Πέμπτη 7 Αυγούστου 2014

Σταύρος Φρυγανάς

Σταύρος Φρυγανάς

Ο Σταύρος Φρυγανάς γεννήθηκε στην Αθήνα το 1906 και πέθανε στην Μάλαγα στις  7 Αυγούστου 1996, ήταν Έλληνας σκακιστής και ο πρώτος ανεπίσημος πρωταθλητής Ελλάδας στο σκάκι (1935) και Πρόεδρος της ΕΣΟ ως το 1957.

Ο Φρυγανάς ζούσε κυρίως εκτός Ελλάδας και το 1925 και το 1931 αντιμετώπισε τον Εμμάνουελ Λάσκερ σε φιλικές παρτίδες. Είναι ο πρώτος Έλληνας που έφερε δύο σκακιστικά ρολόγια στην Ελλάδα τα οποία χρησιμοποιήθηκαν στο πρώτο επίσημο πρωτάθλημα του 1947. Διετέλεσε πρόεδρος της ΕΣΟ μέχρι το 1957


De Siris

Τρίτη 5 Αυγούστου 2014

Ανδρέας Κιλιγκαρίδης

Ανδρέας Κιλιγκαρίδης

Ο Ανδρέας Κιλιγκαρίδης γεννήθηκε στις 5 Αυγούστου 1976  και πέθανε στις 12 Ιουνίου 2013, ήταν πρωταθλητής στο κανόε καγιάκ. Έλαβε μέρος σε σημαντικές ευρωπαϊκές και διεθνείς διοργανώσεις, πετυχαίνοντας καλές επιδόσεις. Ήταν αθλητής του Ναυτικού Ομίλου Καλαμαριάς Θεσσαλονίκης.

Βιογραφία

Γεννήθηκε στη Ρωσία στις 5 Αυγούστου του 1976. Οι γονείς του είναι Πόντιοι από τη Ρωσία και διαμένουν στην Αλεξανδρούπολη.

Ξεκίνησε να ασχολείται με το κανόε καγιάκ στην ηλικία των 11 ετών και ήρθε στην Ελλάδα 6 χρόνια μετά, για μόνιμη εγκατάσταση.

Το 2000 προκρίθηκε στην Ολυμπιάδα και ήταν 13ος στα 500μ. και 15ος στα 1.000μ.. Ήταν 6ος στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1999, όπως και σε εκείνο του 2002 (τη χρονιά αυτή κατέκτησε την 5η θέση στο Παγκόσμιο Κύπελλο στα 1.000 μ.) , 4ος στους Μεσογειακούς του 1997 και πρώτος στο Βαλκανικό Πρωτάθλημα του 2001. Στην Ολυμπιάδα της Αθήνας (2004) αποκλείστηκε από τον τελικό.

Το 2002 ο Κιλιγκαρίδης κέρδισε υποτροφία από τη Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή.

Ο Κιλιγκαρίδης έκανε καλή εμφάνιση στο Ντούισμπουργκ, στη δεύτερη φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου κανόε καγιάκ ήρεμων νερών, το Μάιο του 2006. Στους αγώνες συμμετείχαν 600 αθλητές από 57 χώρες. Ο πρωταθλητής ήταν 5ος και 7ος στους «μικρούς τελικούς» του C1 1000 και 500 μέτρων. Στον ημιτελικό των 1000 μέτρων ήταν 4ος, χάνοντας για περίπου ένα δευτερόλεπτο την πρόκριση στον τελικό.

Ο αθλητής δεν κατάφερε να διακριθεί στον τελικό του C1 1000μ. του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος κανόε καγιάκ ήρεμων νερών ανδρών και γυναικών, που διεξήχθη τον Ιούλιο του 2006 στην πόλη Ρατσίτσε της Τσεχίας. Κατέλαβε την 7η θέση με επίδοση 4.00.404. Στα 550μ. στην ίδια διοργάνωση ήταν 7ος.

