Ιωάννης Αλευράς
Ο Ιωάννης Αλευράς γεννήθηκε το 1912 και πέθανε στις 6 Απριλίου 1995, ήταν Έλληνας συνδικαλιστής και πολιτικός. Ήταν επί πολλά χρόνια βουλευτής και υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑΣΟΚ. Διετέλεσε Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και προσωρινός Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Μεσσήνη και ακολούθησε τον τραπεζικό κλάδο. Το 1955 πρωταγωνίστησε στην ίδρυση της ΟΤΟΕ, της οποίας ήταν ιδρυτικό μέλος και της οποίας πρόεδρος εκλεγόταν μέχρι το 1963. Τον ίδιο χρόνο εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής με την Ένωση Κέντρου στην Α' Εκλογική Περιφέρεια Αθηνών, καθώς και στις εκλογές του 1964.
Κατά την περίοδο της Χούντας των Συνταγματαρχών εξορίστηκε στη Σύρο αλλά αμνηστεύθηκε τον Δεκέμβριο του 1967, μετά το αντιπραξικόπημα του Βασιλιά Κωνσταντίνου. Μετά την απελευθέρωση του, ο ιδρυτής του Πανελλήνιου Απελευθερωτικού Κινήματος (ΠΑΚ) στο εξωτερικό, Ανδρέας Παπανδρέου, του ανέθεσε την ηγεσία της οργάνωσης στην Ελλάδα. Αργότερα όμως συνελήφθη και εκτοπίστηκε στον Άη-Στράτη και στη συνέχεια στον Άγιο Νικόλαο Κυνουρίας. Τελικά απελευθερώθηκε το 1972.
Μετά την μεταπολίτευση υπήρξε ιδρυτικό μέλος του ΠΑ.ΣΟ.Κ., του οποίου και εκλέχτηκε βουλευτής στις εκλογές του 1974, 1977 και 1981. Στις 12 Δεκεμβρίου του 1977 ορίστηκε κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Το 1981 εξελέγη πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων και επανεξελέγη το 1985 και το 1989.
Στις 10 Μαρτίου του 1985 ανέλαβε προσωρινός πρόεδρος της Δημοκρατίας, ύστερα από την παραίτηση του Κωνσταντίνου Καραμανλή, παράλληλα με την προεδρία της βουλής. Η προσωρινή όμως αυτή αντικατάσταση δημιούργησε διαδικαστικό πρόβλημα καθώς η αντιπολίτευση αμφισβήτησε το κατά πόσο ο πρόεδρος της Δημοκρατίας, έστω και αν αυτός είναι προσωρινός, μπορεί να ψηφίσει για τον επόμενο πρόεδρο. Η οριακή μάλιστα εκλογή του νέου προέδρου (με 181 από τους 180 που απαιτούνταν) όξυνε το όλο σκηνικό χωρίς παρ' όλα αυτά να υπάρξει κάποια εξέλιξη πέραν της κατάργησης της μυστικής ψηφοφορίας για την εκλογή του προέδρου στην επόμενη αναθεώρηση του συντάγματος.
Στις 22 Φεβρουαρίου του 1990 προτάθηκε από το ΠΑ.ΣΟ.Κ ως πρόεδρος της Δημοκρατίας αλλά έλαβε 125 ψήφους έναντι των 153 του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Στις εκλογές του 1993 εκλέχτηκε ως βουλευτής επικρατείας.
Πέθανε στις 6 Απριλίου του 1995 στην 374η μονάδα εντατικής θεραπείας του νοσοκομείου «Υγεία», εξαιτίας βρογχοπνευμονίας. Κηδεύτηκε στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών με τιμές εν ενεργεία πρωθυπουργού.
De Siris