Χουρσίτ Μεχμέτ Πασάς
Ο Χουρσίτ
Μεχμέτ Πασάς, ή Χουρσίτ Αχμέτ Πασάς, ο επιλεγόμενος Χουζιρέτ ήταν καυκάσιος
γενίτσαρος που γεννήθηκε στην σημερινή Γεωργία. Υπήρξε υψηλόβαθμος
αξιωματούχος, στρατηγός (σερασκέρης) και Μέγας Βεζίρης της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας, χάριν ευνοίας του σουλτάνου Μαχμούτ Β'. Θεωρούνταν γιος
ορθόδοξου ιερέα που είχε εξισλαμιστεί. Στην ελληνική ιστορία έγινε γνωστός από
την ανάμιξή του στα πρώτα στάδια της Ελληνικής επανάστασης.
Βιογραφικά στοιχεία
Από μικρή
ηλικία με την εύνοια του φίλου του ναύαρχου Κουτσούκ Χουσείν Πασά μπήκε στην
δημόσια υπηρεσία. Το 1803 σκοτώνει τον Πασά κι στάλθηκε από τον Σελίμ Γ΄ στην
Αίγυπτο για να καταστείλει την εκεί εξέγερση που βρισκόταν σε εξέλιξη μετά την
αποχώρηση των Γάλλων. Για τον σκοπό αυτό διορίσθηκε αντιβασιλέας και Βεζίρης
του Καΐρου , στη θέση αυτή παρέμεινε έως την 21 Οκτωβρίου 1806. Έχοντας
καταστείλει την εξέγερση των Μαμελούκων στην Αίγυπτο τον Οκτώβριο του 1806
διορίζεται από τον σουλτάνο Βαλής της Ρούμελης. Τον Ιούλιο του 1808 μετατίθεται
από τον νέο σουλτάνο Μαχμούτ Β΄ στην Σατραπεία του Χαλεπίου.
Το 1812
διορίστηκε Μέγας Βεζίρης μέχρι το 1813 όταν ηγήθηκε εκστρατείας όπου και
κατέστειλε βίαια τις υπό του Μίλος Ομπρένοβιτς σερβικές εξεγέρσεις του 1813.
Μετά την επιτυχία της καταστολής της εξέγερσης στην Σερβία μετετέθη ξανά Βαλής
της Ρούμελης. Στη συνέχεια, το 1818, εστάλη στο Χαλέπι όπου και εκεί κατέπνιξε
με επιτυχία διάφορες εξεγέρσεις που είχαν σημειωθεί, περισσότερο θρησκευτικού
χαρακτήρα. Αργότερα το 1820 εστάλη στην Πελοπόννησο στην Τριπολιτσά,
αναλαμβάνοντας πασάς του Μορέα όπου και εφάρμοσε τρομοκρατικές μεθόδους κατά
του πληθυσμού.
Πεπεισμένος
όμως από την υποδοχή των προκρίτων ότι δεν ευσταθούσαν οι φήμες περί εξέγερσης
εκστράτευε στη συνέχεια, κατ΄ εντολή του Σουλτάνου, στα Ιωάννινα (Ιανουάριος
του 1821) κατά του επαναστάτη Αλή Πασά, αφήνοντας πίσω του στη διοίκηση
(καϊμακάμη) τον Μεχμέτ Σαλίχ πασά και σώμα 1500 Αλβανών.
Μετά τη
σύλληψη και την εκτέλεση του Αλή Πασά, όπου και απέστειλε την κεφαλή του στη
Κωνσταντινούπολη, που είναι και η τελευταία επιτυχία του, αφ΄ ενός η άλωση της
Τριπολιτσάς, (Σεπτέμβριος 1821), που ακολούθησε και αφετέρου οι ραδιουργίες
ανταγωνιστών του στην Υψηλή Πύλη, περί σφετερισμού των θησαυρών του Αλή Πασά,
του στέρησαν τη δυνατότητα να καταπνίξει την ελληνική επανάσταση και ταυτόχρονα
έπεισαν τον Σουλτάνο να τον θανατώσει.
Προκειμένου
να αποφύγει την ταπείνωση, στις 30 Νοεμβρίου 1822 ευρισκόμενος στη Λάρισα σε
προετοιμασία εκστρατείας κατά της Πελοποννήσου, πληροφορηθείς τις προθέσεις του
Σουλτάνου, αυτοκτόνησε με δηλητήριο, εντολή την οποία ούτως ή άλλως θα λάμβανε
από τον Σουλτάνο.
De Siris