Ιούλιος Βερν
Ο Ιούλιος Βερν ήταν Γάλλος συγγραφέας. Γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1828 στη Νάντη και πέθανε στις 24 Μαρτίου 1905 στην Αμιένη.
Ο Ιούλιος Βερν ήταν ένας από τους πρωτοπόρους των μυθιστορημάτων επιστημονικής φαντασίας. Ο ίδιος θεωρούσε τον εαυτό του συγγραφέα όπως το ονόμαζε «επιστημονικών εκπαιδευτικών μυθιστορημάτων»: ο προσεκτικός αναγνώστης θα πληροφορηθεί πολλά για τη χλωρίδα, την πανίδα, τη γεωγραφία και την ιστορία των περιοχών όπου διαδραματίζονται τα έργα του. Ορισμένα κεφάλαια των έργων του είναι καθαρά και μόνο πληροφοριακού χαρακτήρα, όπως π.χ. το πρώτο κεφάλαιο («Το σκλαβοπάζαρο») στο δεύτερο μέρος («Στην Αφρική») του μυθιστορήματος Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος.
Έτσι και οι διάφορες επινοήσεις στα έργα του δεν είναι προϊόντα φαντασίας, αλλά προσεκτικά ερευνημένες πιθανότητες. Εκ των πραγμάτων δηλαδή έπρεπε ορισμένα μέσα μετακίνησης στα μυθιστορήματά του να γίνουν αργότερα πραγματικότητα. Μάλιστα ορισμένες εφευρέσεις του είχαν ήδη πραγματοποιηθεί: ο ίδιος ο Ιούλιος Βερν ανέφερε σε συνέντευξή του οτι οι Ιταλοί είχαν φτιάξει υποβρύχια 60 χρόνια πριν από τον καπετάνιο Νέμο.
Η ζωή και το έργο του
Ο παγκόσμια γνωστός και πολυδιαβασμένος συγγραφέας γεννήθηκε σε συνοικία εφοπλιστών της παραθαλάσιας Nάντης και ήταν το μεγαλύτερο από τα πέντε παιδιά ενός δικηγόρου, του Πέτρου Βερν, και μίας μητέρας, της Σοφίας, από εφοπλιστική οικογένεια. Ο πατέρας του σκεπτόταν να πάρει τον Ιούλιο στο γραφείο του όταν θα μεγάλωνε. Αλλά ο μικρός και ευφάνταστος Ιούλιος είχε άλλες ιδέες. Καθώς ήταν περιτριγυρισμένος από πλοία και ναυτικούς, αγάπησε τη θάλασσα και τις ζωές και περιπέτειες των ναυτικών. Μα ο αρχικός του πόθος να γίνει ναυτικός δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ, παρά μονάχα στις σελίδες των μυθιστορημάτων του. Ο Πέτρος Βερν ήταν οπαδός της αυστηρής πειθαρχίας και ήθελε να εφαρμόσει ο γιος του έναν αλύγιστο κώδικα ζωής. Απογοητευμένος από τον πατέρα του, ο Ιούλιος σε ηλικία έντεκα ετών προσπάθησε στα κρυφά να μπει ως μούτσος στο πλήρωμα ενός εμπορικού πλοίου που θα ταξίδευε στις Ινδίες. Όμως κάποιος από τους μόνιμους ναύτες του πλοίου ειδοποίησε τον πατέρα του Ιούλιου ότι ο γιος του σχεδίαζε να το σκάσει, και όταν το πλοίο ήταν έτοιμο να αποπλεύσει, κατέφθασε ο πατέρας και πήρε το γιο του από το καράβι.
Αργότερα, ο Ιούλιος υποσχέθηκε στους γονείς του ότι στο εξής θα ταξίδευε μονάχα με τη φαντασία του. Αυτό το γεγονός αποδείχτηκε ωστόσο ότι ήταν αποκύημα της φαντασίας της πρώτης βιογράφου του, της Μαργκερίτ Αλλότ ντε λα Φυγ. Αν και στην πραγματικότητα ο Ιούλιος Βερν ποτέ δεν έγινε ναυτικός, η αγάπη του για κάθε τι που συνδεόταν με τη θάλασσα χαρακτηρίζει ολόκληρη τη ζωή του και πολλά από τα βιβλία που έγραψε αργότερα αναφέρονταν στη θάλασσα.
Ο Ιούλιος τελείωσε φρόνιμα το γυμνάσιο στη Νάντη και ήταν αρχηγός σ' όλα τα παιχνίδια. Εφηύρε ένα νέο είδος ξυλοπόδαρα και πάντα ζωγράφιζε φανταστικές εικόνες στο μαυροπίνακα για να απεικονίσει τις ιδέες του για τις μηχανές και τις εφευρέσεις του μέλλοντος. Στα Λατινικά και στα Ελληνικά δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, όχι επειδή δεν ήταν επιμελής, αλλά επειδή δεν τον ενδιέφεραν. Μόλις τελείωσε την υποχρεωτική εκπαίδευση, πήγε στο Παρίσι για να σπουδάσει νομικά και να πάρει την άδεια του δικηγόρου ώστε να αναλάβει αργότερα το δικηγορικό γραφείο του πατέρα του.
