Τάκης Παππάς
Ο Τάκης Παππάς γεννήθηκε στα Τρίκαλα Θεσσαλίας το 1942 και πέθανε την 1η
Ιουλίου 2001, ήταν διακεκριμένος ποινικολόγος. Από τα Τρίκαλα έφυγε μικρός και ήρθε
στην Αθήνα. Από μαθητής ακόμη, πήρε μέρος στους πολιτικούς και κοινωνικούς
αγώνες. Ως φοιτητής, συμμετέχει δραστήρια στο τότε νεολαιίστικο κίνημα και
αναδεικνύεται σε στέλεχος της προδικτατορικής ΕΔΑ. Αρκετές φορές συνελήφθη από
το αστυνομικό κράτος της εποχής για τη συμμετοχή του στους αγώνες για τη δημοκρατία,
το 1-1-4 και το 15% για την Παιδεία.
Η δικτατορία τον βρίσκει να υπηρετεί τη θητεία του στη Θράκη, σε σκληρές
για τους αριστερούς στρατιώτες πειθαρχικές μονάδες. Μόλις τελείωσε τη
στρατιωτική του θητεία, το καθεστώς της χούντας τού στέρησε το δικαίωμα να
ασκήσει για δύο χρόνια το επάγγελμα του δικηγόρου για λόγους φρονημάτων. Από το
1969 βρίσκεται στις αίθουσες των στρατοδικείων, όπου υπερασπίζεται ανώνυμους
και επώνυμους αγωνιστές, που διώκονταν από το καθεστώς των συνταγματαρχών.
Αρκετές φορές συνελήφθη και κρατήθηκε στα μπουντρούμια της Μπουμπουλίνας,
ενώ το 1972 εκτοπίζεται στο Κερασοχώρι της Ευρυτανίας και αργότερα στο Θέρμο
της Τριχωνίδας. Το 1973 παραμένει απομονωμένος για 6 μήνες στο άνδρο του ΕΑΤ -
ΕΣΑ.
Με τη μεταπολίτευση δίνει και πάλι αγωνιστικό «παρών» στους κοινωνικούς
αγώνες. Για 20 χρόνια διατέλεσε μέλος του ΔΣ του Δικηγορικού Συλλόγου Αθήνας,
αντιπρόεδρος την περίοδο 1987-1990 και πρόεδρος το 1993-1996. Επί των ημερών
του, στο Δικηγορικό Σύλλογο, θα βρουν αποκούμπι οι κατατρεγμένοι. Κούρδοι,
μειονότητες, πολιτικές οργανώσεις, ριζοσπαστικές κινήσεις και οι κοινωνικά
αποκλεισμένοι έχουν κάπου που μπορούν να απευθυνθούν.
Τυπικά μέλος του ΠΑΣΟΚ είναι από το 1994, όταν εκλέχτηκε και μέλος της
Κεντρικής Επιτροπής, αλλά το Φλεβάρη του 2000 αρνείται τη βαρβαρότητα του
εκσυγχρονισμού του ΠΑΣΟΚ και παραιτείται από μέλος της ΚΕ και του κόμματος, ενώ
στις εκλογές της 9ης Απρίλη 2000 συμμετείχε στα ψηφοδέλτια του ΔΗΚΚΙ.
Αντέδρασε έντονα στη νεοφιλελεύθερη πολιτική του ΠΑΣΟΚ, στην παράδοση του
Οτσαλάν στην Τουρκία και στις ΗΠΑ, στις νέες εργασιακές σχέσεις τρόμου, στη
συνυπογραφή από την ελληνική κυβέρνηση των ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών, κατήγγειλε με
σκληρότητα τον «τρομονόμο» που ψηφίστηκε πρόσφατα από τη Βουλή, στάθηκε
πρωτοπόρος στον αγώνα ενάντια στη Συνθήκη Σένγκεν και το ηλεκτρονικό φακέλωμα.
Επέκρινε δριμύτατα την γκανγκστερική παράδοση του Μιλόσεβιτς στο Δικαστήριο της
Χάγης και αντιπάλεψε τη «νέα τάξη πραγμάτων».
Τελευταία, ήταν από τα ηγετικά δραστήρια στελέχη στη «Δημοκρατική
Συσπείρωση για τις λαϊκές ελευθερίες και την αλληλεγγύη», της οποίας υπήρξε
ιδρυτικό μέλος.
De Siris