Βίκυ Λέανδρος
Η Βίκυ Λέανδρος είναι ελληνογερμανίδα τραγουδίστρια παγκοσμίου φήμης.
Γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 23 Αυγούστου 1949 και μετακόμισε στη Γερμανία με τους γονείς της το 1959. Πήρε μαθήματα κιθάρας, φωνητικής, μπαλέτου, χορού και κίνησης από πολύ μικρή ηλικία. Μιλάει πέντε γλώσσες ενώ τραγουδά σε οκτώ.
Το πρώτο της τραγούδι ηχογραφήθηκε το 1965 στη Γερμανία και γνώρισε αξιοσημείωτη επιτυχία, η διεθνής αναγνώριση όμως ήρθε δύο χρόνια αργότερα με το L'Amour Est Bleu (συμμετοχή στo Φεστιβάλ της Eurovision) όπου και κυκλοφόρησε σε 5 γλώσσες σε όλες τις ηπείρους. Το 1972 συμμετείχε στο διαγωνισμό για δεύτερη φορά όπου και βραβεύτηκε με το περίφημο Après Toi κάνοντας ρεκόρ πωλήσεων με 6 εκατομμύρια singles παγκοσμίως, υψηλό νούμερο για την εποχή. Ακολουθούν δεκάδες δίσκοι στα αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ολλανδικά,γιαπωνέζικα, ιταλικά, ισπανικά και ελληνικά. Το 1986 αποσύρεται για να αναθρέψει τα τρία της παιδιά έως το 1995 όπου και επανεμφανίζεται στη Γερμανία και Κεντρική Ευρώπη με μεγάλη επιτυχία.
Η Βίκυ Λέανδρος εξακολουθεί να τραγουδά και να κάνει πωλήσεις άνω των 100 εκατομμυρίων δίσκων διεθνώς, δεκάδες βραβεία και 450 εκδόσεις δίσκων, CD και DVD. Έχει τιμηθεί με πολλά βραβεία κατά καιρούς όπως τα Golden Statue (Ιαπωνία), Golden Europa (Γερμανία) και Ξένιος Δίας (Ελλάδα). Το 2006 έλαβε μέρος στην προκριματική φάση για την επιλογή του τραγουδιού που θα εκπροσωπούσε τη Γερμανία στον διαγωνισμό τραγουδιού Eurovision 2006 μαζί με άλλους δύο συνυποψηφίους, όμως δεν επελέγη.
Η πολιτική καριέρα
Το 2001 προτάθηκε για υπουργός πολιτισμού (γερμ. Kultursenatorin) στο Αμβούργο. Το 2006 προτάθηκε επίσης για υποψήφια υπουργός πολιτισμού στο Βερολίνο.
Τον Οκτώβριο του 2006 έβαλε υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές του Πειραιά. Έκτοτε είναι Αντιδήμαρχος Πολιτισμού και Διεθνών Σχέσεων.
Έβαλε υποψηφιότητα και για τις εκλογές του 2007, χωρίς όμως να πάρει βουλευτική θέση.
Ιδιωτικός βίος
Από τους δύο γάμους με τον Ιβάν Ζησιάδη και τον Έννο φον Ρούφιν απέκτησε 3 παιδιά, τον Λέο, την Μιλάνα και την Σάντρα.
Βραβεύσεις
Πολλοί Χρυσοί Δίσκοι
Πολλοί Πλατινένιοι Δίσκοι
1967: Τέταρτη θέση στo Φεστιβάλ της Eurovision με το τραγούδι „L´amour est bleu“
1968: Χρυσή Ευρώπη
1971: Χάλκινη Rose von Montreux για την TV-Show "Ich bin"
1971: Χάλκινος Λέων του Ραδιοφωνικού σταθμού του Λουξεμβούργου
1972: Πρώτη θέση στο Φεστιβάλ της Eurovision με το τραγούδι „Aprés toi“
1972: Best Selling Artist διεθνώς
1974: Χρυσή Ευρώπη
2001: Goldene Stimmgabel καλύτερης καλλιτεχνικής παρουσίας στον τομέα "Γερμανική Ποπ"
2001: Internationaler Schlagerpreis στην κατηγορία „Beste Künstlerin International“
2003: Βραβείο Ξενίου Διός
2005: Woman of the year στην Ελλάδα
De Siris