Μητροπολίτης Λεωνίδας Παρασκευόπουλος
Ο Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Λεωνίδας, κατά κόσμον Παρασκευόπουλος γεννήθηκε
το 1904 και εκοιμήθη στις 27 Απριλίου εποίμανε τη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης κατά την
περίοδο 1968 - 1974.
Βιογραφία
Γεννήθηκε στο χωριό Μανάρι Αρκαδίας το 1904. Μέλος πολυμελούς οικογένειας
(ήταν το πέμπτο από τα εννιά παιδιά της οικογένειας του), πραγματοποίησε τις
εγκύκλιες σπουδές του στη γενέτειρά του και στην Τρίπολη. Δάσκαλός του ήταν ο
Νικόλαος Παπαχριστόπουλος που ήταν πολύ ευλαβής άνθρωπος και έκανε και τον
ψάλτη στην εκκλησία. Μόλις τέλειωσε το δημοτικό σχολείο που το έβγαλε με
άριστα, γράφτηκε στο γυμνάσιο Τριπόλεως. Δύο εκπαιδευτικοί του σχολείου ο
γυμνασιάρχης του Νικόλαος Μοραΐτης και ο θεολόγος δάσκαλός του Ιωάννης
Παρασκευόπουλος, που είχε απλή συνωνυμία μαζί του, τον βοήθησαν πολύ. Το 1924
εισήλθε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών, από την οποία έλαβε πτυχίο το 1928 ως
Αριστούχος.
Υπήρξε από νωρίς στέλεχος της «Αδελφότητας Ζωή» και αρχικά εστάλη στη Χίο
όπου χειροτονήθηκε κληρικός και υπηρέτησε για τέσσερα χρόνια (1931 - 1935). Το
1935 ο ηγέτης της «Ζωής» Σεραφείμ Παπακώστας τον αποστέλλει στη Θεσσαλονίκη ως
υπεύθυνο της Οργάνωσης, όπου και ανέπτυξε πλούσιο έργο. Το 1940 επιστρατεύτηκε
και τοποθετήθηκε ως λοχαγός στο 16ο Σύνταγμα Πεζικού. Οι ομιλίες του, η
εξομολόγηση, η προσωπική επικοινωνία με τους μαχόμενους άνδρες και οι θείες
Λειτουργίες φτέρωναν την ψυχή των μαχητών. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής,
παράλληλα με το ποιμαντικό έργο του (κήρυγμα, ομιλίες, κατηχητικά σχολεία),
ξεκινά συσσίτιο για τα παιδιά (2 Φεβρουαρίου 1942). Από εφτά μαθητές έφτασαν σε
εφτά χιλιάδες μαθητές, φοιτητές και εργαζόμενους, αγόρια και κορίτσια.
Ο π. Λεωνίδας αρχίζει μια νέα ποιμαντική μέθοδο: τις ραδιοφωνικές του
ομιλίες από το σταθμό της Υ.ΕΝ.Ε.Δ. κάθε Κυριακή απόγευμα με τον τίτλο
"Σας ομιλεί ο πανοσιολογιώτατος αρχιμανδρίτης π. Λεωνίδας Παρασκευόπουλος".
Το 1968, μετά την εκθρόνιση από την αριστίνδην Σύνοδο του Αρχιεπισκόπου
Ιερωνύμου, του Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης Παντελεήμονος Α΄, ο Λεωνίδας, αν και
ήδη συνταξιούχος ιεροκήρυκας, εκλέγεται Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης. Παρέμεινε
στο θρόνο έως το 1974 και κατά τη διάρκεια της ποιμαντορίας του ενισχύθηκαν
σημαντικά οι κάθε είδους εκκλησιαστικές οργανώσεις στην πόλη. Εξέπεσε του
θρόνου βάσει της 3ης και 7ης Συντακτικής πράξης του 1974. Έκτοτε αποσύρθηκε στο
Πανόραμα Θεσσαλονίκης το 1976.
Οραματίζεται και πραγματοποιεί την ίδρυση Σχολείου (αρχικά Νηπιαγωγείου,
στη συνέχεια Δημοτικού και Γυμνασίου με τη συμπαράσταση του Συλλόγου "Ο
Απόστολος Παύλος" Θεσσαλονίκης. Πιστεύει ότι "οι νέοι είναι η
υλοποιημένη ελπίδα κάθε ψυχής. Στους νέους παραδίνουν οι μεγαλύτεροι τη λαμπάδα
της ζωής, τη σκυτάλη του πνεύματος. Και αυτή η σκυτάλη πρέπει να δίνεαι σε
χέρια καθαρά, δυνατά, ρωμαλέα. Και η λαμπάδα πρέπει να είναι πάντοτε αναμμένη
και άσβεστη".
Εκοιμήθη στις 27 Απριλίου 1984 και τάφηκε στο προαύλιο του Ιερού Ναού του
Αγίου Βασιλείου των Εκπαιδευτηρίων "Ο Απόστολος Παύλος".
De Siris