Ο Βενιαμίν κατά κόσμον Ψωμάς ή Κυριακού γεννήθηκε στην Στύψη της Λέσβου το 1871 και εκοιμήθη στις 17 Φεβρουαρίου 1946. Ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως από τις 18 Ιανουαρίου 1936 ως την κοίμηση του.
Φοίτησε στη Θεολογική Σχολή της Χάλκης. Το 1912 έγινε Μητροπολίτης Ρόδου, το 1913 Μητροπολίτης Σηλυβρείας και κατόπιν μετατέθηκε στη Μητρόπολη Φιλιππουπόλεως. Το 1925 εξελέγη Μητροπολίτης Νικαίας και το 1933 Μητροπολίτης Ηρακλείας.
Το 1935, μετά το θάνατο του Πατριάρχη Φωτίου του Β΄, πιθανότερος διάδοχός του θεωρούνταν ο τότε Μητροπολίτης Χαλκηδόνος (και μετέπειτα Πατριάρχης) Μάξιμος. Όμως, ο Νομάρχης Κωνσταντινούπολης, Muhittin Uludağ, έκανε χρήση, μετά από πολλά χρόνια, του δικαιώματός του να διαγράφει υποψηφίους από τον κατάλογο των εκλογίμων. Έτσι, διέγραψε τους Χαλκηδόνος Μάξιμο και Δέρκων Ιωακείμ από τον κατάλογο των δώδεκα υποψηφίων. Θεωρείται ότι αυτό συνέβη διότι ο τότε Υπουργός Εσωτερικών της Τουρκίας και βουλευτής της επαρχίας Τσανάκαλε, όπου υπάγεται και η Ίμβρος, συνδεόταν με το Μητροπολίτη Ίμβρου και Τενέδου Ιάκωβο. Θεωρείται λοιπόν ότι με δική του εντολή διεγράφησαν οι δύο επικρατέστεροι υποψήφιοι, προκειμένου να προωθηθεί ο Μητροπολίτης Ίμβρου ως Οικουμενικός Πατριάρχης.
Η Ιεραρχία όμως εξέλεξε τον Μητροπολίτη Ηρακλείας Βενιαμίν, με ψήφους επτά έναντι έξι. Κατά τη διάρκεια της εκλογής και της ενθρόνισης σημειώθηκαν επεισόδια και έκτροπα που την αμαύρωσαν, ενώ ο νέος Πατριάρχης Βενιαμίν, 64 ετών τότε, αποδοκιμάστηκε από μέρους του εκκλησιάσματος κατά την ενθρόνισή του. Τέλος, ενώ η εκλογή Οικουμενικού Πατριάρχη ως τότε ανακοινωνόταν μόνο στο Νομάρχη της Πόλης, η εκλογή του Βενιαμίν ήταν η πρώτη η οποία ανακοινώθηκε στον πρόεδρο της Τουρκικής Δημοκρατίας, τον πρωθυπουργό και τον υπουργό των Εσωτερικών, από τους οποίους ελήφθησαν απαντητικά συγχαρητήρια τηλεγραφήματα. Αυτή η πρακτική ακολουθείται έκτοτε μέχρι σήμερα. Επίσης, ο Βενιαμίν ήταν ο πρώτος Πατριάρχης που πήρε επίσημη άδεια ρασοφορίας από το τουρκικό κράτος.
Παρά τις αντίξοες συνθήκες της εκλογής και παρά το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου που συνέβη κατά τη διάρκεια της Πατριαρχίας του, αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως επιτυχημένη και σταθεροποιητική για το Οικουμενικό Πατριαρχείο, σε μια δύσκολη περίοδο της Ιστορίας του. Επί Βενιαμίν Α΄ ανακηρύχθηκε αυτοκέφαλη η Εκκλησία της Αλβανίας με την έκδοση σχετικού Πατριαρχικού και Συνοδικού τόμου (1937), επέστρεψαν στην Ορθοδοξία οι Καρπαθορρώσοι Ουνίτες της Αμερικής και τέλος ήρθη το από του 1872 Βουλγαρικό σχίσμα (1945) με την αναγνώριση του αυτοκέφαλου της Εκκλησίας της Βουλγαρίας. Τέλος, το 1939 παρασκευάστηκε Άγιο Μύρο.
Μελανό σημείο της Πατριαρχίας του Βενιαμίν ήταν η μεγάλη πυρκαϊά του Σεπτεμβρίου του 1941, η οποία προκλήθηκε από βραχυκύκλωμα και κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Πατριαρχικού Οίκου στο Φανάρι, μαζί με ανυπολόγιστης αξίας ιστορικά έπιπλα, σκεύη, έργα τέχνης, κειμήλια, εικόνες και χειρόγραφα. Η ζημιά που προκλήθηκε, αποκαταστάθηκε πλήρως μόλις το 1989.
Ο Πατριάρχης Βενιαμίν ανακηρύχθηκε επίτιμος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης το 1937.
Εκοιμήθη στις 17 Φεβρουαρίου 1946.
De Siris