Νίκος Καρούζος
Ο Νίκος Καρούζος του Δημήτρη και της Κωνσταντίνας, το γένος Πιτσάκη, γεννήθηκε στο Ναύπλιο το 1926 και πέθανε στις 28 Σεπτεμβρίου 1990, ήταν ποιητής. Ο πατέρας του ήταν δάσκαλος στρατευμένος στο Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο, διώχτηκε κατά τη διάρκεια του εμφυλίου και εξορίστηκε μετά τη συνθηκολόγηση της Βάρκιζας. Η μητέρα του ήταν κόρη ιερωμένου και δασκάλου.
Κατά τη διάρκεια των γυμνασιακών του χρόνων ο Καρούζος έδρασε στην ΕΠΟΝ και εξορίστηκε στην Ικαρία (1947) και στη Μακρόνησο (1951), από όπου έφυγε τελικά το 1953 μετά από νευρικό κλονισμό. Παντρεύτηκε δύο φορές, το 1955 τη Μαρία Δαράκη, με την οποία έζησε λίγους μόλις μήνες και το 1963 τη Μαίρη Μεϊμαράκη, από την οποία χώρισε το 1980. Από το 1981 και ως το τέλος της ζωής του τον συντρόφεψε η Εύα Μπέη.
Σπούδασε νομικά και πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, δεν ολοκλήρωσε όμως τις σπουδές του, καθώς ήδη από το 1941 είχε στραφεί στην ποίηση. Το 1949 πραγματοποίησε την πρώτη επίσημη εμφάνισή του στο χώρο των γραμμάτων με τη δημοσίευση του ποιήματός του Σίμων ο Κυρηναίος στο περιοδικό Ο Αιώνας μας.
Η πρώτη του ποιητική συλλογή με τίτλο Η επιστροφή του Χριστού εκδόθηκε το 1954. Στους λογοτεχνικούς κύκλους έγινε πιο γνωστός στη δεκαετία του ’60 με τις συλλογές Η έλαφος των άστρων, Ο υπνόσακκος και Πενθήματα. Ακολούθησαν πολλές ακόμη συλλογές και συγκεντρωτικές εκδόσεις των ποιημάτων του ως τη συγγραφή του τελευταίου του ποιητικού έργου Αιώρηση, γραμμένου στις 29 Αυγούστου 1990 στο νοσοκομείο Υγεία, όπου ο ποιητής νοσηλευόταν τα δύο τελευταία χρόνια της ζωής του, άρρωστος από καρκίνο, και πέθανε.
Συνεργάστηκε με τα περιοδικά όπως Νέα Εστία, Αθηναϊκά Γράμματα, Ευθύνη, Σπείρα, Τομές, η Λέξη. Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1963), το Βραβείο της Ομάδας των Δώδεκα (1963), το Α΄ Εθνικό Βραβείο Ποίησης, από κοινού με τους Τάκη Βαρβιτσιώτη και Μίλτο Σαχτούρη (1972) και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Ποίησης (1988).
Εργογραφία
Ποιήματα - 1961
Η Έλαφος Των Άστρων - 1962
Ο Υπνόσακκος - 1964 (Ζάρβανος)
Μεταφυσικές Εντυπώσεις απ' τη Ζωή ως το Θέατρο - 1966 (Άψινθος)
Πενθήματα - 1969
Λευκοπλάστης για Μικρές και Μεγάλες Αντινομίες - 1971
Χορταριασμένα Χάσματα - 1974 (Εγνατία)
Απόγονος Της Νύχτας - 1978 (Πολύπλανο)
Δυνατότητες Και Χρήση Της Ομιλίας - 1979 (Εγνατία)
Ο Ζήλος του Μη Σχετικού Με Παροράματα - 1980 (Πολύπλανο)
"Χορχέ Λουίς Μπόρχες" Ο Δημιουργός Και άλλα Κείμενα (συνερ. Δ. Καλοκύρης) 1980 (Ύψιλον)
Μονολεκτισμοί Και Ολιγόλεκτα - 1980 (Εξάντας)
Φαρέτριον - 1981 (Εξάντας)
Αναμνηστική Λήθη - 1982 (Γοργώ)
Αντισεισμικός Τάφος - 1984 (Εστία)
Συντήρηση Ανελκυστήρων - 1986 (Καστανιώτης)
Χρόνος - 1986 (Μίμνερμός)
Νεολιθική Νυχτωδία στην Κρονστάνδη - 1987 (Απόπειρα)
Περί Ζωγράφων - 1988 (Galerie Titanium)
Ερυθρόγραφος - 1988 (Απόπειρα)
Λογική Μεγάλου Σχήματος - 1989 (Ερατώ)
Τα Βαθυκύανα Ποιήματα - 1990 (Μίμνερμος)
Ευρέσεις στο Κυανό Κοβάλτιο - 1991 (Ίκαρος)* Ν..Ι.Π.
De Siris