Σάββατο 30 Μαρτίου 2013

Θανάσης Παπάζογλου


Θανάσης Παπάζογλου

Ο Θανάσης Παπάζογλου γεννήθηκε στην 30 Μαρτίου 1988, είναι Έλληνας ποδοσφαιριστής.

Βιογραφικά στοιχεία

Πρώτα χρόνια και αθλητική σταδιοδρομία

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Ξεκίνησε την καριέρα του από τα μικρά τμήματα του Άρη, ενώ υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό συμβόλαιο το 2006. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση το 2007 όταν και εντυπωσίασε με την παραγωγικότητα σε γκολ στη δεύτερη ομάδα του Άρη. Ο τότε προπονητής της ομάδας Ντούσαν Μπάγεβιτς τον ξεχώρισε και του έδωσε ευκαιρίες. Η πιο αξιόλογη στιγμή του στην ομάδα ήταν όταν σκόραρε δύο γκολ στον παιχνίδι του Κυπέλλου ΟΥΕΦΑ 2007-08 εναντίον του Ερυθρού Αστέρα.

Την 1η Ιουνίου 2009 ο Παπάζογλου υπέγραψε 4ετές συμβόλαιο συνεργασίας με τον ΠΑΟΚ. Έκανε την πρώτη του εμφάνιση με την ομάδα της Τούμπας στον αγώνα του Europa League 2009-10 με αντίπαλο τη νορβηγική Βαλερένγκα. Τον Ιανουάριο του 2011 ο Θανάσης Παπάζογλου μετακινήθηκε στον Αστέρα Τρίπολης ως δανεικός για έξι μήνες από τον ΠΑΟΚ. Τη σεζόν 2012 -2013 αγωνίζεται στον Ο.Φ.Η. Ο Παπάζογλου είναι μέλος της Εθνικής ομάδας κάτω των 21 ετών.

De Siris

Παρασκευή 29 Μαρτίου 2013

Β' Εθνοσυνέλευση Άστρους


Β' Εθνοσυνέλευση Άστρους

Η Β' Εθνοσυνέλευση Άστρους ή Δεύτερη Εθνική Συνέλευση του Άστρους ήταν η δεύτερη συνέλευση κατά τα χρόνια της Ελληνικής επανάστασης και έγινε τον Απρίλιο του 1823.

Η διοργάνωση

Ο τόπος της συνέλευσης ήταν δίπλα στη Σχολή Καρυτσιώτη. Πληρεξούσιοι που ήταν προσκείμενοι στην κυβέρνηση έμειναν στο χωριό Αγιαννίτικα Καλύβια, ενώ όσοι υποστήριζαν τους στρατιωτικούς και όσοι ήταν αντίθετοι με την κυβέρνηση, έμειναν στα Μελιγιώτικα Καλύβια. Στο Άστρος άρχισαν να προσέρχονται τα μέλη της κυβέρνησης από τις αρχές Μαρτίου, αλλά χρειάστηκε ένας περίπου μήνας μέχρι να έλθουν οι πληρεξούσιοι. Η συνέλευση άρχισε στις 10 Απριλίου 1823 στο Άστρος Κυνουρίας και κράτησε μέχρι τις 30 Απριλίου. Η επόμενη εθνοσυνέλευση, η Γ' Εθνοσυνέλευση Τροιζήνας έγινε τέσσερα χρόνια μετά, το 1827.

Οι εργασίες της Εθνοσυνέλευσης

Στις 13 Απριλίου 1823, αναθεωρήθηκε το Προσωρινόν Πολίτευμα της Ελλάδος, το σύνταγμα το οποίο είχε ψηφιστεί την 1η Ιανουαρίου 1822 από την Α' Εθνοσυνέλευση Επιδαύρου. Το νέο Σύνταγμα ονομάστηκε «Νόμος της Επιδαύρου» (δείχνοντας τη συνέχεια του νέου Συντάγματος με το προηγούμενο). Είχε 99 παραγράφους και έδινε το δικαίωμα της ιδιοκτησίας σε όλα τα άτομα που βρίσκονταν στην Ελλάδα, χωρίς περιορισμό στην ιθαγένειά τους. Το Σύνταγμα αυτό αντικαταστάθηκε το 1827 από το «Πολιτικόν Σύνταγμα της Ελλάδος» που ψηφίστηκε στην Τροιζήνα, κατά τη διάρκεια της Γ' Εθνοσυνέλευσης. Κατά τη Συνέλευση αποφασίστηκε να καταργηθούν οι τρεις τοπικοί οργανισμοί, η Πελοποννησιακή Γερουσία, ο Οργανισμός της Δυτικής Χέρσου Ελλάδος και ο Άρειος Πάγος, ο Οργανισμός της Ανατολικής Χέρσου Ελλάδος ώστε να υπάρχει ένα μόνο κέντρο εξουσίας και συντονισμού.

Ένα από τα σημαντικά σημεία της Δεύτερης Εθνοσυνέλευσης είναι η κατάργηση της αρχιστρατηγίας, απόφαση που αν και χωρίς αναφορά στο όνομά του, κατάργησε τη θέση του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη.

Σημαντικό είναι επίσης το καταληκτικό κείμενο της Εθνοσυνέλευσης όπου γίνεται επαναδιακήρυξη της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της απόφασης για συνέχιση της Επανάστασης με κάθε θυσία. Αυτή η διακήρυξη αρχίζει με τις φράσεις: "Τρίτον ήδη χρόνον διαρκεί ο υπέρ ανεξαρτησίας εθνικός των Ελλήνων πόλεμος και ο τύραννος ούτε κατά γην ούτε κατά θάλασσαν ηυδοκίμησεν. Ενώ δε αι τυραννοκτόνοι χείρες των Ελλήνων έπεμψαν μυριάδας Τούρκους εις άδου, και φρούρια απέκτησαν, και την επικράτειαν εξησφάλισαν, ο δε κρότος των ημετέρων όπλων, αντηχήσας, διετάραξε το Βυζάντιον, ευτύχησε το έθνος να διακηρύξη εν Επιδαύρω κατά πρώτον ως έθνος, την ανεξαρτησίαν του, να νομοθετήσει και εθνικήν να καταστήση διοίκησιν".

Σύσταση

Στη θέση του προέδρου της συνέλευσης εκλέχθηκε ο Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, ενώ ο Θεοδώρητος Βρεσθένης πήρε τη θέση του αντιπροέδρου και ο Θεόδωρος Νέγρης τη θέση του αρχιγραμματέα. Πρόεδρος του Βουλευτικού εκλέχθηκε ο Ιωάννης Ορλάνδος.

Στο Εκτελεστικό ορίστηκαν οι:

Πετρόμπεης Μαυρομιχάλης, πρόεδρος
Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος, γενικός γραμματέας
Σωτήριος Χαραλάμπης
Ανδρέας Ζαΐμης
Ανδρέας Μεταξάς

De Siris

Γιάννης Μπανιάς

Γιάννης Μπανιάς

Ο Ιωάννης (Γιάννης) Μπανιάς γεννήθηκε στους Μελισσουργούς  Άρτας στις  27 Σεπτεμβρίου 1939 και πέθανε στην Αθήνα στις  29 Μαρτίου2012, ήταν Έλληνας πολιτικός.

Υπήρξε στέλεχος της προδικτατορικής Αριστεράς, είχε δραστηριοποιηθεί έντονα στον χώρο της πολιτικής, και ιδιαίτερα σε κινήματα υπέρ της ανεξαρτησίας της Κύπρου, της διαφύλαξης της δημοκρατίας όταν αυτή απειλούνταν, καθώς και σε άλλους εθνικούς και πολιτικούς αγώνες. Το 2007 εκλέγεται ως βουλευτής επικρατείας στο Ελληνικό Κοινοβούλιο όντας ηγέτης της Ανανεωτικής Κομμουνιστικής Οικολογικής Αριστεράς με το ψηφοδέλτιο του Συνασπισμού Ριζοσπαστικής Αριστεράς (ΣΥΡΙΖΑ). Πέθανε σε ηλικία 73 ετών στις 29 Μαρτίου του 2012.

Βιογραφία

Σπούδασε στην Σχολή Πολιτικών Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Στην συνέχεια, κατά την διάρκεια των σπουδών του στο Γκρατς της Αυστρίας, αναπτύσσει έντονη συνδικαλιστική και πολιτική δράση, ενώ εκλέγεται στο Διοικητικό Συμβούλιο των Ελλήνων Φοιτητών του Γκρατς και γίνεται μέλος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Γερμανίας.

Κατά την επιστροφή του στην Ελλάδα, εντάσσεται στην οργάνωση της σπουδάζουσας παράταξης της Δημοκρατικής Νεολαίας Λαμπράκη, στην οποία εκλέγεται γραμματέας και αργότερα στο μετέχει στο Κεντρικό Συμβούλιο του κινήματος. Κατά την διάρκεια της Δικτατορία των Συνταγματαρχών το 1967 υπηρετεί στις Ένοπλες Δυνάμεις. Μετά την διάσπαση του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας το 1968 εντάσσεται πολιτικά στο ΚΚΕ εσωτερικού. Το 1969 μετά την απόλυσή του από τον στρατό, αναπτύσσει αντιδικτατορική δράση με την νεολαία του Ρήγα Φεραίου του ΚΚΕ εσωτερικού και του Πανελλήνιου Αντιδικτατορικού Μετώπου. Τον ίδιο χρόνο συλλαμβάνεται και φυλακίζεται στο στρατόπεδο πολιτικών εξόριστων στο Παρθένι της Λέρου.

Στην μεταπολίτευση, συνεχίζει την πολιτική του δράση στο ΚΚΕ Εσωτερικού και μετέχει ως συνδικαλιστής στο συνδικαλιστικό κίνημα των Πολιτικών Μηχανικών και του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας (ΤΕΕ). Το 1982 εκλέγεται γραμματέας του κόμματος. Το 1987, μετά τη διάσπαση ΚΚΕ Εσωτερικού, συνεχίζει την πολιτική του δράση στο κόμμα ΚΚΕ Εσωτερικού - Ανανεωτικής Αριστεράς όπου γίνεται αρχηγός κόμματος. Στην συνέχεια, εντάσσεται στην Ανανεωτική Κομμουνιστική Οικολογική Αριστερά (ΑΚOΑ) που από το 2004, αποτελεί συνιστώσα του ΣΥΡΙΖΑ. Το 2007 εκλέγεται βουλευτής επικρατείας με τον ΣΥΡΙΖΑ και παραμένει μέλος του Κοινοβουλίου μέχρι τις Ελληνικές βουλευτικές εκλογές 2009, όπου κανένα μέλος της ΑΚΟΑ δεν κατάφερε να εκλεγεί.

