Γιάννης Σπάρτακος
Ο Γιάννης Σπάρτακος, Αναστασίου το πραγματικό επίθετο, γεννήθηκε στην Aθήνα στις 7 Ιανουαρίου 1914. Ήταν ονομαστός μεταπολεμικός δεξιοτέχνης του μοντέρνου πιάνου, με μεγάλη θητεία στην "τζαζ" και συνθέτης ρυθμικών και εξαιρετικά δημοφιλών ελαφρών τραγουδιών, με επικεφαλής το "Θα σε πάρω να φύγουμε" το 1944, σε στίχους Αλ. Σακελλάριου-Χρ. Γιαννακόπουλου. Το πρώτο ελληνικό τραγούδι που έγινε παγκόσμια επιτυχία, αναφέρεται στο Βιβλίο Γκίνες ως "Greek bolero" και παίχτηκε από διάσημες ξένες ορχήστρες (Ξ. Κουγκάτ, Γ. Μελαχροινού, κ.λπ.).
Ο Σπάρτακος που άρχισε πιάνο σε ηλικία 6 ετών και ήταν από 13 ετών επαγγελματίας μουσικός, συνοδεύοντας με το πιάμο του στο "Πανόραμα" ταινίες του βωβού κινηματογράφου, έλειψε για μεγάλα χρονικά διαστήματα από την Ελλάδα (1946-1964) σταδιοδρομώντας στο εξωτερικό (Ευρώπη και Αμερική) κι έτσι δεν έγραψε πολλά ελληνικά τραγούδια.
Η δημιουργική του ακμή τοποθετείται στις δεκαετίες του 1940, του 1950 και του 1960, κατά τις οποίες έπαιζε με την Ορχήστρα του σε διάφορα Κέντρα «πρώτης σειράς» (εγκαινίασε τα "Αστέρια", το "King's Palace", κ.ο.κ.). Στο διάστημα 1946-51 ήταν περιοδεία με τη Ρένα Βλαχοπούλου στη Μέση Ανατολή και τις ΗΠΑ.
Επίσης (1952-57) περιόδευσε στην Ευρώπη, αλλά και στη Μέση Ανατολή ως και την Περσία, με τη διάσημη Χιλιανή τραγουδίστρια Ροζίτα Σεράνο (για την οποία πρωτόφτιαξε ο Ζώναρς την πασίγνωστη ομώνυμη πάστα... και η οποία μπορεί σήμερα ν’ ακουστεί στον δίσκο αναβιωμένου ρεπερτορίου «Καλησπέρα Κε Έντισον, 3»--1990) παίζοντας επανειλημμένα και ενώπιον του Φαρούκ.
Το 1959, στο 1ο Φεστιβάλ Τραγουδιού στην Αθήνα, κέρδισε το Γ΄ βραβείο με το "Εσένα", μετά τα "Κάπου υπάρχει η αγάπη μου" του Μ. Χατζιδάκι και "Αστεράκι" του Μ. Πλέσσα).
Άλλα γνωστά τραγούδια του: "Σιγοψιχαλίζει", "Αχ Αγάπη μου πού να ’σαι;", "Ένα φιλάκι να σού ’δινα", "Όταν σκοτεινιάζει", «Θά ’ρθει καιρός», "Πιτσιρίκα μη σε μέλλει, το φιλί σου είναι μέλι" (1939, τραγούδι σε στίχους Ηλία Ηλιόπουλου --Καλαμάτα, 1911-1998-- που έγινε «θρύλος» και μετά τον τορπιλισμό της Έλλης τραγουδιόταν πάνδημα με τα λόγια: «Πιτσιρίκα μη σε μέλλει κι αν σου βούλιαξαν την Έλλη, τον ιταλικό το στόλο θα τους τον βουλιάξουμ’ όλο...»), "Δέκα μέρες σ’ έχω χάσει", «Σ’ αγάπησα γιατί της μοιάζεις», «Τί κρίμα αγάπη μου», "Όνειρα κοριτσιού", "Κάποιο ρεφραίν", "Ο μικρός βασιλιάς", "Θα γυρίσεις ξανά" (1935, το πρώτο τραγούδι που ηχογράφησε η Σοφία Βέμπο), "Αν είχατε τα μάτια τα δικά μου", "Είσαι κλέφτης της καρδιάς μου", "Το φιλί που χθες μου έδωσες στο στόμα", "Ecstasy" (με τον ελλ. τίτλο "Μη"), «Γεύση από φιλί» (1967), κ.λπ.
Το 1984 έδωσε στον Λυκαβηττό συναυλία-Αφιέρωμα στην πολυετή σταδιοδρομία του. Εκτός από τις "αναβιώσεις" των παλιών τραγουδιών του και των ερμηνειών του στο πιάνο διεθνών επιτυχιών της παγκόσμιας ελαφράς μουσικής, το 1994 κυκλοφόρησε δίσκος με τίτλο "Τα καινούργια του Γιάννη Σπάρτακου". Πέθανε το 31 Ιουλίου 2001.
De Siris