Ο Νικόλαος Π. Γεωργαντάς γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1878 και πέθανε στις 23 Νοεμβρίου 1958. Ήταν Έλληνας αθλητής στίβου, ολυμπιονίκης στα αγωνίσματα της λιθοβολίας και της δισκοβολίας. Διακρινόταν και σε άλλα αγωνίσματα ρίψεων, όπως η σφαιροβολία, ο ακοντισμός και η ελληνική δισκοβολία, ενώ συμμετείχε και σε αγώνες διελκυστίνδας. Είχε εντυπωσιακό παράστημα με ύψος 1,85 μ. και βάρος 81 κ.
Βιογραφικές πληροφορίες
Πρώτα χρόνια και καριέρα ως αθλητής
Ο Γεωργαντάς γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου 1878 στο Στενό Αρκαδίας, που σήμερα είναι πρωτεύουσα του Δήμου Κορυθίου. Αποφοίτησε από το Διδασκαλείο Τριπόλεως και εργάστηκε ως δάσκαλος στο Βόλο. Έλαβε για πρώτη φορά μέρος σε αγώνες στίβου το 1901 με τον Γ. Σ. Βόλου και πρώτευσε στη λιθοβολία, τη δισκοβολία και τη σφαιροβολία. Εν συνεχεία έγινε αθλητής του Πανελληνίου Γ.Σ.
Το 1904 είχε καταρρίψει τα πανελλήνια ρεκόρ στη δισκοβολία, λιθοβολία και σφαιροβολία και προκρίθηκε να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Σεντ Λούις στην πολιτεία Μιζούρι των ΗΠΑ. Εκεί κατάφερε να πάρει το χάλκινο μετάλλιο στη δισκοβολία με 37,68 μ., που αποτελούσε ατομικό του ρεκόρ. Συμμετείχε σε άλλα δύο αγωνίσματα, στη σφαίρα όπου ακυρώθηκε και στη διελκυστίνδα με την εθνική ομάδα, την οποία ουσιαστικά αποτελούσαν αθλητές του Πανελληνίου, η οποία κατετάγη 5η.
Ωστόσο, μιας και τότε ήταν ο πιο γνωστός αθλητής στην Ελλάδα, κατηγορήθηκε από μερίδα του τύπου πως επέδειξε αδιαφορία και ότι μπορούσε να πάρει καλύτερη θέση στο δίσκο και μετάλλιο στη σφαίρα. Όμως, ο Πανελλήνιος τον κάλυψε με επίσημη ανακοίνωση.
Το επόμενο έτος εντυπωσίασε στους Θ΄ Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης, όπου κατέκτησε τρεις πρωτιές στα αγωνίσματα ρίψεων και τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό, την ανώτατη διάκριση του Πανιωνίου Γ.Σ.
Το 1906, στους μεσοολυμπιακούς αγώνες που διεξήχθησαν στο Παναθηναϊκό Στάδιο της Αθήνας, ο Γεωργαντάς κατέκτησε τρία μετάλλια: ένα χρυσό στη λιθοβολία και δυο ασημένια στη δισκοβολία και στην ελληνική δισκοβολία. Σε ηλικία 26 ετών βρισκόταν πλέον στο απόγειο της ακμής του.
Το 1907 στους ΙΑ΄ Πανιώνιους Αγώνες της Σμύρνης κατακτά άλλες δυο πρωτιές σε σφαιροβολία και λιθοβολία. Επίσης, ήρθε δεύτερος στα δύο αγωνίσματα της δισκοβολίας (ελληνική και ελεύθερη), πίσω από το Μιχαήλ Δώριζα. Για τις επιτυχίες του, του απονέμεται το «μετάλλιο του πρωταθλητή».
Το 1908, στην Ολυμπιάδα του Λονδίνου, παρέλασαν για πρώτη φορά οι σημαίες των χωρών που μετείχαν στους Αγώνες. Στο Νίκο Γεωργαντά έλαχε η τιμή να είναι ο πρώτος Έλληνας σημαιοφόρος των Ολυμπιακών Αγώνων ως χάλκινος Ολυμπιονίκης του 1904. Στον αγωνιστικό τομέα αυτή τη φορά δεν κατάφερε να φέρει μετάλλιο. Μετείχε σε τέσσερα αγωνίσματα ρίψεων: σφαιροβολία, δισκοβολία, ακοντισμό και ελληνική δισκοβολία. Στα τρία πρώτα έμεινε εκτός τελικού, ενώ στην ελληνική δισκοβολία τα πήγε καλύτερα, αφού τερμάτισε 6ος με 33,21 μ.
Το 1909 στους ΙΓ΄ Πανιώνιους Αγώνες παίρνει άλλες δυο πρωτιές στη λιθοβολία και στη δισκοβολία. Ήδη είναι 29 ετών και αυτοί οι αγώνες αποτέλεσαν την τελευταία διάκρισή του.
Μετέπειτα χρόνια και θάνατος
Το 1921 ο Γεωργαντάς έφυγε στις ΗΠΑ και επέστρεψε στην Ελλάδα πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Ολυμπιονίκης συνέχισε την προσφορά του στον αθλητισμό και μετά την αποχώρησή του από τους στίβους. Από το 1955 ως το 1957 διετέλεσε πρόεδρος του Πανελληνίου Γ. Σ. Ήταν επίσης επίτιμο μέλος του ΣΕΓΑΣ.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ο Γεωργαντάς τα έζησε στην Αθήνα, όπου πέθανε στις 23 Νοεμβρίου του 1958 σε ηλικία 80 ετών. Η κηδεία του έγινε στο Πρώτο Νεκροταφείο
De Siris