Στις 29Μαρτίου 2012, μετά από νοσηλεία μιας βδομάδας στο νοσοκομείο Ευαγγελισμός λόγω μιας βαριάς ασθένειας που αντιμετώπιζε, πεθαίνει σε ηλικία 73 ετών. Η πολιτική κηδεία του έγινε στις 31 Μαρτίου 2012 με δημόσια δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

De Siris

Νίκος Πεντζαρόπουλος

Νίκος Πεντζαρόπουλος

Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1927 και πέθανε στις 29 Μαρτίου 1979, υπήρξε κορυφαίος Έλληνας διεθνής τερματοφύλακας και προπονητής τερματοφυλάκων. Αγωνίστηκε κυρίως στον Πανιώνιο.

Έμεινε στην ποδοσφαιρική ιστορία με το προσωνύμιο «ήρωας του Τάμπερε», έπειτα από την θρυλική του απόδοση σε αγώνα της εθνικής ολυμπιακής ομάδας που διεξήχθη στην πόλη Τάμπερε της Φινλανδίας κατά τη διάρκεια της Ολυμπιάδας του 1952. Ήταν 11 φορές διεθνής.
Ξεκίνημα και καταξίωση

Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος, γεννήθηκε τον Ιούλιο του 1927 στην Καλλιθέα, όπου ξεκίνησε να παίζει ποδόσφαιρο το 1940 στον τοπικό Κεραυνό. Το 1943 εντάχθηκε στον Πανιώνιο σε ηλικία 16 ετών. Τον ανακάλυψε, ο τότε τερματοφύλακας και προπονητής των «κυανέρυθρων» Γιώργος Ρουσσόπουλος, ο οποίος απ’ την πρώτη στιγμή κατάλαβε ότι πρόκειται για σπάνιο ταλέντο. Σύντομα ο μικρός Νίκος, πέρασε απ’ τα τσικό στην πρώτη ομάδα, καθιερώθηκε και το 1948 κλήθηκε στην εθνική ομάδα.

Κάθε Κυριακή έδινε ρεσιτάλ με τα εξαιρετικά ρεφλέξ του, την ικανότητα του στις εξόδους, τις «πτήσεις» του και τις επιτυχείς επεμβάσεις του στα πέναλτι, κάνοντας τους φιλάθλους να παραληρούν. Χαρακτηριστικό είναι το περιστατικό από ένα αγώνα στο Στάδιο Καραϊσκάκη με αντίπαλο τον Ολυμπιακό. Ο Πεντζαρόπουλος σουτάρει το ελεύθερο απ’ το ύψος της μεγάλης περιοχής, αλλά η μπάλα λόγω του αντίθετου ανέμου φθάνει ως το κέντρο. Ο Ανδρέας Μουράτης του Ολυμπιακού, που φημιζόταν για το δυνατό του σουτ, εξαπολύει έναν «κεραυνό» στέλνοντας την μπάλα με δύναμη προς την εστία του Πανιωνίου. Ο Πεντζαρόπουλος κάνει βήματα με την πλάτη προς την εστία. Στο ύψος της μικρής περιοχής βλέποντας ότι η μπάλα τον ξεπερνά, σηκώνεται στον αέρα, γυρίζει το σώμα του 180 μοίρες, τεντώνεται, και την διώχνει με την γροθιά πέφτοντας μέσα στα δίχτυα. Οι φίλαθλοι τον αποθεώνουν για την εκπληκτική απόκρουση κι ο Μουράτης τρέχει, τον σηκώνει και τον φιλάει.

Στην Εθνική

Ο Πεντζαρόπουλος αγωνίστηκε σε 11 ματς με την εθνική ομάδα, ενώ έπαιξε σε τρία ακόμα ματς στα οποία η εθνική αγωνίστηκε με την Τουρκία ως Μικτή Επιλέκτων (1/12/48, 2/3/52 και 18/5/52). Για πρώτη φορά χρίστηκε διεθνής στις 28/11/1948 σε φιλικό αγώνα κατά της Τουρκίας, μπαίνοντας ως αλλαγή στο β΄ ημίχρονο κι ενώ είχε διαμορφωθεί το τελικό σκορ (ήττα 1-2). Ακολούθησαν άλλα οκτώ ματς τα έτη 1949 ως 1952, όλα για το Κύπελλο Φιλίας Ανατολικής Μεσογείου, το οποίο γινόταν τότε, με αντιπάλους ομάδες, όπως η Αίγυπτος (1-3), Β΄ Ιταλίας (2-3, 0-3), Β΄ Γαλλίας (0-1), Συρία (8-0) και Τουρκία (1-2, 3-1, 1-0).

Στη συνέχεια μετείχε με την ομάδα στην Ολυμπιάδα του Ελσίνκι στη Φινλανδία το 1952, όπου έδωσε το συγκλονιστικότερο αγώνα του στο Τάμπερε. Τελευταίος αγώνας του με την εθνική ήταν ένας διεθνής φιλικός που έδωσε η ομάδα στις 25/7/1952 μετά τον αποκλεισμό της από τη συνέχεια του ολυμπιακού τουρνουά, με τη Μεγάλη Βρετανία, σε φινλανδικό γήπεδο. Ήταν νικηφόρος με 4-2.

Ήρωας του Τάμπερε

Η 15η Ιουλίου του 1952 ήταν η ημερομηνία -ορόσημο στην καριέρα του. Αγωνίζεται για δέκατη φορά με την εθνική ομάδα εναντίον της πανίσχυρης τότε Δανίας, στην πόλη Τάμπερε της Φινλανδίας για το ολυμπιακό τουρνουά της Ολυμπιάδας του Ελσίνκι. Παρουσία 7.000 θεατών στις κερκίδες, ο Πεντζαρόπουλος κάνει το παιχνίδι της ζωής του.

Εκτινάσσεται σαν αίλουρος, πραγματοποιώντας πολλές εξαιρετικές και συνάμα σωτήριες επεμβάσεις, απέναντι στους Δανούς διεθνείς που σφυροκοπούν την εστία μας. Αποσοβεί μια σίγουρη συντριβή. Τελικά, η εθνική Ελλάδος χάνει με σκορ 2-1 αλλά εκείνος αποθεώνεται απ’ τους φιλάθλους.

Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος αποκαλείται «ήρωας του Τάμπερε» από τους Έλληνες δημοσιογράφους, που του αφιερώνουν για μέρες διθυραμβικά κείμενα και πρωτοσέλιδα στις εφημερίδες. Ο διεθνής τύπος ήταν ανάλογα εγκωμιαστικός. «Γεννήθηκε ο νέος Ζαμόρα», έγραψαν οι ευρωπαϊκές εφημερίδες μετά τον αγώνα, παρομοιάζοντας τον, με τον κορυφαίο μέχρι τότε, παγκοσμίως, Ισπανό τερματοφύλακα.

Στην Ίντερ

Η μεγαλειώδης αυτή εμφάνιση του δεν περνάει απαρατήρητη. Ο προπονητής της Ίντερ Μιλάνου Αλμπέρτο Φόνι, που βρίσκεται στο γήπεδο, εντυπωσιάζεται και του προτείνει να υπογράψει επαγγελματικό συμβόλαιο στην ιταλική ομάδα. Σε μια εποχή που το ελληνικό ποδόσφαιρο ήταν τελείως ερασιτεχνικό και οι ποδοσφαιριστές δεν είχαν οικονομικές απολαβές, η προοπτική του επαγγελματισμού και οι μυθικές οικονομικές απολαβές που του πρότειναν από την Ίντερ «ζάλισαν» τον Νίκο Πεντζαρόπουλο. Άλλωστε δεν προερχόταν από εύπορη οικογένεια και με δυσκολία εξασφάλιζε τα προς το ζην.

Το όνειρο μιας επαγγελματικής καριέρας, σ’ έναν απ’ τους κορυφαίους συλλόγους της Ευρώπης, τον ώθησαν να φύγει ξαφνικά για το Μιλάνο τον Αύγουστο του 1952. Υπέγραψε επαγγελματικό συμβόλαιο με την Ίντερ και ξεκίνησε προπονήσεις, ελπίζοντας ότι η διοίκηση του Πανιωνίου θα του έδινε την ελευθέρας του. Όμως, η τότε διοίκηση των «κυανέρυθρων» αντιμετώπισε αρνητικά την απρόσμενη αποχώρηση του και δεν ενέδωσε στα χρηματικά ανταλλάγματα που πρόσφεραν οι Ιταλοί. Η πολυπόθητη μεταγραφή δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, αν και έμεινε ένα περίπου χρόνο στην Ιταλία.

Στα φιλικά παιχνίδια που αγωνίστηκε με την Ίντερ ήταν επίσης εντυπωσιακός. Ενδεικτικό του θαυμασμού των Ιταλών για την αξία του, είναι ένα δημοσίευμα ιταλικής εφημερίδας με μεγάλη φωτογραφία, που απεικονίζει τον Πεντζαρόπουλο σε μια εκπληκτική εκτίναξη να μπλοκάρει την μπάλα και να είναι κυριολεκτικά οριζοντιωμένος λίγο κάτω απ’ το οριζόντιο δοκάρι. Το άρθρο είχε τίτλο: «Ο ιπτάμενος τερματοφύλακας» και η λεζάντα της φωτογραφίας έγραφε: «Ο Πεντζαρόπουλος πετάει…».

Η επιστροφή

Ο Νίκος Πεντζαρόπουλος επέστρεψε απογοητευμένος και πικραμένος στην Ελλάδα το 1953. Όπως περιγράφει ο τύπος της εποχής, του επιφυλάχθηκε εντυπωσιακή υποδοχή στον σταθμό Λαρίσης και λίγο καιρό μετά επανήλθε στον Πανιώνιο, όπου έπαιξε για δύο ακόμη χρόνια. Δεν θύμιζε όμως σε τίποτε τον παλιό καλό Πεντζαρόπουλο, τον ιπτάμενο τερματοφύλακα που λάτρεψαν όλοι οι Έλληνες φίλαθλοι και απογοητευμένος εγκατέλειψε την ενεργό δράση σχετικά νέος, σε ηλικία 28 ετών.

