ευθεία γραμμή, με την τελευταία να διαρκεί 59 δευτερόλεπτα και να διανύει μια απόσταση 260 μέτρων.

Τρίτη 15 Δεκεμβρίου 2009

Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος


Βασίλειος Β' ο Βουλγαροκτόνος


Βυζαντινός αυτοκράτωρ και επίλεκτο μέλος της Μακεδονικής Δυναστείας. Υπήρξε ένας από τους πιο προβεβλημένους βυζαντινούς στη συλλογική μας μνήμη, ιδιαίτερα τα χρόνια των Βαλκανικών Πολέμων και την εποχή του Ψυχρού Πολέμου. Τελευταία, λόγω των κατακλυσμιαίων αλλαγών στις διεθνείς σχέσεις, οι μετοχές του είναι πεσμένες στην κλίμακα των ηρώων του Ελληνισμού.

Ο Βασίλειος γεννήθηκε το 958 και ήταν γιος του αυτοκράτορα Ρωμανού του Β' και της Θεοφανούς. Ανέβηκε στο θρόνο του Βυζαντίου το 976, σε ηλικία μόλις 18 ετών. Σχεδόν αγράμματος, αλλά ικανότατος στρατιωτικός, ξεκαθάρισε πρώτα την επικράτειά του από τις εμφύλιες διαμάχες με τις εξεγέρσεις του Βάρδα Σκληρού και του Βάρδα Φωκά. Διαχειρίστηκε με σύνεση τα οικονομικά, αφήνοντας γεμάτα τα κρατικά θησαυροφυλάκια, όταν πέθανε.

Ανέπτυξε ιδιαίτερες σχέσεις με τους Ρώσους. Πάντρεψε την πορφυρογέννητη αδελφή του Άννα με τον πρίγκιπα του Κιέβου Βλαδίμηρο, που βαφτίστηκε χριστιανός. Η ενέργεια αυτή είχε ως συνέπεια τον μαζικό εκχριστιανισμό του ρωσικού λαού.

Η μεγάλη προσφορά του Βασιλείου στο Βυζάντιο, όπως μαρτυρά το προσωνύμιο του, υπήρξε η κατάλυση του βουλγαρικού κράτους. Οι Βούλγαροι υπό τον Τσάρο Σαμουήλ είχαν δυναμώσει πολύ και απειλούσαν το Βυζάντιο. Το 987, σε μάχη κοντά στη Λάρισα, ο Σαμουήλ κατατροπώνει τον Βασίλειο, γεγονός που σημάδεψε για όλη του τη ζωή την πολιτική του απέναντι τους.

Η αποφασιστική μάχη κατά των Βουλγάρων δόθηκε στις 29 Ιουλίου 1014 στην τοποθεσία Κλειδί, πλησίον των Σερρών. Ο στρατηγός του Νικηφόρος Ξιφίας συνέτριψε τον στρατό του Σαμουήλ, συλλαμβάνοντας 14.000 αιχμαλώτους.

Ο θρίαμβος του Βασιλείου γρήγορα μετατράπηκε σε καταισχύνη, εξαιτίας μιας απάνθρωπης πράξης, που όμοιά της δεν υπάρχει στην παγκόσμια ιστορία. Όπως αναφέρει ο χρονικογράφος Ιωάννης Σκυλίτζης, ο Βασίλειος δίνει εντολή να τυφλωθούν όλοι οι αιχμάλωτοι, αφήνοντας σε κάθε εκατοντάδα ένα μονόφθαλμο για να οδηγήσει τους υπόλοιπους πίσω στον βασιλιάς τους, ο οποίος μόλις αντίκρισε το φρικτό θέαμα ξεψύχησε.

Ο Βασίλειος δικαιολογήθηκε για την πράξη του αυτή ότι ήταν απολύτως νόμιμη και προβλεπόμενη από τους νόμους του Βυζαντίου. Οι Βούλγαροι του Σαμουήλ θεωρήθηκαν στασιαστές, επειδή ανήκαν στην αυτοκρατορία και γι' αυτό τους επιβλήθηκε η ανάλογη ποινή. Μετά τη νίκη του, ο Βουλγαροκτόνος κατέβηκε στην Αθήνα, ανέβηκε στην Ακρόπολη και προσκύνησε την Παναγιά την Αθηνιώτισσα, ναός της οποίας είχε γίνει ο Παρθενώνας.

Εκτός από τους Βουλγάρους ο Βασίλειος πολέμησε και νίκησε τους Άραβες στη Συρία, του Λογγοβάρδους στην Ιταλία, τους Αρμένιους στην Κιλικία και τους Νορμανδούς στη Σικελία. Υπήρξε ισχυρή και αντιφατική προσωπικότητα, ένας αφοσιωμένος στο καθήκον του μονάρχης, που σημάδεψε τη Βυζαντινή ιστορία.

Πέθανε στις 15 Δεκεμβρίου 1025, σε ηλικία 67 ετών, έχοντας περάσει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του πάνω σ' ένα άλογο, πολεμώντας διαρκώς।

Τρίτη 8 Δεκεμβρίου 2009

Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς


Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς


Έχει υπολογιστεί ότι κάθε χρόνο πληρώνονται σε όλο τον κόσμο για δωροδοκίες 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, γεγονός που εντείνει τη διαφθορά και συμβάλλει στην υπονόμευση του μέλλοντος των επερχόμενων γενεών. Κάθε πράξη δωροδοκίας συμβάλλει στη φτώχεια, αποτελεί τροχοπέδη στην πρόοδο και αποστερεί πόρους για επενδύσεις.

Τη διαφθορά μάχεται εδώ και χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο η μη κυβερνητική οργάνωση «Διεθνής Διαφάνεια», που έπεισε τον ΟΗΕ να υιοθετήσει σχετικές πρωτοβουλίες. Η 9η Δεκεμβρίου γιορτάζεται ως Παγκόσμια Ημέρα κατά της Διαφθοράς, γιατί την ημερομηνία αυτή του 2003 η γενική συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε τη Συνθήκη κατά της Διαφθοράς.

Από: www.sansimera.gr

John Winston Ono Lennon


John Winston Ono Lennon

O Τζων Λένον (John Winston Ono Lennon, 9 Οκτωβρίου 1940 – 8 Δεκεμβρίου 1980) ήταν Άγγλος μουσικός και ιδρυτικό μέλος του συγκροτήματος των Beatles. Εκτός από την επιτυχημένη μουσική του σταδιοδρομία, διακρίθηκε επίσης ως ακτιβιστής του 20ου αιώνα, υιοθετώντας έντονη δράση σε κοινωνικά ζητήματα, ειδικότερα ως ηγετική μορφή του κινήματος ενάντια στον πόλεμο του Βιετνάμ. Η μουσική του επηρέασε πολλούς δημιουργούς και θεωρείται από τους πιο δημοφιλείς και πολυδιασκευασμένους τραγουδοποιούς. Ως μέλος των Beatles, τα τραγούδια του αποτέλεσαν αφορμή για τη δημιουργία μια παγκόσμιας κίνησης εκδήλωσης θαυμασμού που ονομάστηκε Beatlemania. Μετά τη διάλυση των Beatles ακολούθησε ατομική πορεία στη δισκογραφία. Ανάμεσα στις κορυφαίες δημιουργίες του ανήκει το τραγούδι Imagine καθώς και το Give Peace a chance. Δολοφονήθηκε από έναν οπαδό του στις 8 Δεκεμβρίου 1980

Νεανικά χρόνια

Ο Λένον γεννήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 1940 στο Λίβερπουλ της Μεγάλης Βρετανίας, πιθανά κατά τη διάρκεια μίας γερμανικής αεροπορικής επιδρομής. Η μητέρα του, Τζούλια Στάνλεϋ, ήταν κόρη αξιωματικού, ενώ ο πατέρας του, Άλφρεντ Λένον, εργαζόταν ως σερβιτόρος σε πλοία που πραγματοποιούσαν ταξίδια στον Ατλαντικό, κατά τη διάρκεια των οποίων τραγουδούσε ή συμμετείχε σε μουσικές συναυλίες. Μετά τη γέννηση του γιου του, εκείνος εγκατέλειψε την οικογένεια, ενώ η μητέρα του ανέθεσε τη φροντίδα του Τζων Λένον στην αδελφή της Μαίρη (Μίμι) και τον σύζυγό της, Τζωρτζ Σμιθ, ο οποίος διατηρούσε γαλακτοκομείο. Όταν ο Λένον ήταν δεκατριών ετών, ο Τζωρτζ Σμιθ πέθανε από εγκεφαλική αιμορραγία.

