Μήτσος Παρτσαλίδης
Ο Δημήτρης ή Μήτσος Παρτσαλίδης γεννήθηκε στην Τραπεζούντα το 1903 ή 1905 και πέθανε στην Αθήνα στις 22 Ιουνίου 1980, ήταν Έλληνας συνδικαλιστής και πολιτικός, βασικό στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας.
Γεννήθηκε στη Τραπεζούντα το 1903 ή το 1905. Πρόσφυγας του '22, ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Θεσσαλονίκη, όπου είχε εγκατασταθεί από το 1924. Στην αρχή προσλήφθηκε στη Δημόσια Υπηρεσία Επισιτισμού στη Καβάλα όπου και εργάσθηκε μέχρι που απολύθηκε από το καθεστώς της Δικτατορίας του Παγκάλου όπου και συνέχισε να εργάζεται ως καπνεργάτης.
Από το 1924 υπήρξε μέλος της ΟΚΝΕ και από τον επόμενο χρόνο μέλος του ΚΚΕ όπου και ανέπτυξε έντονη πολιτική δράση, ιδιαίτερα ως στέλεχος στην Ένωση Καπνεργατών Καβάλας με τη βοήθεια της οποίας και εκλέχθηκε δύο φορές βουλευτής Καβάλας, τον Σεπτέμβριο του 1932, ενώ εξέτιε ποινή φυλάκισης, και τον Ιανουάριο του 1936, ως υποψήφιος της συμμαχίας του Παλλαϊκού Μετώπου. Ενδιάμεσα, τον Φεβρουάριο του 1934 εκλέχθηκε δήμαρχος Καβάλας, και ένα μήνα μετά, στο 5ο συνέδριο του ΚΚΕ, εκλέχθηκε μέλος της Κεντρικής Επιτροπής και στη συνέχεια του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ.
Κατά τη διάρκεια της δικτατορίας του Μεταξά, τον Απρίλιο του 1938, συνελήφθη και παρέμεινε έγκλειστος σε διάφορες φυλακές μέχρι τη κατάληψη της Ελλάδας από τους Γερμανούς. Τον Μάρτιο του 1944 κατάφερε να δραπετεύσει από τις φυλακές του Χαϊδαρίου και εντάχθηκε στο ΕΑΜ, στο οποίο και ανέλαβε γενικός γραμματέας (πολιτικός αρχηγός), κατά την τελευταία φάση της κατοχής, μέχρι δηλαδή τη διάλυσή του με την έναρξη του Eμφυλίου.
Τον Ιούλιο του 1947 συνελήφθη και εκτοπίστηκε στην Ικαρία απ' όπου δύο χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 1949, δραπέτευσε για να ενταχθεί στον Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας (ΔΣΕ) και να ηγηθεί της προσωρινής κυβέρνησης των ανταρτών, μετά την απομάκρυνση του Μάρκου Βαφειάδη, θέση που διατήρησε μέχρι την ολοκληρωτική ήττα του ΔΣΕ. Η μετέπειτα όμως κάθετη ρήξη του με τον Μάρκο Βαφειάδη επί της εκτός Ελλάδος δράσης του ΚΚΕ είχε ως συνέπεια την απομάκρυνση του Παρτσαλίδη από κάθε θέση που κατείχε στο κόμμα και τελικά την πλήρη διαγραφή του, το 1952.
Τέσσερα όμως χρόνια μετά, κατά την 6η Πλατιά Ολομέλεια του ΚΚΕ όπου και καθαιρέθηκε ο Ζαχαριάδης, ο Παρτσαλίδης επανήλθε στο κόμμα και ανέλαβε και πάλι το Πολιτικό Γραφείο. Τέλος το 1968, στην 12η Ολομέλεια του ΚΚΕ, όταν συνέβη και η διάσπασή του κόμματος, ο Παρτσαλίδης βρέθηκε με το μέρος εκείνων που διαφωνούσαν στην τότε ηγεσία του Κολιγιάννη και ειδικότερα επί του χαρακτήρα που θα έπρεπε να συνεχίσει να έχει το κίνημα. Έτσι ο Παρτσαλίδης αναδείχθηκε ως ένα από τα κορυφαία στελέχη που ίδρυσαν στη συνέχεια το ΚΚΕ Εσωτερικού.
Κατά τη διάρκεια της Δικτατορίας του 1967, ο Παρτσαλίδης υπήρξε μέλος του Πατριωτικού Αντιδικτατορικού Αγώνα (ΠΑΜ) και το 1971 επέστρεψε στην Ελλάδα, πιστεύοντας κρυφά. Στην πραγματικότητά όμως παρακολουθούταν συνεχώς, ακόμα από το εξωτερικό όπου βρισκόταν, και έτσι λίγο καιρό μετά, ανήμερα του Αγίου Δημητρίου, συνελήφθη μαζί με τον ηγέτη του ΚΚΕ Εσωτερικού Μπάμπη Δρακόπουλο και αρκετά άλλα μέλη όπου και καταδικάσθηκε σε 14 χρόνια κάθειρξη για παράνομη και επικίνδυνη αντεθνική δραστηριότητα. Μετά τη Μεταπολίτευση, αν και μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ Εσωτερικού, απέφυγε τη δημόσια παρουσία στην πολιτική σκηνή της χώρας.
Ο Δημήτρης Παρτσαλίδης έγραψε επίσης το 1978 το βιβλίο Διπλή αποκατάσταση της Εθνικής Αντίστασης. Πέθανε από καρδιακή προσβολή στην Αθήνα το 1980. Στην κηδεία του, επικήδειο εκφώνησε ο ηγέτης τής αντίπερα όχθης την εποχή του Εμφυλίου, Παναγιώτης Κανελλόπουλος αναγνωρίζοντας τα λάθη των δύο παρατάξεων που οδήγησαν στον τραγικό για την Ελλάδα αδελφοκτόνο πόλεμο.
De Siris