Δανιήλ Παναγόπουλος
Ο Δανιήλ Παναγόπουλος (1924 - 2008), γνωστότερος ως Δανιήλ (Danil), ήταν Έλληνας εικαστικός.
Γεννήθηκε στον Πύργο Ηλείας και φοίτησε στο εκεί γυμνάσιο. Εγγράφηκε αρχικά στην ιατρική σχολή Αθηνών, την παράτησε όμως για να ασχοληθεί με την ζωγραφική. Αποφοίτησε απο τη σχολή καλών τεχνών, μαθήτευσε δίπλα στον Κωνσταντίνο Παρθένη και εν συνεχεία έχοντας κερδίσει τριετή κρατική υποτροφία εγκαταστάθηκε στο Παρίσι για να ολοκληρώσει τις σπουδές του.
Στο Παρίσι έζησε αρκετά χρόνια και επηρεάστηκε απο το ρεύμα του νέου ρεαλισμού. Την περίοδο 1961-1967 δημιούργησε τα "μαύρα κουτιά", δηλαδή χαρτόκουτα που τα μετέπλασε σε έργα τέχνης, ενώ στη συνέχεια δημιούργησε τα "ηλεκτρικά κουτιά". Είχε συμμετάσχει σε αρκετές εκθέσεις με αποκορύφωμα αυτές του Πιερ Ρεστανί, δασκάλου του Δανιήλ και θεωρητικού του νέου ρεαλισμού, το 1964 και της Μπιενάλε της Βενετίας. Στην μπιενάλε της Βενετίας συμμετείχε μαζί με τους Καννιάρη και Κεσσανλή και ο τίτλος ενός εκ των εκθέσεών τους είχε τον τίτλο "Τρείς προτάσεις γα μια νέα ελληνική γλυπτική". Η συγκεκριμένη έκθεση δημιούργησε έντονες αντιδράσεις λόγω του προοδευτικού χαρακτήρα της. Σύμφωνα με την Λίνα Τσίκουτα, επιμελήτρια της εθνικής πινακοθήκης, «η έκθεση αυτή αποτέλεσε σταθμό για τη σύγχρονη ελληνική τέχνη καθώς έτσι θεμελίωσαν την είσοδο του μεταπολεμικού μοντερνισμού στην Ελλάδα».
Το 2007 δώρισε στην Εθνική Πινακοθήκη μεγάλο μέρος των έργων του ενώ λίγο αργότερα δόθηκε το όνομα του προς τιμήν του σε μια απο τις αίθουσες αυτής. Τον ίδιο χρόνο τιμήθηκε απο τον δήμαρχο Πύργου, Μάκη Παρασκευόπουλο, για την προσφορά του.
Απεβίωσε στις 12 Ιουλίου 2008 στον Πύργο Ηλείας, στον οποίο είχε επιστρέψει τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Ήταν παντρεμένος με την Therese Dufresne.
De Siris