Αργύρης
Μπάρας
Ο Αργύρης Μπάρας γεννήθηκε το 1924 στα Βασιλικά
Θεσσαλονίκης και πέθανε στις 17 Οκτωβρίου 2005, ήταν παλαίμαχος
αγωνιστής της Αριστεράς, ιστορικό στέλεχος του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη .
Από μικρός δούλευε στα χωράφια πλάι στον πατέρα του. Η
δολοφονία του αδελφού του Αποστόλη από τους Γερμανούς στο Σιδηρόκαστρο μεγάλωσε
το μίσος του εναντίον των κατακτητών. Η δημιουργία του ΕΑΜ και η φλογερή
διακήρυξή του τον βρήκαν ψυχικά έτοιμο και αποφασισμένο να αγωνιστεί για τη
συντριβή των ναζί και την απελευθέρωση του λαού και της πατρίδας.
Οργανώθηκε στο ΚΚΕ, πήρε ενεργά μέρος στην Εθνική
Αντίσταση, συμμετέχοντας στη λαϊκή πολιτοφυλακή και στην Οργάνωση Προστασίας
Λαϊκών Αγωνιστών. Ξεχωριστή, τολμηρή πράξη του στάθηκε η οργάνωση και απαγωγή
Γερμανού αξιωματικού επικεφαλής Γερμανοπροδοτών που καταδίωκαν στελέχη της
Αντίστασης και τρομοκρατούσαν την περιοχή.
Μετά την Κατοχή υπηρέτησε τη στρατιωτική του θητεία στο
1ο Τάγμα Σκαπανέων, όπου αξιωματικοί-τσιράκια του Τσαούς Αντών τον βασάνιζαν
για τρεις βδομάδες για να αποκηρύξει το ΕΑΜ και το ΚΚΕ. Φυσικά μάταια.
Μεταφέρθηκε στο στρατόπεδο Αγίου Νικολάου Κρήτης, σε καθεστώς εσωτερικής
επιτήρησης, από όπου και δραπέτευσε, παίρνοντας το δρόμο για τα βουνά, όπου
αντάμωσε τα αντάρτικα τμήματα του ΔΣΕ.
Από τον Απρίλη του 1947 μέχρι το Σεπτέμβρη του 1953
πέρασε μαζί με τους άλλους συναγωνιστές του ανείπωτες δυσκολίες,
αντιμετωπίζοντας τη συνεχή καταδίωξη από τα τμήματα της χωροφυλακής. Τελικά
έπεσε σε ενέδρα, τραυματίστηκε και στη συνέχεια έζησε 67 μέρες βασανιστήρια
πραγματικής κόλασης. Οδηγήθηκε πάνω σε φορείο στο στρατοδικείο Χανίων και
καταδικάστηκε δύο φορές σε θάνατο και τρεις φορές ισόβια. Εμεινε έντεκα χρόνια στη φυλακή.
Μετά την απελευθέρωσή του, το 1964, ο Αργύρης Μπάρας
στρατεύεται στον αγώνα για τα δίκαια του λαού ως μέλος της Γραμματείας της
Νομαρχιακής Επιτροπής Θεσσαλονίκης της ΕΔΑ. Παίρνει μέρος στο μεγάλο αγροτικό
συλλαλητήριο στις 10 του Ιούλη του 1966 και τραυματίζεται σοβαρά στο κεφάλι.
Το βράδυ του πραξικοπήματος της 21ης Απρίλη του '67,
πενήντα αστυνομικοί και ΤΕΑτζήδες επιχειρούν να τον συλλάβουν, ρίχνοντας στο
ψαχνό για να τον σκοτώσουν αλλά, τελικά, τους ξεφεύγει. Περνά στην παρανομία,
δημιουργώντας Κομματικές Οργανώσεις και φίλους του αντιδικτατορικού αγώνα, μαζί
με άλλους συντρόφους του στη Θεσσαλονίκη. Δουλεύει 13 μήνες στην παρανομία, ως
μέλος του Γραφείου Περιοχής Μακεδονίας και μέλος του Γραφείου της ΚΟΘ του ΚΚΕ,
αναπτύσσοντας σημαντική αντιδικτατορική δράση. Συλλαμβάνεται στις 9 του Μάη
1968, περνάει τα πιο φρικτά βασανιστήρια στο Γ΄ Σώμα Στρατού και στην Ασφάλεια
Θεσσαλονίκης. Του σπάσανε τα χέρια, πολλά πλευρά και τον μεταφέρανε με φορείο
στο 424 Στρατιωτικό Νοσοκομείο με συνεχείς αιμοπτύσεις.
Εζησε πολύ έντονα την απάνθρωπη κι άνανδρη δολοφονία από
τα όργανα της χούντας του Γραμματέα της ΚΟΘ του ΚΚΕ Γιώργη Τσαρουχά. Κράτησε
πάντα σωστή κομματική, αγωνιστική στάση σε όλες τις δίκες στα στρατοδικεία
σκοπιμότητας, υπερασπίζοντας την τιμή του ΚΚΕ και των συντρόφων του,
καταγγέλλοντας τους δολοφόνους του Γιώργη Τσαρουχά, του Γιάννη Χαλκίδη, του
Μπεκροδημήτρη και τα βασανιστήρια σε βάρος χιλιάδων αγωνιστών της Θεσσαλονίκης
και της υπόλοιπης περιοχής.
De Siris