Αντώνης Πολιτάκης
O Αντώνης
Πολιτάκης είναι Έλληνας εξπρεσιονιστής ζωγράφος. Γεννήθηκε στον Πειραιά στις 17 Σεπτεμβρίου του 1948. Κατάγεται από την οικογένεια Πολιτάκη της Μικράς Ασίας.
Στο σχολείο
του Σ. Μοντεσάντου και μόλις επτά χρόνων ξεκινάει μαθήματα ελευθέρου σχεδίου.
Ένα χρόνο αργότερα παίρνει και το πρώτο του βραβείο για την ζωγραφική των
σκηνικών στη σχολική εκδήλωση. Εκείνη την εποχή, οι χώροι έκφρασής του ήταν το
λιμάνι και οι αλάνες. Για επιφάνειες δημιουργίας είχε τις μάντρες, τα
ντουβάρια, τα στρατσόχαρτα. Το κάρβουνο από καμένο ξύλο σε βαρέλι, το κραγιόν
(κοκκινάδι) και το μολύβι ήταν τα αγαπημένα του υλικά. Οι ιερόδουλες του
λιμανιού, οι αγορές, τα καράβια, η θάλασσα θα παίξουν καθοριστικό ρόλο στην
μετέπειτα καλλιτεχνική ζωή του.
Ανήσυχο και
ατίθασο πνεύμα δύσκολα έμπαινε σε «καλούπια».
Εικαστική πορεία
Από τις
πρώτες του δασκάλες υπήρξαν η γλύπτρια Ολυμπία Φίκα, η ζωγράφος Τζένη Παπαδάκη,
κατόπιν ο Γιάννης Μόραλης, η Μαρίνα Λαμπράκη-Πλάκα στην Ιστορία της Τέχνης στην
ΑΣΚΤ. Την περίοδο 1975-1980 τον βρίσκουμε να σπουδάζει στο Παρίσι στην Σχολή
Καλών Τεχνών με δάσκαλο τον ζωγράφο-χαράκτη Jean Feugereux.
Στις
αναζητήσεις του ήταν και το πέρασμά του από τις Μονές του Αγίου Όρους. Εκεί
σπουδάζει την τεχνική της εγκαυστικής, την αγιογραφία και τα παραδοσιακά υλικά.
Το 1980 σε
συνεργασία με τους Δήμους Κερατσινίου, Κορυδαλλού, Περάματος, Δραπετσώνας και
με τους Δημάρχους Δ.Σαράφογλου, Δ.Μαλαγαρδή, Α.Πατσιλινάκο, αλλά και με
συμπαραστάτη την Υπουργό Πολιτισμού από το 1981 Μελίνα Μερκούρη ιδρύει τα
εργαστήρια τέχνης, όπου διδάσκει ο ίδιος θεωρία, σχέδιο, χρώμα, ιστορία της
τέχνης και ταυτόχρονα προετοιμάζει παιδιά για την Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών,
με βοηθό μία εκ των μαθητριών του τότε, την εικαστικό Τίνα Μάσχα, υπεύθυνη για
το παιδικό τμήμα. Μ' αυτό τον τρόπο επιτυγχάνει την πολιτιστική αναβάθμιση της
ευρύτερης περιοχής του Πειραιά.
Γίνεται μέλος
της πολιτιστικής επιτροπής των εν λόγω Δήμων καθώς και υπεύθυνος για τα
εικαστικά. Με την σημαντική του βοήθεια στον Δήμο Κερατσινίου, ιδρύεται η
Πινακοθήκη Α. Τάσσος στην μνήμη του μεγάλου χαράκτη.
Η συνεργασία
του με τους Δήμους τελειώνει το καλοκαίρι του 1991. Καταφεύγει στην Αθήνα σ'
ένα νεοκλασικό της Ηπείρου & Αχαρνών
Άλλες εικαστικές δραστηριότητες
Στο διάστημα
αυτό κάνει τα σκηνικά για τις «Χαμένες Πατρίδες» (Αφιέρωμα στα 60 χρόνια από
την Μικρασιατική καταστροφή) με μουσική του Μίκη Θεοδωράκη. Επίσης κάνει τα
σκηνικά στα εξής έργα: «Αϊσέ και Αλέξανδρος» του Δημήτρη Κολλάτου,
«Καραγκιόζης» του Θ. Συναδινού από το «Ελεύθερο Θέατρο». Εργάζεται για την
τηλεόραση, κρατική και ιδιωτική.
Ιδρύει την
Εικαστική Ομάδα "Κύκλος".
Παραδίδει
μαθήματα ζωγραφικής & Ιστορία της Τέχνης δια αλληλογραφίας στο περιοδικό
των ναυτικών «Κανάλι 14».
Σε συνεργασία
με το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο και το Υπουργείο Παιδείας φιλοτέχνησε τα έργα στο
κείμενο του Λυσία "Λόγος υπέρ του Αδυνάτου" στο βιβλίο "Κείμενα
Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας"
Ως οπαδός του
Ολυμπιακού έχει φιλοτεχνήσει το επίσημο σήμα των «Ερυθρόλευκων Αμαζόνων» καθώς
και το σήμα της ΠΕΦΟ καλλιτεχνών.
Με την αρχή
της ιδιωτικής ραδιοφωνίας, γίνεται παραγωγός της πρώτης εικαστικής εκπομπής «Ο
Ήχος των Χρωμάτων» στον Δημοτικό ραδιοσταθμό «Ξένιο».
Το 1984-85
ανοίγει στην Αθήνα και επί της οδού Φιλελλήνων μαζί με την εικαστικό Τίνα Μάσχα
την γκαλερί «Κάμβιο», που έδινε «βήμα» σε νέους εικαστικούς.
Το 1992
συνεργάζεται με την εφημερίδα «Έθνος» και δημιουργεί το «ΤΟ», ένα κόκκινο
σφαιρίδιο που σχολιάζει με καυστικό τρόπο την επικαιρότητα στην σελίδα της
νεολαίας. Το 2002 συνεργάζεται με την εφημερίδα «Ελεύθερο Τύπο» και το ένθετο
«Health&Style».
De Siris