Φοίτησε αρχικά στο δημοτικό σχολείο του Dovedale και στη συνέχεια, μετά από επιτυχία στις εισαγωγικές του εξετάσεις, εισήχθη στο γυμνάσιο Quarry Bank Grammar School, όπου σύντομα η απόδοσή του στα μαθήματα σημείωσε αισθητή πτώση. Ως μαθητής, υπήρξε δημοφιλής για τον ατίθασο χαρακτήρα του, τον οποίο ο ίδιος περιέγραψε λέγοντας: «Ήμουν εκείνος για τον οποίο όλοι οι γονείς έλεγαν στα παιδιά τους: το νου σου, μακριά από αυτόν».[1]. Την ίδια περίοδο, οργάνωσε τη δική του skiffle ορχήστρα, με την ονομασία The Quarrymen, στην οποία αργότερα προσχώρησε και ο Πωλ Μακάρτνεϋ, που γνωρίσστηκε με τον Λένον στη διάρκεια μιας συναυλίας του συγκροτήματος, στις 6 Ιουλίου 1957. Η επίδραση του Μακάρτνεϋ υπήρξε έντονη, οδηγώντας στην υιοθέτηση μιας περισσότερο επαγγελματικής φυσιογνωμίας του συγκροτήματος, από το οποίο σύντομα απομακρύνθηκαν τα μη καταρτισμένα μέλη, ενώ προσχώρησε σε αυτό, ο φίλος του Μακάρτνεϋ, Τζωρτζ Χάρισον. Επιπλέον, το συγκρότημα εγκατέλειψε τη φολκ μουσική, στρεφόμενη προς το είδος του ροκ εν ρολ, με έντονες επιρροές από μουσικούς όπως ο Έλβις Πρίσλεϋ, ο Τσακ Μπέρι ή ο Λιτλ Ρίτσαρντ και σταδιακά μετεξελίχθηκε στο σχήμα των Beatles.

Το 1957, ο Λένον αποφοίτησε από το γυμνάσιο και χάρη στη βοήθεια του διευθυντή τού σχολείου του, έγινε δεκτός στη Σχολή Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ (Liverpool College of Art). Παρέμεινε για πέντε χρόνια, ασχολούμενος με εφαρμογές γραφικών τεχνών στη διαφήμιση, ωστόσο δεν έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις σπουδές του. Στις 15 Ιουλίου του 1958, σημειώθηκε ο θάνατος της μητέρας του, η οποία παρασύρθηκε από το αυτοκίνητο ενός μεθυσμένου αστυνομικού, έξω από το σπίτι της αδελφής της, γεγονός που επηρέασε βαθειά τον Λένον. Την ίδια περίοδο, γνώρισε τον συμφοιτητή του και ταλαντούχο μαθητή της σχολής, Στιούαρτ Σάτκλιφ, ο οποίος αποτέλεσε και τον πρώτο μπασίστα του συγκροτήματος των Beatles. Με τους Beatles, ο Λένον εμφανίστηκε στο Αμβούργο το καλοκαίρι του 1960, σε μία από τις πρώτες δημόσιες εμφανίσεις τους. Στις 23 Αυγούστου 1962, παντρεύτηκε για πρώτη φορά, την Σύνθια Πάουελ, συμφοιτήτρια του στη Σχολή Καλών Τεχνών του Λίβερπουλ και έγκυος με το γιο του, Τζούλιαν Λένον, που γεννήθηκε τον επόμενο χρόνο στις 8 Απριλίου.

Πορεία με τους Beatles

Ένα μήνα μετά το γάμο του, ηχογράφησε με τους Beatles τον πρώτο τους δίσκο, Love Me Do, ο οποίος κατέκτησε την 17η θέση στη Μεγάλη Βρετανία, μία σημαντική επιτυχία για ένα άγνωστο μέχρι τότε συγκρότημα της επαρχίας. Ακολούθησε ο επόμενος δίσκος, Please Please Me, ο οποίος κατέλαβε την πρώτη θέση σηματοδοτώντας την ανοδική πορεία του συγκροτήματος. Μαζί με τον Μακάρτνεϋ, ο Λένον υπήρξε ηγετική φυσιογνωμία των Beatles, που στη διάρκεια της δεκαετίας 1960-1970 κατάφεραν να αναρριχηθούν στην κορυφή της δόξας. Υπήρξε ένας από τους κύριους συνθέτες του συγκροτήματος, τραγουδιστής και κιθαρίστας, συμμετέχοντας συχνά και στο πιάνο. Οι πρώτες συνθέσεις του, διακρίνονταν για την απλοϊκή τους μορφή, τόσο μουσικά όσο και στιχουργικά, με συχνές αναφορές σε ρομαντικές ιστορίες αγάπης. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, ο Λένον άρχισε να ωριμάζει ως συνθέτης, ενώ παράλληλα προσπάθησε αρκετές φορές να απεμπλακεί από την έντονα εμπορευματοποιημένη εικόνα του συγκροτήματος, βιώνοντας περιόδους ενθουσιασμού για συγκεκριμένες ιδέες ή ρεύματα, όπως τον διαλογισμό ή τον μαρξισμό της αριστεράς. Οι συνθέσεις του, κατά τη διετία 1966-67, έκαναν ιδιαίτερα αισθητή την επίδραση των «ψυχεδελικών» πειραματισμών του με το LSD, με χαρακτηριστική στιγμή την ηχογράφηση του δίσκου Sergeant Pepper's Lonely Heart Club Band (1967). Η προσωρινή απομάκρυνσή του από τα ναρκωτικά συνδυάστηκε με τη γνωριμία του με τον Ινδό Μαχαρίσι Μάχες Γιόγκι και τον υπερβατικό διαλογισμό. Ο Λένον παρακολούθησε μαθήματα του Μαχαρίσι στην Ουαλία, ενώ στις αρχές του 1968 τον επισκέφτηκε στην κατοικία του στην Ινδία. Αργότερα, υπήρξε περισσότερο κριτικός απέναντί του, δηλώνοντας όμως πως αποτέλεσε για τον ίδιο ένα είδος πατρικού προτύπου.

Στα τέλη της δεκαετίς του 1960, ο Λένον συνδέθηκε με την Γιαπωνέζα καλλιτέχνιδα Γιόκο Όνο, την ίδια περίπου περίοδο που δρομολογήθηκε το διαζύγιό του με τη Σύνθια Πάουελ. Η αρχική γνωριμία τους χρονολογείται το Νοέμβριο του 1966, όταν ο Λένον επισκέφτηκε μία έκθεση τέχνης της Όνο και έκτοτε ξεκίνησε η καλλιτεχνική τους συνεργασία. Το 1968, ο Λένον εγκαινίασε μία ατομική έκθεση στη Robert Fraze Gallery του Λονδίνου, με τον γενικό τίτλο You are here (Είσαι εδώ), αφιερωμένη στη Γιόκο Όνο ως ένδειξη της αγάπης του για εκείνη. Στα τέλη του 1968, συμμετείχαν επίσης στην ταινία Rock and Roll Circus των Rolling Stones. Η σχέση τους, την οποία ο Λένον χαρακτήρισε ως «μία σχέση δασκάλου και μαθητή»[2], με τον ίδιο στη θέση του μαθητή, πυροδότησε αρκετές αρνητικές κριτικές, εστιάζοντας κυρίως στην προσωπικότητα της Γιόκο Όνο, στην εξωσυζυγική σχέση που διατηρούσε μαζί της ο Λένον για ένα διάστημα, αλλά και την κυκλοφορία του δίσκου Unfinished Music No.1: Two Virgins που ηχογράφησαν μαζί. Η Γιόκο Όνο επηρέασε σημαντικά τον Λένον, με τον οποίο αποτέλεσε αχώριστο δίδυμο, τόσο σε ότι αφορά τη σχέση του με το χώρο της μοντέρνας τέχνης όσο και με κοινωνικά προβλήματα τα οποία η ίδια σχολίαζε μέσα από τα έργα της, όπως η θέση της γυναίκας, ο φυλετικός διαχωρισμός ή ο πόλεμος του Βιετνάμ.

Κατά τη τελευταία διετία της παραμονής του στους κόλπους των Beatles, ο Λένον συμμετείχε ενεργά, μαζί με την Όνο, στο κίνημα κατά του πολέμου του Βιετνάμ. Στις 20 Μαρτίου του 1969, o Λένον και η Όνο παντρεύτηκαν στο Γιβραλτάρ, έχοντας προγραμματίσει να περάσουν το μήνα του μέλιτος στο κρεβάτι, διαδηλώνοντας με αυτό τον τρόπο υπέρ της ειρήνης και προσκαλώντας δημοσιογράφους στο ξενοδοχείο που διέμεναν, στην πόλη του Άμστερνταμ. Η πρωτότυπη αυτή διαμαρτυρία (γνωστή και ως «Bed-In») συνεχίστηκε στο Μόντρεαλ, με το ζεύγος Λένον-Όνο να παραχωρεί πολυάριθμες συνεντεύξεις και να δέχεται εκατοντάδες επισκέπτες. Το επόμενο διάστημα, συμμετείχαν σε πολυάριθμες εκδηλώσεις, δίνοντας επίσης μία φιλανθρωπική συναυλία στα πλαίσια της εκστρατείας War Is Over της UNICEF.

