Δανάη Στρατηγοπούλου
Η Δανάη Στρατηγοπούλου γεννήθηκε στις 8 Φεβρουαρίου 1913 και πέθανε στις 17 Ιανουαρίου 2009, του Ιππολύτου και σύζυγος του Γ. Χαλκιαδάκη ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια, μουσικός, συγγραφέας, καθηγήτρια της ελληνικής λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο Σαντιάγκο της Χιλής καθώς και φωνητικής μουσικής σε πολλά ωδεία.
Βιογραφία
Γεννήθηκε μεν στην Αθήνα στις 8 Φεβρουαρίου του 1913 αλλά τα παιδικά της χρόνια τα πέρασε στη Γαλλία (Παρίσι και Μασσαλία). Τελειώνοντας τις γυμνασιακές της σπουδές παρακολούθησε για ένα χρόνο οικονομικές επιστήμες και γράφτηκε στη Σχολή Πολιτικών Επιστημών, ενώ έλαβε δίπλωμα της Γαλλικής Ακαδημίας. Από πολύ νωρίς όμως ακολούθησε το ελαφρό τραγούδι και σπούδασε ορθοφωνία και φωνητική μουσική. Το 1935 πρωτοεμφανίζεται ως δημοσιογράφος ενώ ένα χρόνο μετά το 1936 ασχολείται πλέον επαγγελματικά με το καλλιτεχνικό της πάθος που ήταν το τραγούδι. Τη τέχνη του τραγουδιού διδάχθηκε από την εξαίρετη τότε καλλιτέχνιδα Μάγγη Καρατζά. Έτσι αργότερα συμμετέχει στη Μάντρα του Αττίκ με ίδιο καλλιτεχνικό όνομα Δανάη όπου και διέπρεψε ως η καλύτερη ερμηνεύτρια των αξιόλογων συνθέσεων του Αττίκ και Χαιρόπουλου, αποδίδοντας επίσης με εξαιρετική επιτυχία ελληνικά δημοτικά τραγούδια καθώς και ιδιότυπες ισπανικές μελωδίες.
Όταν ξέσπασε ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος η Δανάη κατέφυγε στα Τρίκαλα όπου και διέμενε η αδελφή της. Το 1946 βρίσκεται καθηγήτρια φωνητικής μουσικής στο Ελληνικό Ωδείο Αθηνών και στη Δραματική Σχολή Ευγ. Χατζίσκου. Στην περίοδο της Χούντας διετέλεσε καθηγήτρια "τιμής ένεκεν" στην έδρα Ελληνικής Λαογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο και κατά την περίοδο 1972-1973 τακτική έμμισθη καθηγήτρια στο αυτό Πανεπιστήμιο.
Ήταν μέλος της Εταιρίας Στιχουργών και Μουσικοσυνθετών Ελλάδος, της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών, της Επιτροπής Αλληλεγγύης με την Χιλή, του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών κ.ά. Επίσης η Δανάη είχε δώσει σειρά διαλέξεων σε Πανεπιστήμια της Χιλής καθώς και πολλά ρεσιτάλ με ελληνικά τραγούδια. Είχε τιμηθεί με πολλές καλλιτεχνικές διακρίσεις, επαίνους, δύο βραβεία για τους στίχους της καθώς και ειδικό βραβείο της Προεδρίας της Χιλής επί Αλλιέντε στο Φεστιβάλ του Χιλιανού ελαφρού τραγουδιού το 1972. Η Δανάη μιλούσε επίσης γαλλικά, ισπανικά και αγγλικά και ήταν μόνιμος κάτοικος της Ραφήνας.
Διατηρούσε δε άριστες σχέσεις με την Χιλιανή Πρεσβεία των Αθηνών, μέχρι το θάνατό της στις 17 Ιανουαρίου του 2009.
Στο πλούσιο συγγραφικό της έργο ξεχωριστή θέση κατέχουν οι μεταφράσεις της, στίχων του Πάμπλο Νερούδα. Είχε εκδώσει πολλά βιβλία καθώς και τον δίσκο «Τα πιο όμορφα τραγούδια του Αττίκ». Επίσης διατηρούσε το ψευδώνυμο «Αργυρώ Καλιγά».
Συγγραφικό έργο
Από το κατά καιρούς συγγραφικό της έργο ξεχωρίζουν (βιβλία, μελέτες, μεταφράσεις):
"Τραγουδώντας" (χρονικό) 1954
"Αντιδράσεις" (ποίηση) 1960
"Τα υψώματα του Μάτσου Πίτσου" του Π. Νερούδα, μετάφραση 1966
"Για ένα ζευγάρι ρόδα" (λαογραφική μελέτη) 1972
"Ελληνίδες ηρωίδες στο δημοτικό τραγούδι" (μελέτη) 1972 και ακολουθούν από το 1973:
"Εστραβαγάριο"
"Είκοσι ποιήματα αγάπης κι ένα τραγούδι απελπισμένο"
"Λάμψη και θάνατος του Χοακίμ Μουριέτα"
"Γενικό άσμα"
"Νύχτα του Σαββάτου" του Μπερναβέντε, μετάφραση
"Η μάυρη βίβλος της βορειοαμερικανικής επέμβασης στη Χιλή" του Αρμάνδο Ουρίβε, μετάφραση
"Η Χιλή θα νικήσει" του Χουάν Φοντό, μετάφραση
και πολλούς στίχους για τραγούδια ή μουσική σ΄ ελληνικά τραγούδια και σε ποίηση Π. Νερούδα.
De Siris