Ως φοιτητής στο Παρίσι, ο Βερν ζούσε στις τυπικές φοιτητικές συνοικίες με ένα πενιχρό επίδομα, το περισσότερο από το οποίο το ξόδευε στα βιβλιοπωλεία και στα θέατρα. Η δίψα για διάβασμα ήταν ακόρεστη και ρουφούσε οτιδήποτε βιβλίο μπορούσε να αγοράσει ή να δανειστεί. Μάλιστα άρχισε να γράφει και να έχει επαφή με τον κόσμο των λογοτεχνών, μεταξύ άλλων με τους Αλέξανδρο Δουμά τον πρεσβύτερο και τον υιό, όπως και με τον Βίκτωρα Ουγκώ, από τους οποίους έμαθε πολλά που τον ωφέλησαν αργότερα.
Ολόκληρο χρόνο, το 1848, ο Ιούλιος Βερν έμεινε στο Παρίσι μελετώντας και δουλεύοντας σκληρά. Έτσι, σιγά-σιγά, κέρδισε την επιτυχία. Για κάποιο χρονικό διάστημα ξαναγύρισε στη μελέτη των νομικών για να ευχαριστήσει τον πατέρα του, αλλά δεν είχε κανένα πραγματικό ενδιαφέρον γι' αυτή την επιστήμη. Μετά το τέλος των σπουδών του (1849) παρέμεινε στο Παρίσι και δοκίμασε πρώτα την τύχη του ως θεατρικός συγγραφέας διάφορων ειδών, από τραγωδίες ως λιμπρέτα. Αργότερα αντιλήφθηκε ότι το ταλέντο του βρισκόταν σε πιο ελεύθερα θέματα, κι άρχισε να γράφει χιλιάδες λέξεις για περιπέτειες σε μακρινές χώρες, όπου οι εξερευνητές ταξίδευαν μέσα σε αερόστατα ή περπατούσαν κάτω από τη θάλασσα με σκάφανδρα. Έγραφε στην αρχή μίας εποχής προόδου της επιστήμης και έδωσε μεγάλη προσοχή ώστε τα έργα του να είναι περιεκτικά και ακριβή κατά το δυνατόν.
Το 1851 δημοσιεύονται στο λογοτεχνικό περιοδικό Le Musée des familles οι πρώτες του μικρές ιστορίες: "Les premiers navires de la marine mexicaine" (Τα πρώτα καράβια του μεξικανικού ναυτικού) και "Un voyage en ballon" (Ταξίδι μέσα σε ένα αερόστατο). Εντούτοις συνεχίζει τα θεατρικά κομμάτια όλων των ειδών. Το 1855 δημοσιεύεται το πρώτο του μυθιστόρημα ταξιδιών και περιπέτειας το Un hivernage dans les glaces (Ένας χειμώνας στους πάγους).
Ο ντροπαλός Ιούλιος θα παντρευτεί το 1857 την Ονορίν Μορέλ (Honorine Morel), μια νεαρή χήρα με ήδη δυο κόρες. Για να συντηρήσει την οικογένεια που απέκτησε ξαφνικά, πήρε άδεια εργασίας ως χρηματιστής, επάγγελμα που εξάσκησε με σχετική επιτυχία, ενώ τις ελεύθερες ώρες του τις περνούσε γράφοντας θεατρικά έργα και περιπετειώδη διηγήματα. Το 1859 θα ταξιδέψει με τον φίλο του Αριστίντ Ινιάρ (Aristide Hignard) στη Σκωτία και αργότερα στη Σκανδιναβία. Στις 3 Αυγούστου 1861, κι ενώ βρισκόταν στη Δανία, γεννήθηκε ο γιος του Μισέλ (Michel). Γύρισε πέντε μέρες μετά τη γέννηση του γιού του και έκτοτε παραπονιόταν ότι το κλάμα του παιδιού τού αποσπά τη συγκέντρωσή του για τη συγγραφή μιας ιστορίας για ένα αερόστατο.
Το 1862, κι αφού συνάντησε μεγάλες δυσκολίες να βρει εκδότη για το έργο του, θα γνωρίσει τον Πιέρ-Ζυλ Ετζέλ (Pierre-Jules Hetzel) ο οποίος αποφάσισε να δώσει μια ευκαιρία σ' αυτό το νέο συγγραφέα. Έτσι, ο Ετζέλ αγόρασε το πρώτο μυθιστόρημα επιστημονικής φαντασίας του Βερν, το Cinq semaines en ballon (Πέντε εβδομάδες στο αερόστατο), που ήταν η πρώτη του μεγάλη επιτυχία, και συμφώνησε μαζί του για επιπλέον μυθιστορήματα του ίδιου τύπου. Παράλληλα, του έδινε συμβουλές για επιτυχές γράψιμο, που θα άρεσε στο αναγνωστικό κοινό.
Αργότερα, με τη βοήθεια του Ετζέλ, ο Βερν θα έρθει σε επαφή με ερευνητές και εφευρέτες που διαπλάτυναν τις γνώσεις του, τον συμβούλευαν σε ειδικά θέματα και τον τροφοδοτούσαν με ιδέες.
Το βιβλίο σημείωσε μεγάλη επιτυχία και ο Ετζέλ έγινε ο μοναδικός εκδότης του Ιουλίου Βερν. Μετά την επιτυχία του Πέντε εβδομάδες με το αερόστατο ο Βερν έγινε γνωστός ως συγγραφέας και μπορούσε πλέον να συντηρείται μόνο με τη συγγραφή. Τα επόμενα χρόνια έγραψε πάρα πολλά μυθιστορήματα που συνήθως δημοσιεύονταν σε συνέχειες στο νεανικό περιοδικό του Ετζέλ Magazine illustré d'éducation et de récréation πριν εκδοθούν ως βιβλία. Το βάρος επικεντρώνονταν σε μυθιστορήματα ταξιδιών και περιπετειών.
