Γιώργος Σεβαστίκογλου
Ο Γιώργος Σεβαστίκογλου γεννήθηκε στο Φανάρι της Κωνσταντινούπολης στις 12 Οκτωβρίου 1913 και πέθανε την 1η Δεκεμβρίου 1991. Ένα χρόνο μετά τη γέννησή του η οικογένειά του εγκαταστάθηκε στην Αθήνα.
Φοίτησε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Μαθητής του Κάρολου Κουν στο κολλέγιο Αθηνών και ιδρυτικό μέλος του θεάτρου Τέχνης, πρωτοεμφανίστηκε στα γράμματα με τη μετάφραση του έργου του Αύγουστου Στρίντμπεργκ Σουάνεβιτ που σκηνοθέτησε ο Κουν το 1942. Το 1943 το Θέατρο Τέχνης ανέβασε το έργο του Σεβαστίκογλου Κωνσταντίνου και Ελένης και ο τελευταίος εγκαινίασε τη διπλή καλλιτεχνική του δραστηριότητα ως σκηνοθέτης και μεταφραστής.
Υπεύθυνος του Β΄ τμήματος του Θιάσου Ενωμένων Καλλιτεχνών, ήταν από το 1945 πόλος έλξης για τους αριστερούς θεατρικούς συγγραφείς και ηθοποιούς.
Μετά τη λήξη του εμφυλίου ο Σεβαστίκογλου, υπεύθυνος τότε του κινηματογραφικού συνεργείου του Δημοκρατικού Στρατού στο Γράμμο, αυτοεξορίστηκε στη Σοβιετική Ένωση (Τασκένδη - Μόσχα). Εκεί σπούδασε στην Ακαδημία Θεάτρου, έγινε γνωστός ως σκηνοθέτης και μεταφραστής, ενώ το έργο του Αγγέλα, μεταφρασμένο στα ρωσικά παραστάθηκε από το θέατρο Βαχτάγκωφ και δεκαεφτά ακόμη σοβιετικές σκηνές.
Στην Ελλάδα επέστρεψε το 1965. Συνεργάστηκε ως σκηνοθέτης με το θίασο Αλεξανδράκη - Γεωργούλη και ο Κουν ανέβασε την Αγγέλα. Ξανάφυγε, αυτή τη φορά μαζί με τη σύζυγό του Άλκη Ζέη για το Παρίσι, με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών. Δίδαξε στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης και στο Κονσερβατουάρ, ίδρυσε το θίασο Πράξις και συνεργάστηκε με νέους ηθοποιούς στα πλαίσια εργαστηριακών μαθημάτων που οργάνωσε ο Antoine Vitez.
Στην Ελλάδα γύρισε το 1974 και το 1981 εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου και πέθανε την 1 Δεκεμβρίου 1991.
Εργογραφία
(1992) Θέατρο, Κέδρος
(1992) Πράξις, Εκδόσεις Καστανιώτη
Μεταφράσεις
(2011) Gorkij, Maksim, Στο βυθό, Ελευθεροτυπία
(1998) Middleton, Thomas, Οι αλλοπαρμένοι, Δωδώνη [μετάφραση, διασκευή]
(1989) Lorca, Federico Garcia, Ματωμένα στέφανα, Δωδώνη
(1984) Shaw, Irwin, Θάψτε τους νεκρούς, Δωδώνη
(1983) Kirkland, Jack, Καπνοτόπια, Δωδώνη
(1977) Gorkij, Maksim, Στο βυθό, Δωδώνη
De Siris