Σπύρος Μαρκεζίνης
Ο Σπύρος Μαρκεζίνης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Απριλίου 1909 και πέθανε στις 4 Ιανουαρίου 2000. Ήταν διορισμένος πρωθυπουργός την περίοδο της χούντας, υπουργός, βουλευτής, πρόεδρος κόμματος, δικηγόρος και συγγραφέας.
Βιογραφία
Προερχόταν από πολιτική οικογένεια. Ο ίδιος αναφέρει ότι οι πρόγονοί του διετέλεσαν Βουλευτές Θήρας ή Κυκλάδων, ενώ ο προπάππος του υπέγραψε το Σύνταγμα του 1844.
Σπούδασε Νομικά (πήρε το πτυχίο του το 1929 με Άριστα) και Πολιτικές και Οικονομικές επιστήμες (1930). Το 1936 έγινε νομικός σύμβουλος του βασιλιά Γεωργίου Β΄, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι το 1946, οπότε έλαβε το επίσημο βάπτισμα του πυρός στην πολιτική.
Εκλέχτηκε για πρώτη φορά βουλευτής το 1946 στις Κυκλάδες. Το 1947 ίδρυσε το «Νέο Κόμμα». Το 1949 (20 Ιανουαρίου έως 14 Απριλίου) διατέλεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου στην κυβέρνηση Σοφούλη. Μετά την αποτυχία του στις εκλογές του 1950, προσχώρησε στον Ελληνικό Συναγερμό του Παπάγου. Το 1952 (19 Νοεμβρίου) ανέλαβε το υπουργείο Συντονισμού. Το 1954, μετά από διαφωνία του με τον Παπάγο, παραιτήθηκε (3 Απριλίου) και σχημάτισε το Κόμμα Προοδευτικών με 30 βουλευτές, που απέτυχε όμως στις εκλογές του 1956. Το 1958 έλαβε μέρος στις εκλογές σε συνασπισμό με την «Προοδευτική Αγροτική Δημοκρατική Ένωση» και συγκέντρωσαν 10,5% των ψήφων. Το 1961 συνεργάστηκε με την Ένωση Κέντρου και το 1964 με την ΕΡΕ και εκλέχτηκε βουλευτής Αθηνών.
Στις 1 Ιουνίου 1973 ο Γεώργιος Παπαδόπουλος καταργεί την Βασιλεία και αποφασίζει να φιλελευθεροποιήσει το δικτατορικό καθεστώς. Μετά το δημοψήφισμα του 1973, ο τότε <<Πρόεδρος της Δημοκρατίας>> Γεώργιος Παπαδόπουλος, ΄΄έδωσε΄΄ εντολή σχηματισμού κυβερνήσεως στον Μαρκεζίνη στις 8 Οκτωβρίου 1973, με σκοπό να εκδημοκρατικοποιήσει το καθεστώς, και να διεξάγει βουλευτικές εκλογές στις 10 Φεβρουαρίου 1974. Παρά τις προσπάθειές του, δεν κατάφερε να διεκπεραιώσει την αποστολή του, λόγω των κοινωνικών εντάσεων. Έλαβε μέτρα φιλελευθεροποίησης, όμως μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου ανατράπηκε από το πραξικόπημα του Ιωαννίδη. Το 1979 επανασύστησε το Κόμμα Προοδευτικών.
Τιμήθηκε με πολλά παράσημα (μεγαλόσταυρο του Φοίνικα, χρυσό σταυρό Γεωργίου Α΄ κ.ά.). Το όνομά του έχει επίσης συνδεθεί με την υποτίμηση της δραχμής και τη συναλλαγματική σταθεροποίηση, τη δεκαετία του 1950 (Ήταν η εποχή που «κόπηκαν» τρία μηδενικά από το πληθωριστικό νόμισμα κι έτσι το χιλιάρικο έγινε δραχμή).
Μετά την αποχώρησή του από την πολιτική, στη δεκαετία του '80 αφοσιώθηκε στη συγγραφή του έργου Νεώτερη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος το οποίο θεωρείται από τα σημαντικότερα έργα γι' αυτήν την περίοδο.
Μερικά Έργα
Το διαζύγιο
Ο βασιλεύς εις το Ιδιωτικόν Δίκαιον
Ο βασιλεύς ως Διεθνής Παραστάτης
Από του πολέμου εις την ειρήνην
Η κρίσις του τρίτου μ.Χ. αιώνος και τα εξ αυτής συμπεράσματα
Αναμνήσεις 1972-74 (1979)
Σύγχρονη Πολιτική Ιστορία της Ελλάδος, 3 τόμοι, Αθήνα 1994
De Siris