Νίκος Ζακόπουλος
Ο Νίκος Ζακόπουλος γεννήθηκε το 1917 στη Μεσσήνη της Πελοποννήσου και πέθανε στις 25 Μαρτίου 1997. Ήταν Έλληνας λογοτέχνης και γιατρός.
Σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, όπου και αναγορεύτηκε διδάκτωρ Παθολογίας και εργάστηκε ως γιατρός.
Κατά τη διάρκεια του ελληνοϊταλικού πολέμου υπηρέτησε ως έφεδρος ανθυπίατρος και τιμήθηκε με το μετάλλιο εξαιρέτων πράξεων και κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής πήρε μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως μέλος του Ε.Α.Μ., δράση για την οποία διώχτηκε και φυλακίστηκε.
Διετέλεσε αρχηγός της Σχολής Εφέδρων Αξιωματικών της Κέρκυρας και της Σχολής Χημικού Πολέμου. Δημοσίευσε και εξέδωσε ιατρικές και λογοτεχνικές μελέτες, ενώ συνεργάστηκε ως επιφυλλιδογράφος και χρονικογράφος με έντυπα όπως η Ελευθεροτυπία, τα Νέα, η Βραδυνή και λογοτεχνικά περιοδικά.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1963 με το ταξιδιωτικό κείμενο Το οδοιπορικό ενός Ι.Χ. και ακολούθησε η ποιητική συλλογή Διέξοδος (1969). Ασχολήθηκε επίσης με το διήγημα και με το θέατρο, με πρώτο έργο του τον Ξένο (1968), που παραστάθηκε από το Πειραματικό Θέατρο της Μαριέττας Ριάλδη.
Τιμήθηκε με το Β΄ Κρατικό Βραβείο Διηγήματος (1972 για τη συλλογή Με γυμνό πρόσωπο), τον έπαινο του κρατικού θεατρικού διαγωνισμού (1969 για την Ομφάλη και 1973 για το Τσίρκο) και το Α΄ Κρατικό Βραβείο Θεάτρου (1973 για την Δικαίωση), το βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών (1979 για τη συλλογή διηγημάτων Ο ένας και ο άλλος).
Διακρίσεις πήρε επίσης για τα έργα του Ο χορός και Ιουλιανός ο οραματιστής. Έργα του παραστάθηκαν από πολλούς θιάσους και μεταδόθηκαν από το ραδιόφωνο. Διετέλεσε επίσης μέλος της Εταιρείας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Ελληνικής Εταιρείας Γιατρών Λογοτεχνών και της Εταιρείας Θεατρικών Συγγραφέων, Γενικός Γραμματέας του Εθνικού Θεάτρου και του Άρματος Θέσπιδος.
Πέθανε στις 25 Μαρτίου 1997.
De Siris