Ειρήνη Καλλιγά
Η Ειρήνη Καλλιγά, κόρη του Αντώνη Μπενάκη, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1912 και πέθανε στις 6 Σεπτεμβρίου 2000. Αδέλφια της ήταν ο Κωνσταντίνος και ο Μανόλης Μπενάκης. Σπούδασε κατ’ οίκον με δάσκαλο τον Αλέξανδρο Δελμούζο.
Το 1930 παντρεύτηκε το Παύλο Καλλιγά και απόκτησαν μια κόρη, την Αιμιλία, αργότερα Γερουλάνου.
Διακρίθηκε για την αξιόλογη και πολύπλευρη κοινωνική δράση και προσφορά της στον τόπο μας.
Το 1932, σε ηλικία μόλις 21 χρόνων, μαζί με μια ομάδα νέων γυναικών, ίδρυσαν την πρώτη ομάδα Ελληνικού Οδηγισμού. Έτσι, δόθηκε για πρώτη φορά η ευκαιρία σε κορίτσια και νέες γυναίκες να ενστερνιστούν την φιλοσοφία και τις αρχές του Οδηγισμού και να αναπτύξουν την προσωπικότητά τους, ώστε να γίνουν ικανά και ελεύθερα μέλη της κοινωνίας μας. Από τότε οι Οδηγικές ομάδες γίνονταν όλο και περισσότερες σε όλη την επικράτεια. Η Ειρήνη Καλλιγά από την ίδρυσή του, πρόσφερε εθελοντικά τις υπηρεσίες της στο Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού. Υπήρξε κατ’ επανάληψη Γενική Έφορος, Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου, μέλος του Δ.Σ., Πρόεδρος της Περιφέρειας της Αθήνας κλπ.
Το 1939 η δημοκρατική αγωγή και η αγάπη της για την ανεξαρτησία του Οδηγισμού της δώσανε τη δύναμη να αρνηθεί στον Ιωάννη Μεταξά την ενσωμάτωση του Σ.Ε.Ο. στην Εθνική Οργάνωση Νέων. Έτσι, το Σ.Ε.Ο. αυτοδιαλύεται με απόφαση του Δ.Σ. Μετά την απελευθέρωση, το 1945, επανιδρύεται το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού και η Ειρήνη Καλλιγά γίνεται και πάλι ενεργό μέλος του Δ.Σ. Κατά τη διάρκεια της θητείας της συνέβησαν αξιοσημείωτα γεγονότα, στα οποία έπαιξε κύριο και αποφασιστικό ρόλο.
Εκδόθηκαν τα βοηθήματα των Κλάδων, των Εφόρων και διάφορα περιοδικά. Το 1958 οργανώθηκε μεγάλη Οδηγική κατασκήνωση, το 1960 οργανώθηκε το 17ο Παγκόσμιο Συνέδριο της Πάγκόσμιας Οργάνωσης Οδηγών (WAGGGS) στην Αθήνα, Οργανώθηκαν τα «Αστικά Κέντρα», οργανώθηκαν αποστολές συμπαράστασης στα σεισμόπληκτα Επτάνησα και στο Βόλο, αποκτήθηκαν διάφοροι κατασκηνωτικοί χώροι, χτίστηκε το Εκπαιδευτικό μας Κέντρο στη Βάρη, αγοράστηκαν τα κεντρικά Γραφεία στη Αθήνα και συστάθηκαν Έπαθλα στη μνήμη του Αντώνη Μπενάκη, Ειρήνης Τσιμπούκη κλπ. Σήμερα, το Σώμα Ελληνικού Οδηγισμού τιμώντας τη μνήμη της έχει θεσπίσει το Έπαθλο Ειρήνη Καλλιγά και έχει δώσει το όνομα της στην Αίθουσα εκδηλώσεων των γραφείων μας. Εκτός όμως από την προσφορά της στον Οδηγισμό, η Ειρήνη Καλλιγά, κατά την διάρκεια του πολέμου του 1940 υπηρέτησε εθελοντικά ως οδηγός ασθενοφόρων και μετά ως Αδελφή του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού σε διάφορα νοσοκομεία. Το 1941 διέθεσε το σπίτι της στο κέντρο της πρωτεύουσας για να λειτουργήσει εκεί το Τμήμα Μαχόμενων και Πολεμοπαθών.
Υπήρξε μέλος της κατοχικής αντιστασιακής οργάνωσης ΡΑΝ. Αξιοσημείωτη είναι η δράση της και κατά την διάρκεια του Εμφυλίου πολέμου. Την ειρήνη Καλλιγά τίμησαν πολλοί φορείς για την προσφορά της και έργο της:
- Για τις υπηρεσίες της στα διάφορα νοσοκομεία της Αθήνας της απονεμήθηκε το Παράσημο του Ε.Ε.Σ.
- Της απονεμήθηκε μετάλλιο και το «Πιστοποιητικό Πατριώτου» από τον στρατηγό Harold Alexander, Διοικητή των Συμμαχικών Δυνάμεων στην Μεσόγειο.
- Της απονεμήθηκε το Αργυρό Μετάλλιο του έτους Απόδημου Ελληνισμού για την συμβολή της στην προσπάθεια τόνωσης των δεσμών του Απόδημού Ελληνισμού με την μητέρα πατρίδα.
- Τιμήθηκε και από το Ελληνικό δημόσιο με το Παράσημο Ευποιίας.
Μετά το τέλος του πολέμου, ως μέλος της Επιτροπής Εντεταλμένων κυριών της Βασιλικής Πρόνοιας, οργάνωσε την Οικοκυρική Σχολή «Αγία Όλγα» στην Φλώρινα, την οποία επισκεπτόταν συχνά για να παρακολουθεί την εξέλιξη της. Η Ειρήνη Καλλιγά υπήρξε δραστήρια και σε άλλους πολιτισμικούς φορείς, όπως το Μουσείο Μπενάκη, του οποίου υπήρξε πρόεδρος και τον Ναυτικό Όμιλο Ελλάδας, ιδρυτής των οποίων ήταν ο πατέρας της Αντώνης Μπενάκης. Η Ειρήνη Μπενάκη – Καλλιγά υπήρξε μέλος των συλλόγων Φίλοι του Μουσείου Μπενάκη, Φίλοι της Γενναδίου Βιβλιοθήκης, Φίλοι του Μουσείου Μακεδονικού Αγώνα στην Θεσσαλονίκη, της Εταιρείας Μελέτης της Ελληνικής Ιστορίας, Φίλοι του Μουσείου Κοσμήματος, της Φιλοδασικής Εταιρείας, της Φιλοζωικής Εταιρείας, τους Σώματος Ελληνικού Οδηγισμού και του Σώματος Ελλήνων Προσκόπων.
De Siris