Μιχαήλ
Τσαμαδός
Ο Μιχαήλ
Τσαμαδός γεννήθηκε την 1η Σεπτεμβρίου 1879 και πέθανε στις 11 Ιουνίου 1963,
ήταν έλληνας διπλωμάτης, δικαστικός στο Συμβούλιο της Επικρατείας και
Υφυπουργός Εξωτερικών για ένα μικρό διάστημα.
Βιογραφικά στοιχεία
Καταγόταν από
παλιά οικογένεια της Ύδρας και σπούδασε νομικά. Ακολούθησε καριέρα στο διπλωματικό
σώμα διατελώντας πρέσβης στις ΗΠΑ (1923), στο Βελιγράδ (1924 - 1926), στην
Άγκυρα (1926 - 1928). Το 1929 ίδρυσε το τριμηνιαίο περιοδικό "Αρχείον
Φιλοσοφίας και Θεωρίας Επιστημών" μαζί με τους Παναγιώτη Κανελλόπουλο,
Ιωάννη Θεοδωρακόπουλο και Κωνσταντίνο Τσάτσο, η έκδοση του οποίου συνεχίστηκε
μέχρι το 1941 και του οποίου ήταν μέλος της συντακτικής επιτροπής.
Το 1931
επελέγη από την ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας ως σύμβουλος. Με
συντακτική πράξη του 1935 απελύθη ως βενιζελικός, επαναφέρθη όμως αργότερα. Το
1941 τοποθετήθηκε[3] πρόεδρος του Α΄ τμήματος του ΣτΕ για να μεταφερθεί το 1943
στην προεδρία του Β΄ τμήματος. Εκεί παρέμεινε μέχρι το 1948 οπότε και
μετακινήθηκε για δεύτερη φορά στο Α΄ τμήμα, θέση την οποία διατήρησε μέχρι το
1949 οπότε και αποχώρησε από το δικαστικό σώμα. Το 1945 υπηρέτησε ως υφυπουργός
εξωτερικών στις κυβερνήσεις Πέτρου Βούλγαρη (Απρίλιος, Αύγουστος). Υπήρξε ιδρυτικό
μέλος του Ροταριανού Ομίλου Αθηνών (1928) και του συλλόγου Φάρος Τυφλών της
Ελλάδος (1946), στον οποίο δώρισε την έκταση που βρίσκονται σήμερα οι
εγκαταστάσεις του.
De Siris