Ο Αλέξανδρος Ζαΐμης (9 Νοεμβρίου 1855-15 Σεπτεμβρίου 1936) ήταν έλληνας πολιτικός, νομικός και τραπεζίτης. Διετέλεσε κατά περιόδους Πρωθυπουργός της Ελλάδας, Ύπατος Αρμοστής της Κρήτης, καθώς και Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας. Αξίζει να σημειωθεί ότι είναι ο μόνος πολιτικός που κατέλαβε τόσα πολλά σημαντικά αξιώματα στην πολιτική ζωή της Ελλάδας.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στην Αθήνα και ήταν γιος του Θρασύβουλου Ζαΐμη, πρώην πρωθυπουργού, και της Ελένης Μουρούζη. Αδερφός του ήταν ο Ασημάκης Ζαΐμης. Απο την πλευρά του πατέρα του ήταν εγγονός του Ανδρέα Ζαΐμη, πρώην πρωθυπουργού και γόνου της μεγάλης Καλαβρυτινής οικογένειας με σημαντική συμμετοχή στην επανάσταση του 1821, και απο την πλευρά της μητέρας του καταγόταν απο την σπουδαία φαναριώτικη οικογένεια των Μουρούζηδων. Τόπος καταγωγής του ήταν η Κερπινή Καλαβρύτων. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο Αθηνών και της Χαϊλδεβέργης και ασχολήθηκε με την πολιτική μετά τον θάνατο του πατέρα του εκλεγόμενος βουλευτής Καλαβρύτων. Διετέλεσε υπουργός εσωτερικών και δικαιοσύνης στις κυβερνήσεις Δεληγιάννη (Κυβέρνηση Θεόδωρου Δηλιγιάννη 1890, επί της Δικαιοσύνης) καθώς και πρόεδρος της βουλής.
Τον Σεπτέμβριο του 1897 ανέλαβε τον σχηματισμό κυβέρνησης, η οποία όμως παραιτήθηκε δύο χρόνια αργότερα το 1899 μετά την ήττα του στις εκλογές. Το 1901, μετά τα επεισόδια των Ευαγγελικών , που συνέβησαν τον Νοέμβριο, σχημάτισε για δεύτερη φορά κυβέρνηση, που παρέμεινε μόνο για ένα έτος, μέχρι τον Νοέμβριο του 1902 οπότε και απέτυχε στην εκλογική αναμέτρηση που προηγήθηκε. Το 1906 διορίστηκε απο τον Βασιλέα Γεώργιο Α΄ των Ελλήνων ύπατος αρμοστής της Κρήτης. Υπο την αρμοστεία του οργανώθηκε η διοίκηση, κόπηκε κρητικό νόμισμα και επεβλήθηκε σταθερότητα στο νησί. Το 1908 αποχώρησε απο την θέση του ύπατου αρμοστή. Την περίοδο 1914 - 1920 διετέλεσε διοικητής της Εθνικής Τράπεζας ενώ κατά το ίδιο διάστημα σχημάτισε τρείς μεταβατικές κυβερνήσεις (1915,1916,1917), οι οποίες όμως δεν ασκούσαν ουσιαστική διακυβέρνηση. Το 1926 σχημάτισε για έκτη φορά κυβέρνηση, αυτή τη φορά οικουμενική, παραμένοντας μέχρι το 1928 οπότε και επέστρεψε στην Ελλάδα ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Το 1929 εξελέγη γερουσιαστής και εν συνεχεία πρόεδρος της γερουσίας. Υπο την ιδιότητα αυτή ανέλαβε την προεδρία της Δημοκρατίας μετά την παραίτηση του Πάυλου Κουντουριώτη. Υπήρξε προσωπική επιλογή του Βενιζέλου, ο οποίος με την απόφαση αυτή επέφερε την χαριστική βολή στην απο την γέννηση της θνησιγενή Α΄ Ελληνική Δημοκρατία. Παραιτήθηκε το 1935 μετά την επαναφορά της βασιλείας στην Ελλάδα.
Απεβίωσε, τον επόμενο έτος, στις 15 Σεπτεμβρίου 1936 στη Βιέννη και ενταφιάστηκε στο Α΄ νεκροταφείο Αθηνών. Ήταν παντρεμένος και δεν είχε παιδιά. Την πολιτική παράδοση της οικογένειας συνέχισαν τα αδέρφια του και τα ανήψια του.
De Siris