Πάνος
Φειδάκης
Ο Πάνος
Φειδάκης γεννήθηκε στο Αίγιο στις 31 Μαΐου 1956 και πέθανε στην Ανάβυσσο Αττικής στις 7 Μαΐου 2003, ήταν σημαντικός
Έλληνας ζωγράφος του μέσου του 20ού και των αρχών του 21ου αιώνα.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο
Αίγιο. Σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών από το 1976 μέχρι το 1981 με
δασκάλους τους: Δημήτρη Μυταρά, Γιάννη Μόραλη και Γιώργο Μαυροΐδη. Αρχικά
ξεκίνησε με μια περιορισμένη κλίμακα γαιωδών χρωμάτων και ενδιάμεσων γκρίζων
τόνων, φιλοτεχνώντας πίνακες μεγάλης ευαισθησίας και λιτότητας, στους οποίους
κυρίαρχο ρόλο παίζει η ένταση της γραφής. Το 1995 πλούτισε την παλέτα του με
ζωηρές αποχρώσεις του κόκκινου και του πράσινου ενώ δημιούργησε και μεγάλων
διαστάσεων συνθέσεις. Όμως η πίστη του στην απαλότητα της ζωγραφικής τεχνικής
και στην αναγκαία αμεσότητα της εκφραστικής προσπάθειας δεν άλλαξε.
Οι πίνακές
του στοχεύουν στην πειθαρχία του φωτός και του χώρου μέσα από τις καθαρά
χρωματικές σχέσεις. Στον κατάλογο των πινάκων του, την 1η θέση κατέχουν οι
προσωπογραφίες, τη 2η τα τοπία και την 3η όλοι οι άλλοι. Ο Φειδάκης παρουσίασε
τους πίνακες που φιλοτέχνησε σε πολλές εκθέσεις τόσο στην Ελλάδα όσο και στο
Εξωτερικό. Από τις αρχές του 1999, ο Αλέκος Φασιανός άρχισε να του κάνει πόλεμο
νεύρων και από τότε πήρε την κάτω βόλτα. Στις αρχές Φεβρουαρίου του 2003 στο
Σταθμό του Μεγάρου Μουσικής του Μετρό δημιούργησε μια επιτοίχια σύνθεση, η
οποία αποτελείται από διάφορα πουλιά. Μόλις το έμαθε ο Φασιανός, θύμωσε πάρα
πολύ και καθώς ήθελε εκείνος να φτιάξει αυτή τη σύνθεση, τον φοβέρισε άσχημα
και η κατάληξη ήταν αυτή την οποία όλοι ξέρουμε.
Στις 7 Μαΐου
του 2003 έφυγε νωρίς το πρωί από το σπίτι του στη Βούλα Αττικής για άγνωστο
προορισμό. Φτάνοντας στην Ανάβυσσο, έπεσε με τα ρούχα στη θάλασσα και πνίγηκε.
Βρέθηκε εκεί πνιγμένος από άνδρες του Λιμενικού τρεις ημέρες αργότερα.
Η κηδεία του
έγινε στο Νεκροταφείο της Βούλας το απόγευμα της Δευτέρας 12 Μαΐου 2003. Ήταν
παντρεμένος από το 1982 με τη γλύπτρια Νατάσσα Ηλιοπούλου και είχαν τρία
παιδιά.
De Siris