Κώστας Χατζής
Ο Κώστας Χατζής γεννήθηκε στη Λιβαδειά, στις 13 Αυγούστου του 1936. Ο παππούς του υπήρξε μεγάλος λαϊκός κλαρινετίστας αλλά και ο πατέρας του έπαιζε πολύ καλό σαντούρι γι αυτό και ο Κώστας δεν άργησε ν’ ακολουθήσει τα βήματα της οικογένειας του. Στα δεκαέξι του κιόλας χρόνια τον έπαιρνε ο πατέρας του και τραγουδούσε σε γάμους και βαφτίσια και σε κάθε εκδήλωση που ήταν απαραίτητα η δημοτική κυρίως μουσική και μετά από πενταετή περιπλάνηση στην επαρχία έρχεται στην Αθήνα άγνωστος μεταξύ αγνώστων.
Τότε αρχίζει μια από τις πιο δύσκολες και σκληρές περιόδους της ζωής του.
Είναι η εποχή που προσπαθεί να επιβιώσει και να βρει το δρόμο του. Την προσπάθεια του αυτή θα την πληρώσει με τρομερές στερήσεις, πίκρες και απογοητεύσεις και γρήγορα θα καταλάβει πως ο δρόμος που διάλεξε είναι γεμάτος αγκάθια και παγίδες που καιροφυλακτούν σε κάθε βήμα . Αυτό όμως έχει σαν αποτέλεσμα να αναδειχτεί σε έναν από τους πιο αντιπροσωπευτικούς καλλιτέχνες του ελληνικού τραγουδιού. Μετά από 8 χρόνια γεμάτα πίκρες και απογοητεύσεις, εμφανίζεται στη μπουάτ «Τιπούκειτος» και ένα χρόνο αργότερα στη «Ρουλότα». Δυο χρόνια μετά έρχεται ο πρώτος του δίσκος και μαζί με αυτόν η καθιέρωση.
Το ταλέντο του ανακάλυψαν γρήγορα όλοι οι μεγάλοι συνθέτες της εποχής (Θεοδωράκης, Χατζιδάκις, Ξαρχάκος, Πλέσσας, Σπάρτακος, Μαρκόπουλος) με τους οποίους συνεργάσθηκε και ερμήνευσε με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο τα τραγούδια τους, προσθέτοντας έντονα το προσωπικό του στυλ και την ιδιαίτερη ευαισθησία η οποία προσθέτει μελωδία και νόημα στον στίχο του τραγουδιού…
Αν η δεκαετία του ’60 καθιέρωσε τον Κώστα Χατζή, η δεκαετία του ’70 τον ανέδειξε σαν έναν από τους πιο σπουδαίους συνθέτες και εκτελεστές τραγουδοποιούς.
Στη δεκαετία αυτή έγραψε το «Πέτρα και Φως», το «Ουαί», το «Γιος της Άνοιξης», το «Δεκατρία τραγούδια» το ανεπανάληπτο «Ρεσιτάλ», το «Ανθρώπινα Συστήματα», το «Κώστας Χατζής 79»,και «Ελπίδα-Δάκης στου Κ.Χατζή». Είχαν προηγηθεί: «Γειτονιές του κόσμου», «Αναγέννησις Αλόννησος», «Κώστας Χατζής τραγουδά Κώστα Χατζή», «Ο Κώστας Χατζής παίζει και τραγουδά μαζί σας».
Στο τέλος της δεκαετίας αυτής, ο Κώστας Χατζής μέσω περιοδείας επισκέπτεται και την Αμερική για συναυλίες στον απόδημο Ελληνισμό. Αξιοσημείωτο είναι πως η φήμη του ως τραγουδιστή της ειρήνης έφτασε μέχρι και τον Λευκό οίκο όπου ο τότε Πρόεδρος Τζίμι Κάρτερ τον προσκάλεσε για να τον γνωρίσει και να τον συγχαρεί για το έργο του. Είναι απ τους μόνους Έλληνες καλλιτέχνες που προσκαλέστηκαν και τους δόθηκαν εύσημα για το ήθος και το έργο τους από Αμερικανό Πρόεδρο.
