Γκάρι Κούπερ
Ο Γκάρι Κούπερ γεννήθηκε στις 7 Μαΐου 1901 και πέθανε στις 13 Μαΐου 1961, ήταν αμερικανός ηθοποιός βραβευμένος με Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου για τις ταινίες «Λοχίας Γιορκ» (Sergeant York) το 1941 και «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» (High Noon) το 1952.
Συνεργάστηκε με σημαντικούς σκηνοθέτες όπως ο Φρανκ Κάπρα, ο Γουίλιαμ Γουάιλερ και ο Χάουαρντ Χοκς σε μια σειρά ταινιών που κατέστησαν τη φιγούρα του θρυλική, καθώς κατάφερνε να δώσει λάμψη στη φιγούρα του κοινού ανθρώπου. Σε περίπου 30 χρόνια καριέρας πρωταγωνίστησε με ικανότητα σε δράματα, κωμωδίες και γουέστερν. Το Αμερικανικό Ινστιτούτο Κινηματογράφου τον έχει κατατάξει 11ο στη λίστα με τους 25 μεγαλύτερους σταρ όλων των εποχών.
Παιδική ηλικία
Ο Φρανκ Τζέιμς Κούπερ, όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε το 1901 στη Χελένα της Μοντάνα από τον Τσαρλς Χένρι Κούπερ και τη σύζυγό του Άλις. Ο πατέρας του ήταν ένας αγρότης από το Μπέντφορσαϊρ της Αγγλίας που είχε καταφέρει να γίνει αρχικά δικηγόρος κι έπειτα δικαστής. Η μητέρα του που ήλπιζε ότι οι δυο γιοι της να λάβουν ανώτερη μόρφωση από εκείνη που τους παρείχαν τα σχολεία της Μοντάνα τους έστειλε στο Σχολείο Ντανστέιμπλ του Μπέντφορσαϊρ στην Αγγλία, όπου φοίτησαν μεταξύ του 1910 και του 1913. Μετά το ξέσπασμα του Α' παγκοσμίου πολέμου η μητέρα του Κούπερ έφερε τα παιδιά της πίσω στην Αμερική.
Στα 13 του ο Κούπερ έσπασε τη λεκάνη του σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα κι ο θεράποντας ιατρός του, του συνέστησε την ιππασία ως μέθοδο θεραπείας. Ο Κούπερ αργότερα σπούδασε στο κολέγιο Γκρινέλι μέχρι και το 1924 αλλά δεν αποφοίτησε. Προσπάθησε επίσης να μπει στη θεατρική ομάδα του κολεγίου αλλά δεν έγινε δεκτός. Επέστρεψε στην Χελένα για να δουλεύει στο ράντζο και να σχεδιάζει σκίτσα για την τοπική εφημερίδα. Όταν οι γονείς του μετακόμισαν την ίδια χρονιά στο Λος Άντζελες ο Κούπερ αποφάσισε να τους ακολουθήσει σκεπτόμενος ότι θα ήταν προτιμότερο να πεθαίνει της πείνας σε θερμότερα κλίματα κι όχι στην παγωνιά.
Χόλιγουντ
Εφόσον απέτυχε σε μια σειρά διαφορετικών εργασιών, ο Κούπερ, όπως πολλοί ηθοποιοί της εποχής, βρήκε δουλειά ως κομπάρσος σε βωβές ταινίες. Δυο χρόνια αργότερα άρχισε να έχει μια μικρή επιτυχία με τη συμμετοχή του σε ταινίες στο πλευρό της Κλάρα Μπόου. Ταινίες όπως το το θρυλικό «Ιτ» (It, 1927) και τα «Φτερά» (Wings, 1927), που ήταν και το πρώτο φιλμ που βραβεύτηκε με Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας, του χάρισαν σχετική αναγνωρισιμότητα. Την περίοδο εκείνη άλλαξε και το όνομά του, πλέον ήταν γνωστός ως Γκάρι Κούπερ ή ως Κουπ όπως τον φώναζαν τα πιο κοντινά του άτομα. Ήταν η ταινία «Στην αγχόνη» (The Virginian) του 1929 που τον έκανε αστέρι πρώτου μεγέθους. Ήταν η πρώτη του απόπειρα σε ομιλούσα ταινία και στέφθηκε με επιτυχία.