Το φθινόπωρο του 1969, ο Λένον ηχογράφησε μαζί με τους Beatles τον τελευταίο δίσκο του συγκροτήματος, με τίτλο Abbey Road. Οι σχέσεις των μελών είχαν ήδη αρχίσει να διαταράσσονται κατά τη διάρκεια των προηγούμενων χρόνων, και ειδικότερα η φιλία του Λένον με τον Μακάρτνεϋ κλονίστηκε. Ο ίδιος ο Λένον, αιτιολόγησε τη διάλυση του συγκροτήματος, αναφερόμενος κριτικά στον ηγετικό ρόλο που επεδίωξε να αναλάβει ο Μακάρτνεϋ μετά το θάνατο του μάνατζερ των Beatles, Μπράιαν Έπσταιν, αλλά και στην αντιπάθεια που έτρεφαν τα υπόλοιπα μέλη απέναντι στη Γιόκο Όνο.

Προσωπική σταδιοδρομία

Η προσωπική δισκογραφία του Λένον είχε ήδη ξεκινήσει πριν τη διάλυση των Beatles, με την ηχογράφηση τριών πειραματικών δίσκων σε συνεργασία με τη Γιόκο Όνο καθώς και τριών ακόμα τραγουδιών, Give Peace a Chance (με αντιπολεμικό περιεχόμενο), Cold Turkey (σχετικά με την εμπειρία του με την ηρωίνη) και Instant Karma!. Μετά τη διάλυση του συγκροτήματος, από τον Απρίλιο μέχρι τον Αύγουστο του 1970, ο Λένον και η Γιόκο Όνο υποβλήθηκαν σε μία «πρωτογενή θεραπεία»[4], κοντά στον Άρθουρ Τζάνοβ, στο Λος Άντζελες. Μετά την επιστροφή του, ηχογράφησε τον πρώτο του προσωπικό δίσκο μετά τη διάλυση των Beatles, με τίτλο John Lennon/Plastic Ono Band, τα περισσότερα τραγούδια του οποίου, είχαν γραφτεί κατά την διάρκεια της θεραπευτικής μεθόδου του Τζάνοβ, την οποία είχε ακολουθήσει. Ενδεικτικά των αντιλήψεων που είχε διαμορφώσει πλέον ο Λένον, είναι τα τραγούδια God, όπου κατέγραψε ανθρώπους και ιδέες στις οποίες είχε πάψει να πιστεύει (μεταξύ των οποίων ο Χριστός, ο Βούδας, ο Έλβις Πρίσλεϋ, ο μυστικισμός και οι Beatles), καθώς και το εμπορικά επιτυχημένο και αμιγώς πολιτικό Power to the People (Δύναμη στο Λαό, σύνθημα που είχε μεγάλη απήχηση σε αναρχικούς της δεκαετίας του 1970).

Ακολούθησε η κυκλοφορία του περισσότερο επιτυχημένου δίσκου του, Imagine (1971), του οποίου το ομώνυμο τραγούδι εξελίχθηκε σε ένα από τα δημοφιλέστερα του Λένον. Το καλοκαίρι του 1971, ταξίδεψε με τη Γιόκο Όνο στην Αμερική, όπου επρόκειτο να ζήσουν μόνιμα τα επόμενα χρόνια. Αφορμή για το ταξίδι αυτό αποτέλεσε η δικαστική διαμάχη της Γιόκο Όνο με τον σύζυγό της Τόνυ Κοξ, σχετικά με την επιμέλεια της κόρης τους Κυόκο. Εγκαταστάθηκαν στη Νέα Υόρκη και σύντομα δραστηριοποιήθηκαν πάνω σε κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, συμμετέχοντας ενεργά σε ένα ευρύ φάσμα πολιτικών διαδηλώσεων. Οι ηγέτες του αντιπολεμικού κινήματος και ισχυρές προσωπικότητες της αμερικανικής αριστεράς, Τζέρυ Ρούμπιν και Άμπυ Χόφμαν, έπεισαν τον Λένον να συνεργαστεί μαζί τους σε ένα πρόγραμμα συναυλιών διαμαρτυρίας, το οποίο όμως τελικά οδηγήθηκε σε ματαίωση. Εξαιτίας της έντονης κριτικής στάσης του Λένον απέναντι στον πόλεμο και του πολιτικού ακτιβισμού του, ο Τζ. Έντγκαρ Χούβερ διέταξε να ανοιχθεί ειδικός φάκελος στο FBI για εκείνον, συγκεντρώνοντας περίπου 300 σελίδες με σχετικό υλικό, κατά τη διετία 1971-72, επί προεδρίας Ρίτσαρντ Νίξον[5]. Στις 4 Φεβρουαρίου του 1972, ο γερουσιαστής του ρεπουμπλικανικού κόμματος Στρομ Θέρμοντ, συνέστησε την αφαίρεση της άδειας παραμονής του στην Αμερική, στα πλαίσια μίας έκθεσής του, σχετική με την πολιτική δράση του Λένον. Μετά από μία μακρά δικαστική διαμάχη, του παραχωρήθηκε τελικά μόνιμη άδεια παραμονής, στις 7 Οκτωβρίου του 1975. Στο μεσοδιάστημα, ο Λένον ολοκλήρωσε την ηχογράφηση τεσσάρων δίσκων, Some Time in New York City (μαζί με την Γιόκο Όνο, 1972), Mind Games (1973), Walls and Bridges (1974) και Rock 'n' Roll (1975). Παράλληλα, από τον Οκτώβριο του 1973 μέχρι τον Ιανουάριο του 1975, χώρισε προσωρινά με την Γιόκο Όνο, κατά τη διάρκεια μίας περιόδου που ο ίδιος αποκάλεσε αργότερα «χαμένο Σαββατοκύριακο».

Μετά την επανασύνδεσή του με τη Γιόκο Όνο και για τα επόμενα πέντε χρόνια, ο Λένον απείχε από τη δισκογραφία επιστρέφοντας σε μία αυστηρά ιδιωτική ζωή καθώς, σύμφωνα με την εξήγηση που έδωσε ο ίδιος, επιθυμούσε να αφοσιωθεί στην ανατροφή του γιου τους, Σων Λένον. Ένα ταξίδι του με ιστιοφόρο, στις Βερμούδες, κατά τη διάρκεια έντονης καταιγίδας, αποτέλεσε την αφορμή για την δημιουργία μίας νέας σειράς τραγουδιών που προορίζονταν για τον επόμενο δίσκο του, με τίτλο Doubble Fantasy, ο οποίος ολοκληρώθηκε τελικά σε συνεργασία με τη Γιόκο Όνο. Το Double Fantasy αποτέλεσε τον τελευταίο προσωπικό δίσκο του Λένον που κυκλοφόρησε ενόσω ήταν εν ζωή, και χαρακτηρίζεται ως ένας «ύμνος στην οικογενειακή επιτυχία»[6]. Τους τελευταίους μήνες της ζωής του, ηχογράφησε επίσης ένα τμήμα του δίσκου Milk and Honey που ολοκληρώθηκε αργότερα από την Γιόκο Όνο και κυκλοφόρησε μετά το θάνατό του, τον Ιανουάριο του 1984.

Δολοφονία

Η είσοδος του κτιρίου Dakota όπου δολοφονήθηκε ο Τζων Λένον, το βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου του 1980.

Το βράδυ της 8ης Δεκεμβρίου του 1980, ο Μαρκ Τσάπμαν πυροβόλησε και τραυμάτισε θανάσιμα τον Λένον, έξω από την οικία του (στο ιστορικό κτίριο Dakota της Νέας Υόρκης) και ενώ ο τελευταίος επέστρεφε μετά από την ηχογράφηση των τραγουδιών Walking on Thin Ice και It Happened, που προορίζονταν για τον επόμενο δίσκο του. Ο Τσάπμαν είχε προσεγγίσει τον Λένον νωρίτερα την ίδια ημέρα, κατά την αναχώρησή του από το σπίτι του, αποσπώντας μάλιστα ένα αυτόγραφο του. Μετά την επιστροφή του Λένον από το στούντιο ηχογράφησης, ο Τσάπμαν τον πυροβόλησε πισώπλατα, συνολικά τέσσερις φορές[7]. Σύμφωνα με την αυτοψία, οι μισές σφαίρες διαπέρασαν το αριστερό μέρος του σώματός του στο ύψος του στήθους, ενώ οι υπόλοιπες τον τραυμάτισαν κοντά στον αριστερό ώμο. Όλες προκάλεσαν εσωτερική αιμοραγία, ενώ η θανάσιμη σφαίρα διαπέρασε την αορτή του.