Τα βιβλία του, που απευθύνονταν κυρίως σε νεανικό και σχετικά μορφωμένο αρσενικό κοινό, δεν ήταν επιτυχίες μόνο στη Γαλλία, αλλά χάρη στις μεταφράσεις τους, και σε όλη την Ευρώπη και την Αμερική. Τα γνωστότερα έργα του είναι: 1863/64 "Voyages et aventures du capitaine Hatteras" (Ταξίδια και περιπέτειες του πλοιάρχου Χατεράς); 1864 "Voyage au centre de la Terre" (Ταξίδι στο κέντρο της Γης); 1865 "De la Terre à la Lune" (Από τη Γη στη Σελήνη); 1869 "Autour de la Lune" (Γύρω από τη Σελήνη) καθώς και το "Vingt mille lieues sous la mer" (20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα), που πάντα το θεωρούσε το καλύτερο έργο του. Τυπώθηκε το 1870 και εξασφάλισε τη φήμη του Βερν ως συγγραφέα επιστημονικών περιπετειωδών μυθιστορημάτων.
Το 1872 δημοσιεύτηκε το "Le Tour du monde en quatre-vingt jours" (Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες), η μεγαλύτερη επιτυχία του Βερν από άποψη πωλήσεων, το οποίο διασκεύασε με έναν άλλο συγγραφέα επιτυχώς για το θέατρο. Το 1876 εκδόθηκε το πολιτικό δράμα Michel Strogoff (Μιχαήλ Στρογκώφ), που και αυτό με
τη σειρά του διασκευάστηκε σε επιτυχημένο θεατρικό έργο.
Μετά την έκδοση του Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες ο Βερν έγινε πλούσιος.
Παρά τις επιτυχίες του, δεν κατάφερε το 1883 να γίνει μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, όπως ήταν η επιθυμία του. Έτσι, άρχισε να κάνει πολλά ταξίδια, εν μέρει με ιδιόκτητα μηχανοκίνητα ιστιοφόρα και διατηρούσε ένα εντυπωσιακό σπίτι στην Αμιένη όπου ζούσε και από όπου καταγόταν η σύζυγός του. Από το 1888 καταφέρνει να εκλέγεται συνεχώς ως δημοτικός σύμβουλος και με αυτή του την ιδιότητα θα ασχοληθεί ιδιαίτερα με την πολεοδομία και το θέατρο.
Μετά το 1880 ο Βερν πέρασε πλέον το ζενίθ της δημιουργικότητας του, αλλά συνέχιζε να γράφει και να δημοσιεύει έργα σχεδόν χωρίς διάλειμμα. Η πίστη του όμως στα τεχνικά επιτεύγματα σιγά-σιγά εξασθενεί και από πολιτικής άποψης γίνεται πιο συντηρητικός. Στο τέλος της ζωής του, ο Ιούλιος Βερν κωφάθηκε και τυφλώθηκε. Ο θάνατος τον βρήκε στις 24 Μαρτίου 1905.
Όπως ήταν φυσικό για ένα τόσο επιτυχημένο συγγραφέα, πολλά από τα μυθιστορήματά του θα γυριστούν τον 20ό αιώνα σε ταινία. Δεν είναι τυχαίο που το 1954 το πρώτο ατομικό υποβρύχιο του κόσμου, το αμερικάνικο Ναυτίλος (Nautilus), λαβαίνει το όνομά του από το συνώνυμο φουτουριστικό υποβρύχιο του πλοιάρχου Νέμο από το 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα.
Έργα
Μυθιστορήματα και διηγήματα [Επεξεργασία]
Αναφέρεται το έτος δημοσίευσης της πρώτης γαλλικής έκδοσης.
