Γεώργιος Τερτσέτης
Ο Γεώργιος Τερτσέτης γεννήθηκε το 1800 και πέθανε στις 15 Απριλίου 1874,
ήταν αγωνιστής του Εικοσιένα, ιστορικός, πολιτικός, συγγραφέας, ποιητής,
φιλόσοφος, απομνημονευματογράφος και νομικός. Είχε διοριστεί αρχειοφύλακας στη
βιβλιοθήκη της Βουλής στο νεοσύστατο Ελληνικό κράτος, θέση που κράτησε μέχρι το
θάνατό του.
Βιογραφικά στοιχεία
Γεννήθηκε στη Ζάκυνθο από πατέρα καθολικό και μητέρα ορθόδοξη, που άρχισαν
να καβγαδίζουν αν το γιο τους θα τον είχε θρησκευτικό υπήκοο ο Πάπας ή ο
Πατριάρχης. Ο πατέρας του τον βάφτισε καθολικό, μα η μητέρα τον βούτηξε κρυφά
στην ορθόδοξη κολυμπήθρα. Όταν το έμαθε ο πατέρας του, τον ξαναβάφτισε για
τρίτη φορά καθολικό. Όταν μεγάλωσε ο Τερτσέτης προτίμησε το ορθόδοξο βάπτισμα.
Η οικογένειά του είχε σημαντικό όνομα στον τόπο του, όμως δεν ήταν από τις
ντόπιες αρχοντικές οικογένειες της Ζακύνθου και τον λογάριαζαν για ποπολάρο.
Στα παιδικά του χρόνια πήγε στο ίδιο σχολείο με τα δύο μεγαλύτερα παιδιά
του Θ. Κολοκοτρώνη, τον Πάνο και τον Γενναίο. Το 1816 έφυγε για την Ιταλία,
όπου σπούδασε στο πανεπιστήμιο της Πάντοβα νομικά καθώς και λατινική - ιταλική
φιλολογία. Επέστρεψε στο νησί του το 1820, μετά το πέρας των σπουδών του.
Με την έκρηξη της επανάστασης ο Τερτσέτης βρέθηκε στο Μοριά με πολλούς
άλλους συμπατριώτες του. Ασθενικής όμως κράσης, δεν άντεξε τις κακουχίες και
αρρώστησε. Μεταφέρθηκε στο μικρό νησί Κάλαμος και στη συνέχεια πίσω στη
Ζάκυνθο. Στη Ζάκυνθο δέθηκε με αδελφική φιλία με τον Δ. Σολωμό. Σ' αυτόν
χρωστάμε τον περίφημο «Διάλογο» για τη γλώσσα του εθνικού μας ποιητή, όπως το
μόνο αντίγραφο που σώθηκε βρέθηκε στα χέρια του. Παρ' όλο που δεινοπάθησε την
πρώτη φορά που κατέβηκε να αγωνιστεί, τον ξαναβρίσκουμε στη πρώτη γραμμή, όταν
ο Ι. Καποδίστριας ελευθέρωνε τη Ρούμελη.
Το 1832-1833 διετέλεσε καθηγητής της γενικής και της ελληνικής ιστορίας στο
Κεντρικό Πολεμικό Σχολείο του Ναυπλίου. Με την έλευση της Αντιβασιλείας
σχετίστηκε τόσο με τον Μαιζόν όσο και με τον πρόεδρό της, Άρμανσπεργκ, καθώς
μάθαινε ελληνικά στις κόρες του. Το 1832 διορίστηκε από την Αντιβασιλεία μέλος
του πενταμελούς δικαστηρίου του Ναυπλίου που δίκαζε τους Κολοκοτρώνη, Πλαπούτα
κ.ά. Ο Τερτσέτης τότε μαζί με τον πρόεδρο του δικαστηρίου Αναστάσιο Πολυζωίδη,
γνωρίζοντας πολύ καλά την αθωότητα των κατηγορουμένων, αρνήθηκε να υπογράψει
την απόφαση καταδίκης τους σε θάνατο δια αποκεφαλισμού για εσχάτη προδοσία. Η
κίνησή τους αυτή προκάλεσε την οριστική τους παύση, τη φυλάκιση και την άγρια
κακοποίησή τους από την Αντιβασιλεία.
Το 1864 εξελέγη αντιπρόσωπος της Ζακύνθου στη Βουλή. Πέθανε στις 15Απριλίου 1874 στην Αθήνα.
Συγγράμματα
Έργα του ήταν:
Απομνημονεύματα Κολοκοτρώνη
Απομνημονεύματα Νικηταρά του τουρκοφάγου
Μεταξύ ονείρων και οραμάτων
Άνδρας τον άνδρα ν' αγαπά
De Siris