Ιωάννης Β΄ Κομνηνός
Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας Ιωάννης Β' Κομνηνός κάθισε στο θρόνο από το 1118 μέχρι το θάνατό του το 1143.
Ο Καλοϊωάννης, όπως αποκαλείται συχνά ο Ιωάννης Β', βρέθηκε άμεσα στο στόχαστρο της αδελφής του Άννας και της μητέρας του Ειρήνης, οι οποίες προτιμούσαν για διάδοχο το σύζυγο της Άννας Καίσαρα Νικηφόρο Βρυέννιο, απόγονο του πραξικοπηματία κατά του αυτοκράτορα Μιχαήλ Ζ’. Ακολουθώντας τις ύστατες συμβουλές του πατέρα του, ο Ιωάννης εξασφάλισε το θρόνο και έφερε τους πολιτικούς του αντιπάλους προ τετελεσμένων.
Ήταν ήπιος και ευγενής χαρακτήρας, με βαθειά ευσέβεια, ενώ ήταν και ικανότατος ηγέτης, διπλωμάτης και στρατιωτικός. Η βασιλεία του χαρακτηρίζεται από ατέρμονες στρατιωτικές επιχειρήσεις για την επανάκτηση του ελέγχου στις επαρχίες της Μ.Ασίας. Ξεκίνησε ήδη το 1119 για τη Λαοδικεία, την οποία απελευθέρωσε το ίδιο έτος. Συνέχισε εξουδετερώνοντας τους Πετσενέγκους και τους Ούγγρους. Είχε λιγότερη επιτυχία εναντίον των Βενετών.
Το 1130 επέστρεψε στη Μ.Ασία για να αντιμετωπίσει με επιτυχία τους Τούρκους αλλά και τους Φράγκους της Αντιοχείας. Καθ’ οδόν απελευθέρωσε πλήθος μικρασιατικών πόλεων από τα νότια παράλια μέχρι τον Πόντο. Το 1136 εξουδετέρωσε τους Αρμένιους στον Ταύρο. Το 1139 συνέχισε προς τα νότια για τις πόλεις Χάμα, Χαλέπι, Σεϋζάρ.
Είχε καταφέρει με συνδυασμένη στρατιωτική δράση και εξαίρετη διπλωματία σχεδόν να αναιρέσει πλήρως τις επιπτώσεις της συντριβής του Μάντζικερτ το 1071. Δυστυχώς για την Αυτοκρατορία όμως, ένα μικρό τραύμα κατά τη διάρκεια κυνηγιού το 1143, εξελίχθηκε σε σοβαρή μόλυνση και απέβη μοιραίο στις 8 Απριλίου, βάζοντας τελεία στο τιτάνιο έργο του σημαντικού αυτού βυζαντινού αυτοκράτορα.
De Siris