1863 Cinq semaines en ballon. (Ελλ. τίτλος: Πέντε εβδομάδες με αερόστατο)
1864 Voyage au centre de la Terre. (Ελλ. τίτλος: Ταξίδι στο κέντρο της Γης)
1865 De la Terre à la Lune. (Ελλ. τίτλος: Από τη Γη στη Σελήνη)
1866 Les Aventures du capitaine Hatteras. (Ελλ. τίτλος: Οι περιπέτειες του πλοιάρχου Χατεράς)
1868 Les Enfants du capitaine Grant. (Ελλ. τίτλος: Τα παιδιά του πλοιάρχου Γκραντ)
1870 Vingt mille lieues sous les mers. (Ελλ. τίτλος: 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα)
1870 Autour de la Lune. (Ελλ. τίτλος: Γύρω από τη Σελήνη)
1871 Une ville flottante. (Ελλ. τίτλος: Η πλωτή πολιτεία)
1872 Aventures de trois Russes et de trois Anglais dans l'Afrique australe. (Ελλ. τίτλος: Οι περιπέτειες 3 Ρώσων και 3 Άγγλων)
1873 Le Pays des fourrures. (Ελλ. τίτλος: Στη χώρα τών γουναρικών)
1873 Le Tour du monde en quatre-vingts jours. (Ελλ. τίτλος: Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες)
1874 Le Docteur Ox. (Ελλ. τίτλος: Δόκτωρ Οξ)
1875 Le Chancellor. (Ελλ. τίτλος: Σανσελόρ)
1875 L'Île mystérieuse. (Ελλ. τίτλος: Η μυστηριώδης νήσος)
1876 Michel Strogoff. Moscou - Irkoutsk. (Ελλ. τίτλος: Μιχαήλ Στρογκώφ)
1877 Hector Servadac. (Ελλ. τίτλος: Εκτόρ Σερβαντάκ)
1877 Les Indes noires. (Ελλ. τίτλος: Οι μαύρες Ινδίες)
1878 Un Capitaine de quinze ans. (Ελλ. τίτλος: Ο δεκαπενταετής πλοίαρχος ή Ο δεκαπεντάχρονος πλοίαρχος )
1879 Les Tribulations d'un Chinois en Chine. (Ελλ. τίτλος: Οι περιπέτειες ενός Κινέζου στην Κίνα)
1879 Les Cinq cents millions de la Bégum. (Ελλ. τίτλος: Τα 500 εκατομμύρια της Μπεγκούμ)
1880 Le Maison à vapeur. (Ελλ. τίτλος: Ο ατσάλινος γίγαντας)
1881 Le Jangada. Huit cents lienes sur l'Amazone. (Ελλ. τίτλος: Ταξίδι στον Αμαζόνιο)
1882 Le Rayon vert. (Ελλ. τίτλος: Η πράσινη αχτίδα)
1882 L'École des Robinsons. (Ελλ. τίτλος: Η σχολή τών Ροβινσώνων)
1883 Kéraban le tetu. (Ελλ. τίτλος: Ο πεισματάρης Κεραμπάν)
1884 Archipel en feu. (Ελλ. τίτλος: Το φλογισμένο Αρχιπέλαγος)
1884 L'Étoile du sud. (Ελλ. τίτλος: Το αστέρι του νότου)
1885 L'Épave du Cynthia. (Ελλ. τίτλος: Ο ναυαγός της Κύνθιας)
1885 Mathias Sandorf. (Ελλ. τίτλος: Ματίας Σάντορφ)
1886 Un Billet de loterie. (Ελλ. τίτλος: Ο λαχνός υπ΄αριθ. 9672 ή Ένας τυχερός λαχνός)
1886 Robur le Conquérant. (Ελλ. τίτλος: Ροβήρος ο κατακτητής)
1887 Le Chemin de France. (Ελλ. τίτλος: Ο δρόμος για τη Γαλλία)
1887 Nord contre sud. (Ελλ. τίτλος: Βορράς εναντίον Νότου)
1888 Deux ans de vacances. (Ελλ. τίτλος: Δύο χρόνια διακοπές)
1889 La Famille sans nom. (Ελλ. τίτλος: Οικογένεια δίχως όνομα)
1889 Sans dessus-dessous. (Ελλ. τίτλος: Άνω κάτω ή Χωρίς πάνω και κάτω )
1890 César Cascabel. (Ελλ. τίτλος: Καίσαρ Κασκαμπέλ)
1891 Mistress Branican. (Ελλ. τίτλος: Οι περιπέτειες της κα. Μπράνιγκαν)
1892 Le Château des Carpathes. (Ελλ. τίτλος: Ο πύργος των Καρπαθίων)
1893 Claudius Bombarnac. (Ελλ. τίτλος: Κλαύδιος Μπομπαρνάκ)
1893 P'tit-bonhomme. (Ελλ. τίτλος: Ο μικρούλης)
1894 Mirifiques Aventures de Maître Antifer. (Ελλ. τίτλος: Οι εξωφρενικές περιπέτειες του Αντιφέρ)
1895 L'île à hélice. (Ελλ. τίτλος: Το νησί με τις έλικες)
1896 Clovis Dardentor. (Ελλ. τίτλος: ''Κλοβίς Νταρντεντόρ)
1896 Face au drapeau. (Ελλ. τίτλος: Μπροστά στη σημαία)
1897 Le Sphinx des glaces. (Ελλ. τίτλος: Η σφίγγα τών πάγων)
1898 Le Superbe Orénoque. (Ελλ. τίτλος: Ο θαυμαστός Ορενόκος ή Ο υπέροχος Ορενόκος)
1899 Le testament d'un excentrique. (Ελλ. τίτλος: Παράξενη διαθήκη).
1900 Seconde patrie. 1900 (Ελλ. τίτλος: Δεύτερη πατρίδα)
1901 Le Village aérien. (Ελλ. τίτλος: Το εναέριο χωριό)
1901 Les Histoires de Jean-Marie Cabidoulin. (Ελλ. τίτλος: Το τέρας της θάλασσας)
1902 Les Frères Kip. (Ελλ. τίτλος: Οι αδερφοί Κιπ)
1903 Bourses de voyage. (Ελλ. τίτλος: Υποτροφία ταξιδιού)
1904 Le Maître du monde. (Ελλ. τίτλος: Ο κοσμοκράτωρ)
1904 Un Drame en Livonie. (Ελλ. τίτλος: Το μυστηριώδες έγκλημα ή Δράμα στη Λιβονία)
1905 L'Invasion de la mer. (Ελλ. τίτλος: Η εισβολή της θάλασσας)
Τα ακόλουθα έργα που δημοσιεύτηκαν μετά θάνατο βάσει των χειρογράφων του Βερν, έχουν υποστεί μεγάλες αλλαγές από τον γιο του Μισέλ και εν μέρει γράφτηκαν εκ νέου.
