Λευτέρης
Αντωνιάδης
O Λευτέρης
Κιουτσούκ-Αντωνιάδης γεννήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 1925 και πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 2012, ήταν Τούρκος ποδοσφαιριστής ελληνικής καταγωγής, από την
Πρίγκηπο και υπήρξε ένας θρύλος του τουρκικού ποδοσφαίρου. Ήταν ένας από τους
καλύτερους παίκτες παγκοσμίως τη δεκαετία του ’50. Αγωνίστηκε 46 φορές με την
Εθνική ομάδα της Τουρκίας από το 1948 ως το 1963, από τις οποίες τις εννιά ως
αρχηγός. Επίσης, είχε 4 συμετοχές με την ολυμπιακή ομάδα στους Ολυμπιακούς
αγώνες 1948. Συμμετείχε στην τελική φάση του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1954.
Μέχρι σήμερα είναι ο δεύτερος σκόρερ του τουρκικού εθνικού συγκροτήματος με 20
γκολ πίσω από τον Χακάν Σουκούρ.
Η οικογένειά του
O Λευτέρης
Αντωνιάδης γεννήθηκε το 1925 στην Πρίγκηπο από Έλληνες γονείς. Ο πατέρας του
ήταν ψαράς και ονομαζόταν Χριστοφής Αντωνιάδης. Η μητέρα του λεγόταν Αργυρώ και
είχε άλλα δέκα αδέρφια. Ποδοσφαιριστής υπήρξε και ο αδελφός του Παναγής
Αντωνιάδης στην ομάδα του Πέρα Κλουμπ. Στον Λευτέρη, επειδή ήταν μικρόσωμος,
κόλησαν το παρατσούκλι "Κιουτσούκ"=μικρός και το τούρκικο επώνυμό του
καταγράφηκε ως Κιουτσούκ-Αντωνιάδης. Ο Αντωνιάδης δημιούργησε οικογένεια με τη
συζυγό του Σταυριανή Μπεκιάρη (του Ιωάννη και της Μαρίας), με τρία παιδιά.
Ποδοσφαιρική καριέρα
Άρχισε την
ποδοσφαιρική του καριέρα στην Ταξίμσπορ (Taksimspor), μια συνοικιακή ομάδα της
Πόλης. Το 1947 πήρε μεταγραφή στη Φενέρμπαξε κι αμέσως άρχισε να διακρίνεται το
ταλέντο του. Το 1951 πήρε μεταγραφή στην ιταλική Φιορεντίνα, ο πρώτος
ποδοσφαιριστής από την Τουρκία που πέτυχε κάτι παρόμοιο. Την επόμενη χρονιά
αγωνίστηκε στη γαλλική Νις.
Έπειτα
επέστρεψε στη Φενερμπαξέ, με την οποία αγωνίστηκε σχεδόν ως το τέλος της
καριέρας του. Μέχρι σήμερα είναι ο δεύτερος σε συμμετοχές ποδοσφαιριστής της
ομάδας. Με τη Φενέρ κατέκτησε δυο πρωταθλήματα Κωνσταντινούπολης κι από το 1959
που ιδρύθηκε η εθνική κατηγορία (Turkish League) τρεις εθνικούς τίτλους (1959,
1961, 1964). Αν και αγωνίστηκε μόνο σε έξι πρωταθλήματα παραμένει ως τώρα ο
τρίτος σε συμμετοχές (151) και γκολ (74) παίκτης της ομάδας. Συνολικά με τη
Φενέρ από το 1947 ως το 1964 αγωνίστηκε σε 615 ματς σκοράροντας 423 γκολ.
Μάλιστα το 1953-54 αναδείχθηκε πρώτος σκόρερ του πρωταθλήματος.
Το 1964 πήρε
μεταγραφή στην ΑΕΚ αν και ήταν ήδη 39 ετών. Όμως, πρόλαβε να αγωνιστεί μόνο σε
πέντε ματς σκοράροντας δύο γκολ. Τραυματίστηκε σε έναν αγώνα με τον Ηρακλή Θ.
και αναγκάστηκε να τερματίσει την καριέρα του.
Εθνική Τουρκίας
Αγωνίστηκε 50
φορές στην τουρκική εθνική ομάδα, αν και επισήμως αναφέρονται 46 συμμετοχές,
τις 9 ως αρχηγός. Οι άλλες τέσσερις ήταν με την ολυμπιακή ομάδα. Μετείχε στην
ολυμπιάδα του 1948 στο Λονδίνο και ήταν ο νεότερος ποδοσφαιριστής της Τουρκίας.