Σύμφωνα με τις αναφορές των μαρτύρων και των αστυνομικών αρχών, μετά τη δολοφονία, ο Τσάπμαν παρέμεινε στον τόπο του εγκλήματος μέχρι την άφιξη της αστυνομίας. Εκτός από το όπλο του εγκλήματος, στην κατοχή του υπήρχαν ένα αντίτυπο

του δίσκου Double Fantasy, στο εξώφυλλο του οποίου είχε υπογράψει νωρίτερα ο Λένον, ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος The Catcher in the Rye του Τ. Ν. Σάλιντζερ, καθώς και κασσέτες με τραγούδια των Beatles. O Λένον οδηγήθηκε αμέσως στο νοσοκομείο Ρούζβελτ, όπου με την άφιξή του επισημοποιήθηκε ο θάνατός του από υποογκαιμικό σοκ, που προκλήθηκε λόγω της μεγάλης απώλειας αίματος. Δύο ημέρες αργότερα, η σορός του αποτεφρώθηκε στο κοιμητήριο του Φέρνκλιφ, στη Νέα Υόρκη. Ο Μαρκ Τσάπμαν καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Σε ψυχιάτρους του δικαστηρίου διηγήθηκε πως «κακά πνεύματα» τον παρότρυναν να δολοφονήσει τον Λένον[8] ενώ το 2004 ομολόγησε επίσης πως ένας από τους λόγους που τον ώθησαν στην εγκληματική του ενέργεια ήταν η επιθυμία του να προβληθεί, αισθανόμενος πως μέχρι τότε ήταν ασήμαντος

Δισκογραφία

Unfinished Music No. 1 – Two Virgins (1968)

Unfinished Music No. 2 – Life With The Lions (1969)

The Wedding Album (1969)

John Lennon/Plastic Ono Band (1970)

Imagine (1971)

Sometime In New York City (1972)

Mind Games (1973)

Walls And Bridges (1974)

Rock'n'Roll (1975)

Double Fantasy (1980)

Milk and Honey (1984)

Ζωντανές ηχογραφήσεις

Live Peace In Toronto 1969 (1969, 2006)

Live in New York City (1986)

Συλλογές

Shaved Fish (1975)

The John Lennon Collection (1982)

Menlove Ave. (1986)

Imagine: John Lennon (1988)

Lennon (4CD) (1990)

Lennon Legend: The Very Best of John Lennon (1997)

John Lennon Anthology (1998)

Wonsaponatime (1998)

Acoustic (2004)

Peace, Love & Truth (2005)

Working Class Hero: The Definitive Lennon (2005)

The U.S. Versus John Lennon (μουσική για την ομώνυμη ταινία) (2006)


Από: http://el.wikipedia.org/wiki/Τζων_Λένον

Δευτέρα 7 Δεκεμβρίου 2009

Horace Walpole


The world is a tragedy to those who feel….

But a comedy to those who think….

Photo: Claire D.

Noam Chomsky


Avram Noam Chomsky

Ο Νόαμ Τσόμσκι γεννήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 1928, είναι Αμερικανός καθηγητής στο Τμήμα Γλωσσολογίας και Φιλοσοφίας του Τεχνολογικού Ινστιτούτου της Μασαχουσέτης (MIT).

Έχει συγγράψει πλήθος βιβλίων και άρθρων, ενώ έχει δώσει και εκτενείς διαλέξεις επάνω σε ένα ευρύτατο φάσμα θεμάτων τα οποία περιλαμβάνουν τη γλωσσολογία, τη φιλοσοφία και την ιστορία της διανόησης. Επίσης ο Τσόμσκι έχει πλούσιο ιστορικό πολιτικού ακτιβισμού από τη δεκαετία του '60 κι έπειτα, με πληθώρα βιβλίων τα οποία επικρίνουν κυρίως την εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, ενώ με δήλωσή του τοποθέτησε ιδεολογικά τον εαυτό του στον αναρχικό χώρο, αν και κατά καιρούς έχουν σχολιαστεί οι φιλελεύθερες καταβολές της πολιτικής του σκέψης.

Ο Τσόμσκι είναι ο εισηγητής της λεγόμενης «γενετικής-μετασχηματιστικής γραμματικής», κυρίως με το ριζοσπαστικό γλωσσολογικό του σύγγραμμα Συντακτικές Δομές του 1957. Η γενετική θεωρία για τη γλώσσα, παρά τις αλλεπάλληλες εξελίξεις και αναθεωρήσεις της, χαρακτηρίζεται από κάποιες σταθερές παραδοχές όπως η ακόλουθη: η ικανότητα του ανθρώπου να παράγει και να κατανοεί ασύλληπτο για τον ανθρώπινο νου αριθμό προτάσεων είναι έμφυτη και μας οδηγεί βάσιμα στην υπόθεση για την ύπαρξη γλωσσικών καθολικών, γενικευμένων δομών και περιορισμών στους οποίους υπακούν όλες οι φυσικές γλώσσες, παρά την παρατηρούμενη τεράστια τυπολογική ποικιλία τους. Η ύπαρξη μιας εγγενούς «Καθολικής Γραμματικής» καθιστά το παιδί ικανό να μαθαίνει τη μητρική του γλώσσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, παρά την αποσπασματικότητα των δεδομένων τα οποία προσλαμβάνει ο άνθρωπος κατά τα πρώτα χρόνια της ζωής του. 

Ο Τσόμσκι αμφισβήτησε βάσιμα τη συμπεριφοριστική θεωρία για την γλωσσική κατάκτηση και προώθησε ένα τυπικό-φορμαλιστικό πρότυπο περιγραφής και ανάλυσης της γλώσσας, ιδιαίτερα στο επίπεδο της σύνταξης. Ο τρόπος με τον οποίο ο Τσόμσκι απέδωσε φορμαλιστικά την γλωσσική ικανότητα εξηγεί επαρκώς τη λεγόμενη "γλωσσική δημιουργικότητα", κεντρική ιδιότητα των φυσικών γλωσσών: με ένα πεπερασμένο αριθμό κανόνων και ένα ορισμένο σύνολο γλωσσικών μονάδων (φωνολογικών και λεξικών), οι άνθρωποι είναι ικανοί να παραγάγουν και να αντιληφθούν ένα άπειρο πλήθος προτάσεων, συμπεριλαμβανομένων προτάσεων που ποτέ ξανά δεν έχουν παραχθεί.

Έργα του Τσόμσκι

Τσόμσκι, 1977: Μορφή και Νόημα στις Φυσικές Γλώσσες, εκδ. Έρασμος, Αθήνα, ελλ. μτφρ. Μάριος Μαρκίδης από τον τόμο δοκιμίων [Τσόμσκι, 1972 : Γλώσσα και Νους (Language and Mind), εκδ. Harcourt B. Jovanovich, Νέα Υόρκη]. 
Τσόμσκι, 1999: Η Νέα Παγκόσμια Τάξη, εκδ. Ελεύθερος Τύπος, Αθήνα, ελλ. μτφρ. Νίκος Β. Αλεξίου 
Τσόμσκι, 2003: Η Αρχιτεκτονική της Γλώσσας, εκδ. Καστανιώτης, Αθήνα, ελλ. μτφρ. Α. Φιλιππάτος από το [Τσόμσκι, 2000: The Architecture of Language, εκδ. Mukherji, κ.ά]. 
Τσόμσκι, 2004: Για τη Φύση και τη Γλώσσα, εκδ. Παπαδήμας, Αθήνα, ελλ. μτφρ. Γ. Κοτζόγλου από το [Τσόμσκι, 2001: On Nature and Language, εκδ. Adriana Belletti και Luigi Rizzi]. 
Τσόμσκι, 2009: Περί Αναρχισμού, εκδ. Κέδρος,ελλ. μτφρ. Μαρία-Αριάδνη Αλαβάνου από το [Noam Chomsky: Chomsky on anarchism] 