1905 Le Phare du bout du monde. (Ελλ. τίτλος: Ο φάρος στην άκρη του κόσμου).
1906 Le Volcan d'or. (Ελλ. τίτλος: Το χρυσό ηφαίστειο).
1907 L'Agence Thompson and Cο. (Ελλ. τίτλος: Γραφείο ταξιδιών Θόμψων & ΣΙΑ). Γραμμένο εξ ολοκλήρου από τον Μισέλ Βερν.
1908 Le Pilote du Danube. (Ελλ. τίτλος: Ο πιλότος του Δούναβη)
1908 La chasse au météore. (Ελλ. τίτλος: Το κυνήγι του αερολίθου ή Κυνηγώντας το μετεωρίτη)
1909 Les Naufragés du Jonathan. (Ελλ. τίτλος: Οι ναυαγοί του Ιωνάθαν)
1910 Le Secret de Wilhelm Storitz. (Ελλ. τίτλος: Το μυστικό του Βίλελμ Στόριτς ή Ο αόρατος άνθρωπος)
1910 Hier et demain. (Νουβέλες) (Ελλ. τίτλος: Χτες και αύριο)
1919 L'Étonnante Aventure de la Mission Barsac. (Ελλ. τίτλος: Αφάνταστη περιπέτεια). Γραμμένο εξ ολοκλήρου από τον Μισέλ Βερν.
1989 Voyage en Angleterre et en Ecosse (γραμμένο το 1859-60) (Ελλ. τίτλος: Ταξίδι μετ' εμποδίων στην Αγγλία και τη Σκωτία)
1991 L'Oncle Robinson (γραμμένο το 1870-72, ατελές) (Ελλ. τίτλος: Ο θείος Ροβινσώνας)
1992 Un Prêtre en 1839 (γραμμένο το 1846, ατελές) (Ένας ιερέας το 1839). Στα ελληνικά δεν πρέπει να έχει μεταφραστεί.
1993 Jédédias Jamet ou l'histoire d'un succession (γραμμένο το 1847-48, ατελές) (Ιεδεδίας Ζαμέτ ή η ιστορία μιάς κληρονομιάς). Δημοσιεύτηκε σε ένα τόμο μαζί με άλλα διηγήματα με τον τίτλο «San Carlos». Μόνο τα τρία πρώτα κεφάλαια έχουν γραφτεί.
1993 Voyage d'études (γραμμένο το 1904, ατελές) (Ταξίδι εξερεύνησης). Δημοσιεύτηκε επίσης στο «San Carlos».
1994 (1861-1864) / Paris aux 20e siécle. (Ελλ. τίτλος: Το Παρίσι στον 20ό αιώνα). Το χειρόγραφο αυτού του μυθιστορήματος, από τα πρώτα του Βερν, είχε απορριφθεί από τον εκδότη του και βρέθηκε μόλις το 1994 στο αρχείο του).
Μικρές ιστορίες
1851 Les premiers navires de la marine mexicaine. (Τα πρώτα καράβια του μεξικανικού ναυτικού)
1852 L'Amérique du Sud. Moeurs péruviennes. Martin Paz, nouvelle historique. (Η νότια Αμερική. Έθιμα περουβιανά. Μαρτίν Παζ, ιστορική νουβέλα). Πρωτοδημοσιεύτηκε στο μηνιαίο περιοδικό Musée des familles για να συμπεριληφθεί το 1876 ως επισύναψη στο Σανσελόρ απλά με τον τίτλο Μαρτίν Παζ.
1852 Les Forceurs de blocus. (Ελλ. τίτλος: Στα κύματα και στη φωτιά). Πρωτοδημοσιεύτηκε στο μηνιαίο περιοδικό Musée des familles για να συμπεριληφθεί το 1871 ως επισύναψη στην Πλωτή πολιτεία.
1864 Le Comte de Chanteleine. Épisode de la révolution. (Ο κόμης του Σαντελέν. Επεισόδιο από την επανάσταση). Δημοσιεύτηκε στο μηνιαίο περιοδικό Musée des familles.
1872 Une Fantaisie du docteur Ox. (Μια φαντασία του δόκτωρα Οξ). Πρωτοδημοσιεύτηκε στο μηνιαίο περιοδικό Musée des familles για να συμπεριληφθεί το 1874 στο Δόκτωρ Οξ.
1874 Un voyage en ballon (γραμμένο το 1852) (Ταξίδι με αερόστατο). Δημοσιεύτηκε το 1874 στο Δόκτωρ Οξ με τον τίτλο Un drame dans le airs (Ένα δράμα στον αέρα).
1874 Maître Zacharius ou l´Horloger qui a perdu son ame (γραμμένο το 1854). (Ελλ. τίτλος: Ο ρολογάς της Γενεύης ή Ο μαστρο Ζαχαρίας). Δημοσιεύτηκε επίσης ως κεφάλαιο στο Δόκτωρ Οξ με τον τίτλο Maître Zacharius (Ο μαστρο Ζαχαρίας).
1874 Un hivernage dans le glaces(γραμμένο το 1855). (Ελλ. τίτλος: Ξεχειμώνιασμα στους πάγους). Και αυτή η μικρή ιστορία δημοσιεύτηκε ως κεφάλαιο στο Δόκτωρ Οξ.