Έπαιξε και στους δύο αγώνες που έδωσε η Τουρκία: με Γιουγκοσλαβία (1-3) και Κίνα
(4-0) και πέτυχε ένα γκολ.
Έπαιξε στα
τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου 1954 σκοράροντας δύο γκολ κι επιλέχτηκε στη
Μικτή Κόσμου. Συνολικά πέτυχε 20 γκολ με την εθνική ομάδα και μέχρι σήμερα
είναι ο δεύτερος σκόρερ της όλων των εποχών.
Υπήρξε ο
πρώτος ποδοσφαιριστής της Τουρκίας που τιμήθηκε με το "Χρυσό
μετάλλιο" της τουρκικής ομοσπονδίας.
Προπονητική καριέρα
Όταν
σταμάτησε το ποδόσφαιρο, εργάστηκε ως προπονητής. Αρχικά στην Αθήνα στο Αιγάλεω
κι έπειτα στη Νότια Αφρική στη Supersport United του Γιοχάνεσμπουργκ.
Το 1967
επέστρεψε στην Τουρκία, όπου δούλεψε διαδοχικά στις ομάδες: Samsunspor,
Orduspor, Mersin Idmanyurdu και Boluspor.
Ζωντανός θρύλος
Ο Λεφτέρ,
όπως τον αποκαλούσαν οι Τούρκοι, είχε το παρατσούκλι ordinaryus, δηλαδή
προφέσορας, διότι είχε άνεση στο σκοράρισμα και σχεδόν πάντα έβρισκε τα δίκτυα
με σιγουριά. Λέγεται ότι δεν είχε χάσει ποτέ πέναλτι. Το όνομά του είναι θρύλος
μεταξύ των οπαδών της Φενέρμπαχτσε, οι οποίοι ακόμα τραγουδούν το σύνθημα: 'Ver
Leftere Yazsin Deftere', που σημαίνει «Δώσε στον Λεύτερη, θα γράψει στο
τεφτέρι», δηλαδή «Μη χάνεις το Λευτέρη από τα μάτια σου, διότι θα σκοράρει».
Ο Λευτέρης μετείχε
στην ομάδα της Εθνικής Τουρκίας που είχε καταφέρει να νικήσει τη θρυλική
ουγγρική ομάδα του Φέρεντς Πούσκας το 1956 με 3-1. Μάλιστα, είχε σκοράρει δύο
γκολ. Μετά το ματς οι Ούγγροι παραδέχτηκαν την ανωτερότητα των αντιπάλων τους
λέγοντας πως αν η Τουρκία είχε παίξει έτσι και το 1954 στα τελικά του
Παγκοσμίου Κυπέλλου, θα είχε σίγουρα τερματίσει στην τετράδα.
Τα τελευταία
χρόνια ζούσε στο νησί Πρίγκηπος (Büyükada), το μεγαλύτερο των Πριγκιποννήσων,
όπου ένας δρόμος φέρει το όνομά του. Δρόμος με το όνομά του υπάρχει και στην
Πόλη. Πέθανε στις 13 Ιανουαρίου 2012, σε ηλικία 86 ετών, σε νοσοκομείο της
Κωνσταντινούπολης, όπου νοσηλευόταν με προβλήματα υγείας τις τελευταίες ημέρες.
Τίτλοι - Διακρίσεις
Πρωταθλήματα
Τουρκίας (3): 1959, 1961, 1964
Πρωταθλήματα
Κωνσταντινούπολης (3): 1948, 1957, 1959
Κύπελλα (2):
1950, 1964
Πρώτος
σκόρερ: 1953-54
Μέλος της
Μικτής Κόσμου 1954.
Χρυσό
μετάλλιο τιμής της τουρκικής ομοσπονδίας.
Ομάδες που αγωνίστηκε
Ως το 1947- Ταξίμσπορ
1947-51 -
Φενέρμπαχτσε
1951-52 - Φιορεντίνα
1952-53 - Νις
1953-64 - Φενέρμπαχτσε
1964-65 - ΑΕΚ
Ομάδες που εργάστηκε ως προπονητής
1965 - Αιγάλεω
1966 - Σούπερσπορ
Γιουνάιτεντ
1967 - Σαμψούνσπορ
1968 - Ορντούσπορ
1969 - Μερσίν
Ιντμ.
1970 – Μπολούσπορ
De Siris