Μικέλης Άβλιχος
Ο Μικέλης
(Μιχαήλ) Γ. Άβλιχος ήταν Έλληνας σατιρικός ποιητής. Γεννήθηκε από εύπορους
γονείς (Γεώργιος Άβλιχος του Θεοδώρου και Ειρήνη Κουρούκλη του Σπυρίδωνος) στο
Ληξούρι της Κεφαλονιάς στις 18 Μαρτίου 1844 και σπούδασε στο εκεί Πετρίτσειο
Γυμνάσιο και μετά στην Ελβετία στο Πανεπιστήμιο της Βέρνης, όπου και ήλθε σε
επαφή με τον αναρχισμό και τις ιδέες του Μιχαήλ Μπακούνιν. Έζησε κάποια
χρόνια στο Παρίσι, την Ζυρίχη και την Βενετία. Όταν το 1872 επέστρεψε στην
πατρίδα του, συνέχισε και συμπλήρωσε την ποίηση του συμπατριώτη του Ανδρέα
Λασκαράτου, εστιάζοντας την λεπτή ειρωνεία του στον αγώνα κατά της κοινωνικής
αδικίας, της θρησκοληψίας, της πλουτοκρατίας και του πολέμου.
Για ένα μικρό
διάστημα συνεργάστηκε λογοτεχνικά με τους Παναγιώτη Πανά και τον Αριστοτέλη
Βαλαωρίτη, υπήρξε ωστόσο πολύ φειδωλός στις δημοσιεύσεις και γι' αυτό το σύνολο
της δημοσιευμένης ποιητικής του παραγωγής (κυρίως σονέτα) δεν ξεπερνά τις 100
σελίδες. Κατά την περίοδο 1912–1913 πάντως, έκανε τις τακτικότερες δημοσιεύσεις
του στο περιοδικό Ζιζάνιο.
Παρά την
ευψυχία και την ισχυρή του προσωπικότητα, ο Άβλιχος δεν κατόρθωσε να επηρεάσει
αποτελεσματικά την επτανησιακή διανόηση της εποχής του, και ενώ, όπως γράφει ο
Γιάννης Κορδάτος, στην Αθήνα η ποίησή του εκτιμήθηκε πολύ, η ασφυκτικά
ελεγχόμενη από τους πλούσιους και τους παπάδες τοπική κοινωνία τον οδήγησε
γρήγορα στην απομόνωση. Πέθανε στο Ληξούρι στις 28 Νοεμβρίου 1917 και τάφηκε
εκεί. Έμεινε μέχρι το θάνατό του συνεπής στις αθεϊστικές και αναρχικές θέσεις
του και αποχαιρέτησε τους φίλους του με τα εξής τελευταία του λόγια: «Μην
θρηνείτε, γιατί ο Μικέλης πάει στην ζωή».
De
Siris