1875 Une Ville idéale. (Μια ιδανική πόλη). Δημοσιεύτηκε στο Journal d’Amiens, Moniteur de la Somme.
1879 Les Révoltés de la Bounty . (Ελλ. τίτλος: Η ανταρσία του Μπάουντυ). Δημοσιεύτηκε ως επισύναψη στο Τα 500 εκατομμύρια της Μπεγκούμ. Το πρωτότυπο κείμενο είχε γραφεί από τον Γκαμπριέλ Μαρσέλ (Gabriel Marcel), γεωγράφο της Γαλλικής Εθνικής Βιβλιοθήκης. Ο Βερν αγόρασε τα δικαιώματα στην ιστορία για 300 γαλλικά φράγκα.
1882 Dix Heures en chasse. Simple boutade. (Δέκα ώρες κυνήγι. Απλή φάρσα). Δημοσιεύτηκε ως επισύναψη στο Η πράσινη αχτίδα.
1886 Frritt-Flacc. (Φριττ Φλακκ). Δημοσιεύτηκε ως επισύναψη στο Λαχνός υπ΄αριθ. 9672.
1887 Gil Braltar. (Τζιλ Μπραλταρ). Δημοσιεύτηκε ως επισύναψη στο Ο δρόμος για τη Γαλλία.
1889 La Journée d’un journaliste américain en 2890. (Ελλ. τίτλος: Μια μέρα απ' τη ζωή ενός Αμερικανού δημοσιογράφου στα 2889). Πρωτοδημοσιεύτηκε στο The Forum , Νέα Υόρκη με τον τίτλο In the Year 2889 (από κει προφανώς και ο ελληνικός τίτλος). Γράφτηκε απο τον Ιούλιο που βασίστηκε όμως σε μια μικρή ιστορία του γιού του. Συμπεριλήφθηκε και το 1910 στο Hier et demain με επεξεργασία του Μισέλ Βερν.
1910 Le Humbug. Moeurs américaines (γραμμένο το 1867) (Το Χαμπαγκ. Αμερικάνικα έθιμα). Δημοσιεύτηκε στο Hier et demain με παραλλαγές του Μισέλ Βερν.
1910 Aventures de la famille Raton. Conte de fées. (Ελλ. τίτλος: Οι περιπέτειες της οικογένειας Ποντικέα). Δημοσιεύτηκε στο Hier et demain με επεξεργασία του Μισέλ Βερν.
1910 Monsieur Ré-Dièze et Mademoiselle Mi- Bémol. (Ελλ. τίτλος: Ο Κύριος Ρε-Δίεση και η Δεσποινίς Μι-Ύφεση). Δημοσιεύτηκε στο Hier et demain με επεξεργασία του Μισέλ Βερν.
1910 L'Éternal Adam. (Ελλ. τίτλος: Ο αιώνιος Αδάμ). Δημοσιεύτηκε στο Hier et demain και όπως εικάζεται γραμμένο εξ΄ολοκλήρου από τον Μισέλ Βερν.
1910 La Destinée de Jean Morénas . (Ελλ. τίτλος: Το ριζικό του Ζαν Μορενάς). Δημοσιεύτηκε στο Hier et demain, είναι γραμμένο εξ΄ολοκλήρου από τον Μισέλ Βερν και βασίζεται στο Pierre-Jean από το 1852.
1991 Le Mariage de Mr. Anselme de Tilleuls (γραμμένο το 1856) (Ο γάμος του κ. Ανσέλμ ντε Τιλλέ). Δημοσιεύτηκε επίσης και στη συλλογή San Carlos το 1993.
1993 Pierre-Jean (γραμμένο το 1852) (Πιερ Ζαν). Δημοσιευμένο στη συλλογή San Carlos.
1993 Le Siège de Rome (γραμμένο το 1855) (Η έδρα της Ρώμης). Δημοσιευμένο στη συλλογή San Carlos.
1993 San Carlos (γραμμένο το 1856) (Σαν Κάρλος). Δημοσιευμένο στην ομώνυμη συλλογή.
Γεωγραφικά έργα
1868 Géographie illustrée de la France
1870-1880 Découverte de la terre. Histoire générale des grands voyages et des grands voyageurs. (Η ανακάλυψη της Γης. Γενική ιστορία τών μεγάλων ταξιδιών και μεγάλων περιηγητών). Γράφτηκε τμηματικά και σε δυό περιόδους. Την πρώτη περίοδο ο Βερν εργάστηκε μόνος του και το έργο δημοσιεύτηκε το 1870. Τη δεύτερη περίοδο (δεκαετία του 1870), είχε τη βοήθεια του Γκαμπριέλ Μαρσέλ (Gabriel Marcel) (1843-1909), γεωγράφου και βιβλιοθηκάριου της Γαλλικής Εθνικής Βιβλιοθήκης. Οι λόγοι για αυτή την κίνηση ήταν πολλοί: Από τη μία ο Βερν ήταν πολυ απασχολημένος με τη συγγραφή των μυθιστορημάτων του, από την άλλη είχε οικογενειακά προβλήματα και κυρίως μιλούσε και καταλάβαινε μόνο τα γαλλικά και πολλές πληροφορίες που χρειαζόταν υπήρχαν διαθέσιμες μόνο σε άλλες γλώσσες. Το έργο από αυτή τη δεύτερη περίοδο δημοσιεύτηκε σε τρεις συνέχειες, το 1878, 1879 και 1880.