Έργα για τον Τσόμσκι 

Δ.Θεοφανοπούλου-Κοντού, 1989: Μετασχηματιστική Σύνταξη. Από την θεωρία στην πράξη, εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα. 
Δ.Θεοφανοπούλου-Κοντού, 2002: Γενετική Σύνταξη. Το πρότυπο της Κυβέρνησης και της Αναφορικής Δέσμευσης, εκδ. Καρδαμίτσα, Αθήνα. 
Ειρήνη Φιλιππάκη-Warburton, εισαγωγή στο Τσόμσκι, 1991: Συντακτικές Δομές εκδ. Νεφέλη, Αθήνα, ελλ. μτφρ. Φ. Καβουκόπουλος από το [Τσόμσκι, 1957: Syntactic Structures, εκδ. Mouton, The Hague]. 
Στίβεν Πίνκερ, 2000: Το γλωσσικό ένστικτο -Πώς ο νους δημιουργεί τη γλώσσα, εκδ. Κάτοπτρο, Αθήνα, ελλ. μτφρ. Ε. Μούμα από το [Steven Pinker, 1994: The Language Instict -The new science of language and mind, εκδ. Penguin, ISBN 0-14-017529-6] 
Τάκης Φωτόπουλος, Ο Καπιταλισμός του Τσόμσκι, Ο Μετακαπιταλισμός του Άλμπερτ και η Περιεκτική Δημοκρατία, εκδ. Γόρδιος, Αθήνα. 
Peter Wintonick, Mark Achbar, 1997,Κατασκευάζοντας Συναίνεση- Ο Νόαμ Τσόμσκυ και τα Μέσα Μαζικής Επικοινωνίας (Το βιβλιό της βραβευμένης ταινίας των Peter Wintonick και Mark Achbar, εκδ.Παρατηρητής, Θεσσαλονίκη, ελλ. μτφρ. Ν. Βούλγαρη

De Siris


Κυριακή 6 Δεκεμβρίου 2009

Χειμώνας.... στο φως

Χειμώνας...... στο φως

Άγιος Νικόλαος


Άγιος Νικόλαος


Η ζωή του

Ο Άγιος Νικόλαος γεννήθηκε τον 3ο αιώνα μ.Χ. στα Πάταρα της Λυκίας, από γονείς ευσεβείς και πλουσίους, την εποχή των αυτοκρατόρων Διοκλητιανού, Μαξιμιανού και έτυχε επιμελημένης μόρφωσης. Όμως, σε νεαρή ηλικία έμεινε ορφανός και κληρονόμος μιας μεγάλης περιουσίας. Από πολύ νωρίς είχε αφιερωθεί στα Θεία, μετά την μετάβασή του στα Ιεροσόλυμα για να προσκυνήσει τον Τίμιο Σταυρό και τον Πανάγιο Τάφο. Όταν επέστρεψε στην πατρίδα του χειροτονήθηκε ιερέας στα Πάταρα. Στην αρχή αφιερώθηκε στον ασκητικό βίο κι έγινε ηγούμενος της Μονής Σιών στα Μύρα της Λυκίας. Όταν απεβίωσε ο τότε Αρχιεπίσκοπος Μύρων της Λυκίας, οι επίσκοποι, δια θεϊκής αποκαλύψεως, αναγόρευσαν Αρχιεπίσκοπο τον Νικόλαο.

Από την θέση αυτή ανέπτυξε έντονη δράση και επεξέτεινε τους αγώνες του για την προστασία των φτωχών και των απόρων ιδρύοντας νοσοκομεία και διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα. Προικισμένος με υψηλό χριστιανικό φρόνημα, θάρρος και ζωτικότητα εμψύχωνε τους διωκόμενους από τους Ρωμαίους χριστιανούς διωκόμενος και εξοριζόμενος και ο ίδιος για τη στάση του αυτή.

Κατά τους διωγμούς του Διοκλητιανού υπέστη βασανιστήρια. Όταν όμως ανήλθε στον αυτοκρατορικό θρόνο ο Μέγας Κωνσταντίνος ελευθερώθηκαν όλοι οι χριστιανοί και έτσι ο Νικόλαος επανήλθε στο αρχιεπισκοπικό θρόνο. Σύμφωνα με την παράδοση, ήταν προικισμένος με το χάρισμα της θαυματουργίας και έσωσε πολλούς ανθρώπους, και όσο ήταν εν ζωή αλλά και μετά την κοίμησή του.
Αναφέρονται πλείστα θαύματα του Αγίου όπως η απελευθέρωση των τριών στρατηλατών, θεραπείες νοσούντων και αποκαταστάσεις φτωχών μεταξύ των οποίων και η περίπτωση που έγινε πολύ γνωστή, παρά τη θέληση του Νικολάου, όταν ένας φτωχός οικογενειάρχης, που κατοικούσε στην περιοχή της πατρίδας του Αγίου, και δεν είχε χρήματα να προικίσει τις τρεις κόρες του, σκόπευε πάνω στην απελπισία του να τις στείλει να γίνουν πόρνες σε οίκο ανοχής, προκειμένου να εξασφαλίσει χρήματα. Όταν το έμαθε αυτό ο Νικόλαος, άρχισε να πηγαίνει μυστικά έξω από το σπίτι εκείνο τις νύχτες και να αφήνει σακούλια με χρήματα. Σε τρεις νύχτες εξασφάλισε την προίκα των τριών κοριτσιών, αφήνοντας 100 χρυσά νομίσματα στην κάθε μία. Την τρίτη φορά όμως, ο πατέρας είχε παραφυλάξει για να δει ποιος ήταν ο άγνωστος ευεργέτης, κι αντιλήφθηκε τον Άγιο, που τον παρακάλεσε να μην το αποκαλύψει σε κανέναν. Έτσι, οι τρεις κόρες παντρεύτηκαν κι ο πατέρας μετανόησε για την πρόθεσή του.

Η Α΄ Οικουμενική Σύνοδος

Το 325 μ.Χ έλαβε μέρος στην Α' Οικουμενική Σύνοδο, που έγινε στη Νίκαια της Βιθυνίας, και καταπολέμησε τις διδασκαλίες του Αρείου. Λέγεται ότι κατά τη Σύνοδο χαστούκισε τον Άρειο και ο Μέγας Κωνσταντίνος τον φυλάκισε. Όταν επέστρεψε από τη Σύνοδο, συνέχισε το ποιμαντικό του έργο μέχρι τα βαθιά γεράματα.

Η κοίμησή του

Ο άγιος Νικόλαος πέθανε ειρηνικά στις 6 Δεκεμβρίου του έτους 330 μ. Χ. (Κατ’ άλλους του 345 ή 352 μ.Χ.) Μετά την κοίμησή του ονομάστηκε «μυροβλύτης», καθώς τα λείψανά του άρχισαν να αναβλύζουν άγιο μύρο, όπως και άλλων αγίων. Τα λείψανά του διατηρήθηκαν στα Μύρα έως και τον ενδέκατο αιώνα, όπου το 1087 κάποιοι ναύτες τα αφαίρεσαν και τα μετέφεραν στην Ιταλία, στην πόλη Μπάρι, όπου τοποθετήθηκαν στο Ναό του Αγίου Στεφάνου. Λέγεται ότι κατά την τέλεση της θείας λειτουργίας άρχισε να αναβλύζει τόσο πολύ μύρο από τα ιερά λείψανα, που οι πιστοί το μάζευαν σε δοχεία για θεραπεία από διάφορες αρρώστιες, ενώ αρκετοί λιποθυμούσαν από την ευωδία του μύρου αυτού.
Η μνήμη του γιορτάζεται στις 6 Δεκεμβρίου τόσο από την Ορθόδοξη, όσο και από την Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία.

