Γεώργιος Κοτζιάς
Ο Γεώργιος Κ. Κοτζιάς γεννήθηκε στα Χανιά της Κρήτης στις 16 Ιουνίου 1918 και πέθανε στην Νέα Υόρκη στις 13 Ιουνίου 1977. Ήταν ο μεγαλύτερος γιος τού δύο φορές δημοφιλούς πρώτου πολίτη της Αθήνας Κώστα Κοτζιά (1934 και 1951).
Άρχισε τις ιατρικές του σπουδές στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, οι οποίες διεκόπησαν μετά την έναρξη του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Όταν τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής εισέβαλαν στην Ελλάδα 1941, ο πεμπτοετής φοιτητής διέφυγε μαζί με τον πατέρα του στις ΗΠΑ, ύστερα από πολλές περιπλανήσεις και μεγάλες περιπέτειες.
Εκεί έγινε δεκτός από το Πανεπιστήμιο του Harvard, απ' όπου, μετά μια διετία το 1943, έλαβε το πτυχίο της Ιατρικής "cum laude". Στις ΗΠΑ ο Δρ. Κοτζιάς αρχικά υπηρέτησε ως βοηθός-ιατρός και μετά ως επιμελητής στα Νευρολογικά, Παθολογοανατομικά και Κλινικά Τμήματατων δύο μεγαλύτερων Νοσοκομειακών Κέντρων της Βοστόνης.
Στη συνέχεια αφοσιώθηκε στις ερευνητικές αναζητήσεις του: (α) στο Ινστιτούτο Rockefeller, και (β) στο Εθνικό Εργαστήριο του Brookhaven, όπου διετέλεσε Διευθυντής του εκεί Ερευνητικού Κέντρου, στο οποίο πραγματοποιήθηκε μια από τις σημαντικότερες θεραπευτικές επινοήσεις της εποχής του: η διερεύνηση του ρόλου και η χορήγηση της L-DOPA στην καταπολέμηση της νόσου του Parkinson.
Από τις πάμπολλες επίζηλες τιμητικές διακρίσεις του Δρος Κοτζιά σημειώνονται ενδεικτικά μόνο τρεις: το έπαθλο Albert Lasker (1969) και οι δύο αναγορεύσεις του ως επίτιμου διδάκτορα: (α) του Καθολικού Πανεπιστημίου του Santiago της Χιλής, και (β) της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1976). Όταν πέθανε από καρκίνο του πνεύμονος στη Νέα Υόρκη (13 Ιουνίου 1977) -τρεις ημέρες πριν από την επέτειο των 59ων γενεθλίων του, ήταν τακτικός καθηγητής της Νευρολογίας στο Ιατρικό Κέντρο του Cornell.
Εργογραφικά
Το ερευνητικό έργο του Γεωργίου Κοτζιά επικεντρώνεται στις ακόλουθες 5 ερευνητικές ενότητες:
(α) Εξακρίβωση της βιολογικής σημασίας των ιχνοστοιχείων και ιδιαίτερα του ψευδαργύρου, του καδμίου και του μαγγανίου.
(β) Μελέτη του μεταβολισμού του νευρικού συστήματος.
(γ) Χρήση των ραδιοϊσοτόπων στην κλινική ιατρική,
(δ) Παθογένεια της νεφρικής πρωτεϊνουρίας, και
(ε) Πειραματική και κλινική έρευνα της θεραπείας της νόσου του Parkinson (L-DOPA) που άνοιξε νέους ορίζοντες στη νευροφυσιολογία και τη νευροχη-μεία του εγκεφάλου (νευροδιαβιβαστές και νευροπεπτίδια).
Είχε προηγηθεί μια πολύ σημαντική μελέτη του στο Santiago της Χιλής (με τη συνεργασία του εκεί Καθολικού Πανεπιστημίου) με σκοπό τη διερεύνηση της νευρολογικής συμπτωματολογίας που εκδηλώνεται στους εργάτες των μεταλλωρυχεί-ων κατά τη χρονία δηλητηρίαση τους με μαγγάνιο. Η συνολική αποτίμηση της εργογραφίας του Γεωργίου Κοτζιά -και όχι μόνο η ανακάλυψη της L-DOPA που α-σφαλώς ήταν μια από τις σπουδαιότερες θεραπευτικές συμβολές της Νευρολογίας κατά τελευταία 50 χρόνια- κρινόμενη στην αυγή της τρίτης χιλιετίας, μαρτυρεί ότι ο κορυφαίος Έλληνας ερευνητής ανήκει στη γενιά των πρωτοπόρων νευροφυσιολόγων που προηγήθηκαν της εποχής τους, χάραξαν νέους δρόμους στη νευροχημεία του εγκεφάλου και προέβλεψαν τη διαγραφόμενη νευροβιολογική επανάσταση της εποχής μας.
De Siris