Τα επόμενα χρόνια ασχολήθηκε με την προπονητική και στη συνέχεια με τις εφηβικές ομάδες του Πανιωνίου. Όνειρό του ήταν αν ιδρύσει μια σχολή τερματοφυλάκων. Λίγο πριν φύγει απ’ την ζωή, δίδαξε τα μυστικά της θέσης και την τεχνική του στις αποκρούσεις των πέναλτι, στον φέρελπι τότε Αντώνη Μανίκα, ο οποίος λίγα χρόνια αργότερα μνημόνευσε το δάσκαλο του, όταν απέκρουσε περί τα 15 πέναλτι σε μια τριετία στον Πανιώνιο και χρίστηκε διεθνής με την εθνική ομάδα.

Το τέλος

Η αυλαία για τον Νίκο Πεντζαρόπουλο, έπεσε στις 29 Μαρτίου του 1979. Έφυγε απ’ την ζωή σε ηλικία 52 ετών, χτυπημένος απ’ την επάρατο νόσο, χωρίς να προλάβει να δει τον αγαπημένο του Πανιώνιο να κατακτά λίγους μήνες αργότερα το Κύπελλο Ελλάδος.

Η θλιβερή είδηση έγινε πρώτο θέμα στον αθλητικό τύπο που φιλοξένησε εκτενή αφιερώματα στον «ήρωα του Τάμπερε». Τον έκλαψε όλη η φίλαθλη Ελλάδα…

De Siris

Ιωάννης Γεωργιάδης


Ιωάννης Γεωργιάδης

Ο Ιωάννης Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Τρίπολη  στις 29 Μαρτίου 1874 και πέθανε στην Αθήνα στις 17 Μαΐου 1960, ήταν Έλληνας αθλητής, οπλομάχος, και τρεις φορές Ολυμπιονίκης στην Ξιφασκία.

Βιογραφία

Ο Γεωργιάδης σπούδασε ιατρική και αργότερα έγινε καθηγητής ιατροδικαστικής και τοξικολογίας στο πανεπιστήμιο της Αθήνας, εξέδωσε πολλά βιβλία ιατρικής και επιστημονικά συγγράμματα. Ήταν αθλητής της Γυμναστικής Εταιρείας Πατρών και της Αθηναϊκής Λέσχης. Το 1933 με δική του πρωτοβουλία άνοιξε μουσείο Εγκληματολογίας. Νωρίτερα, ίδρυσε το Ανθρωπομετρικό Τμήμα της Αστυνομίας (1909) και το Νεκροτομείο Αθηνών (1912).

Στους Α' Ολυμπιακούς αγώνες του 1896 στην Αθήνα κατέκτησε το χρυσό μετάλλιο στους αγώνες σπαθασκίας φιλάθλων. Το αγώνισμα έγινε στις 8 Απριλίου στο Ζάππειο μέγαρο, συμμετείχαν πέντε αθλητές -δύο ξένοι και τρεις Έλληνες- και αγωνίστηκαν όλοι εναντίον όλων με τον Γεωργιάδη να νικά και τους τέσσερις αντιπάλους του . Συμμετείχε και στους επόμενους Ολυμπιακούς αγώνες του 1900 στο Παρίσι, αλλά αποκλείστηκε από τους κριτές για αντικανονικά χτυπήματα. Ο Γεωργιάδης και πριν τους αγώνες βρισκόταν στην γαλλική πρωτεύουσα, όπου σπούδαζε Ιατρική. Σε διεθνείς αγώνες σπάθης που έγιναν το 1900 στο Παρίσι νίκησε τον Γάλλο ολυμπιονίκη Κοστέ, όπως και το 1901.

Στην Μεσολυμπιάδα του 1906 κατέκτησε άλλα δύο μετάλλια, ένα χρυσό κι ένα αργυρό. Ήταν πρώτος στην σπάθη ενώ ήταν δεύτερος με την εθνική ομάδα οπλομαχίας στο ομαδικό της σπάθης. Ο Ιωάννης Χρυσάφης αναφέρει ότι πριν τους αγώνες το σπαθί του ήταν 10 χρόνια αήττητο , είχε να χάσει δηλαδή 10 χρόνια σε αγώνα.

De Siris

Τετάρτη 27 Μαρτίου 2013

Κώστας Βασιλακάκης


Κώστας Βασιλακάκης

O Κώστας Βασιλακάκης γεννήθηκε στις 27 Μαρτίου 1957 στην Πόρπη Ροδόπης, είναι πρώην ποδοσφαιριστής και μέχρι σήμερα προπονητής ποδοσφαίρου. Ξεκίνησε την καριέρα του σε ηλικία 16 ετών με τον Πανθρακικό το 1973, όπου αγωνίστηκε ως το 1981 στην Β΄ Εθνική. Λόγω της αξιόλογης απόδοσής του πήρε μεταγραφή στην Δόξα Δράμας που συμμετείχε στο πρωτάθλημα της Α' Εθνικής. Στην Δόξα Δράμας αγωνίσθηκε επί 14 χρόνια, ολοκληρώνοντας σ' αυτήν την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής το 1995. Αργότερα ασχολήθηκε επαγγελματικά με την προπονητική. Ο Πανθρακικός και η Δόξα Δράμας είναι οι ομάδες με τις οποίες συνδέθηκε και ως προπονητής ποδοσφαίρου.

Ποδοσφαιρική καριέρα

Ο Κώστας Βασιλακάκης ξεκίνησε την καριέρα του ως επιθετικός, αργότερα άλλαξε θέση και καθιερώθηκε ως αμυντικό χάφ και κεντρικός αμυντικός. Με τον Πανθρακικό έπαιξε 8 περιόδους, 7 στην Β΄ Εθνική και 1 στην Γ΄ Εθνική . Είναι ο ρέκορντμαν συμμετοχών Α' Εθνικής, με 226+ εμφανίσεις (δεν υπάρχουν στοιχεία για την περίοδο 1981-82), της Δόξας Δράμας, παίζοντας μέχρι τα 38. Από το 1981 έως το 1995 αγωνίστηκε 13 περιόδους στην Α' Εθνική και 1 περίοδο στην Β΄ Εθνική . Διατέλεσε αρχηγός και ήταν ηγετική μορφή στις ομάδες που αγωνίστηκε.
1973-1981 Πανθρακικός
1981-1995 Δόξα Δράμας

Προπονητική καριέρα

Ως προπονητής ποδοσφαίρου οι μεγαλύτερες επιτυχίες του, μέχρι στιγμής ήταν την περίοδο από το 2004 έως το 2008 όταν ως τεχνικός ηγέτης οδήγησε την ομάδα του Πανθρακικού στην μεγάλη ανοδική πορεία της, από την Δ΄ Εθνική στην Γ΄ Εθνική την περίοδο 2004-2005, στην Β΄ Εθνική την επόμενη περίοδο, ως την άνοδο στην Σούπερ Λίγκα την περίοδο 2007-2008.

Ως προπονητής της Δόξας Δράμας πέτυχε την άνοδο της από την Γ΄ Εθνική στην Β΄ Εθνική τη σεζόν 2008-2009. Παραιτήθηκε από τη Δόξα Δράμας τον Μάρτιο του 2010. Ως βασικότερο λόγο της παραίτησης του πρόβαλε την αλλαγή της ψυχολογίας των παιχτών, μετά από συνεχή ατυχή αποτελέσματα. Επανήλθε στον Πανθρακικό αφού προσελήφθη ως προπονητής για την περίοδο 2010-11, μετά τη μετακίνηση του Παύλου Δερμιτζάκη στον ΠΑΟΚ. Τον Οκτώβριο του 2010 παραιτήθηκε από τον πάγκο της ομάδας εξαιτίας μιας εντός έδρας ισοπαλίας αλλά και την αδυναμία της ομάδας του Πανθρακικού να κερδίσει βαθμούς μακριά από την έδρα της. Για 1,5 και πλέον χρόνο δεν εργάστηκε πουθενά και το καλοκαίρι του 2012 συμφώνησε να αναλάβει την τεχνική ηγεσία του Α.Ο. Καβάλα, η οποία εντάχθηκε στη Football League.

Εργάστηκε στις παρακάτω ομάδες:

-2001 Άρης Φωτολίβους
2001-2003 Α.Ο. Πανδραμαϊκός
2003-2004 ΓΣ Προσοτσάνη
2004-2006 Πανθρακικός
2006-2007 Δόξα Δράμας και Πανθρακικός
2007-2008 Πανθρακικός
2008-2010 Δόξα Δράμας
2010-2011 Πανθρακικός

De Siris

Τρίτη 26 Μαρτίου 2013

Θεοφάνης Α΄ Καρύκης


Θεοφάνης Α΄ Καρύκης

Ο Θεοφάνης Α΄ Καρύκης, γεννήθηκε στην Αθήνα και πέθανε στις 26 Μαρτίου 1597, ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως.

Βιογραφικά στοιχεία

Γεννήθηκε στην Αθήνα και ανήκε στην ιστορική οικογένεια Καρύκη. Πριν το 1578 έγινε Πρωτοψάλτης και κατόπιν Λογοθέτης της Μεγάλης του Χριστού Εκκλησίας. Το 1585 εξελέγη Μητροπολίτης Φιλιππουπόλεως, ως διάδοχος του ως τότε Μητροπολίτη Θεολήπτου, ο οποίος εξελέγη Οικουμενικός Πατριάρχης. Και με αυτή την ιδιότητα όμως, παρέμεινε στην Κωνσταντινούπολη, ως το 1592, οπότε εξελέγη Μητροπολίτης Αθηνών. Με την ιδιότητα αυτή συμμετείχε και σε Σύνοδο στην Κωνσταντινούπολη, η οποία επικύρωσε την ίδρυση του Πατριαρχείου Μόσχας, και υπήρξε και Έξαρχος του Πατριαρχείου στην Πελοπόννησο.

Όταν πέθανε ο Πατριάρχης Γαβριήλ έγινε τοποτηρητής του Οικουμενικού Θρόνου, από το Σεπτέμβριο του 1596 ως το Δεκέμβριο του ίδιου έτους. Στις 26 Φεβρουαρίου του 1597 εξελέγη ο ίδιος Οικουμενικός Πατριάρχης, αφού δανείστηκε από Εβραίο 6.000 χρυσά νομίσματα, με τα οποία εξαγόρασε σημαίνοντες παράγοντες, πράγμα που κατά τους χρονογράφους συνετέλεσε στην εκλογή του. Βεβαίως, το ποσό αυτό διαψεύδει και τη θεωρία περί συνεχούς πλειοδοσίας για εκλογή στο αξίωμα, καθώς από τις 40.000 χρυσά που είχε καταβάλει πριν 13 χρόνια ο Παχώμιος Β΄, καταβάλλονταν τώρα μόλις 6.000.