Εξέταση λειψάνων για ανάπλαση προσώπου

Ο νέος τάφος του αγίου Νικολάου στο Μπάρι ανοίχτηκε τη νύχτα της 5ης προς την 6η Μαΐου του 1953, επειδή έπρεπε να γίνουν αναστηλωτικά και αναπαλαιωτικά έργα στη Βασιλική του Αγίου Στεφάνου. Με την ευκαιρία αυτή έγινε αναγνωριστικός έλεγχος και καταμέτρηση των οστών που βρέθηκαν στον τάφο από τον καθηγητή της Ανατομίας του Πανεπιστημίου του Μπάρι Luigi Martino, με τη βοήθεια του Δρ. Venezia Luigi. Μετά, τα λείψανα τοποθετήθηκαν σε γυάλινη κάψα και τέθηκαν σε προσκύνημα στη Βασιλική του Αγίου.
Το 1957, ο ίδιος καθηγητής, με τον ίδιο βοηθό πραγματοποίησαν μια δεύτερη εξέταση των λειψάνων, τα οποία αμέσως μετά τοποθετήθηκαν στη σαρκοφάγο από όπου τα είχαν βγάλει αρχικά. Επρόκειτο για μια «ανατομική ανθρωπολογική μελέτη, που απέβλεπε στον προσδιορισμό και την αποτύπωση της εικόνας και των χαρακτηριστικών των οστών και κυρίως στην ανασύνθεση της φυσικής εμφάνισης ή ακόμη και της εικονογραφικής μορφής του ατόμου, στο όποιο άνηκαν τα υπό εξέταση οστικά λείψανα».
Η εξέταση απέδειξε ότι πολλά τμήματα των οστών έλειπαν, και ότι η κάρα είχε διατηρηθεί καλύτερα από τα υπόλοιπα. Παράλληλα, όταν ανοίχτηκε ή σαρκοφάγος, τα οστά βρέθηκαν βουτηγμένα σ’ ένα υγρό διαυγές, άχρωμο και άοσμο, σαν νερό που βγαίνει από βράχο. Όσα οστά βρίσκονταν πάνω από τη στάθμη του υγρού, που έφτανε στα 2-3 εκ. μ. από τον πυθμένα της σαρκοφάγου, ήταν υγρά όπως και τα εσωτερικά τοιχώματα της. Επίσης από αυτό το υγρό ήταν γεμάτες οι μυελοκυψέλες των σπογγωδών οστών. Η εξέταση του υγρού στα Ινστιτούτα Χημείας και Υγιεινής του Πανεπιστημίου του Μπάρι έδειξε ότι επρόκειτο για νερό καθαρό, ελεύθερο από άλατα και στείρο από μικροοργανισμούς. Οι ρωμαιοκαθολικοί του έχουν δώσει τη χαρακτηριστική ονομασία «Manna». Τα σχετικά Αγιολογικά κείμενα αναφέρουν ότι και όταν οι ναυτικοί από το Μπάρι έσπασαν την πλάκα, του τάφου του Αγίου στα Μύρα, για να πάρουν τα λείψανα, τα βρήκαν μέσα σε «Θείο μύρο», (άλλοι γράφουν Sanctus liguor ή oleum). Σύμφωνα με τον ερευνητή καθηγητή, η ύπαρξη του υγρού αυτού στη σαρκοφάγο επέδρασε ευεργετικά στην καλύτερη συντήρηση των οστών όλους αυτούς τους αιώνες που πέρασαν. Η μελέτη των οστών έδειξε ότι ο κάτοχός τους έπασχε από αγκυλωτική σπονδυλαρθρίτιδα και διάχυτη ενδοκρανιακή υπερόστωση. Θεωρείται ότι αυτά πρέπει να κληροδοτήθηκαν στον Άγιο από κάποια υγρή φυλακή, όπου θα πέρασε αρκετά χρόνια της ζωής του και μάλιστα σε προχωρημένη ηλικία, όπως μαρτυρούν τα σχετικά αγιολογικά κείμενα. Ο ίδιος καθηγητής εκτέλεσε ανάπλαση της μορφής του αγίου Νικολάου με βάση τα οστά της κάρας του, και το αποτέλεσμα έμοιαζε με τη μορφή του αγίου όπως εικονίζεται στο Παρεκκλήσιο του Αγίου Ισιδώρου της Βασιλικής του Αγίου Μάρκου Βενετίας.

Προστάτης ναυτικών - Λαογραφία

Ο Άγιος Νικόλαος θεωρείται ο κατ' εξοχήν προστάτης των Ναυτικών καθώς και του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού και Λιμενικού Σώματος, γιατί στον βίο του αναφέρονται θαύματα που έχουν σχέση με τη θάλασσα. Για το λόγο αυτό, όλα τα πλοία του πολεμικού ναυτικού, καθώς και όλα τα εμπορικά, φέρουν την εικόνα του [1]. Επίσης θεωρείται και προστάτης της πόλης του Αγίου Νικολάου Κρήτης όπου τιμάται με την ημέρα που εορτάζεται (6 Δεκεμβρίου) ως επίσημη αργία σε όλη την πόλη. Παρεκκλήσια που φέρονται επί πλοίων είναι αφιερωμένα στον Άγιο Νικόλαο, όπως και εκείνο στο ιστορικό Θ/Κ Γ. Αβέρωφ. Επίσης πολλά πλεούμενα παίρνουν το όνομά του και ως προστάτης των ναυτικών αναφέρεται και σε πολλά νησιώτικα τραγούδια.
Η ημέρα τιμής του Αγίου Νικολάου είναι επίσημη αργία σε όλα τα ελληνικά πλοία, λιμένες, Υπηρεσίες λιμένων και ναυτιλιακές εταιρείες. Επίσημη επίσης αργία είναι για το Πολεμικό Ναυτικό, το Υπουργείο Εμπορικής Ναυτιλίας και το Λιμενικό Σώμα.

Ο Ιστορικός Ιερός Ναός Αγίου Νικολάου Ψαρών

Ο σημαντικότερος ναός του Άγιου στον Ελλαδικό χώρο βρίσκεται στα Ψαρά. Ο ναός του Αγίου Νικολάου Ψαρών, ένα «σπίτι» μεγαλόπρεπο για τον προστάτη των Ναυτικών και «η Μητρόπολη του Αιγαίου» όπως έχει χαρακτηριστεί, άρχιζε να κτίζεται από το 1785. Χρόνια της μαύρης σκλαβιάς , αλλά και χρόνια που η ναυτιλία των Ψαρών, άρχιζε να αναπτύσσεται. Κουβαλούσαν οι Ψαριανοί τα μάρμαρα από τα Θυμιανά της Χίου, από νησιά του Αιγαίου, αλλά και από πιο μακριά: από τη Μάλτα και τη Μασσαλία! Κουβαλούσαν και οι Ψαριανές τα κεράσματα στους εργάτες μέσα στα πιο όμορφα πιάτα που είχαν στο νοικοκυριό τους. Κι όταν τελείωσε το χτίσιμο τα πήραν οι εργάτες και τα εντοίχισαν στο εξωτερικό του ναού και μένουν μέχρι σήμερα μαρτυρία της ευλάβειας και της προσφοράς...!
Το μήκος του ναού είναι 28 μέτρα, 14 το πλάτος και φτάνει μέχρι τα 24 μέτρα ύψος. Για το φωτισμό του είχαν σχεδιαστεί 67 παράθυρα και 8 πόρτες. Σήμερα υπάρχουν 51 και 7 αντίστοιχα. Είναι ναός τρισυπόστατος, ανακάτεμα Βασιλικής μετά τρούλου με μαρμάρινο τέμπλο, με κολώνες που καταλήγουν σε χρυσό στεφάνι πριν αρχίσει το κιονόκρανο. Το κωδωνοστάσιο (καμπαναριό) αντικατέστησε το παλιό που γκρεμίστηκε. Τα σκεύη του ναού, όλα τα αφιερώματα μεγάλης αξίας, όπως και τα ιερά σκεύη που είχε δωρίσει ο Βαρβάκης, κρυστάλλινοι πολυέλαιοι, καντήλια αργυρά και επίχρυσα, εικόνες από καθαρό ασήμι, όλα λεηλατήθηκαν στην καταστροφή του νησιού το 1824. Από αυτά, μόνο το ιερό ευαγγέλιο σώζεται σήμερα.
Τη χρονιά που γεννήθηκε ο Κωνσταντίνος Κανάρης (1793) ολοκληρώθηκε ο ναός. Καταστράφηκε το 1824 και ανακαινίστηκε το 1863, όταν μετά την Καταστροφή οι Ψαριανοί άρχισαν να ξαναμαζεύονται στο νησί τους. Αξίζει ν' ανεβεί κανείς τα 60 σκαλοπάτια και να επισκεφτεί την εκκλησία που προσκύνησε ο Κανάρης πριν να ξεκινήσει για το μεγάλο του κατόρθωμα

Άγιος Νικόλαος και Άγιος Βασίλης (Santa Claus)

Στη Δύση η γιορτή του αγίου Νικολάου, που λέγεται Santa Claus, συνδέεται με τα Χριστούγεννα και με την ανταλλαγή δώρων που γίνεται τότε. Και στην Ελλάδα ταυτίζεται η μορφή του Άγιου Βασίλη (Santa Claus) που φοράει κόκκινα ρούχα και έχει λευκή γενειάδα με τον άγιο Βασίλειο, στην ουσία όμως ο συμβολισμός αναφέρεται στον άγιο Νικόλαο και περιέχει στοιχεία από παγανιστικές, προχριστιανικές δοξασίες για τον "πατέρα του χιονιού".

Από: http://el.wikipedia.org

Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2009

Al Martino- ''Here in my Heart''


Al Martino


Στις 5 Δεκεμβρίου του 1952 για τέταρτη συνεχόμενη εβδομάδα από την θέσπιση των British Hit Singles το τραγούδι «Here in my Heart» του Al Martino βρίσκεται στην πρώτη θέση.