(1888) La Conquête Scientifique et Économique du Globe . (Η επιστημονική και οικονομική κατάκτηση της υφηλίου). Το έργο γράφτηκε μεταξύ 1880 και 1886 και σε συνεργασία με τον Γκαμπριέλ Μαρσέλ (Gabriel Marcel) που έκανε την ερευνητική δουλειά. Ο Βερν έκανε διορθώσεις μέχρι το 1888, αλλά το έργο δεν εκδόθηκε ποτέ.
Θεατρικά έργα
Έργα του που ανέβηκαν στη σκηνή όσο ζούσε (ταξινομημένα ανάλογα με την ημερομηνία της πρεμιέρας):
12 Ιουνίου 1850 Les Pailles rompues (Σπασμένα στάχυα). Κωμωδία σε μία πράξη και 22 σκηνές, γραμμένη το 1849 με τη συνεργασία του Αλεξάνδρου Δουμά.
28 Απριλίου 1853 Le Colin-Maillard (μετάφραση;;;). Κωμική όπερα σε μία πράξη, γραμμένη το 1852 με τη συνεργασία του Μισέλ Καρέ (Michel Carré) και μουσική του Αριστιντ Ινάρ (Aristide Hignard). Δημοσιεύτηκε το 1853.
6 Ιουνίου 1855 Les Compagnons de la Marjolaine (Οι συνοδοί της Μαρζολέν). Κωμική όπερα σε μία πράξη, γραμμένη το 1853 με τη συνεργασία του Μισέλ Καρέ (Michel Carré) και μουσική του Αριστιντ Ινάρ (Aristide Hignard). Δημοσιεύτηκε το 1855.
17 Φεβρουαρίου 1858 Monsieur de Chimpanzé (Κύριος χιπαντζής). Οπερέτα σε μία πράξη, γραμμένη το 1857 με τη συνεργασία του Μισέλ Καρέ (Michel Carré) και μουσική του Αριστιντ Ινάρ (Aristide Hignard). Δημοσιεύτηκε το 1981.
1 Σεπτεμβρίου 1860 L'Auberge des Ardennes (Το πανδοχείο στις Αρδέννες). Κωμική όπερα σε μία πράξη, γραμμένη το 1855 με τη συνεργασία του Μισέλ Καρέ (Michel Carré) και μουσική του Αριστιντ Ινάρ (Aristide Hignard). Δημοσιεύτηκε το 1860.
1 Ιουνίου 1861 Onze jours de siège (Ένδεκα μέρες πολιορκία). Κωμωδία σε τρείς πράξεις, γραμμένη μεταξύ 1857 και 1860 με τη συνεργασία του Σαρλ Βαλί (Charles Wallut) και Βικτοριά Σαρντού (Victorien Sardou). Δημοσιεύτηκε το 1861.
17 Απριλίου 1873 Un Neveu d'Amérique ou les deux Frontignac (Ένας ανηψιός από την Αμερική ή οι δυό Φροντινιάκ ). Κωμωδία σε τρείς πράξεις, γραμμένη το 1861 με τη συνεργασία του Σαρλ Βαλί (Charles Wallut) και επεξεργασμένη από τον Εντουάρ Καντόλ (Édouard Cadol) το 1872. Δημοσιεύτηκε το 1873.
7 Νοεμβρίου 1874 Le Tour du monde en quatre-vingts-jours (Ο γύρος του κόσμου σε 80 ημέρες). Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημά του, σε πέντε πράξεις και έναν πρόλογο. Γράφτηκε το 1873 με τη συνεργασία αρχικά του Εντουάρ Καντόλ (Édouard Cadol) και αργότερα του Αντόλφ ντ΄Ενερύ (Adolphe d'Ennery). Δημοσιεύτηκε το 1879.
26 Δεκεμβρίου 1878 Les Enfants du capitaine Grant (Τα τέκνα του πλοιάρχου Γκραντ). Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημά του, σε πέντε πράξεις και έναν πρόλογο. Γράφτηκε το 1875 με τη συνεργασία του Αντόλφ ντ΄Ενερύ (Adolphe d'Ennery). Δημοσιεύτηκε το 1879.
17 Νοεμβρίου 1880 Michel Strogoff (Μιχαήλ Στρογκώφ). Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημά του, σε πέντε πράξεις. Γράφτηκε μεταξύ του 1876 και 1880 με τη συνεργασία του Αντόλφ ντ΄Ενερύ (Adolphe d'Ennery). Δημοσιεύτηκε το 1880.
25 Νοεμβρίου 1882 Voyage à travers l'impossible (Ταξίδι προς το αδύνατο). Βασισμένο στα ακόλουθα μυθιστόρηματά του: Οι περιπέτειες του καπετάνιου Χατεράς, Ταξίδι στο κέντρο της Γης, Από τη Γη στη Σελήνη, 20.000 λεύγες κάτω από τη θάλασσα, Η σχολή τών Ροβινσώνων, Ο μαστρο Ζαχαρίας και Μια φαντασία του δόκτωρα Οξ, σε τρείς πράξεις. Γράφτηκε μεταξύ του 1879 και 1882 με τη συνεργασία του Αντόλφ ντ΄Ενερύ (Adolphe d'Ennery). Δημοσιεύτηκε το 1981.
3 Σεπτεμβρίου 1883 Kéraban-le-têtu (Κεραμπάν ο πεισματάρης). Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημά του, σε πέντε πράξεις και έναν πρόλογο. Γράφτηκε το 1883. Δημοσιεύτηκε το 1988.