Ένα αστέρι γεννιέται
Η δεκαετία του 30 ήταν γεμάτη επιτυχίες από την αρχή για τον Κούπερ. Το 1930 πρωταγωνίστησε δίπλα στη Μαρλέν Ντίτριχ στο κλασικό δράμα του Γιόζεφ φον Στέρνμπεργκ, «Μαρόκο» (Morocco, 1930) κι ακολούθησαν η κινηματογραφική μεταφορά του μυθιστορήματος του Έρνεστ Χέμινγουεϊ «Αποχαιρετισμός στα όπλα» (A Farewell to Arms, 1932), που προβλήθηκε στην Ελλάδα ως «Αποχαιρετισμός στη σημαία», το τολμηρό «Ερωτικές καντρίλιες» (Design for Living, 1933) του Ερνστ Λιούμπιτς, το «Οι λογχοφόροι της Βεγγάλης» (The Lives of a Bengal Lancer, 1935), το «Ο πόθος» (Desire, 1936) ξανά με την Ντίτριχ, καθώς και η πρώτη του συνεργασία με τον Φρανκ Κάπρα στην ταινία «Πρίγκιψ των δολαρίων» (Mr. Deeds Goes To Town, 1936) που του απέφερε την πρώτη υποψηφιότητα για Όσκαρ.
Ο Κούπερ ήταν η πρώτη επιλογή του παραγωγού Ντέιβιντ Ο' Σέλζνικ για το ρόλο του Ρετ Μπατλερ στη θρυλική ταινία «Όσα παίρνει ο άνεμος». Ο Κούπερ όμως απέρριψε το ρόλο κι ήταν ανένδοτος καθώς πίστευε ότι η ταινία επρόκειτο να είναι η μεγαλύτερη αποτυχία όλων των εποχών. Απέρριψε επίσης τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στις ταινίες «Πριν από τη θύελλα» (The Foreign Correspondent) και «Σαμποτέρ» (Saboteur) του Χίτσκοκ. Χρόνια αργότερα παραδέχτηκε ότι η κίνηση αυτή ήταν λανθασμένη. Το 1933 ο Κούπερ παντρεύτηκε την κοσμική Βερόνικα Μπάλφι, με την οποία απέκτησε μια κόρη, τη Μαρία Κούπερ.
Όσκαρ και πτώση
Η ανοδική πορεία του Κούπερ συνεχίστηκε και τη δεκαετία του 40. Το 1940 συνεργάστηκε για πρώτη φορά με το μεγάλο σκηνοθέτη Γουίλιαμ Γουάιλερ για την ταινία «Ο κατακτητής της δύσης» (The Westerner), ενώ την επόμενη χρονιά συνεργάστηκε για δεύτερη φορά με τον Φρανκ Κάπρα για την ταινία «Ο λαός προστάζει» (Meet John Doe). Στην ταινία «Ο λαός προστάζει» συμπρωταγωνίστησε για πρώτη φορά με τη Μπάρμπαρα Στάνγουικ. Την ίδια χρονιά γύρισε δυο ταινίες και με άλλον ένα θρύλο του σινεμά , το σκηνοθέτη Χάουαρντ Χοκς. Η πρώτη ήταν η σοφιστικέ κομεντί «Γιαμ Γιαμ» (Ball Of Fire), ξανά στο πλευρό της Στάνγουικ και η δεύτερη ήταν το πολεμικό δράμα «Λοχίας Γιορκ» που του χάρισε τη δεύτερη υποψηφιότητα και το πρώτο του Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου. Την επόμενη χρονιά η συμμετοχή του στην ταινία «Αποθέωση» (The Pride Of The Yankees), στο ρόλο του θρυλικού παίχτη του μπέιζμπολ Λου Γκέριγκ του εξασφάλισε την τρίτη του υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, το οποίο έχασε από τον Τζέιμς Κάγκνεϊ.
Ο Κούπερ έλαβε την τέταρτή του υποψηφιότητα για Όσκαρ το 1943 όταν πρωταγωνίστησε στην πολυαναμενόμενη για την εποχή μεταφορά του μυθιστορήματος του Έρνεστ Χέμινγουεϊ, «Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα», σε σκηνοθεσία του Σαμ Γουντ και με συμπρωταγωνίστριες τις Ίνγκριντ Μπέργκμαν και Κατίνα Παξινού. Το όσκαρ όμως αυτή τη φορά πήγε στον Πολ Λούκας για την ταινία «Φρουρά του Ρήνου» (Watch On The Rhine).
Για το υπόλοιπο μέρος της δεκαετίας ο Κούπερ συμμετείχε κυρίως σε αδιάφορες παραγωγές, με εξαίρεση ίσως το «Χαλύβδινες ψυχές» (The Fountainhead) του 1949 πλάι στην Πατρίσια Νιλ, έπρεπε να έρθει η επόμενη δεκαετία για να ανακάμψει.
