Κάρολος Δαρβίνος
Ο Κάρολος Ροβέρτος Δαρβίνος γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου 1809 και πέθανε στις 19 Απριλίου 1882, ήταν Βρετανός φυσιοδίφης, συλλέκτης και γεωλόγος ο οποίος έμεινε διάσημος στην ιστορία ως ο θεμελιωτής της θεωρίας της εξέλιξης, καθώς και ως εισηγητής της θεωρίας της φυσικής επιλογής, μέσω της οποίας πρότεινε ότι συντελείται η εξέλιξη. Η θεωρία της εξέλιξης αποτελεί σήμερα αναπόσπαστο μέρος της βιολογίας.
Ο Δαρβίνος ανέπτυξε μεγάλο ενδιαφέρον για τη φυσική ιστορία όταν σπούδαζε ιατρική και μετά θεολογία στο πανεπιστήμιο του Εδιμβούργου. Το πενταετές ταξίδι του με το πλοίο Beagle τον κατέστησε διάσημο σαν γεωλόγο και η έκδοση του ημερολογίου του για το ταξίδι σαν διάσημο και πολύ καλό συγγραφέα. Οι παρατηρήσεις του στην βιολογία τον οδήγησαν να μελετήσει τη μετάλλαξη των ειδών και να αναπτύξει τη θεωρία του για τη φυσική επιλογή το 1838. Είχε πολύ καλή επίγνωση του γεγονότος ότι πολλοί άλλοι είχαν τιμωρηθεί αυστηρά για τέτοιες "αιρετικές" ιδέες, όμως, συνέχισε τις έρευνες του, μιλώντας μόνο στους πιο στενούς του φίλους, μέχρι να συγκεντρώσει τις αποδείξεις που χρειαζόταν. Το 1858 όμως, όταν έμαθε ότι ο Άλφρεντ Ράσελ Γουάλας είχε αναπτύξει μια παρόμοια θεωρία, αναγκάστηκε να δημοσιοποιήσει πρόωρα τη θεωρία του.
Το βιβλίο του On the Origin of Species by Means of Natural Selection, or The Preservation of Favoured Races in the Struggle for Life (που συνήθως αναφέρεται ως Η Καταγωγή των Ειδών) που εκδόθηκε το στις 24 Νοεμβρίου του 1859 καθιέρωσε την εξέλιξη από κοινή καταγωγή σαν την πρωταρχική επιστημονική εξήγηση για την ποικιλότητα στην φύση. Εξέτασε την ανθρώπινη εξέλιξη και σεξουαλική επιλογή στο The Descent of Man, and Selection in Relation to Sex και το The Expression of the Emotions in Man and Animals. Έγραψε μια σειρά από βιβλία που αναφέρονται στις έρευνες του για τα φυτά. Το τελευταίο του βιβλίο του Δαρβίνου ασχολείται με τους γεωσκώληκες και την επίδραση τους στο έδαφος.
Σε αναγνώριση της σπουδαιότητάς του, ο Δαρβίνος τάφηκε στο Αββαείο του Γουέστμινστερ, κοντά στον Ουίλιαμ Χέρσελ και τον Ισαάκ Νεύτωνα.
De Siris