Τάσος Παπαποστόλου
Ο Τάσος Παπαποστόλου γεννήθηκε το 1926 στον Άγιο της Αιδηψού. Εκεί τελείωσε το δημοτικό σχολείο. Ύστερα τον πρόλαβαν ο πόλεμος και η κατοχή 40-45. Το 1955 εγκαταστάθηκε στη Χαλκίδα και, δουλεύοντας, φοίτησε στο εκεί νυχτερινό σχολείο. Αρχισε να γράφει κατά καιρούς σε περιοδικά και εφημερίδες απ' το 1950.
Το πρώτο του βιβλίο τυπώθηκε το 1958 (ποιήματα). Υπήρξε ενεργό μέλος της Εταιρείας Ευβοϊκών Σπουδών από το 1965 και της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών απ' το 1975. Έως τώρα εκδόθηκαν 19 βιβλία του σ' όλα τα είδη του λόγου.
Διακρίθηκε τρεις φορές απ' την Ακαδημία Αθηνών: ένα βραβείο και δύο επαίνους. Αναγνωρίστηκε και τιμήθηκε για το έργο του απ' το δήμο Χαλκίδας, τη νομαρχία Εύβοιας και από διάφορους άλλους οργανισμούς. Με το έργο του Τάσου Παπαποστόλου ασχολήθηκαν επανειλημμένα πολλές εφημερίδες και περιοδικά: Απογευματινή - Ελεύθερος Τύπος - Τα Νέα - Ελευθεροτυπία - Έθνος - Ριζοσπάστης - Έρευνα - Εικόνες - Επιθεώρηση Τέχνης - Νέα του Τόροντο (Καναδάς) - Φιλολογική Πρωτοχρονιά και άλλα. Τηλεοπτική παρουσίαση του συγγραφέα έγινε κι απ' τα δύο κρατικά κανάλια καθώς και από ντόπιους και ξένους ραδιοσταθμούς, όπως: B.B.C. - Στοκχόλμης - Μόσχας - Σόφιας - Βουδαπέστης - Βουκουρεστίου και μεταφράστηκαν αποσπάσματα απ' το έργο του. Έγινε εκδήλωση και παρουσίαση του έργου του στο BUHR UNINIVERSITAT BOCHUM από την PROF ISIDORA ROSENTBAL KAMARINEA, στο BOCHUM της Γερμανίας.
Σε μια εκ βαθέων αυτοεξομολόγηση στο δημοσιογράφο Τηλέμαχο Αναγνώστου, διεκτραγωγεί με πολλή συγκίνηση τους απηνείς διωγμούς του ο Παπαποστόλου από το κράτος του Ζόφου: «Όταν τελείωσε ο εμφύλιος, βρέθηκε επιστρατευμένος στα τάγματα της Μακρονήσου. Ανάνηψη, κατ' ανάγκην, και δια της βίας. Ο σώζων εαυτόν σωθήτω. "Αν δεν υπέγραφες, δεν ζούσες", τονίζει εμφαντικά, προσπαθώντας να κρύψει έναν κάποιο τόνο ενοχής. "Κι ύστερα, αφού υπέγραψα, αισθάνθηκα ότι ως εκεί ήμουν κομμουνιστής. Δεν ξαναγράφτηκα στο κόμμα, δεν ξαναμπήκα σε οργάνωση. Εντάξει, αριστερός αισθανόμουν, αριστερά σκεφτόμουν και αριστερά έπραττα. Όμως πώς να δεχτώ εκείνη την εσωτερική οδηγία του κόμματος στο Μακρονήσι που έλεγε "μην υπογράφετε"; Μην υπογράφετε σήμαινε δεχθείτε να σας θανατώσουν. Δεν ήθελα να πεθάνω και μάλιστα χωρίς νόημα..."». Η αφήγηση του Τάσου Παπαποστόλου δε στοχεύει στην αυτοπροβολή του ιστορητή, αλλά καλύπτει όλο το φάσμα του αγώνα, για ένα δικαιότερο και αληθινότερο κόσμο, ενός ολάκερου λαού, μέσα απ' τα δεινοπαθήματα και της δικής του - καθαρά προσωπικής ζωής στα δίσεκτα και σκοτεινά εκείνα χρόνια.
Το γράψιμό του είναι στρωτό και γλαφυρό. Δε σκοντάφτει σε εμβαθύνσεις και πολυδαίδαλους άσκοπους και ανιαρούς στοχασμούς. Ο Παπαποστόλου προτιμά να μπλέκει σε χαμηλόφωνους τόνους, αλλά και μπροστά στις πιο άγριες κακοκαιριές, για τη γενναία ψυχή του, εκεί όπου, όπως λέγει ο ίδιος, είναι χειμώνας! Βρέχει και φυσάει του πεθαμού... Πηγαίος και ζωντανός στο λόγο του δημιουργεί με μιας ατμόσφαιρα στον αναγνώστη του. Μια ατμόσφαιρα, όπου οι άνθρωποι-ήρωές του ζουν μια νέα λεύτερη ζωή, τρώνε ψωμί αλλιώτικο κι είναι γεμάτοι ελπίδα. Οι ήρωες του Παπαποστόλου -σ' όλα του τα έργα- είναι γενναίοι, τίμιοι και δυνατοί, καθώς ο δημιουργός τους. Δε ζουν, δε θέλουν να ζουν, σερνάμενα σκουλήκια στα πόδια των χαφιέδων, μέσα σ' έναν κόσμο παράλυτο και μουγκό, σκοτεινό και ανυπόληπτο. Υπάρχουν μόνον, όταν αποκτούν πρόσωπο και ανάστημα. Όταν μπορούν να σταθούν για τη λευτεριά, ατρόμητοι και όρθιοι, μπροστά στο εκτελεστικό απόσπασμα, γιομάτοι φως και ξέχειλοι από αγάπη. Σκύβοντας πάνω σε τέτοια κείμενα αυτόχρημα συγκλονιστικά, σαν αυτά του Παπαποστόλου, δεν έχεις από τη συγκίνηση και το συνεπαρμό σου, πού να βάλεις τα λόγια σου και πού τη σιωπή σου... Ο Τάσος Παπαποστόλου πέθανε στη Χαλκίδα το Σεπτέμβριο του 1996.
Έργα του:
Λαογραφικά:
Λαογραφικά της Εύβοιας (Έπαινος Ακαδημίας Αθηνών),
Γλώσσα Αιδηψού (Βραβείο Ακαδημίας Αθηνών),
Μύθοι - Θρύλοι - Παραδόσεις (Έπαινος Ακαδημίας Αθηνών),
Το κλειδί του Αιγαίου
Μυθιστορήματα:
Χρόνια δύσκολα,
Δίψα για ζωή,
Καρτερώντας το ξημέρωμα,
Χωρίς ανάσα,
Πλόκος Τελέθρης,
Το Τάμα,
Για την αγάπη της,
Πριν να είναι αργά
Διηγήματα:
Απ' το χωριό μου,
Σταυραετοί της Λευτεριάς,
Φως στο Πυργόρεμα,
Σαν Παραμύθι,
Παραμύθια του Χωριού
De Siris