Αικατερίνη Β΄
Η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας, η επονομαζόμενη «Μεγάλη» γεννήθηκε στις 2 Μαΐου, 1729 και πέθανε στις 17 Νοεμβρίου1796 ήταν, γερμανικής καταγωγής, Αυτοκράτειρα της Ρωσίας. Η πολιτική της
συνδέθηκε στενά με την αναγέννηση του ελληνικού βίου λόγω της συνθήκης
Κιουτσούκ-Καϊναρτζή.
Πρώιμα χρόνια
Γεννήθηκε στο Στέτιν της Πρωσίας το 1729 και το πραγματικό της όνομα ήταν
Σοφία Αυγούστα Φρειδερίκη. Ήταν πριγκίπισσα του Άνχαλτ-Τσέρμπστ και ο πατέρας
της, Χριστιάνος Αυγούστος, υπηρετούσε στο πρωσικό ιππικό ως φρούραρχος του
Στέτιν. Η εκπαίδευση της ήταν αρκετά καλή, παρακολουθώντας μαθήτατα κατ'οικον,
ενώ δεν ανέπτυξε στενές σχέσεις με τους γονείς της.
Ο γάμος της
Το 1744, σε ηλικία 15 χρονών, προσκλήθηκε απο την ρωσίδα Αυτοκράτειρα
Ελισσάβετ Πέτροβνα στην Αγία Πετρούπολη με σκοπό να νυμφευφθεί τον διάδοχο του
ρωσικού θρόνου Πέτρο Φιόντοροβιτς του Χολστάιν. Η επιλογή της πριγκίπισσας
Σοφίας ως υποψήφιας νύφης του διαδόχου ήταν αποτέλεσμα των διπλωματικών
ενεργειών του Αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β΄ της Πρωσίας. Αμέσως άρχισε την
εκμάθηση της ρωσικής γλώσσας με τόσο ζήλο που τα βράδυα έμενε ξύπνια για να
διαβάζει τα μαθήματα της. Όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα την γρήγορη ενσωμάτωση
της στην ρωσική αριστοκρατία.
Στις 28 Ιουνίου 1744 η ρωσική ορθόδοξη εκκλησία την δέχθηκε ως μέλος της με
το όνομα Αικατερίνη Αλεξέγεβνα. Έτσι στις 21 Αυγούστου πραγματοποιήθηκε ο γάμος
του Μεγάλου Δούκα Πέτρου και της πριγκίπισσας Αικατερίνης.
Ο γάμος της σταδιακά αποδείχτηκε ανεπιτυχής αφού ο διάδοχος του θρόνου
Πέτρος ασχολιόταν μόνο με το κυνήγι ενώ αυτή την παραμελούσε. Για εννιά χρόνια
η Αικατερίνη ήταν υποχρεωμένη να παραμένει κλεισμένη στα ανάκτορα ενώ δεν της
επιτρεπόταν η αλληλογραφία με τους συγγενείς της. Αναγκάστηκε λοιπόν,
προκειμένου να βρεί μια συντροφιά, να καταφύγει στην ανάγνωση βιβλίων.
Ιδιαίτερα επηρεάστηκε απο τον Βολταίρο και τις ιδέες του περι του Διαφωτισμού.
Το 1754 η Αικατερίνη έμεινε έγκυος και γέννησε το γιο της Παύλο.
Βέβαια οι φήμες οργίαζαν σχετικά με την πατρότητα του παιδιού αφού κανείς
δεν πίστευε οτι πατέρας του παιδιού ήταν ο Πέτρος. Με τον καιρό η πριγκίπισσα
Αικατερίνη άρχισε να δικτυώνεται στο παλάτι και να συνάπτει φιλικές σχέσεις με
αυλικούς και υπουργούς όπως με τον καγκελάριο Μπεστούζεφ-Ριούμιν. Μαζί με τον
καγκελάριο οργάνωσαν αυλική συνωμοσία, η οποία απέτυχε το 1758 και είχε ως
αποτέλεσμα να χάσει την θέση του Καγκελαρίου ο Μπεστούζεφ-Ριούμιν ενώ η
Αικατερίνη μόλις που κατάφερε να γλιτώσει την δυσμένεια.
Η άνοδος στον θρόνο
Μετά τον θάνατο της Αυτοκράτειρας Ελισάβετ στις 5 Ιανουαρίου του 1762 την
διαδέχτηκε ο γιος της Παύλος Α΄. Η Αικατερίνη είχε οργανώσει γύρω της έναν
κύκλο αυλικών και στρατιωτικών που ήταν έτοιμοι να την υποστηρίξουν σε
οποιαδήποτε κίνηση της. Σημαντικό ρόλο στην επίτευξη του στόχου της, δηλαδή την
άνοδο της στον θρόνο, διαδραμάτισε ο εραστής της, αξιωματικός του ιππικού,
Γρηγόριος Ορλόφ, αλλα και οι λανθασμένες κινήσεις του Πέτρου Γ΄, ο οποίος δεν
δίστασε να παραιτηθεί απο τις κατακτήσεις που είχε πετύχει σε βάρος της Πρωσίας
στον Επταετή πόλεμο, να ασπαστεί τον Λουθηρανισμό και να δεχτεί Πρώσους
αξιωματούχους στον ρωσικό στρατό. Αυτές οι κινήσεις επέδρασαν καταλυτικά στην
άνοδο της Αικατερίνης στον θρόνο αφού μια μεγάλη μερίδα αριστοκρατών και
στρατιωτικών δυσαρεστημένοι απο τον Πέτρο Γ΄ προσχώρησαν στο κίνημα της
Αικατερίνης.
Στις 28 Ιουνίου του 1762 με την βοήθεια της φρουράς ανέβηκε στον θρόνο και
φυλάκισε τον άντρα της, Πέτρο Γ΄. Λίγες μέρες αργότερα ο Πέτρος δολοφονήθηκε με
στραγγαλισμό κάτω απο αδιευκρίνιστες συνθήκες στην Κροστάνδη.
De Siris