Γιώργος Λεωτσάκος
Ο Γιώργος Λεωτσάκος γεννήθηκε στην Αθήνα στις 9 Αυγούστου 1935, είναι μουσικολόγος-ιστορικός
της Εντεχνης Ελληνικής και μουσικοκριτικός. Γιος του έγκριτου δημοσιογράφου
Σπύρου Γ. Λεωτσάκου.
Σπούδασε θεωρητικά με τους Κωνσταντίνο Κυδωνιάτη και Γιάννη Ανδρέου Παπαϊωάννου
(Δίπλωμα Ελληνικού Ωδείου: 1964) αλλά κυρίως θεωρεί εαυτόν αυτοδίδακτο. Από το 1959
ως και σήμερα στρατευμένος στη μάχιμη μουσική κριτική, συνεργάσθηκε με τις μεγαλύτερες
ελληνικές εφημερίδες, σε χρονολογική σειρά: Καθημερινή, Μεσημβρινή, Τα Νέα, Το
Βήμα, Πρωϊνή, Ελεύθερη Γνώμη, Πρώτη, Επικαιρότητα, Ημερησία και Εξπρες, καθώς και
στα περιοδικά Ελληνικά Θέματα, Αντί και Δίφωνο. Ερευνά την ιστορία της Εντεχνης
Ελληνικής Μουσικής από το 1970, βαθμιαία εστιάζοντας την έρευνά του στον 19ο αιώνα.
Το 1981, υπήρξε ο πρώτος μουσικολόγος από όλο τον κόσμο που εισέδυσε στην
απομονωμένη κομμουνιστική Αλβανία και κατέγραψε το παγκοσμίως μοναδικό φαινόμενο
του ιδιόμορφου συστήματος της μουσικής παραγωγής και παιδείας.
Από το 1972 υπήρξε συνεργάτης για την Εντεχνη Ελληνική και αργότερα για την
Εντεχνη Αλβανική Μουσική του βρεταννικού εκδοτικού οίκου Macmillan, στις δύο εκδόσεις (1980,
σε 24, και 2001, σε 29 τόμους), του The New Grove Dictonary of Music and Musicians, στο The New Grove Dictionary of Opera (1992, 4 τόμοι) κλπ., ενώ
το 1983-88, υπήρξε μουσικός συνεργάτης του Παγκοσμίου Βιογραφικού Λεξικού (τόμοι
1-9β) της Εκπαιδευτικής Ελληνικής Εγκυκλοπαίδειας. Πλην εκτενών δημοσιευμάτων
στα περιοδικά Μουσικολογία και Μουσικός Λόγος, εξέδοσε το δίσκο ακτίνας Λύχνος υπό
το μόδιον, με άγνωστες συνθέσεις Ελληνικής μουσικής για πιάνο (1847-1908) που
ανεκάλυψε ο ίδιος (Πανεπιστημιακές Εκδόσεις Κρήτης, 1999) και τη μονογραφία Παύλος
Καρρέρ: Απομνημονεύματα και Εργογραφία (εκδ. Μουσείου Μπενάκη και Τμήματος Μουσικών
Σπουδών Ιονίου Πανεπιστημίου, Αθήνα, 2003). Μέλος του Γνωμοδοτικού Συμβουλίου
του ΟΜΜΑ, το 2004 εξελέγη επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Μουσικών Σπουδών του
Ιονίου Πανεπιστημίου.
De Siris