Πέμπτη 30 Ιουνίου 2011

Απόστολος Νικολαΐδης


Απόστολος Νικολαΐδης

Ο Απόστολος Νικολαΐδης γεννήθηκε στη Δράμα στις 30 Ιουνίου 1938 και πέθανε στις 22 Απριλίου 1999, υπήρξε από τους πιο σημαντικούς εκπροσώπους της «σχολής Καζαντζίδη» που υπηρέτησε με πάθος και συνέπεια το αυθεντικό λαϊκό τραγούδι για περισσότερα από 35 χρόνια.

Εμφανίζεται στο ελληνικό μουσικό στερέωμα το 1962. Τη δεκαετία του ’60, στην εταιρεία δίσκων Columbia, ηχογραφεί τραγούδια μεγάλων Ελλήνων συνθετών όπως ο Μανώλης Χιώτης, ο Βασίλης Τσιτσάνης, ο Απόστολος Καλδάρας και ο Γιώργος Λαύκας. Την ίδια εποχή τραγουδά σε ιστορικά πάλκα της Αθήνας με τους Καλδάρα, Λαύκα, Καραμπεσίνη, Περπινιάδη, με τον Στέλιο Καζαντζίδη και με πολλούς άλλους καταξιωμένους καλλιτέχνες.

Στα 1968 μια καλλιτεχνική περιοδεία του τον οδηγεί στον Καναδά, όπου συνεργάζεται με τον κορυφαίο δεξιοτέχνη του μπουζουκιού Χάρη Λεμονόπουλο. Η συνεργασία του με τον Λεμονόπουλο θα αποδώσει έναν σπουδαίο δισκογραφικό καρπό: τον πρώτο του δίσκο μακράς διαρκείας με τον τίτλο «Γυάλινος κόσμος» (1969). Εδώ φαίνεται καθαρά «η τάση του Απόστολου Νικολαϊδη να γεφυρώσει την εποχή Βαμβακάρη με την εποχή Καζαντζίδη, σε ένα ενιαίο και ομοούσιο είδος που είναι το Λαϊκό Τραγούδι», όπως γράφει ο Νέαρχος Γεωργιάδης, προσθέτοντας ότι ο Νικολαϊδης «ερμηνεύει εξαιρετικά [το ομότιτλο γνωστό τραγούδι των Καλδάρα/Παπαγιαννοπούλου], τέσσερα χρόνια πριν από τη θαυμάσια επανεκτέλεση του Στέλιου Καζαντζίδη το 1973».

Τα τραγούδια του δίσκου ηχογραφήθηκαν όχι σε στούντιο, αλλά σε ένα σπίτι με καλή ηχητική και μέσα σε μια μέρα! Ο δίσκος αυτός αποτελεί μια διπλή επιτυχία, αφού από τη μια ο δεξιοτέχνης Λεμονόπουλος καθορίζει την ιδιαίτερη ταυτότητά του και το ύφος του στο μπουζούκι, και από την άλλη ο Απόστολος παρουσιάζει όλες του τις δυνατότητες, τραγουδώντας με μοναδική εκφορά που δημιουργεί για πρώτη φορά στη δισκογραφία του το ιδιαίτερο ύφος Νικολαϊδη.


Αυτές οι αρετές των δυο βασικών παραγόντων του δίσκου «Γυάλινος κόσμος» κάνουν τα δέκα τραγούδια να μοιάζουνε καινούργια, να δημιουργούν την εντύπωση άλλων τραγουδιών σε σχέση με τις πρώτες εκτελέσεις. Μπορούμε άνετα να μιλήσουμε για ανανέωση και εκσυγχρονισμό των ήδη γνωστών και κλασικών αυτών τραγουδιών.

Πέρα από την αναμφισβήτητη μουσική αξία του «Γυάλινου κόσμου», ο δίσκος αποτελεί και το ξεκίνημα της πολύχρονης και ιδιαίτερης σχέσης του Απόστολου Νικολαϊδη με την ελληνική ομογένεια της Βορείου Αμερικής, μια ομογένεια που τον στήριξε όσο κανέναν άλλον τραγουδιστή για περισσότερα από 25 χρόνια. Τα απαγορευμένα ρεμπέτικα τραγούδια που ηχογράφησε και κυκλοφόρησε στις ΗΠΑ το 1973 έγιναν έργο ζωής, αφού τον καταξίωσαν στο χώρο του Ελληνικού
τραγουδιού και τον έκαναν πασίγνωστο στον απανταχού Ελληνισμό.

Τις δεκαετίες του ’70 και ’80 ο Απόστολος Νικολαϊδης κυκλοφορεί σειρά επιτυχημένων μεγάλων δίσκων και πραγματοποιεί θριαμβευτικές περιοδείες σε Αμερική, Καναδά και Γερμανία όπου αποθεώνεται από τους Έλληνες της διασποράς. Ο Απόστολος επιστρέφει στην Ελλάδα τη δεκαετία του ’90 και μέχρι τα τέλη της δεκαετίας κυκλοφορεί δίσκους και τραγουδά στα πάλκα της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης καθώς και στην Κύπρο. Από το 1996 μέχρι το 1998 συνεργάζεται με έναν ακόμη σπουδαίο λαïκό συνθέτη, τον Γιώργο Μανισαλή.

Ο Απόστολος Νικολαΐδης πέθανε το 1999.

De Siris