Γιάννης Ανδρέου Παπαϊωάννου
Ο Γιάννης Παπαϊωάννου γεννήθηκε στις 6 Ιανουαρίου 1910 στην Καβάλα και πέθανε στις 11 Μαΐου 1995. Η πρώτη του επαφή με τη μουσική ξεκίνησε σε ηλικία 6 ετών, όταν άρχισε να μελετά μόνος του πιάνο. Ακολούθησαν σπουδές στο Ελληνικό Ωδείο, με καθηγητή τον Αιμίλιο Ριάδη, ενώ αργότερα εργάστηκε κοντά στον Arthur Honegger. Το 1949 κέρδισε μια υποτροφία της UNESCO, η οποία του έδωσε την ευκαιρία να επισκεφθεί τα μεγαλύτερα μουσικά κέντρα της Ευρώπης και να παρακολουθήσει τις μουσικές τάσεις της εποχής. Η ενημέρωσή του για ό,τι νεότερο στη μουσική και τα στιλ της συνεχίστηκε σε όλη τη διάρκεια της καριέρας του.
Η σύνθεση ήρθε στη ζωή του πολύ νωρίς, όταν ήταν μόλις 13 ετών. Η συστηματική ενασχόλησή του με τη σύνθεση ξεκίνησε το 1932. Μάλιστα, το 1936 συνέθεσε τη Φαντασία για βιολί και πιάνο, έργο που αφιέρωσε στο δάσκαλό του Αιμίλιο Ριάδη. Ακολούθησαν πολλές συνθέσεις, όπως τα 14 παιδικά πορτρέτα (1960), Πήγασος (1984), Κουρσάρικοι Χοροί (1950), Γέρμα (1961), Τρία τραγούδια σε ποίηση Κ.Π. Καβάφη (1974), Δύο τραγούδια σε ποίηση Λόρδου Βύρωνα (1989), Αίνιγμα (1969), Oraculum (1965), Βαλς των Λευκών Ρόδων (1950), Οδαλίσκη (1937), Χειμωνιάτικη Φαντασία (1951), 24 πρελούδια για πιάνο και πολλά άλλα.
Από το 1954 έως το 1976 εργάστηκε ως καθηγητής ανώτερων θεωρητικών και σύνθεσης στο Ελληνικό Ωδείο, ενώ παράλληλα παρέδιδε και ιδιαίτερα μαθήματα, δραστηριότητα που διατήρησε ως το τέλος της ζωής του. Ιδιαίτερη σημασία αποδίδεται στο διδακτικό του έργο, όχι μόνο χάρη στην ιδιαίτερη μεθοδολογία του αλλά κυρίως γιατί υπήρξε ο πρώτος που δίδαξε τις νεότερες τεχνικές σύνθεσης παράλληλαμετις παραδοσιακές.
De Siris