Ασχολήθηκε ιδιαίτερα με την εκκλησιαστική μουσική. Συνέγραψε πολλούς ύμνους, ενώ πιθανολογείται ότι υπήρξε και διδάσκαλος της βυζαντινής μουσικής. Εισήγαγε από το Φεβρουάριο του 1597 για πρώτη φορά την μετά Χριστό χρονολογία.

Η Πατριαρχία του έμελλε να είναι εξαιρετικά μικρή, καθώς πέθανε ξαφνικά μέσα στο ναό το Μεγάλο Σαββάτο, 26 Μαρτίου της ίδιας χρονιάς. Μετά το θάνατό του ανέλαβε τοποτηρητής του Θρόνου ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας Μελέτιος Πηγάς.

Ο Θεοφάνης έγραψε πιθανώς τον κώδικα που φυλάγεται στην βιβλιοθήκη του Πατριαρχείου Ιεροσολύμων με τον αύξοντα αριθμό 127. Ο κώδικας περιέχει τον Νομοκανόνα του Μαλαξού.

De Siris

Δευτέρα 25 Μαρτίου 2013

Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτου


Μνημείο Αγνώστου Στρατιώτου

Στην Ελλάδα, για πρώτη φορά το 1880 με απόφαση του δήμου Ερμούπολης Σύρου, στήθηκε μνημείο στον άγνωστο στρατιώτη του αγώνα του 1821. Στην Αθήνα ιδρύθηκε παρόμοιο μνημείο στην Πλατεία Συντάγματος, μπροστά στη Βουλή των Ελλήνων (Παλαιά Ανάκτορα) και τα αποκαλυπτήριά του έγιναν στις 25 Μαρτίου του 1932 από την τότε κυβέρνηση του Ανδρέα Μιχαλακόπουλου. Το ανάγλυφο στο μνημείο αναπαριστά έναν νεκρό γυμνό πολεμιστή, ξαπλωμένο σε ένα εξόγκωμα του εδάφους, που στο ένα χέρι κρατάει ασπίδα και στο κεφάλι φορά περικεφαλαία.

Εκατέρωθεν του μνημείου είναι χαραγμένες οι φράσεις "ΜΙΑ ΚΛΙΝΗ ΚΕΝΗ ΦΕΡΕΤΑΙ ΕΣΤΡΩΜΕΝΗ ΤΩΝ ΑΦΑΝΩΝ" και "ΑΝΔΡΩΝ ΕΠΙΦΑΝΩΝ ΠΑΣΑ ΓΗ ΤΑΦΟΣ", φράσεις από τον "Επιτάφιο του Περικλή" του Θουκυδίδη.

Μάχες των Ελλήνων

Χαραγμένες επίσης είναι οι τοποθεσίες όπου έδωσε μάχες ο Ελληνικός Στρατός:

Α' Βαλκανικός Πόλεμος

ΕΛΑΣΣΩΝ=ΣΑΡΑΝΤΑΠΟΡΟΝ=ΛΑΖΑΡΑΔΕΣ=ΣΤΕΝΑ:ΠΟΡΤΑΣ=ΚΑΤΕΡΙΝΗ=ΣΟΡΟΒΙΤΣ
ΓΙΑΝΝΙΤΣΑ=ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ=ΟΣΤΡΟΒΟΝ=ΚΟΡΙΤΣΑ
ΠΕΣΤΑ=ΓΡΥΜΠΟΒΟ=ΠΕΝΤΕ:ΠΗΓΑΔΙΑ=ΠΡΕΒΕΖΑ
ΑΕΤΟΡΡΑΧΗ=ΜΑΝΩΛΙΑΣΣΑ=ΜΠΙΖΑΝΙ=ΔΡΙΣΚΟΣ

Β' Βαλκανικός Πόλεμος

ΚΙΛΚΙΣ=ΛΑΧΑΝΑ=ΜΠΕΛΕΣ=ΚΡΕΣΝΑ:ΤΣΟΥΜΑΓΙΑ
ΠΕΤΣΟΒΟ=ΝΕΥΡΟΚΟΠΙ=ΜΠΑΝΙΤΣΑ=ΜΑΧΩΜΕΑ

Α' Παγκόσμιος Πόλεμος

ΓΚΟΛΟΜΠΙΛΟ=ΣΜΠΟΡΣΚΟ=ΠΡΕΣΛΑΠ=ΕΡΙΓΩΝ
ΡΑΒΙΝΕ=ΜΟΝΑΣΤΗΡΙ=ΣΚΡΑ=ΣΤΡΥΜΩΝ=ΔΟΪΡΑΝΗ=ΜΠΕΛΕΣ=ΓΚΡΑΝΚΟΡΟΝΕ=ΤΖΕΝΑ

Ο Ελληνικός Στρατός στη Μεσημβρινή Ρωσία

ΧΕΡΣΩΝ=ΣΕΡΜΙΚΑΣ=ΟΔΗΣΣΟΣ=ΣΕΒΑΣΤΟΥΠΟΛΙΣ

Μικρασιατική εκστρατεία

ΑΡΤΑΚΗ=ΑΙΔΙΝΙΟΝ=ΠΡΟΥΣΣΑ=ΦΙΛΑΔΕΛΦΕΙΑ
ΤΟΥΜΛΟΥΜΠΟΥΝΑΡ=ΚΙΟΥΤΑΧΕΙΑ=ΔΟΡΙΛΑΙΩΝ
ΑΦΙΟΝ ΚΑΡΑΧΙΣΑΡ=ΣΑΓΓΑΡΙΟΣ=ΚΑΛΕΓΚΡΟΤΟ

Β' Παγκόσμιος Πόλεμος-Πόλεμος της Κορέας-Τουρκική εισβολή στην Κύπρο

ΠΙΝΔΟΣ=ΜΟΡΟΒΑ=ΚΟΡΥΤΣΑ=ΚΑΛΑΜΑΣ=ΤΟΜΟΡΟΣ=ΤΡΕΜΠΕΣΙΝΑ=ΧΕΙΜΑΡΡΑ=ΑΡΓΥΡΟΚΑΣΤΡΟΝ 743=ΜΠΟΥΜΠΕΣΙ=ΚΑΛΠΑΚΙ
ΚΛΕΙΣΟΥΡΑ=ΠΡΕΜΕΤΗ=ΟΣΤΡΟΒΙΤΣΑ=ΠΟΓΡΑΔΕΤΣ=ΡΟΥΠΕΛ=ΠΕΡΙΘΩΡΙ=ΚΡΗΤΗ=ΕΛ-ΑΛΑΜΕΪΝ=ΡΙΜΙΝΙ=ΡΟΥΒΙΚΩΝ=ΔΩΔΕΚΑΝΗΣΑ=ΚΟΡΕΑ=ΚΥΠΡΟΣ

De Siris

Ντίνος Δουλγεράκης


Ντίνος Δουλγεράκης

Ο Ντίνος Δουλγεράκης γεννήθηκε στη Γέργερη Ηρακλείου Κρήτης και σπούδασε στις δραματικές σχολές Εθνικού Θεάτρου και Γρηγόρη Βαφιά μετά την αποφοίτησή του από την Παιδαγωγική Ακαδημία. Εργάστηκε με αξιόλογους αθηναϊκούς θιάσους και ανέπτυξε δραστηριότητα στο ραδιόφωνο και σε εκπομπές συνεχείας. Το 1981 ίδρυσε το Επαγγελματικο Παιδικό Θέατρο, όπου παρουσίασε σε δική του σκηνοθεσία διάφορα έργα.

Σκηνοθέτησε επίσης έργα σε συνεργασία με τις θεατρικές ομάδες του πολιτιστικού τμήματος ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ (1983) και του Γεωπονικού Πανεπιστημίου (1994-1995). Σύζυγος της ηθοποιού Χαράς Αποστόλου.

Την 25η Μαρτίου του 2012, υπέστη έμφραγμα και έφυγε από τη ζωή. Η είδηση του θανάτου του έγινε γνωστή στις 3 Απριλίου από τη σύζυγό του η οποία το ανακοίνωσε κατά την εκλογοαπολογιστική συνέλευση του κλάδου.

Θέατρο

Η αυλή των θαυμάτων (1982)
Ταχυδρόμος Ειρήνη (1983)
Κουβαδάς Κρεατομηχανή (1984)
Ζ΄Διευθυντής Πατέρας Ένας όμηρος (1984)
Ένας εθελοντής Οι μπουλουκτσήδες (1985)
Τυφλός Η στρίγγλα που έγινε αρνάκι (1985)
Δάσκαλος Κιλελέρ (1986) Δάσκαλος Εξορία (1987)
Πατέρας της Νύφης Εκκλησιάζουσες (1987)
Χρέμης Ο επιθεωρητής (1988)
Πιοτρ Ιβάνοβιτς Μπόμπτσινσκι Ιππόλυτος (1989)
Θεράπων Αρσενικό και παλιά δαντέλα (1989)
Αιδεσιμότατος Χάρπερ Δωδέκατη νύχτα (1990)
Φάβας Η μάνα Κουράγιο και τα παιδιά της (1991)
Γραφιάς Ο Ανδροκλής και το λιοντάρι (1991)
Λεντύλος Ο αγαπητικός της βοσκοπούλας (1992)
Γιώτης Ο δείπνος (1993)
Ηθοποιός Περαστικός Σχολείον σκανδάλων (1993)
Μωύζ Εκκλησιάζουσες (1993)
Γ΄ Γρηά Η τρέλλα του Γεωργίου Γ΄ (1993)
Δρ. Γουόρεν Η κατάληψη (1994)
Πούλιος Χρήστος Νεφέλες (1994)
Αριστοφάνης Ο άγιος Γεώργιος σκοτώνει το δράκο (1995)
Τρύφων Αχαρνείς (1995)
Αγγελιαφόρος Δικαιόπολη Παρέμβαση στο χορό Οι φάλαινες του Αυγούστου (2001)
Τζόσουα Η τρελή του Σαγιώ (2003)
Παλιάνθρωπος Το δώρο της Μέδουσας (2004)