27 Νοεμβρίου 1887 Mathias Sandorf (Ματίας Σάντορφ). Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημά του, σε 4 πράξεις. Συγγραφείς ήταν οι Βιλιάμ Μπουσνάχ (William Busnach) και Ζώρζ Μορέν (Georges Maurens). Η συμμετοχή του Βερν πρέπει να ήταν μηδαμινή. Δημοσιεύτηκε το 1992.
Έργα του που δεν ανέβηκαν στη σκηνή ενόσω ζούσε (ταξινομημένα ανάλογα με την ημερομηνία συγγραφής τους):
1845-1847 Alexandre VI - 1503 (Αλέξανδρος ΣΤ΄ - 1503). Ιστορικό δράμα σε πέντε πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1847-1848 La Conspiration des poudres (Η συνομοσία τών μπαρουτιών). Ιστορικό δράμα σε πέντε πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1848 Le Quart d'heure de Rabelais (Το τέταρτο της ώρας του Ραμπελέ ). Vaudeville (σατιρικό μουσικό θεατρικό κομμάτι) σε μία πράξη. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1848-1849 Don Galaor (Δον Γκαλαόρ). Σενάριο για ένα Vaudeville σε δύο πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1849 Le Coq de bruyère (Η γαλοπούλα). Σενάριο για ένα Vaudeville σε μία πράξη. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1849 On a souvent besoin d'un plus petit que soi (Συχνά έχω την ανάγκη για λίγο παραπάνω από σένα). Σενάριο για ένα Vaudeville σε μία πράξη. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1849 Un Drame sous Louis XV (Το δράμα του Λουδοβίκου ΙΕ΄). Ιστορικό δράμα σε πέντε πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1849 Abd'allah (Αμπνταλά). Vaudeville σε δύο πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1848-1851 Une Promenade en mer (Μία βόλτα στη θάλασσα). Vaudeville σε μία πράξη. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1850 Quiridine et Quidinerit (Κιριντίν και Κιδινερίτης). Κωμωδία ιταλικού τύπου σε τρεις πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1850 La mille et deuxième nuit (Η χιλιοστή δεύτερη νύχτα). Κωμική όπερα σε μία πράξη. Η μουσική ήταν του Αριστιντ Ινάρ (Aristide Hignard). Δημοσιεύτηκε το 1991.
1851 Les Savants (Οι σοφοί). Κωμωδία σε τρεις πράξεις. Το χειρόγραφο δεν βρέθηκε ποτέ. Η ύπαρξη του αποδεικνίεται μόνο από τα γράμματα του Βερν με τους γονείς του.
1851 De Charybde en Scylla (Από τη Χάρυβδη στη Σκύλλα). Κωμωδία σε μία πράξη. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1852 Les Châteaux en Californie ou Pierre
1852 Monna Lisa . (Μόνα Λίζα). Κωμωδία σε μία πράξη, γραμμένη σε συνεργασία του Μισέλ Καρέ (Michel Carré). Δημοσιεύτηκε το 1852.
1850-1853 La Guimard (Η Γκιμάρ). Κωμωδία σε δύο πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1853 Un Fils adoptif . (Ένα υιοθετημένο αγόρι). Κωμωδία σε μία πράξη, γραμμένη σε συνεργασία του Σαρλ Βαλί (Charles Wallut). Δημοσιεύτηκε το 2000.
1854 Guerre aux tyrans . (Πόλεμος στους τύρανους). Κωμωδία σε μία πράξη, γραμμένη πιθανότατα σε συνεργασία με τον Α. Δουμά (υιό). Δημοσιεύτηκε το 1991.
1855 Au bord de l'Adour. (Στο κατάστρωμα του Λ΄Αντουρ). Κωμωδία σε μία πράξη. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1852-1856 La Tour de Montlhéry (Το ταξίδι του Μοντλερί). Δράμα σε πέντε πράξεις, γραμμένη σε συνεργασία του Σαρλ Βαλί (Charles Wallut). Δημοσιεύτηκε το 1991.
1855-1856 Les Heureux du jour (Οι χαρούμενοι της ημέρας). Κωμωδία σε πέντε πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1867 Les Sabines . (Οι Σαβίνοι). Οπερέτα σε δύο ή τρεις πράξεις από τις οποίες υπάρχει μόνο η πρώτη, γραμμένη σε συνεργασία με τον Σαρλ Βαλί (Charles Wallut). Δημοσιεύτηκε το 1991.
1871-1872 Le Pôle Nord (Ο βόρειος πόλος). Βασισμένο στο μυθιστόρημά του Οι περιπέτειες του καπετάνιου Χατεράς. Γράφτηκε με τη συνεργασία του Εντουάρ Καντόλ (Édouard Cadol) σε 6 πράξεις. Υπάρχει μόνο η αρχική ιδέα δύο σελίδων που δημοσιεύτηκε το 1991.
1874 Άγνωστος τίτλος. Σώζεται μόνο η δεύτερη πράξη μιας κωμωδίας σε τουλάχιστο τρεις πράξεις. Δημοσιεύτηκε το 1991.
1888-1890 Les Tribulations d'un Chinois en Chine (Οι περιπέτειες ενός Κινέζου στην Κίνα). Βασισμένο στο ομώνυμο μυθιστόρημά του. Δεν σώθηκε το χειρόγραφο. Η ύπαρξή του διαπιστώνεται μόνο απο μερικά γράμματα του Βερν προς τον Ετζέλ.
De Siris