Νεόφυτος Η’
Ο Νεόφυτος Η΄ (κατά κόσμον Ιωακείμ Παπακωνσταντίνου) ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από το 1891 ως το 1894.
Γεννήθηκε στην Πρώτη Σερρών (τότε Κιούπκιοϊ) το 1832. Σε ηλικία έξι ετών στάλθηκε στη Μονή Εικοσιφοινίσσης, στην οποία μόναζαν συγγενείς του. Το 1851 ξεκίνησε τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Κατά τη διάρκεια των σπουδών του χειροτονήθηκε διάκονος και μετονομάστηκε σε Νεόφυτος.
Μετά τις σπουδές του εργάστηκε για λίγο ως δάσκαλος, και κατόπιν ως βοηθός του Μητροπολίτη Νύσσης και αργότερα του Στρωμνίτσης. Έπειτα πήγε στη Γερμανία, όπου έμαθε γερμανικά και σπούδασε Θεολογία στο Μόναχο. Μετά την επιστροφή του έγινε αρχιδιάκονος του Μητροπολίτη Αμασείας, από τον οποίο και χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και χειροθετήθηκε αρχιμανδρίτης.
Στις 25 Νοεμβρίου 1867 εξελέγη επίσκοπος Ελευθερουπόλεως. Στις 19 Ιανουαρίου 1872 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Φιλιππουπόλεως. Το 1878 ήταν υποψήφιος στις Πατριαρχικές Εκλογές, κατά τις οποίες εξελέγη Πατριάρχης ο Ιωακείμ Γ΄. Το 1880 μετατέθηκε στη Μητρόπολη Αδριανουπόλεως. Το 1886 παραιτήθηκε λόγω υπερκόπωσης και πήγε στη Μονή Βατοπεδίου στο Άγιο Όρος. Το 1887 όμως εξελέγη Μητροπολίτης Πελαγονίας και το 1891 Μητροπολίτης Νικοπόλεως και Πρεβέζης.
Μετά το θάνατο του Οικουμενικού Πατριάρχη Διονυσίου Ε΄, εξελέγη νέος Πατριάρχης στις 27 Οκτωβρίου 1891, όχι όμως χωρίς αντιπαραθέσεις και επεισόδια, καθώς εκείνη την εποχή υπήρχε διχασμός μεταξύ «ιωακειμικών» και «αντιιωακειμικών». Στις 2 Νοεμβρίου του ίδιου έτους παρουσιάστηκε στο Σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β΄ και κατόπιν ενθρονίστηκε.
Κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του αντιμετωπίστηκε το λεγόμενο «σχολικό ζήτημα», δηλαδή το ζήτημα αναγνώρισης των σχολείων της ομογένειας, καθώς επίσης διευθετήθηκε το θέμα της εισαγωγής σε αυτά της διδασκαλίας της τουρκικής γλώσσας. Επίσης καθορίστηκε να τελείται δοξολογία στο Οικουμενικό Πατριαρχείο κατά την ημέρα των γενεθλίων του Σουλτάνου, αλλά και την ημέρα ανάρρησης νέου Σουλτάνου στο Θρόνο. Επί Πατριαρχίας του ξεκίνησε επίσης η δημιουργία κτηματολογίου των μονών.
Στις 25 Οκτωβρίου του 1894 εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και απεσύρθη στη νήσο Αντιγόνη, όπου και πέθανε στις 5 Ιουλίου 1909. Ετάφη στον περίβολο της Θεολογικής Σχολής Χάλκης.
De Siris