Ο τραγουδιστής Άλφρεντ Τσίνι γνωστός ως Αλ Μαρτίνο στον καλλιτεχνικό χώρο

γεννήθηκε το 1927 κι έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 82 ετών στις 16 Οκτωβρίου του 2009.

Ο θρυλικός ερμηνευτής έγινε ιδιαίτερα γνωστός στο ευρύ κοινό ερμηνεύοντας τα διαχρονικά τραγούδια «Vollare» και «Spanish Eyes».

Ο Αλ Μαρτίνο έφτασε στο απόγειο της καριέρας του τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 ενώ η καριέρα του δεν σταμάτησε μόνο στο χώρο της μουσικής.

Ο γνωστός καλλιτέχνης είχε προβληθεί και στη μεγάλη οθόνη μέσα από την ταινία «Νονός 2» του Φράνσις Φορντ Κόπολα, ερμηνεύοντας τον πνευματικό γιο του Δον Κορλεόνε, όπου είχε επιμεληθεί και τη μουσική της ταινίας.

Αξίζει να σημειωθεί πως υπήρξε ο πρώτος Αμερικανός ερμηνευτής που βρέθηκε στην πρώτη θέση του βρετανικού chart με το τραγούδι «Here in my Hearts».


Ακούστε το τραγούδι: http://www.youtube.com/watch?v=IpPJp-U7aQQ

ΒΛΕΜΑ ΣΤΗ ΦΥΣΗ

Άγιος Σεραφείμ, Αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου


Ο Άγιος Σεραφείμ

Μία από τις μεγάλες και αγίες μορφές των Ελλήνων νεομαρτύρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας του Χριστού είναι και η αγία και ιερά φυσιογνωμία του Αγίου Σεραφείμ, Αρχιεπισκόπου Φαναρίου και Νεοχωρίου του θαυματουργού.

Τα Άγραφα δεν ανέδειξαν μόνον "αρματολούς και κλέφτες", αλλά και μάρτυρες και Αγίους. Μεταξύ αυτών των μαρτύρων και ηρώων της Πίστεως και της Πατρίδος την πρώτη θέση κατέχει ο άγιος Σεραφείμ.

Καταγόταν από ένα χωριό της περιοχής της Νεβροπόλεως, την Μπεζούλα (άγιος Σεραφείμ). Σώζονται ακόμη τα ερείπια του σπιτιού του. Επάνω σ' αυτά ο αείμνηστος Ηγούμενος της Ί. Μονής Κορώνας Ιερομόναχος Ιάκωβος Κουτρούμπας και οι κάτοικοι έκτισαν πριν από χρόνια Ιερό Ναό προς τιμήν του Αγίου.

Ο άγιος Σεραφείμ γεννήθηκε κατά τα μέσα περίπου του ΙΣΤ μ.Χ. αιώνα. Πάντως δεν γνωρίζουμε την ακριβή ημερομηνία της γεννήσεώς του. Οι γονείς του, που ονομάζονταν Σωφρόνιος και Μαρία ήσαν ευσεβείς και ενάρετοι Χριστιανοί.

Μαθήτευσε στο σχολείο της μικρής Μονής του Αγίου Παντελεήμονος, έξω από το χωριό του, όπου διακρίθηκε για την επιμέλεια του. Διδάχθηκε τα Ιερά Γράμματα, το Ψαλτήριον, την Οκτώηχον και τον Απόστολον.

Τον ευχαριστούσε προ παντός η μελέτη της Αγίας Γραφής και ιδιαιτέρως μελετούσε το βιβλίον των βιβλίων, το βιβλίον της ζωής, το άγιο και Ιερό Ευαγγέλιο. Του άρεσε ακόμη η εντρύφηση στους βίους των Αγίων της Εκκλησίας. Το ζήλο του αυτόν τον αναπτέρωνε η Ιερά Μονή της Κυρίας Θεοτόκου ή της Κρυεράς Πηγής των Αγράφων, όπως λεγόταν αλλιώς ή Ιερά Μονή Κορώνας τότε.

Γι' αυτό οι τακτικές επισκέψεις των Μοναχών, οι συνομιλίες του μαζί τους και προ παντός το καλό τους παράδειγμα ηλέκτριζαν τον φλογερό Σεραφείμ και τον προετοίμαζαν για να δοξάσει μια μέρα το Χριστό.

Όταν ο Σεραφείμ έφθασε στη νόμιμη ηλικία, οι ευγενείς του πόθοι και τα παιδικά του όνειρα άρχισαν να πραγματοποιούνται, παίρνει οριστικά πλέον τη μεγάλη απόφαση να αρνηθεί τον κόσμο και τα κοσμικά πράγματα. Αφήνει το χωριό του, αποχαιρετάει τους δικούς του και αρχίζει μια μεγάλη πορεία με σκοπό να επισκεφθεί όλες τις Ιερές Μονές των Αγράφων. Τελικά φθάνει και στο Μοναστήρι της Κορώνας. Όλα αυτά ηλέκτρισαν την ψυχή του και από τότε έμεινε εκεί, αφού φόρεσε το αγγελικό σχήμα, έγινε έτσι μοναχός. Όταν συμπλήρωσε τα προβλεπόμενα από τους Ιερούς Κανόνες της Εκκλησίας χρόνια στο βαθμό του Διακόνου, έγινε Ιερέας και αργότερα Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Κορώνας.

Σ' όλο το διάστημα της ηγουμενίας του Αγίου Σεραφείμ η Μονή είδε λαμπρές ημέρες δόξης. Η φήμη του Σεραφείμ ως Ηγουμένου πέρασε τα στενά όρια της Κρυεράς Πηγής των Αγράφων. Γι' αυτό, όταν απέθανε ο Επίσκοπος Καπούης και Φαναριού Λαυρέντιος, ο Σεραφείμ εκλέχθηκε παμψηφεί Αρχιεπίσκοπος Φαναρίου και Νεοχωρίου, διότι στο μεταξύ η Επισκοπή προήχθη σε Αρχιεπισκοπή.

Η πίστη στο Χριστό, η αφοσίωση στην Εκκλησία, η αγάπη προς την πατρίδα, την πιο όμορφη πατρίδα του κόσμου την Ελλάδα, και οι υπόλοιπες αρετές του Αγίου προκάλεσαν το μίσος των Τούρκων, οι οποίοι ζητούσαν αφορμή για να τον θανατώσουν.

Το Μαρτύριο του Αγίου Σεραφείμ.

Το μαρτύριο του Ιερομάρτυρος Σεραφείμ κράτησε δυο ήμερες, την 3η και 4η Δεκεμβρίου του έτους 1601.

3η Δεκεμβρίου:

Όταν έγινε η επανάσταση του Διονυσίου ο Αρχιεπίσκοπος Φαναριού Σεραφείμ ήταν περιοδεία στα χωριά των Αγράφων, κηρύσσοντας το λόγο του Θεού, συμβουλεύοντας και νουθετώντας το ποίμνιο του. Όταν τελείωσε την περιοδεία του ο άγιος και επέστρεψε στο Φανάρι, οι Τούρκοι αγάδες άρχισαν να λένε: "Κι' αυτός με το Διονύσιο ήταν. Τώρα πώς τόλμησε και ήρθε μπροστά μας;". Ο σεβάσμιος Σεραφείμ, επειδή ήταν εντελώς αθώος, μόλις άκουσε αυτά τα λόγια, ρώτησε: "Για ποιόν τα λέτε αυτά;" και εκείνοι απάντησαν με θυμό: "Για σένα, αποστάτη και προδότη... τώρα θα πάθεις και εσύ εκείνο πού σου αξίζει¥ εκτός κι αν αλλάξεις την πίστη σου και γίνεις Τούρκος. Τότε θα σε συγχωρήσουμε και θα σε τιμήσουμε κιόλας, κατάλαβες;".

Ο άγιος δε δείλιασε, αλλά αρνήθηκε με θάρρος ότι συμμετείχε στο κίνημα του Διονυσίου. Ούτε δελεάστηκε από τις επίγειες τιμές: "Με κανένα τρόπο δε θα αρνηθώ το Χριστό μου. Τη δική σας τιμή δε θέλω ούτε να την ακούσω".

Ο Τούρκος διοικητής προσπαθούσε να πείσει τον άγιο ν' αρνηθεί την πίστη του και του υποσχόταν πολλές τιμές. Ο Δεσπότης Σεραφείμ παρακολουθούσε με προσοχή τα λόγια του Διοικητού. Χωρίς δισταγμό λοιπόν, απαντά στο Χαμουζάμπεη σύντομα και σταθερά:

"Από τον Ιησού Χριστό δε θ' αποχωριστώ ποτέ! Αντιθέτως με χαρά και ευφροσύνη θα δεχθώ το θάνατο χίλιες φορές για το άγιο όνομα Του".