Το κυνήγι των μαγισσών
Ο Κούπερ στα τέλη της δεκαετίας του 40 παρουσιάστηκε ενώπιον της επιτροπής αντιαμερικανικών ενεργειών, προκειμένου να ονοματίσει συναδέλφους του οι οποίοι είτε υπήρξαν ή εξακολουθούσαν να είναι μέλη του κομμουνιστικού κόμματος. Ο Κούπερ μέλος της Ένωσης κινηματογραφιστών για την διατήρηση του αμερικανικού ιδεώδους του Τζον Γουέιν, δεν κατέδωσε συναδέρφους του, αποκάλυψε όμως ότι είχε ακούσει κάποιους να τονίζουν την παλαιότητα του αμερικανικού συντάγματος και να λένε ότι θα προτιμούσαν κυβέρνηση δίχως Κονγκρέσο. Για τον Κούπερ αυτές οι δηλώσεις ήταν εντελώς αντιπατριωτικές. Η κατάθεση του Κούπερ πραγματοποιήθηκε ένα μήνα πριν την έκδοση της μαύρης λίστας του Χόλιγουντ.
Δεύτερο όσκαρ, επάνοδος και θάνατος
Το δεύτερο μισό της δεκαετίας του 40 δεν ήταν γενναιόδωρο για τον Κούπερ, που έκανε απανωτές αποτυχίες. Η νέα δεκαετία όμως τον αποζημίωσε χαρίζοντάς του ακόμα ένα Όσκαρ Α' ανδρικού ρόλου, για την ταινία του Φρεντ Τσίνεμαν, «Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές» (High Noon) του 1952. Η ταινία αυτή είναι σύμφωνα με τους κριτικούς η καλύτερη του Κούπερ κι ένα από τα καλύτερα γουέστερν όλων των εποχών. Στο πλάι του Κούπερ εμφανίστηκε μια νεότατη Γκρέις Κέλι στη δεύτερή της μόλις ταινία. Φημολογείται ότι οι δυο τους σύναψαν ερωτικές σχέσεις κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Μετά τη δεύτερή του νίκη ο Κούπερ συνέχισε να κάνει επιτυχημένες ταινίες όπως το γουέστερν «Βέρα Κρουζ» (Vera Cruz, 1954) σε σκηνοθεσία Ρόμπερτ Όλντριτς, «Άνθρωπος χωρίς όπλα» (Friendly Persuasion) στη δεύτερή του συνεργασία με το Γουάιλερ και στο «Αριάν» (Love In The Afternoon) σε σενάριο και σκηνοθεσία Μπίλι Γουάιλντερ και πλάι στην Όντρεϊ Χέπμπορν.
Το 1960 του διέγνωσαν καρκίνο στον προστάτη αφότου είχε κάνει μετάσταση στο παχύ έντερο, στον πνεύμονα και τα οστά. Το 1961 η ακαδημία του κινηματογράφου θέλησε να τον τιμήσει με Όσκαρ καριέρας, αλλά ο Κούπερ ήταν πολύ άρρωστος για να παρευρεθεί στην τελετή. Ο στενός του φίλος Τζέιμς Στιούαρτ δέχτηκε το βραβείο για λογαριασμό του, με δάκρυα στα μάτια. Ένα μήνα αργότερα απεβίωσε.
Επιλεγμένη φιλμογραφία
(The Lucky Horseshoe, 1925)
Ιτ - (It, 1927)
Φτερά - (Wings, 1927)
Στην αγχόνη - (The Virginian, 1929)
Μαρόκο - (Morocco, 1930)
Αποχαιρετισμός στη σημαία / Αποχαιρετισμός στα όπλα - (A Farewell to Arms, 1932)
Ερωτικές κανδρίλιες - (Design for Living, 1933)
Σήμερα ζούμε - (Today We Live, 1933)
Θα σ'αγαπώ παντοτινά - (Now and Forever, 1934)
Οι λογχοφόροι της Βεγγάλης - (The Lives of a Bengal Lancer, 1935)
Πρίγκιψ των δολαρίων - (Mr. Deeds Goes to Town, 1936) - Υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Ο στρατηγός πέθανε την αυγή - (The General Died At Dawn, 1936)
Μπο Ζεστ - (Beau Geste,1939)
Ο κατακτητής της Δύσης - (The Westerner, 1940)
Λοχίας Γιορκ - (Sergeant York, 1941) - Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Ο λαός προστάζει - (Meet John Doe, 1941)
Γιαμ γιαμ / Ο καθηγητής και η γυμνή χορεύτρια - (Ball of Fire, 1941)
Αποθέωση - (The Pride of the Yankees, 1942) - Υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα - (For Whom the Bell Tolls, 1943) - Υποψηφιότητα για Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Τιτάνες του Ειρηνικού - (The Story of Dr. Wassell, 1944)
Η πόλις των παγίδων - (Along Came Jones, 1945)
Σαρατόγκα - (Saratoga Trunk, 1945)
Χαλύβδινες ψυχές - (The Fountainhead, 1949)
Το τρένο θα σφυρίξει τρεις φορές - (High Noon, 1952) - Όσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου
Βέρα Κρουζ - (Vera Cruz, 1954)
Άνθρωπος χωρίς όπλα - (Friendly Persuasion, 1956)
Αριάν - (Love in the Afternoon, 1957)
Ο άνθρωπος της Δύσεως - (Man of the West, 1958)
De Siris