Ρακίνας
Ο Ρακίνας ή Ζαν Ρασίν ήταν ένας από τους σημαντικότερους Γάλλους κλασικούς συγγραφείς. Θεωρείται ως ο μεγαλύτερος Γάλλος τραγικός συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου του 1639 στην Λα Φετρέ-Μιλόν (Πικαρντί) και πέθανε στις 21 Απριλίου του 1699 στο Παρίσι. Η μητέρα του πέθανε το 1641 και ο πατέρας του το 1643.
Το 1649 μπήκε στο μοναστήρι Πορ-Ρουαγιάλ όπου και τάφηκε όταν πέθανε το 1699 δίπλα στους παλιούς καθηγητές του σύμφωνα με την διαθήκη του που έγραψε το 1689. Το 1658 πήγε στο Παρίσι και σπούδασε στο κολέγιο του Χαρκούρ. Το 1661 ο Ρακίνας βρέθηκε στο Βρε στο νότο της Γαλλίας κοντά σε έναν θείο του ο οποίος ήταν αξιωματούχος της εκκλησίας. Το 1663 έγραψε ωδές για τον Λουδοβίκο 14ο και παρουσιάστηκε στην Αυλή του βασιλιά. Το 1666 οι σχέσεις του με το Πορ-Ρουαγιάλ ήρθαν σε ρήξη καθώς οι δάσκαλοί του θεωρούν το θέατρό του ανήθικο. Όμως το 1679 συμφιλιώθηκαν. Το 1676 εκδόθηκε η συλλογική έκδοση των έργων του Ρακίνα. Πηγή έμπνευσης των έργων του υπήρξαν οι τραγωδίες των αρχαίων Ελλήνων και Ρωμαίων συγγραφέων, όπως του Ευριπίδη, του Σενέκα και άλλων.
Έργα
Έγραψε θεατρικά έργα βασισμένα σε μύθους της κλασικής αρχαιότητας τους οποίους επέκτεινε δημιουργικά.
Έργα του είναι:
Η Ανδρομάχη (το παρουσιάζει στην Αυλή με μεγάλη επιτυχία το 1667),
Η Φαίδρα (το 1677 όπου παντρεύεται, ονομάζεται μαζί με τον Μποιλό,ιστιογράφος του βασιλιά, εγκαταλείπει την έντονη ζωή και υιοθετεί έναν αυστηρό τρόπο ζωής.),
Η Θηβαΐδα (1664),
Μέγας Αλέξανδρος (1664),
Οι ρήτορες (1668),
Βρεττανικός (1669),
Βερενίκη (1670),
Βαζαζέ (το 1670, με αυτό το έργο ο Ρακίνας εκλέγεται στην Γαλλική Ακαδημία),
Μιθριδάτης (1673),
Ιφιγένεια (το 1674 με μεγάλη επιτυχία στο θέατρο των Βερσαλλιών),
Εσθήρ (1689),
Αθαλί (1691 2 βιβλικές τραγωδίες).
De Siris