Σταυρούλα
Γκουβούση
Η Σταυρούλα
Γκουβούση γεννήθηκε το 1897 και πέθανε στις 28 Αυγούστου 1960, ήταν η πρώτη
Ελληνίδα που εκτελέστηκε έχοντας καταδικαστεί σε θάνατο για ποινικό αδίκημα.
Στις 7
Ιανουαρίου 1959 είχε πνίξει την έγκυο νύφη της Μεταξία Γκουβούση μέσα σε μία
στέρνα στον κήπο του σπιτιού της στο Λεωνίδιο, πιστεύοντας ότι το βρέφος που
κυοφορούσε ήταν καρπός παράνομου έρωτα. Συνεργός στο έγκλημά της ήταν ο
22χρονος γιος της και σύζυγος του θύματος Δημήτρης Γκουβούσης, ο οποίος
εκτελέστηκε κι αυτός. Μάλιστα αρχικά μητέρα και γιος επιχείρησαν να εμφανίσουν
τη δολοφονία ως ατύχημα, προσπαθώντας να παραπλανήσουν τις αρχές.
Η Γκουβούση
καταδικάστηκε σε θάνατο από το κακουργιοδικείο της Κυπαρισσίας και εκτελέστηκε
τα ξημερώματα της 27ης Αυγούστου 1960 στον Υμηττό. Νωρίτερα είχε υποβάλει
αίτηση χάριτος με σκοπό η ποινή της να μετατραπεί σε ισόβια κάθειρξη, όμως η
αίτηση απορρίφθηκε από το Συμβούλιο Χαρίτων παμψηφεί.
Η εκτέλεση
της 63χρονης πεθεράς ήταν η πρώτη εκτέλεση γυναίκας στην Ελλάδα, δεν ήταν όμως
η πρώτη καταδίκη σε θανατική ποινή, καθώς το 1931 είχαν καταδικαστεί σε θάνατο
η σύζυγος και η πεθερά του Δημήτρη Αθανασόπουλου, η ποινή των οποίων όμως
μετατράπηκε στη συνέχεια σε ισόβια κάθειρξη.
De Siris