Νικόλαος ΣΤ΄
Ο Πατριάρχης Νικόλαος ΣΤ΄ κατά κόσμον Γεώργιος Βαρελόπουλος του Αντωνίου, γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη τον Φεβρουάριο του 1915.
Σπούδασε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Κλήθηκε στην Αλεξάνδρεια από τον Πατριάρχη Νικόλαος Ε΄ και το 1938 χειροτονήθηκε Διάκονος και το 1940 Πρεσβύτερος. Το 1945 του δόθηκε το οφφίκιο του Αρχιμανδρίτη. Υπηρέτησε ως εφημέριος του ιερού ναού αγίου Νικολάου και ως προϊστάμενος του ιερού ναού Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης Καΐρου. Το 1953 έγινε Πατριαρχικός επίτροπος Καζαμπλάνκας. Το 1958 πήγε στην Αντίς Αμπέμπα, όπου υπηρέτησε μέχρι τις 25 Ιανουαρίου 1959, οπότε χειροτονήθηκε Μητροπολίτης Ειρηνουπόλεως (Ανατολικής Αφρικής). Στις 10 Μαΐου 1968, μετά από δεκαοκτάμηνη χηρεία του Θρόνου, εξελέγη Πατριάρχης Αλεξανδρείας και πάσης Αφρικής με το όνομα Νικόλαος ΣΤ΄.
Ως πατριάρχης εγκατέστησε τρεις ιθαγενείς βοηθούς επισκόπους στην Ανατολική Αφρική, μετέφερε το Πατριαρχείο Αλεξανδρείας στο μέγαρο της πρώην Τοσιτσιαίας Σχολής (1971) συγκεντρώνοντας σ΄ αυτό όλες τις πατριαρχικές υπηρεσίες καθώς και την πατριαρχική βιβλιοθήκη, ανακαίνισε τον πατριαρχικό καθεδρικό Ναό του Αγίου Σάββα στην Αλεξάνδρεια, ενώ από το 1969 είχε αρχίσει τις επισκέψεις στο Οικουμενικό Πατριαρχείο και στις Εκκλησίες Ελλάδος, Ρωσίας, Ρουμανίας, Βουλγαρίας, Αρμενίας, Γεωργίας περιοδεύοντας και σε ολόκληρη την Αφρική. Υπήρξε επίσης Μέλος ξένων επισκοπικών ιδρυμάτων.
Τιμήθηκε από την Ελληνική Πολιτεία με τον Μεγαλόσταυρο του Φοίνικα καθώς και με άλλα ξένα παράσημα κατά τις εθιμοτυπικές επισκέψεις του σε διάφορες Χώρες. Μιλούσε τουρκικά, γαλλικά, αγγλικά, και αραβικά σουαχίλι. Πέθανε στις 9 Ιουλίου 1986 στη Μόσχα, όπου είχε μεταβεί για τις εορτές για τα 30 χρόνια από την επαναλειτουργία του μετοχίου του Πατριαρχείου στην Οδησσό. Η σορός του μεταφέρθηκε και τάφηκε στη Μονή του Αγίου Γεωργίου στο Κάιρο.
De Siris