Φιλμογραφία

Μειδιάστε Παρακαλώ (1988)
Σιδηρά Κυρία (1983)
Ο φαλακρός μαθητής (1979) [(αστυνόμος)]
1922 (1978)
Η Αλήθεια ειναι Πικρή (1974)
Ο άνθρωπος που έτρεχε πολύ (1973)
Σ`Εχω Ανάγκη Απόψε Πολύ (1973)
Οι Πολεμισταί της Ειρήνης (1973)
Θανάση πάρε τ' όπλο σου (1972)
Ο Ιπποκράτης και η Δημοκρατία (1972)
Ο εχθρός του λαού (1972)
Πίσω και σας φάγαμε (1972)
Ευδοκία (1971)
Τι έκανες στον πόλεμο Θανάση (1971)
Οι άντρες ξέρουν να αγαπούν (1971)
Η Μεσόγειος φλέγεται (1970)
Ο Παιχνιδιάρης (1970)
Ο Τελευταίος Αιχμάλωτος (1970)
Ο Αετός των Σκλαβωμένων (1970)
Κατηγορώ τους Δυνατούς (1970)
Το ανθρωπάκι (1969)
Ενας Αντρας με Συνειδηση (1969)
Φοβάται ο Γιάννης το θεριό... (1969)
Η Σφραγίδα του Θεού (1969)
Δάκρυα και διπλοπενιές (1969)
Η Λυγερη (1968)
Ταπεινός και Καταφρονεμένος (1968)
Καταραμένη ώρα (1968)
Η Κοινωνία μας Αδίκησε (1967)
Η έβδομη μέρα της δημιουργίας (1966)
Φίφης ο Ακτύπητος (1966)
Η κόρη μου η σοσιαλίστρια (1966)

Σειρές που έχει παίξει

7 θανάσιμες πεθερές : Η φαρμακόγλωσση πεθερά 2004-2005 MEGA
Από την κωμωδία στο δράμα 1974 ΕΙΡΤ
Γυφτοπούλα 1974 ΥΕΝΕΔ
Εντιμότατοι κερατάδες : Ο ξέγνοιαστος κερατάς 2006-2007 ALPHA
Η βλαχοπούλα 1988 ΕΤ1
Η πρώτη γραμμή 1971 ΕΙΡΤ
Ημερολόγιο ενός θυρωρού 1979 ΥΕΝΕΔ
Ιστορίες της ζωής 1981 ΥΕΝΕΔ Καπιταλιστής 1982 ΕΡΤ
Λάκης ο γλυκούλης 2008 MEGA
Λωξάντρα 1980 ΕΡΤ
Μαντάμ Σουσού 1986 ΕΡΤ2
Μεθυσμένη πολιτεία 1980 ΕΡΤ
Μπολσόι Ιβάν και Μπιγκ Τζων 1972 ΥΕΝΕΔ
Ξενοδοχείο ο 7ος ουρανός 1972 ΕΙΡΤ
Ο δρόμος 1977 ΥΕΝΕΔ
Ο ζητιάνος 1982 ΥΕΝΕΔ
Πικρά χαμόγελα 1976 ΥΕΝΕΔ
Τα καθημερινά 1983 ΕΡΤ
Ταξιτζής 1978 ΥΕΝΕΔ
Τμήμα ηθών: Η δωροδοκία 1992 ΑΝΤ1

Βιντεοταινίες που έχει πάιξει

T.V Kουλουβάχατα 1989
Αετονύχηδες και χαζοπούλια 1987
Με το ζόρι τρελός 1986
Ο ταξιτζής 1985
Οι ατσίδες και η κούκλα 1985

De Siris

Σοφοκλής Πέππας


Σοφοκλής Πέππας

Ο Σοφοκλής Πέππας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948 και πέθανε στις 25 Μαρτίου 2012, ήταν ηθοποιός με κύρος και ιδιαιτέρως χαρακτηριστική φωνή. Αν και είχε συμμετάσχει σε κινηματογραφικές ταινίες και τηλεοπτικές σειρές, υπήρξε, κατεξοχήν, θεατρικός ηθοποιός, με σημαντική παρουσία σε έργα ρεπερτορίου. Συνεργάστηκε με σχήματα και σημαντικούς σκηνοθέτες, ενώ έπαιξε ρόλους, τόσο του σύγχρονου δραματολογίου, όσο και του αρχαίου δράματος.

Τελείωσε τη Δραματική Σχολή του Γιώργου Θεοδοσιάδη το 1970. Δύο χρόνια αργότερα πρωτοεμφανίστηκε στο θέατρο με τον θίασο του Δημήτρη Μυράτ στο Παράξενο Τάμα. Συνεργάστηκε με το Ανοιχτό Θέατρο του Γιώργου Μιχαηλίδη σε διαφορετικές στιγμές της καριέρας του, από το 1973-74 (Κυριακάτικος περίπατος, Κομέντια, Μπουλουκτσήδες), το 1977-78 (Τρικυμία), έως το τέλος, όταν ερμήνευσε τον Θείο Βάνια στο ομώνυμο έργο του Τσέχωφ, που έμελλε να είναι και ο τελευταίος του μεγάλος ρόλος.

Υπήρξε στενός συνεργάτης της Μπέττυς Αρβανίτη και της Θεατρικής Εταιρείας Πράξη, όπου πρωταγωνίστησε σε σπουδαίες παραστάσεις: Ο Φερνάντο Κραπ μου έγραψε ένα γράμμα (1992-93), Φτερά στρουθοκαμήλου (1994), Η κυρία από τη θάλασσα (1994-95), Ο χρόνος και το δωμάτιο (1995-96), Παλιοί καιροί, Γερτρούδη, Το παιχνίδι των ρόλων (1996-99), Πριν την αναχώρηση, Μια πιθανή συνάντηση (1999-2001).

Οι συνεργασίες του με τη Σκηνή και τη Νέα Σκηνή του Λευτέρη Βογιατζή έγινε σε παραγωγές που άφησαν εποχή: Οι Αγρίκοι (1983), Θείος Βάνιας (1989-90). Έπαιξε στο Εθνικό Θέατρο (Πέρσες, Αντιγόνη, Εντα Γκάμπλερ), ενώ συνεργάστηκε και με άλλους πρωταγωνιστές και θιάσους (Κώστα Καρρά, Γιάννη Φέρτη, Ξένια Καλογεροπούλου κ.ά.).

Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε στο Call Collect του Στέλιου Παυλίδη (1973), και ύστερα στα Υπόγεια διαδρομή, Η σκόνη που πέφτει (που του χάρισε το Βραβείο Α' Αντρικού ρόλου στο Διεθνές Φεστιβάλ Καΐρου το 2004) κ.ά.

Συμμετείχε σε τηλεοπτικές σειρές (Λούνα Παρκ, Λωξάντρα, Άφρικα, Μετράω στιγμές, Δέκατο τρίτο κιβώτιο, Ο θησαυρός της Αγγελίνας, Η αίθουσα του θρόνου κ.ά.). Σκηνοθέτησε το Κεκλεισμένων των θυρών του Ζαν Πολ Σαρτρ (2002), ενώ είχε δανείσει τη φωνή του στον Μπαμπαστρούμφ της δημοφιλούς παιδικής σειράς Στρουμφάκια. Για την ερμηνεία του ως Θείος Βάνιας τιμήθηκε το 2008 με το βραβείο Αιμίλιος Βεάκης.

Ο Σοφοκλής Πέππας πέθανε, σε ηλικία 63 ετών, στις 25 Μαρτίου του 2012.


De Siris

Κυριακή 24 Μαρτίου 2013

Έλλη Στάη


Έλλη Στάη

Η Ελισάβετ (Έλλη) Στάη είναι Ελληνίδα δημοσιογράφος. Γεννήθηκε στις 24 Μαρτίου του 1954 στην Αθήνα και η καταγωγή της είναι από τη Λευκάδα. Είναι κόρη του βουλευτή της Ένωσης Κέντρου Μάρκου Τσαρλαμπά και κατάγεται από οικογένεια ευγενών που ήταν στη λίστα του «Λίμπρο ντ'όρο» (Χρυσό βιβλίο) του νησιού.

Σπουδές

Είναι απόφοιτη της Νομικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, ενώ αποφοίτησε από το Αρσάκειο. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στη Γαλλία. Για λίγο διάστημα εργάστηκε ως δικηγόρος. Ξεκίνησε τη δημοσιογραφική της καριέρα στην εφημερίδα Η Αυγή. Ακολούθησαν οι εφημερίδες Μεσημβρινή και Ακρόπολη, στην οποία έκανε το πρώτο της πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ με τη συνέντευξη του Gianni Agnelli.

Δημοσιογραφική πορεία

Η τηλεοπτική της καριέρα ξεκίνησε στην ΕΡΤ στις αρχές της δεκαετίας του '80. Την περίοδο εκείνη παρουσίαζε το κεντρικό δελτίο ειδήσεων δίπλα στον Τέρενς Κουίκ. Από το 1989 συνεργάστηκε με το ραδιόφωνο του Flash ως ανταποκρίτρια ευρωπαϊκών θεμάτων στις Βρυξέλλες.

Το 1993 επιστρέφει στην Ελλάδα και παρουσιάζει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων στην τηλεόραση του ΣΚΑΪ, εγκαινιάζοντας τα "τηλεοπτικά παράθυρα".

Στη συνέχεια συνεργάστηκε με τον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel παρουσιάζοντας την πολιτικού και κοινωνικού περιεχομένου εκπομπή "Ελλήσποντος" (1996).

Από το 1997 έως το 1999 παρουσιάζει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων στον τηλεοπτικό σταθμό Star Channel.

Από το 1999 έως το 2006 συνεργάζεται με τον τηλεοπτικό σταθμό ΑΝΤ1 όπου αρχικά επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή "Με τα μάτια της Έλλης". Από το 2003 και μέχρι τη λήξη της συνεργασίας της με το κανάλι παρουσιάζει και το κεντρικό δελτίο ειδήσεων. Για διάστημα περίπου ενός μηνός συμπαρουσίαζε το κεντρικό δελτίο με τον δημοσιογράφο Νίκο Ευαγγελάτο.

Τον Φεβρουάριο του 2007 συνεργάζεται και πάλι με τον τηλεοπτικό σταθμό Mega Channel παρουσιάζοντας την εκπομπή "Έλλη" και παράλληλα ως βασική σχολιάστρια στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων που παρουσιάζει η δημοσιογράφος Όλγα Τρέμη. Ένα χρόνο μετά (Ιανουάριος 2008) συνεργάζεται με τον τηλεοπτικό σταθμό Alpha όπου συμπαρουσιάζει το κεντρικό δελτίο ειδήσεων με τη δημοσιογράφο Μάρα Ζαχαρέα και παράλληλα επιμελείται και παρουσιάζει την εκπομπή "Persona Grata".

