Τείχος του Βερολίνου
Το τείχος που χώριζε την πόλη σε Ανατολική και Δυτική ήταν το αποτέλεσμα
του ψυχρού πολέμου. Κτίστηκε από την κυβέρνηση της Ανατολικής Γερμανίας για να
αποτρέψει τους πολίτες της να αυτομολούν από την Ανατολή στη Δύση. Από το 1989,
όταν άνοιξαν τα σύνορα, το μεγαλύτερο κομμάτι του τείχους κατεδαφίστηκε.
Μετά τον β΄παγκόσμιο πόλεμο η Γερμανία χωρίστηκε σε δύο κράτη με τις
συμμαχικές δυνάμεις να κρατάνε τον έλεγχο της Δυτικής πλευράς του Βερολίνου που
ήταν περικυκλωμένη από την ανατολική Γερμανία. Μέχρι το 1961 η
ανατολικογερμανοί μπορούσαν να κινηθούν ελεύθερα μεταξύ των δύο τμημάτων
ανατολικού – δυτικού. Αλλά η καλή ζωή του δυτικού Βερολίνου έκανε τους
ανατολικούς να μετακομίζουν εκεί περίπου 20.000 το μήνα. Στις 12 Αυγούστου 1961
οι αρχές της ανατολικής Γερμανίας αποφάσισαν να κλείσουν τα σύνορα γύρω από
τους δυτικούς τομείς του Βερολίνου με σκοπό να σταματήσουν τη φυγή των
κατοίκων.
Επισήμως ισχυρίστηκαν ότι το τείχος - μία αντικαπιταλιστική προστασία ως
άμυνα της ανατολικής κατά της δυτικής επιθετικότητας. Το πρωί της 13 Αυγούστουτα συρματοπλέγματα ήταν εγκατεστημένα. Οι συγκοινωνίες είχαν κοπεί και όλα τα
σπίτια στην ανατολική πλευρά των συνόρων εκκενώθηκαν και τα παράθυρά τους
κτίστηκαν. Με το χρόνο τα συρματοπλέγματα αντικαταστάθηκαν από ένα τοίχο 3,6μ.
κατά μήκος του τείχους από την ανατολική πλευρά υπήρχε μία ζώνη ελεγχόμενη από
τους φρουρούς γνωστή και ως ζώνη θανάτου με 302 παρατηρητήρια και 20 φυλάκια σε
ένα συνολικό μήκος 115μ. οι φύλακες είχαν τη διαταγή να πυροβολούν όσους έκαναν
απόπειρα να δραπετεύσουν με αποτελεσμένα 192 άνθρωποι να σκοτωθούν στην
προσπάθεια να καταφύγουν στην Δύση.
Μετά την επίσκεψη του Σοβιετικού προέδρου Γκορμπατσόφ στην Δυτική Γερμανία
το 1989 η Ουγγαρία άνοιξε τα σύνορα της με την Αυστρία. Αυτό επέτρεπε τους
Ανατολικογερμανούς να διαφύγουν προς τη δύση. Εν τω μεταξύ οι διαμαρτυρίες και
οι πορείες κατά της κυβέρνησης πλήθαιναν και τελικά στις 9 Νοεμβρίου 1989 οι
περιορισμοί για τη διέλευση των συνόρων τερματίστηκαν. Από τότε τα περισσότερα
κομμάτια του τείχους αποσυναρμολογήθηκαν. Το πιο διάσημο κομμάτι είναι 1326μ.
και βρίσκεται κατά μήκος Muhlenstrasse και είναι διακοσμημένο με 106 τοιχογραφίες.
Το Τείχος Σήμερα
Τρία τμήματα μένουν ακόμα όρθια. Ένα μήκους 80 μέτρων τμήμα του «πρώτου
Τείχους» στο σημείο που βρισκόταν τα αρχηγεία της Γκεστάπο (ανάμεσα στο σημείο
ελέγχου Τσάρλι και την πλατεία Ποτσντάμερ), ένα μακρύτερο τμήμα του δεύτερου
τείχους, κατά μήκος του ποταμού Σπρέε, κοντά στη γέφυρα Oberbaumbrücke, γνωστό σήμερα ως East Side Gallery (σταθμός Ostbahnhof S3, S5, S7, S9, S75), και ένα τρίτο τμήμα
στην Bernauer Straße το οποίο μετατράπηκε σε
μνημείο το 1999.
De Siris