Σπυρίδων Μερκούρης
Ο Σπυρίδων Μερκούρης γεννήθηκε το 1856 και πέθανε στις 3 Απριλίου 1939, ήταν δήμαρχος Αθηναίων και βουλευτής.
Γεννήθηκε στην Ερμιόνη. Σπούδασε Ιατρική αναπτύσσοντας σημαντική εθνική δράση ως φοιτητής, παράλληλα με την επιτυχημένη δεκαπενταετή παρουσία του στη διοίκηση του Δημοτικού Νοσοκομείου «Η Ελπίς».
Το 1899 εκλέχτηκε δήμαρχος Αθηναίων και παρέμεινε στη θέση του δημάρχου μέχρι το 1914. Το 1917 εξορίστηκε στην Κορσική και κατηγορήθηκε για τα Νοεμβριανά του 1916 με αποτέλεσμα να καταδικαστεί σε θάνατο. Τελικά το 1920 αποφυλακίστηκε από τον Δημήτριο Γούναρη. Το 1929 ξαναεκλέχτηκε δήμαρχος (1929-1932) Αθηναίων ενώ τον ίδιο χρόνο εκλέχτηκε βουλευτής Αττικοβοιωτίας.
Σε όλη τη διάρκεια της προσφοράς του στα αυτοδιοικητικά ζητήματα της Αθήνας διατήρησε την ίδια ακμαιότητα ως προς τις ιδέες και τα προγράμματά του. Το κυριότερο, η μακρόχρονη παρουσία του συνδέθηκε με την υλοποίηση σημαντικών έργων υποδομής, που συνέβαλαν ουσιαστικά στον εκσυγχρονισμό της ελληνικής πρωτεύουσας. Δυστυχώς, ακόμη και σήμερα η προσφορά και το έργο του παραμένουν ακατάγραφα.
Απεβίωσε το 1939. Γιος του ήταν ο επίσης βουλευτής, Σταμάτης Μερκούρης και εγγονή του ήταν η Μελίνα Μερκούρη.
De Siris