Το 2009 δημιούργησε το δικό της ειδησεογραφικό portal με τίτλο ellispoint.gr.

Το 2010 συνεργάζεται για τρίτη φορά με τον ραδιοφωνικό σταθμό Flash (προηγήθηκε η συνεργασία το 1999 με την εκπομπή "Ελλιγμοί") παρουσιάζοντας καθημερινή εκπομπή με την δημοσιογράφο Νικόλ Λειβαδάρη.

Το Φεβρουάριο του 2011 επέστρεψε και πάλι στην κρατική τηλεόραση παρουσιάζοντας το κεντρικό δελτίο ειδήσεων στη ΝΕΤ.

Από τον Σεπτέμβριο του 2011, παράλληλα με το δελτίο ειδήσεων, παρουσιάζει και την εβδομαδιαία εκπομπή ΝETWEEK. Φιλοδοξία της εκπομπής, όπως αναφέρεται, είναι να αναλύει όλα τα πολιτικά και κοινωνικά γεγονότα, να προβάλλει και να εκτιμά τις προεκτάσεις και τις συνέπειές τους αλλά και να δίνει μια διαφορετική, διεισδυτική ματιά στην επικαιρότητα, με προσκεκλημένους πολιτικούς, επιστήμονες, ανθρώπους της Τέχνης και της κοινωνίας που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων.

Προσωπική ζωή

Η Έλλη Στάη έχει κάνει τέσσερις γάμους. Ο πρώτος με τον δικηγόρο Νίκο Στάη (από τον οποίο κράτησε και το επίθετο της), ο δεύτερος ήταν με τον δημοσιογράφο Δημήτρη Κατσίμη, με τον οποίο απέκτησε το γιο της Μάρκο. Για πολλά χρόνια σύντροφος της υπήρξε ο Διονύσης Λιβανός (πρώην Υπουργός Τουρισμού επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου). Το 1999 παντρεύτηκε με τον πρώην ευρωβουλευτή του ΠΑΣΟΚ και πρώην Διοικητή της Τράπεζας της Ελλάδος Στέλιο Παναγόπουλο. Από τον Ιούνιο του 2008 είναι παντρεμένη με τον εφοπλιστή Μιχάλη Γουλανδρή, γόνο της γνωστής οικογένειας.

Φλοίσβος

Το 1994 η Έλλη Στάη φέρεται να εμπλέκεται σε υπόθεση ξεπλύμματος βρώμικου χρήματος, μετά από υπερώτηση που έρχεται στην Βουλή το 1997. Σύμφωνα με τα πρακτικά της Βουλής, η Έλλη Στάη – Τσαρλαμπά, 5 μέρες μετά την πλειοδοσία για το καζίνο του Φλοίσβου, αγοράζει τοις μετρητοις από την υπεράκτια εταιρεία «ABOSHEHAB INVESTMENTS LTD» ακίνητο στη διασταύρωση των οδών Ησιόδου και Μελεάγρου αρ. 16, δίπλα στο Προεδρικό Μέγαρο. Αντίθετα στην συνηθισμένη πρακτική να αγοράζεται ακίνητο με παρουσία συμβολαιoγράφου, η αγοραπωλησία υπεγράφη στο γραφείο του κ. Σπύρου Σαγιά, δικηγόρου και ειδικού συμβούλου του Υπ. Τουρισμού κ. Λιβανού κατά το χρονικό διάστημα διεξαγωγής του διαγωνισμού λόγων εξειδικεύσεως στην Τουριστική νομοθεσία και τις τουριστικές επενδύσεις και την ίδια περίοδο που η κ. Στάη διατηρεί σχέση με τον κύριο Λιβανό. H Επιτροπή κατά πλειοψηφία δεν έδωσε άδεια ώστε να εκτιμηθεί η πραγματική αξία του αγορασθέντος ακινήτου καθώς και για το πόθεν έσχες της κυρίας Στάη.

ΝΕΤ

Από τον Φεβρουάριο του 2011 επιστρέφει και πάλι στην κρατική τηλεόραση παρουσιάζοντας το κεντρικό δελτίο ειδήσεων στη ΝΕΤ, υπογράφοντας ταυτόχρονα και ένα πολύ ακριβό συμβόλαιο. Αρχικός στόχος της συνεργασίας των δύο πλευρών ήταν να ανέβουν τα νούμερα της τηλεθέασης του κεντρικού δελτίου ειδήσεων της ΝΕΤ. Εντούτοις όμως το όλο εγχείρημα έχει στεφθεί από αποτυχία, δημιουργώντας ταυτόχρονα γκρίνια και εκνευρισμό σε όλο το κανάλι.

De Siris

Τρίτη 19 Μαρτίου 2013

Στέλιος Σφακιανάκης


Στέλιος Σφακιανάκης

Ο Στέλιος Σφακιανάκης είναι Έλληνας ποδοσφαιριστής που αγωνίζεται στη μεσαία γραμμή και το καλοκαίρι του 2012 συμφώνησε με τον Παναιτωλικό για να συνεχίσει την καριέρα του στο Αγρίνιο. Γεννήθηκε στις 19 Μαρτίου του 1976 στο Χάγκεν της Γερμανίας και έχει ύψος 177 εκατοστά.

Κατά το παρελθόν έχει αγωνιστεί σε Καβάλα, Ολυμπιακό, Σκόντα Ξάνθη, Ολυμπιακό Λευκωσίας, ΟΦΗ, ενώ τελευταίος του σταθμός ήταν ο Ατρόμητος.

Καριέρα

Τα πρώτα βήματα

Ξεκίνησε το ποδόσφαιρο από την τοπική ομάδα του Παγγαίου '90 και στη συνέχεια αποκτήθηκε από την ομάδα της Καβάλας μαζί με τον συμπαίκτη του στο Παγγαίο,Θεόφιλο Νικολαΐδη.Τον Οκτώβριο του 1994 πραγματοποίησε την παρθενική του εμφάνιση στην Α' Εθνική στην εντός έδρας συντριβή με 1-5 της Καβάλας από τον ΠΑΟ.Κατά την πρώτη του σεζόν στην Α' Εθνική αγωνίστηκε σε 17 αγώνες πετυχαίνοντας 3 τέρματα ενώ η ομάδα του υποβιβάστηκε όντας στην τελευταία θέση του βαθμολογικού πίνακα.Την επόμενη χρονιά ήταν από τα βασικά στελέχη που οδήγησαν τους Καβαλιώτες εκ νέου στην μεγάλη κατηγορία (26 συμμετοχές/5 γκολ)ενώ την σεζόν 1996/97 αγωνίστηκε μέχρι και τον Δεκέμβριο του 1996 σε 10 ματς σκοράροντας 2 φορές.

Στον Ολυμπιακό

Τον Ιανουάριο του 1997 ο Σφακιανάκης κάνει το μεγάλο βήμα στην καριέρα του καταφέρνοντας να μεταγραφεί στον Ολυμπιακό όντας προσωπική επιλογή του τότε προπονητή των ερυθρολεύκων Ντούσαν Μπάγεβιτς.Στην πρώτη του χρονιά στην ομάδα του Πειραιά μετράει 7 συμμετοχές και 1 γκολ,το οποίο πετυχαίνει στην εντός έδρας επικράτηση με 4-1 επί του Ιωνικού στο πλαίσιο της 27ης αγωνιστικής και πανηγυρίζει την κατάκτηση του πρωταθλήματος,την πρώτη για τον Ολυμπιακό από το 1987.Την σεζόν 1997/98 παίρνει χρόνο συμμετοχής σε μόλις 2 αγώνες ενώ την αμέσως επόμενη αγωνιστική περίοδο μετράει 10 συμμετοχές και 2 τέρματα.Κατά τον τελευταίο χρόνο παρουσίας του στους ερυθρολεύκους έπαιξε μόλις σε 2 αγώνες πρωταθλήματος.

Κατά τα 3,5 χρόνια παρουσίας του στον Ολυμπιακό ο Σφακιανάκης αγωνίστηκε σε 21 αγώνες πρωταθλήματος σκοράροντας 3 φορές.Επίσης πανηγύρισε την κατάκτηση 4 συνεχόμενων Πρωταθλημάτων καθώς και ενός Κυπέλλου Ελλάδος το 1999.

Στην Σκόντα Ξάνθη

Επόμενος σταθμός της καριέρας του ήταν η Σκόντα Ξάνθη στην οποία μεταγράφηκε μαζί με τον συμπαίκτη του στον Ολυμπιακό Πουρσαϊτίδη.Στους ακρίτες παρέμεινε για τέσσερα χρόνια αγωνιζόμενος σε 72 αγώνες πρωταθλήματος και σκοράροντας 3 φορές.Κορυφαία στιγμή του στους Θρακιώτες ήταν το γκολ της ισοφάρισης που πέτυχε στην εκτός έδρας αναμέτρηση με τον Ολυμπιακό τη σεζόν 2002/03 (το ματς έληξε 1-1).

Στον ΟΦΗ

Ακολούθησε ένα σύντομο πέρασμα την αγωνιστική περίοδο 2003/04 από την Κύπρο και συγκεκριμένα από τον Ολυμπιακό Λευκωσίας και το καλοκαίρι του 2004 επαναπατρίστηκε για λογαριασμό του ΟΦΗ.Κατά την τετραετή παρουσία του στον ΟΦΗ,και όντας πια ώριμος ποδοσφαιρικά,αποτέλεσε ένα από τα βασικά στελέχη του συλλόγου μετρώντας 92 συμμετοχες και 16 γκολ σε αγώνες πρωταθλήματος.Καλύτερη χρονιά του στους Κρητικούς ήταν αυτή της σεζόν 2007/08 όπου βρέθηκε σε εξαιρετική φόρμα και σημείωσε 8 γκολ σε 23 αναμετρήσεις καταφέρνοντας να αναδειχθεί σε πρώτο σκόρερ της ομάδας.

Το καλοκαίρι του 2009,μετά τον υποβιβασμό του ΟΦΗ στην Β' Εθνική αποχώρησε από την ομάδα του Ηρακλείου έπειτα από δικαίωσή του από την επιτροπή επίλυσης οικονομικών διαφορών στην οποία είχε προσφύγει με σκοπό να αποδεσμευτεί από τον σύλλογο.