Στις 25 Μαρτίου του 2007 ο Κιλιγκαρίδης , στην πρώτη του συμμετοχή σε αγώνα Ευρωπαϊκού Κυπέλλου 10 χλμ., κατέκτησε το χάλκινο μετάλλιο στο μαραθώνιο αγώνα των 10.000 μέτρων στο Μιλάνο. Τον Αύγουστο του 2007 ήρθε 2ος στο μικρό τελικό του C1 1.000 μέτρων του παγκοσμίου πρωταθλήματος ήρεμων νερών , στο Ντούισμπουργκ της Γερμανίας

Ο Κιλιγκαρίδης προκρίθηκε το Μάιο του 2008 στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Πεκίνου, καθώς τερμάτισε στην 5η θέση στον τελικό του C1 (4.03.383) και πήρε το ένα από τα τρία εισιτήρια, που έδιναν τα αγωνίσματα των 1.000 μ. στο ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ήρεμων νερών του Μιλάνου.

Στον τελικό του C1 1000μ. του Παγκοσμίου Κυπέλλου ήρεμων νερών, που διεξήχθη στο Ντούισμπουργκ τον Ιούνιο του 2008, έκανε χρόνο 3.56.601 και κατατάχθηκε στην 6η θέση. Στη διοργάνωση του Πόζναν, τον Ιούνιο του 2008 ο Κιλιγκαρίδης ήταν 3ος στο C1 1000 μ., με χρόνο 3.59.011

Στις 5 Ιουνίου του 2013, και ενώ βρισκόταν στην Πολωνία για τους προκριματικούς του παγκοσμίου κυπέλλου, βρέθηκε λιπόθυμος στο δωμάτιο του ξενοδοχείου που διέμενε στην πόλη Μπιντγκός. Η διάγνωση έδειξε πως έπασχε από οξεία λευχαιμία. Στις 11 Ιουνίου οι γιατροί ανακοίνωσαν πως ο Κιλιγκαρίδης ήταν κλινικά νεκρός. Παρέμεινε για 24 ώρες διασωληνωμένος, αλλά τελικά κατέληξε στις 12 Ιουνίου του 2013.

Ο Κιλιγκαρίδης ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει δύο παιδιά.


De Siris

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Ε.Δ.Α.

Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά 

Η Ενιαία Δημοκρατική Αριστερά (Ε.Δ.Α.) ήταν ελληνικό πολιτικό κόμμα που έδρασε κυρίως την περίοδο 1951-1974 (με διακοπή λειτουργίας κατά τη διάρκεια της επταετίας). Ήταν το μεγαλύτερο νόμιμο κόμμα της Αριστεράς την περίοδο εκείνη με σημαντική κοινοβουλευτική εκπροσώπηση. Μετά τη μεταπολίτευση επανήλθε χωρίς όμως τη δυναμική του παρελθόντος, για να διαλυθεί οριστικά μετά το 1985.

Ίδρυση

Η ΕΔΑ ιδρύθηκε σύμφωνα με την επίσημη ανακοίνωση στις 3 Αυγούστου του 1951 σαν συνασπισμός κομμάτων της αριστεράς, με την πρωτοβουλία του εκτός νόμου τότε τελούντος Κ.Κ.Ε., με πρόεδρο τον Ιωάννη Πασαλίδη.

Την ιδρυτική διακήρυξή της υπέγραψαν μικρά αριστερά κόμματα που ήταν νόμιμα εκείνη την περίοδο: το Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας του Ι. Πασαλίδη, ο Δημοκρατικός Συναγερμός, το Κόμμα Αριστερών Φιλελευθέρων των Νεόκοσμου Γρηγοριάδη και Σταμ. Χατζημπέη, και το Δημοκρατικό Ριζοσπαστικό Κόμμα του Μιχαήλ Κύρκου. Ο βασικός κορμός των στελεχών της ήταν μέλη του Κ.Κ.Ε., το οποίο είχε τεθεί εκτός νόμου από το 1947, όπως και οι Εμμανουήλ Πρωιμάκης και οι στρατηγοί Σαράφης, Χατζημιχάλης και Αυγερόπουλος.

