Στρατής Αξιώτης
Ο Στρατής
Αξιώτης, γεννήθηκε στο Σκόπελο της Λέσβου το 1907, στο χωριό με την ατέλειωτη
φύτρα των ζωγράφων και
πέθανε στις 2 Δεκεμβρίου 1994.
Νεαρός ακόμα
ζωγράφιζε εικόνες και είχε ένα μικρό ατελιέ στο χωριό του (1925). Βοήθησε τον
ζωγράφο Γαβαλά και αρκετές αγιογραφίες έχουν τις πινελιές του. Μαθήτευσε κοντά
στον Παπαλουκά όταν αυτός επισκέφθηκε και έμεινε στη Λέσβο κάποιο χρονικό
διάστημα. Το 1928 έχει μικρό ατελιέ στη Μυτιλήνη όπου φτιάχνει αγιογραφίες.
Είναι το μικρότερο από τα 6 παιδιά. Το 1929 με τη βοήθεια της Κοινότητας του
χωριού του αποφασίζει να κατεβεί στην Αθήνα όπου και μετα απο διαγωνισμο
γράφεται στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών.
Κοντά σε
δασκάλους όπως ο o
Αργυρός, ο Σπύρος Βικάτος και ο συμπατριώτης του Ιακωβίδης ολοκληρώνει τις
σπουδές του κερδίζοντας με το ταλέντο του ένα χρόνο (από επτά, έξι χρόνια).
Διδάσκεται από τον Κεφαληνό χαρακτική και αποφοιτά το 1935. Αρχίζει μια
περίοδος που χαρακτηρίζεται από το μουντό χρώμα του λιμανιού του Πειραιά.
Αριστουργήματα σε λάδι βρίσκονται σε όλα τα υπουργεία, στις πινακοθήκες του
Δήμου Πειραιώς, Εθνική και Δημοτική Αθηναίων σε μεγάλες ιδιωτικές συλλογές και
σε πληθώρα σπιτιών φιλοτεχνων . Συγχρόνως διδάσκει τεχνικά σε Γυμνάσια και
Σχολές, καθώς και στην Ακαδημία Μυτιλήνης.
Έχει
αποσπάσει γι αυτή την περίοδο κριτικές αξιόλογες (όπως του Παπαντωνίου,
Μυριβήλη κ.ά.). Εξπρεσιονιστής, ανήκει στην ομάδα των «Ελεύθερων καλλιτεχνών».
Αυτή την εποχή το λιμάνι βρίσκει τον ζωγράφο του.
Αντιπροσωπευτικό
του είναι το έργο που υπάρχει στην ιστορία του Μαρκεζίνη (από την πινακοθήκη
του Δήμου Πειραιά). Συγχρόνως επιδίδεται στην ακουαρέλα, πολύ αγαπητή του
τεχνική που τη δουλεύει ως τώρα ακόμα στα 78 του χρόνια. Μετά τον πόλεμο, 40
πια χρονών έρχεται και εγκαθίσταται στην ιδιαίτερη πατρίδα του. Παντρεύεται εδώ
και αρχίζει να ασχολείται με το Λεσβιακό Φως που όπως συνηθίζει να λέει είναι
εκτυφλωτικό, διάχυτο και εξαϋλώνει τα αντικείμενα. Αρχίζει η δεύτερη, περίοδος.
Το χρώμα τώρα παίζει με το φως. Φτιάχνει την εληά, το καλντερίμι, την
ψαρόβαρκα, το πεύκο. Είναι παραγωγικότατος. Προβάλλει το νησί παντού με τα έργα
του: η Αγιάσσος, οι Πύργοι, στο Ακλειδιού, ψαρολίμανα, οι φουρτουνιασμένες
ακρογιαλιές του νησιού, τα ξωκκλήσια, παίζουν στα έργα του με την ελεύθερη
πινελιά και δίνουν σύνολα αισθητικής τελειότητας. Στη Μυτιλήνη διδάσκει στην
Παιδαγωγική Ακαδημία και στο Β' Γυμνάσιο. Πάρα πολλές εκκλησίες έχουν τις
αγιογραφίες του (Αγ. Μαγδαληνή Σκοπέλου, Αγ. Παντελεήμων Περάματος κ.ά.).
Συνολικά έχει εκθέσει σαράντα επτά φορές. Από αυτές αρκετές είναι ατομικές από
τις οποίες οι 9 στη Μυτιλήνη. Έξη από αυτές είναι διεθνείς (Λειψία 1934, Κάιρο
και Στοκχόλμη 1947, Πράγα). Στις πανελλήνιες εκθέσεις έργα του μπαίνουν χωρίς
κριτική Στη χαρακτική έδωσε χαρακτηριστικά έργα με θέματα από τη θάλασσα
Δεξιοτέχνης στη φουρτουνιασμένη θάλασσα καθιερώνεται σαν «θαλασσογράφος».
De Siris