Στον Ατρόμητο

Την 1η Ιουλίου του 2009 ανακοινώθηκε η απόκτηση του από τον Ατρόμητο με τις δύο πλευρές να υπογράφουν συμβόλαιο συνεργασίας διάρκειας δύο ετών. Κατά την πρώτη χρονιά του στον Ατρόμητο αγωνίστηκε 22 φορές (τις 16 ως αλλαγή) και πέτυχε 2 τέρματα. Με την ομάδα του Περιστερίου έφτασε σε δύο τελικούς Κυπέλλου Ελλάδος το 2011 και το 2012. Το συμβόλαιό του ανανεώθηκε το 2011 για έναν χρόνο και έληξε το καλοκαίρι του 2012.

De Siris

Δευτέρα 18 Μαρτίου 2013

Γιάννης Μαρκόπουλος


Γιάννης Μαρκόπουλος

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος γεννήθηκε στις 18 Μαρτίου 1939, είναι σύγχρονος Έλληνας συνθέτης.

Βιογραφία

Ο Γιάννης Μαρκόπουλος είναι ένας από τους σημαντικότερους σύγχρονους Έλληνες συνθέτες. Γεννήθηκε το 1939 στο Ηράκλειο της Κρήτης, από γονείς παλαιών οικογενειών του νησιού (πατέρας του ήταν ο Γεώργιος Μαρκόπουλος, πρώην νομάρχης Λασιθίου και μητέρα του η Ειρήνη Αεράκη από τη Σητεία), και πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Ιεράπετρα. Εκεί, στο ωδείο της παραλιακής αυτής πόλης, παίρνει τα πρώτα του μουσικά μαθήματα στη θεωρία και στο βιολί. Οι πρώτες του επιδράσεις προέρχονται από την τοπική μουσική με τους γρήγορους χορούς και τα επαναλαμβανόμενα μικρά μοτίβα τους, από τη κλασική μουσική, καθώς και από τη μουσική της ευρύτερης ανατολικής Μεσογείου – και ιδιαίτερα της κοντινής Αιγύπτου.

Το 1956 συνεχίζει τις μουσικές σπουδές του στο Ωδείο Αθηνών, με τον συνθέτη Γεώργιο Σκλάβο και τον καθηγητή του βιολιού Joseph Bustidui. Την ίδια εποχή εισάγεται στο Πάντειο Πανεπιστήμιο για κοινωνικές και φιλοσοφικές σπουδές, ενώ παράλληλα συνθέτει για το θέατρο, τον κινηματογράφο και το χορό. Το 1963 βραβεύεται για την μουσική του στις Μικρές Αφροδίτες του Νίκου Κούνδουρου από το Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, και τον ίδιο χρόνο ανεβαίνουν από νέα χορευτικά σύνολα τα μουσικά του έργα Θησέας (χορόδραμα), Χιροσίμα (σουίτα μπαλέτου) και τα Τρία σκίτσα για χορό.

Το 1967 επιβάλλεται στην Ελλάδα η δικτατορία και ο Γιάννης Μαρκόπουλος αναχωρεί στο Λονδίνο. Εκεί εμπλουτίζει τις μουσικές του γνώσεις με την Αγγλίδα συνθέτρια Elisabeth Lutyens. Επίσης συνθέτει την κοσμική καντάτα Ήλιος ο πρώτος, σε ποίηση Οδυσσέα Ελύτη (που τιμάται με το βραβείο Νόμπελ το 1979), και τη μουσική για τη Λυσιστράτη του Αριστοφάνη (για το Θέατρο Τέχνης, σε σκηνοθεσία Κάρολου Κουν). Παράλληλα ολοκληρώνει τη μουσική τελετή Ιδού ο Νυμφίος, έργο που κρατά ανέκδοτο, εκτός ενός τμήματος, του περίφημου Ζάβαρα-κάτρα-νέμια, που αποτελεί ένα τα πιο διάσημα κομμάτια του. Την ίδια περίοδο γνωρίζεται με τους συνθέτες Ιάννη Ξενάκη και Γιάννη Χρήστου και έρχεται σε επαφή με τα πλέον πρωτοποριακά μουσικά έργα. Στο Λονδίνο συνθέτει ακόμα τους Χρησμούς, για συμφωνική ορχήστρα, και τους πρώτους Πυρρίχιους χορούς Α, Β, Γ, (από τους 24 που ολοκλήρωσε το 2001), οι οποίοι παίζονται, το 1968, από την ορχήστρα Concertante του Λονδίνου στο Queen Elizabeth Hall. Τότε γράφει και τη μουσική για την Τρικυμία του Σαίξπηρ, που ανεβαίνει από το Εθνικό Θέατρο της Αγγλίας, σε σκηνοθεσία David Jones.

Το 1969 επιστρέφει στην Αθήνα για να συμβάλει με τα έργα του στην πορεία για την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Δημιουργεί μια νέα κίνηση για την τέχνη και τη χρησιμότητά της και αναζητεί την βαθύτερη ενότητα του ανθρώπου με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον.

Με την είσοδο της δεκαετίας του ’70, υλοποιεί το μουσικό του όραμα: καταθέτει μουσικά έργα που χαρακτηρίζονται στο σύνολό τους ως νέα πρόταση και τομή για τη μέχρι τότε ελληνική μουσική πραγματικότητα· έργα με ενότητα της αισθητικής και της φιλοσοφικής άποψης του συνθέτη ως προς τις θεμελιακές αρχές τους, με το καθένα όμως από αυτά να είναι διαφορετικό. Ιδρύει ένα νέο και ιδιόμορφο ορχηστικό σχήμα, καθιερώνοντας, με τις συνθέσεις του, την ουσία της μουσικής συμβίωσης και τους συσχετισμούς έκφρασης μεταξύ συμφωνικών και τοπικών οργάνων, μέσω του μελωδικού και ρυθμικού του ορίζοντα, των αρμονικών του δομών και των ηχοχρωμάτων της διάφανης ενορχήστρωσής του. Παράλληλα, προτείνει εμφατικά την «Επιστροφή στις Ρίζες», εννοώντας τον «σχεδιασμό του μέλλοντος, με ενδοσκόπηση, μελέτη και πλησίασμα των άφθαρτων πηγών της ζωντανής τέχνης του κόσμου και επιλεγμένες σύγχρονες πληροφορίες τέχνης». Η πρότασή του αυτή παίρνει τις διαστάσεις ενός κινήματος τέχνης.

Λίγο αργότερα ιδρύει την ορχήστρα Παλίντονος αρμονία, που αποτελείται από όργανα συμφωνικά και ελληνικά. Παρουσιάζει τα έργα του στο στούντιο Λήδρα και αργότερα στη μπουάτ "Κύτταρο", με νέους τραγουδιστές και μουσικούς. Διδάσκει τον τρόπο της ερμηνείας της μουσικής και των τραγουδιών του, στην αισθητική κατεύθυνση που πάντοτε επιζητούσε. Μαζί με τα θεατρικά στιγμιότυπα και τον εικαστικό διάκοσμο στήνει μια πολύτροπη μουσική παράσταση. Διανοούμενοι και φοιτητές γεμίζουν καθημερινά τους χώρους της δραστηριότητάς του, παρά τα εμπόδια της τότε εξουσίας. Τα τραγούδια του, όπως οι Οχτροί, τα Λόγια και τα χρόνια, τα Χίλια μύρια κύματα, η Λένγκω (Ελλάδα), ο Γίγαντας, το Κάτω στης Μαργαρίτας το αλωνάκι, το Καφενείον η Ελλάς, το Ο τόπος μας είναι κλειστός, τα Παραπονεμένα λόγια, το Μιλώ για τα παιδιά μου και πολλά άλλα, γίνονται σύμβολα και μύθοι. Το ίδιο άλλωστε συμβαίνει με τα μουσικά του έργα Ελεύθεροι Πολιορκημένοι, Ο Στράτης ο Θαλασσινός ανάμεσα στους Αγάπανθους, Ήλιος ο Πρώτος, Χρονικό, Ιθαγένεια, Οροπέδιο, Θητεία και Μετανάστες – σε ποίηση και στίχους Σολωμού, Σεφέρη, Ελύτη, Κ.Χ. Μύρη, Μιχ. Κατσαρού, Ελευθερίου, Σκούρτη, Θεοδωρίδη αλλά και δικούς του.

Το 1976 συνθέτει τη μουσική για την τηλεοπτική σειρά του ΒΒC Who pays the Ferryman?, και η επιτυχία του μουσικού θέματος παραμένει στην κορυφή του βρετανικού Hit-Parade για μήνες, ενώ κάνει τον συνθέτη διεθνώς γνωστό.

Στα επόμενα χρόνια η δημοφιλία αυτή εκφράζεται με πολλές μετακλήσεις για συναυλίες, και ο Μαρκόπουλος πραγματοποιεί αλλεπάλληλα ταξίδια ανά τον κόσμο. Επισκέπτεται διαδοχικά, δίνοντας συναυλίες με τα έργα του, τη Νέα Υόρκη, τη Φιλαδέλφεια, το Σικάγο, το Σαν Φρανσίσκο, το Τορόντο, το Μόντρεαλ, τη Στοκχόλμη, το Άμστερνταμ, τη Νάπολη, το Παρίσι, το Βερολίνο, το Μόναχο, τη Φρανκφούρτη, τις Βρυξέλλες, το Λονδίνο καθώς και διάφορες πόλεις της Ρωσίας και της Αυστραλίας.

Στην καλλιτεχνική του παραγωγή, βέβαια, σημαντική θέση έχει η μουσική του για το θέατρο και τον κινηματογράφο: μουσική για έργα του Ευριπίδη, του Αριστοφάνη, του Μενάνδρου, του Σαίξπηρ, του Τσέχωφ, του Μπέκετ αλλά και σύγχρονων Ελλήνων δραματουργών, και για ταινίες του Κούνδουρου, του Ντασέν, του Κοσμάτου, του Μανουσάκη, του Σκαλενάκη, του Γρηγορίου και άλλων.

Το 1980 ενώνεται και στη ζωή με την τραγουδίστρια και συνεργάτιδά του Βασιλική Λαβίνα. Γεννιέται η κόρη τους Ελένη. Για μια περίοδο ο συνθέτης αποζητεί μια πιο ιδιωτική ζωή με την οικογένειά του, ενώ ξεκινά η προετοιμασία του για το άνοιγμα ενός νέου κεφαλαίου στη μουσική του: στον κορμό των νέων συνθέσεών του εμφανίζονται μελωδικά ξεσπάσματα στηριγμένα στην εκτεταμένη πολυτονικότητα της αρμονικής του δομής –καρποί της φαντασίας του–, που ενισχύονται από το πάθος μιας ανεξάντλητης ζωτικότητας.