Ιστορία

Η Ε.Δ.Α. πρωτοσυμμετείχε σε βουλευτικές εκλογές στις Εκλογές του 1951 όπου εξελέγησαν τελικά 10 βουλευτές. Ήταν τότε το μοναδικό κόμμα που καταψήφισε στη Βουλή την ένταξη της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ. Στις εκλογές του 1952, με πλειοψηφικό, δεν κατάφερε να αναδείξει ούτε έναν βουλευτή. Το 1956 η Ε.Δ.Α. μετατράπηκε σε ενιαίο κόμμα. Το 1958 η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. αποφασίζει να διαλύσει όσες παράνομες οργανώσεις της είχαν απομείνει στην Ελλάδα και τα μέλη τους να ενταχθούν στην νόμιμη Ε.Δ.Α. Στις εκλογές του χρόνου αυτού κατορθώνει να πάρει το 24,4% των ψήφων καταλαμβάνοντας 78 βουλευτικές έδρες και να αναδειχτεί αξιωματική αντιπολίτευση.

Αυτή η επιτυχία της, η οποία είναι η μεγαλύτερη εκλογική επιτυχία ελληνικού αριστερού κόμματος μέχρι την 17η Ιουνίου 2012, οπότε και ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. εξελέγη επίσης αξιωματική αντιπολίτευση με ποσοστό 26.89% και εξέλεξε 71 βουλευτές, προκάλεσε ανησυχία στα επιτελεία του στρατού και του «παρακράτους», τα οποία επανενεργοποίησαν και αναθεώρησαν το σχέδιο «Περικλής», με στόχο να περιορίσουν τις δυνάμεις της ΕΔΑ. Το σχέδιο τέθηκε σε εφαρμογή στις εκλογές του 1961 που έμειναν γνωστές σαν «εκλογές βίας και νοθείας». Στις εκλογές αυτές η ΕΔΑ έλαβε μέρος ως Πανδημοκρατικό Αγροτικό Μέτωπο Ελλάδας-ΠΑΜΕ. Κατά την προεκλογική περίοδο τα μέλη και οι οπαδοί της έγιναν αντικείμενο διώξεων από στρατιωτικούς, χωροφύλακες και υποκινούμενους πολίτες. Σημειώθηκαν κατ'επανάληψιν βίαια επεισόδια με νεκρούς, ενώ αντικείμενα επιθέσεων και διώξεων έγιναν και οι υποψήφιοι βουλευτές της.

Έκτοτε η ΕΔΑ περιόρισε αυτοβούλως τη συμμετοχή της στις εκλογές με σκοπό να ενισχυθεί η Ένωσις Κέντρου και να ανέλθει στην εξουσία.

Λίγο πριν από τις εκλογές του 1963, η Ελλάδα εισήλθε σε μία περίοδο πολιτικής και κοινωνικής αναταραχής, λόγω της δολοφονίας του βουλευτή της ΕΔΑ Γρηγόρη Λαμπράκη από μέλη του ακροδεξιού παρακρατικού μηχανισμού. Η ηγεσία της ΕΔΑ κατηγόρησε τον τότε πρωθυπουργό της ΕΡΕ Κωνσταντίνο Καραμανλή ως ηθικό αυτουργό.

Οι υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις (κυρίως Ε.Ρ.Ε. και Ένωση Κέντρου) θεωρούσαν την ΕΔΑ κομμουνιστική και επεδίωκαν την απομόνωσή της. Τα μέλη της αντιμετωπίζονταν με καχυποψία και ήταν συχνά αντικείμενο διώξεων, όπως και το δημοσιογραφικό της όργανο, η εφημερίδα «Αυγή».