Η δεκαετία του ’80 σφραγίζεται με το «Ταμ-Ταμ» και «Συνάντηση» με την Μαρινέλλα, το «Νταουλιέρικα», το «Στίγματα του Καιρού» και την «Ζωντανή Συναυλία στον Ορφέα». Η δεκαετία του ’90 ανοίγει με τον δίσκο «Η Αλεξίου Τραγουδάει Κώστα Χατζή», ακολουθεί το «ΡΟΜ Αγάπη μου», η «Μουσική Ιεροσυλία», το «Εικόνες του Σήμερα» το «Ερωτικά» , «Άπονες εξουσίες», «Τα βράδια που ονειρεύονται οι Τσιγγάνοι», το «Χωρίς εσένα» και το «Σε 4/4». Στην τελευταία πενταετία παρουσιάζει το δίσκο «Κώστας Χατζής Live», συμμετείχε στο «Ιωβηλαίο» με τον Μίμη Πλέσσα, το «Στιγμές Μοναξιάς» και το Live με τον Αντώνη Ρέμο.
Ο Κώστας Χατζής ήταν και είναι ο στοχασμός μιας ανήσυχης νιότης που δεν γερνάει ποτέ…και ποτέ δεν σβήνει…
ΣΗΜΕΙΩΜΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΧΑΤΖΗ
Από το 1956 γράφω αυτό το είδος μπαλάντας και η αιτία ήταν όχι μια η δυο, αλλά πολλές. Η βασική αιτία ήταν ότι άνηκα σε μειονότητα και αυτό το ένοιωσα για πρώτη φορά όταν πήγα σχολείο. Πρόσεξα πως με ξεχώρισαν όχι όμως από μίσος, αλλά από άγνοια και μεγαλώνοντας συνέβησαν γεγονότα, που με έκαναν να θέλω να τα καταγγείλω και να αναφερθώ στα ανθρώπινα δικαιώματα ,αν και τότε δεν γνώριζα αυτό το νόμο που είχε αναφερθεί το 1918 από την κοινωνία των εθνών, αλλά εγώ με τις λίγες γνώσεις, έλεγα πως ο θεός στέλνει τον ήλιο και τη βροχή για δίκαιους και άδικους, άρα είχα κι εγώ μερίδα από τη ζωή ό,τι κι αν ήμουνα μαύρος, άσπρος, γύφτος η….
Έτσι από τότε μέχρι σήμερα καταγγέλλω την πολιτεία που δεν έσκυψε ποτέ πάνω από τα προβλήματα αυτών των ανθρώπων και τους αφήνει να κάνουν όλες τις μορφές εγκλημάτων και αναφέρομαι με άμεσο η έμμεσο τρόπο στα ανθρώπινα δικαιώματα και καθήκοντα η αυτοσαρκάζομαι και μπορώ πιο εύκολα να προσεγγίζω τα αυτιά ανθρώπων που ίσως να μην γνωρίζουν πως συμβάλλουν στην αδικία η σε κάποια άλλη μορφή πόνου ψυχικού του συνανθρώπου τους.
Τραγούδησα και τραγουδώ τον έρωτα που είναι η επέκταση της αγάπης, τραγούδησα και τραγουδώ τα κοινωνικά θέματα που δημιουργεί το παγκόσμιο αποτυχημένο σύστημα που έχει μεταφέρει τη διάρρηξη της επικοινωνίας των ανθρώπων (εφαρμόζοντας έτσι το διαίρει και βασίλευε), αλλά τραγούδησα και τον δημιουργό, την δημιουργία του την εκτίμηση σ’ αυτά και την ελπίδα για ένα ευτυχισμένο αύριο εδώ στο πρόσωπο της γης.
Ακόμα κι αν χάσω την φωνή μου, μέσα μου θα τραγουδώ τα ίδια πράγματα ώσπου να φύγω απ τη ζωή.
Ευχαριστώ όλους αυτούς που συνέλαβαν και έγραψαν και με τη φωνή μου είπαν αυτά που ήθελαν και αυτοί. Ευχαριστώ όλους αυτούς, που με βοήθησαν να φωνάζω αυτά που είχα στην καρδιά μου και δεν είχα το όπλο της πένας για να τα γράψω εγώ, αλλά είχα τη δική τους αγάπη και συμπαράσταση να δεχτούν να γράψουν και να φωνάξουν μαζί μου και ακόμα επιμένουν.
Ευχαριστώ
Κώστας Χατζής
Το κείμενο είναι αναδημοσίευση από το www.petridisradio.blogspot.com
Το σημείωμα του Κώστα Χατζή από το www.alexandroshatzis.com
De Siris