Από τις συνθέσεις αυτής της περιόδου σημειώνουμε έργα μουσικής δωματίου, τέσσερα κουαρτέτα, δύο σονάτες, πέντε κομμάτια για βιολί και πιάνο. Από τα έργα ενόργανης μουσικής, το Κονσέρτο-Ραψωδία για λύρα και συμφωνική ορχήστρα,τα Μητρώα για ορχήστρα εγχόρδων, τη Συμφωνία της Ίασης, επίσης δύο ορατόρια και δύο κύκλους τραγουδιών. Το 1994 συνθέτει ένα από τα πιο σημαντικά του έργα,τη Λειτουργία του Ορφέα –για φωνή, χορωδία και ορχήστρα–, που απευθύνεται φιλοσοφικά στον επαναπροσδιορισμό της σχέσης του ανθρώπου με τη φύση. Ακολουθούν η Ανα-γέννηση Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη, μουσικό ταξίδι σε 4 ενότητες, η όπερα Ερωτόκριτος και Αρετή, τα Σχήματα σε κίνηση, κονσέρτο για πιάνο εμπνευσμένο από τον Πυθαγόρα, τα Ευήλια τοπία, φαντασία για σόλο φλάουτο, ο Νόμος της Θαλπωρής, ορατόριο-μουσικό θέαμα για φωνές, χορωδία, ορχήστρα πνευστών, μπαλέτο και εικόνες, 16 Πυρρίχιοι χοροί 1980-2001, Τρίπτυχο για φλάουτο έγχορδα και άρπα (2007).

Επιλεγμένη εργογραφία

Μουσικές παρτιτούρες

1958 Λαμέντο, Για φλάουτο, έγχορδα και άρπα
1966 24 πυρρίχιοι χοροί, Για συμφωνική ορχήστρα, και σόλο όργανα
1976 Who pays the ferryman?, Μουσική για την ομώνυμη τηλεοπτική σειρά του BBC
1986 Μουσική για το Δομήνικο Θεοτοκόπουλο (Ελ Γκρέκο), Σουίτα , από την μουσική της τηλεοπτικής σειράς El Greco
1987 Κονσέρτο - Ραψωδία για λύρα και ορχήστρα
1991 Τετράδες, Τέσσερα κουαρτέτα εγχόρδων
1993 Μέριμνες ΙΙ, 11 κομμάτια για πιάνο
1993 Πέντε κομμάτια για βιολί και πιάνο
1997 Ευήλια τοπία, Φαντασία για σόλο φλάουτο
1998 Σχήματα σε κίνηση, Κονσέρτο για πιάνο και ορχήστρα
2001 Τρίπτυχο, Για φλάουτο, έγχορδα και άρπα
2005 Μικρή φαντασία, Για φλάουτο και πιάνο

Έργα για Φωνές, Χορωδία, Αφηγητή και Ορχήστρα

1968 Ήλιος ο πρώτος
1976 Οι Ελεύθεροι Πολιορκημένοι
1994 Η λειτουργία του Ορφέα

Έργα Σκηνής

1958 Πέντε σκίτσα για χορό, Για συμφωνική ορχήστρα
1962 Θησέας, Χορόδραμα εμπλουτισμένο με τραγουδιστικά ιντερμέδια
1995 Άνα-γέννηση - Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη, Μουσική παράσταση σε 2 πράξεις με 4 ενότητες
2000 Ερωτόκριτος και Αρετή, Όπερα σε δύο πράξεις
2004 Ο Νόμος της θαλπωρής, σε φόρμα ορατορίου, μουσικό θέαμα

Κύκλοι Τραγουδιών με ενότητα

1969 Χρονικό, Μουσικό ιστόρημα
1971 Ιθαγένεια, Μουσικό έργο σε εννέα μέρη
1972 Τα τραγούδια του νέου πατέρα
1973 Ο Στρατής ο Θαλασσινός ανάμεσα στους αγάπανθους - και άλλα τραγούδια, Σύγχρονη κοσμική καντάτα
1974 Θητεία, Μουσικό έργο, σε 9 μέρη, είδος μονόπρακτης όπερας
1974 Μετανάστες
1974 Θεσσαλικός κύκλος, Λαϊκό μουσικό έργο με θεατρικού ύφους στιγμιότυπα
1976 Οροπέδιο, Μουσική συνομιλία

Δισκογραφία

2009 Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ Για φωνές, μεικτή χορωδία, αφηγητή και συμφωνική ορχήστρα
2009 SHAPES IN MOTION (ΣΧΗΜΑΤΑ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ) (Κονσέρτο για πιάνο) Για σόλο πιάνο και συμφωνική ορχήστρα
2004 Ο ΤΑΧΥΤΑΤΟΣ ΛΟΥΗΣ Για φωνές, μεικτή χορωδία και συμφωνική ορχήστρα
2001 ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΟΥ ΑΧΙΛΛΕΑ Για φωνές, μεικτή χορωδία, αφηγητή και συμφωνική ορχήστρα
2003 ΕΡΩΤΟΚΡΙΤΟΣ ΚΑΙ ΑΡΕΤΗ Όπερα, σε δύο πράξεις
1996 ΑΝΑ-ΓΕΝΝΗΣΗ Κρήτη ανάμεσα σε Βενετιά και Πόλη Μουσική παράσταση σε 2 πράξεις με 4 ενότητες
1998 ΦΙΛΟΙ ΠΟΥ ΦΕΥΓΟΥΝΚύκλος τραγουδιών
1996 ΑΝΤΑΥΓΕΙΕΣ Ορχηστρικές μνήμες κινήσεων και εικόνων
1994 Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΟΡΦΕΑ Για φωνές, μεικτή χορωδία, αφηγητή και συμφωνική ορχήστρα
1988 ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΔΟΜΗΝΙΚΟ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟ (ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ) Σουίτα με αναγεννησιακά όργανα
1983 ΣΕΙΡΗΝΕΣ Μουσικό ταξίδι σε τέσσερις εποχές, σε μορφή ορατορίου
1980 ΟΡΙΖΟΝΤΕΣΚύκλος τραγουδιών
1980 ΝΤΕΝΕΚΕΔΟΥΠΟΛΗ Μουσική παράσταση για παιδιά
1979 ΣΕΡΓΙΑΝΙ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ Κύκλος τραγουδιών σε 4 ενότητες
1978 WHO PAYS THE FERRYMAN? (Ο Βαρκάρης ) Μουσική για την ομότιτλη τηλεοπτική σειρά του BBC
1978 ΠΕΡΙΟΔΕΙΑ ΠΡΩΤΗ 13 συνθέσεις για ορχήστρα
1977 ΟΙ ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΠΟΛΙΟΡΚΗΜΕΝΟΙ Λαϊκή Λειτουργία. Για φωνές, αφηγήτρια και ορχήστρα
1975 ΟΡΟΠΕΔΙΟ Μουσική συνομιλία
1974 ΘΗΤΕΙΑ Μουσικό έργο, σε εννέα μέρη σε μορφή άτυπης όπερας
1974 ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ Κύκλος τραγουδιών
1974 ΘΕΣΣΑΛΙΚΟΣ ΚΥΚΛΟΣ Λαϊκό μουσικό έργο με θεατρικού ύφους στιγμιότυπα
1973 Ο ΣΤΡΑΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ ΑΝΑΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΑΓΑΠΑΝΘΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ Για φωνές, χορωδία και ορχήστρα
1973 ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ Σειρά τραγουδιών
1972 ΙΘΑΓΕΝΕΙΑ Για φωνές και ορχήστρα
1972 ΤΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΟΥ ΝΕΟΥ ΠΑΤΕΡΑ Κύκλος τραγουδιών
1970 ΧΡΟΝΙΚΟ Για φωνές και ορχήστρα
1969 ΗΛΙΟΣ Ο ΠΡΩΤΟΣ Για φωνές, αφηγητή, γυναικεία χορωδία και ορχήστρα
1961 ΘΗΣΕΑΣ Χορόδραμα
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ [Επεξεργασία]
1975 Η ΕΛΛΑΔΑ ( ΛΕΝΓΚΩ )
1973 ΟΙ ΟΧΘΡΟΙ
1972 ΟΧΙ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ
1968 ΖΑΒΑΡΑ- ΚΑΤΡΑ - ΝΕΜΙΑ
1965 ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ
1964 ΓΚΡΕΜΙΣΜΕΝΑ ΣΠΙΤΙΑ
1964 ΚΑΡΑΒΙΑ
1964 Η ΚΟΡΗ ( ΜΑΥΡΟΜΑΝΤΗΛΟΥΣΑ )
1964 ΜΟΥΡΑΓΙΟ
1964 ΞΑΣΤΕΡΙΑ
1964 Ο ΠΡΑΜΑΤΕΥΤΗΣ
1964 ΠΟΥ ΕΙΣΑΙ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ
1960 ΑΝΙΣΤΟΡΩ ΤΗ ΜΟΝΑΞΙΑ
1960 ΓΑΛΑΖΙΟ ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ
ΜΟΥΣΙΚΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΑΤΡΟ ΚΑΙ ΤΟΝ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ [Επεξεργασία]
1989 ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑΖΟΥΣΕΣ του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
1993 ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ του ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗ
1965 ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΡΔΕΛΑΚΙ του ΝΟΤΗ ΠΕΡΙΑΛΗ
1965 ΤΟ ΦΥΛΑΧΤΟ ΤΗΣ ΜΑΝΑΣ
1967 ΤΟ ΠΙΟ ΛΑΜΠΡΟ ΑΣΤΕΡΙ
1993 ΛΟΡΔΟΣ ΜΠΑΥΡΟΝ,
1984 ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΗΣ ΘΥΕΛΛΑΣ
1977 ΚΡΑΥΓΗ ΓΥΝΑΙΚΩΝ
1971 ΒΟΡΤΕΞ (ΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΜΕΔΟΥΣΑΣ)
1968 ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΙΣ ΑΠΟΛΛΩΝ
1967 Ο ΘΑΝΑΤΟΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ
1966 ΔΙΧΑΣΜΟΣ
1963 ΜΙΚΡΕΣ ΑΦΡΟΔΙΤΕΣ

De Siris