Ο Γεώργιος Παπανδρέου ονόμαζε την πολιτική του «διμέτωπο αγώνα» κατά της Δεξιάς και της Αριστεράς. Συνεργάστηκε μαζί της μόνο στις εκλογές του 1956 με μοναδικό σκοπό την αλλαγή του εκλογικού συστήματος σε περίπτωση νίκης. Στη συνέχεια όμως, αν και κεντρώος, μετά την νίκη του στις εκλογές του 1963, επειδή δεν πέτυχε αυτοδυναμία στη Βουλή, προτίμησε να παραιτηθεί και να προκηρύξει νέες εκλογές τον Φεβρουάριο του 1964, παρά να κάνει κυβέρνηση συνεργασίας με την ΕΔΑ.

Μετά το Απριλιανό πραξικόπημα η ΕΔΑ διαλύθηκε, όπως και τα υπόλοιπα κόμματα και τα περισσότερα στελέχη της συνελήφθησαν και εξορίστηκαν.

Μετά τη μεταπολίτευση έγινε προσπάθεια αναβίωσής της αλλά χωρίς ιδιαίτερο αποτέλεσμα. Το 1974 συμμετείχε στις πρώτες εκλογές μετά την δικτατορία στο σχήμα της Ενωμένης Αριστεράς και εξέλεξε τον πρόεδρό της Ηλία Ηλιού βουλευτή. Στις εκλογές του 1977 συνεργάστηκε με το ΚΚΕ Εσωτερικού με την επωνυμία Συμμαχία Προοδευτικών και Αριστερών Δυνάμεων, ενώ το 1981 και το 1985 συνεργάστηκε υπό την καθοδήγηση του Μανώλη Γλέζου με το ΠΑΣΟΚ. Κατόπιν διαλύθηκε και τυπικά.

Γνωστοί πολιτικοί της ΕΔΑ

Σπουδαία στελέχη της Ε.Δ.Α. υπήρξαν οι:

Ιωάννης Πασαλίδης
Γρηγόρης Λαμπράκης
Μίκης Θεοδωράκης
Μανόλης Γλέζος
Ηλίας Ηλιού
Νίκος Κιτσίκης
Λεωνίδας Κύρκος
Αντώνης Μπριλλάκης
Ανδρέας Λεντάκης κ.ά.


De Siris

Σάββατο 2 Αυγούστου 2014

Ιωάννης Ξιφιλίνος

Ιωάννης Ξιφιλίνος

Ο Ιωάννης Ξιφιλίνος ήταν σπουδαίος νομικός και λόγιος.

Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα μεταξύ του 1005 και του 1008 και καταγόταν από την αρχοντική οικογένεια των Ξιφιλίνων. Σπούδασε στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί διακρίθηκε στη Νομική επιστήμη ως δικηγόρος, δικαστής και δάσκαλος στην Ανωτέρα Σχολή του φιλοσόφου της εποχής Μιχαήλ Ψελλού, με τον οποίο είχε και φιλική σχέση, και τον οποίο ακολούθησε ως μοναχός στον Όλυμπο της Βιθυνίας. Το 1064 κλήθηκε από τον Αυτοκράτορα Κωνσταντίνο Δούκα να αναλάβει Οικουμενικός Πατριάρχης ως Ιωάννης Η΄.

Ως Πατριάρχης ανέπτυξε σημαντική κοινωνική δράση, ενδιαφέρθηκε για τους φτωχούς και ανακαίνισε το Ναό της Αγίας Σοφίας. Παράλληλα, συνέχισε και το συγγραφικό του έργο, στο οποίο διακρίνονται θεολογικές, φιλοσοφικές και νομικές πραγματείες. Από αυτά διασώζονται κάποιες ερμηνείες των ευαγγελικών περικοπών και ορισμένες επιστολές.

Πέθανε στις 2Αυγούστου 1075. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τον ανακήρυξε άγιο και τιμά τη μνήμη του στις 30 Αυγούστου.


De Siris