Δεν πρόφθασε να τελειώσει τα λόγια αυτά ο Σεραφείμ και ο αιμοβόρος και άδικος κριτής πρόσταξε να τον δείρουν για πολλή ώρα χωρίς έλεος και να του κόψουν τη μύτη σε λεπτά κομμάτια. Και τα δυο αυτά μαρτύρια ο άγιος τα υπέμεινε με τη βοήθεια του Θεού όχι απλώς αγογγύστως, άλλ' ευχαριστώντας και ευλογώντας το Θεό.

Η μαύρη ψυχή του Τούρκου Διοικητού δεν ικανοποιείται. Εκδίδει λοιπόν νέα διαταγή: "Ρίξτε τον στο μπουντρούμι μωρέ κι αφήστε τον εκεί χωρίς ψωμί, χωρίς νερό κι ίσως αλλάξει γνώμη".


Την άλλη μέρα ο Χαμουζάμπεης, αφού κάθισε και πάλι στο δικαστικό θρόνο, κάλεσε τον Σεραφείμ ξανά για να τον συμβουλεύσει σαν φίλος του δήθεν:

"Έ, Σεραφείμ! Πιστεύω να σωφρονίσθηκες μέσα στη φυλακή. Έλα, λυπήσου τα γηρατειά σου και πίστεψε στο Μεγάλο Προφήτη".

Ό άγιος με ηρεμία αρνήθηκε και πάλι να υπακούσει στις ασεβείς συμβουλές του Χαμούζμπεη. Πριν τελειώσει τα λόγια του ο Σεραφείμ, ο Διοικητής πρόσταξε να τον δείρουν περισσότερο αυτή τη φορά και πρόσθεσε: "Τανύστε του χέρια και πόδια και βάλτε στην κοιλιά του μια μεγάλη πέτρα, χωρίς καμμιά λύπη κατακόψτε και ξεσχίστε τις σάρκες του".

Ό άγιος υπέμεινε όλα αυτά τα μαρτύρια χωρίς να βγει από τα χείλη του ούτε ένα βογκητό. Εξ' αιτίας της αιμορραγίας ο άγιος δίψασε και του έδωσαν να πιει λασπόνερα ανακατεμένα με χολή, όπως και στο Χριστό οι σταυρωταί του "έδωσαν εις την δίψαν αυτού χολήν και όξος".

Κι αυτό το δέχτηκε με χαρά ο Ιερομάρτυρας Σεραφείμ, γιατί γινόταν έτσι μιμητής του Χριστού. Η χαρά αυτή του Αγίου εξόργισε ακόμα περισσότερο το Διοικητή, ο οποίος έδωσε την τελευταία του διαταγή: "Σουβλιστέ τον...".
Έτσι ο αθώος Ιεράρχης οδηγήθηκε δεμένος "ως πρόβατον επί σφαγήν" στην τότε αγορά του Φαναριού κοντά σ' ένα κυπαρίσσι, όπου σήμερα υψώνεται ο μεγαλοπρεπής Ναός του Αγίου.

Ο Τούρκος Διοικητής θέλησε και με το νεκρό σώμα του Αγίου να τρομοκράτηση τους Χριστιανούς. Διέταξε λοιπόν, να το αφήσουν πολλές ημέρες, όπως ήταν σουβλισμένο και κρεμασμένο σ' ένα κυπαρίσσι. Αλλά "όπου Θεός βούλεται, νικάται φύσεως τάξις". Το σώμα του Αγίου δεν αλλοιώθηκε, όπως συμβαίνει με όλα τα νεκρά σώματα. Αντίθετα διατήρησε τη φυσική του δροσερότητα και ευωδίαζε. Ο Διοικητής για να μην πάρουν οι Χριστιανοί το σώμα και το θάψουν τοποθέτησε φρουρούς να το φυλάνε μέρα - νύχτα.

Μετά από μερικές ήμερες διέταξε να κόψουν την κεφαλήν του Αγίου και να τη στείλουν στα Τρίκαλα μαζί με τα κεφάλια τριών άλλων επαναστατών. Εκεί, τα κεφάλια στήθηκαν στο κέντρο της πλατείας της πόλεως πάνω σε κοντάρια με το μέτωπο προς τη δύση. Το άλλο πρωί όμως το κεφάλι του Αγίου βρέθηκε να κοιτάζει προς την Ανατολή.

Από τότε το θαυμαστό αυτό φαινόμενο επαναλαμβανόταν κάθε μέρα.

Εκείνες τις ήμερες βρέθηκε στα Τρίκαλα ο Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Δουσίκου, ο όποιος βλέποντας το θαύμα, θέλησε να πάρει στο Μοναστήρι του την κεφαλήν του Αγίου και να την έχει ως ευλογία και πολύτιμο θησαυρό. Έτσι βρήκε έναν Αρβανίτη Χριστιανό και του υποσχέθηκε 50 γρόσια, για να του φέρει τη θαυματουργό Κεφαλή. Καθώς όμως έπαιρνε την Αγία Κεφαλή, το ξύλο, πάνω στο όποιο βρισκόταν, έπεσε και ξύπνησε τους φύλακες, οι όποιοι άρχισαν να κυνηγούν τον Αρβανίτη. Όταν έφθασε στη γέφυρα του Πηνειού, τον "Καραβόπορο", βλέποντας τους Τούρκους να πλησιάζουν, πέταξε το κεφάλι του Αγίου στο ποτάμι, επειδή δεν ήθελε να πέσει πάλι στα χέρια των απίστων.

Ανεύρεση και ανακομιδή της Ιεράς Κεφαλής του Σεραφείμ

Κάτω από τη γέφυρα δυο ψαράδες είχαν τοποθετήσει από τη μια ως την άλλη όχθη όρθια δίχτυα (βρόχια) για να πιάσουν ψάρια. Το βράδυ ο ένας έφυγε για το σπίτι του στα Τρίκαλα και ο άλλος έμεινε για να φυλάξει τα δίχτυα. Ενώ λοιπόν καθόταν ο ψαράς στην όχθη του ποταμού, είδε ξαφνικά μια φωτεινή στήλη να υψώνεται μέχρι τον ουρανό και συγχρόνως άκουσε θαυμάσιες ψαλμωδίες.

Το γεγονός αυτό, όπως ήταν φυσικό, του προξένησε φόβο, αλλά και περιέργεια.

Το επόμενο πρωί έτρεξε και διηγήθηκε στο σύντροφό του το γεγονός. Το άλλο βράδυ παραφύλαξαν και οι δυο μαζί. Περίμεναν αρκετή ώρα με αγωνία και ξαφνικά είδαν να επαναλαμβάνεται το θαυμαστό εκείνο φαινόμενο.

Όταν άρχισε να ροδίζει η ανατολή, πλησίασαν με φόβο το μέρος, όπου είδαν τη φωτεινή στήλη. Το φόβο τους όμως διαδέχτηκε ή χαρά, μόλις είδαν την Κεφαλή του Αγίου μπλεγμένη στα δίχτυα τους. Την πήραν λοιπόν και την πήγαν στην Ιερά Μονή Δουσίκου.

Πέρασαν περίπου έξι μήνες από τότε και τα γεγονότα αυτά μαθεύτηκαν στην Ιερά Μονή Κορώνας. Οι Μοναχοί της Μονής έστειλαν αμέσως τον Ηγούμενο μαζί με τον προεστό του Νεοχωρίου Παναγιώτη Κωσκολά, για να ζητήσουν την Αγία Κεφαλή του άλλοτε Ηγουμένου τους Αγίου Σεραφείμ.

Όταν έφτασαν στα Τρίκαλα, βρήκαν το Μητροπολίτη Λαρίσης Θεωνά, τον οποίον και παρακάλεσαν να μεσολαβήσει. Αυτός δέχτηκε ευχαρίστως να πάρει η Ιερά Μονή Κορώνας από την Ιερά Μονή Δουσίκου την Κεφαλή του Σεραφείμ.

Αυτό και έγινε και αφού πήραν την Αγία Κεφαλή και την πήγαν στην Κορώνα, την τοποθέτησαν σε κατάλληλο ιερό κιβώτιο, όπου βρίσκεται μέχρι σήμερα η Αγία Κάρα- όχι ολόκληρη η Κεφαλή -. Όσοι προσέρχονται με πίστη και επικαλούνται τη βοήθεια του Αγίου, γιατρεύονται από κάθε είδους αρρώστιες.