Φλέρυ Νταντωνάκη
Η Φλέρυ Νταντωνάκη, πραγματικό όνομα Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, γεννήθηκε το 1937
και πέθανε στις 18 Ιουλίου1998, ήταν Ελληνίδα τραγουδίστρια, γνωστή για τη
συνεργασία της με τον Μάνο Χατζιδάκι και την ερμηνεία της στο δίσκο του Ο
Μεγάλος Ερωτικός.
Γεννήθηκε το 1937 στην Αθήνα (κατ' άλλους στην Κρήτη) και από μικρή
καταπιάστηκε με τις τέχνες και κυρίως με την υποκριτική, γεγονός που πιθανότατα
οφείλεται στο ότι ο πατέρας της ήταν σκηνοθέτης, ηθοποιός και κινηματογραφικός
παραγωγός. Με την ενηλικίωσή της πηγαίνει στις ΗΠΑ, όπου σπουδάζει Ιστορία και
Φιλολογία και σύντομα ξεκινά μια καριέρα ηθοποιού, συμμετέχοντας σε παραστάσεις
στη Νέα Υόρκη. Ο ρόλος της ως τραγουδίστρια γεννιέται μέσα από τυχαίες
ευκαιρίες, στις οποίες τραγουδά δημοτικά τραγούδια για τους φίλους της.
Σταδιακά ο ρόλος αυτός κυριαρχεί και αρχίζει να εμφανίζεται σε μουσικές σκηνές,
με ένα ευρύ ρεπερτόριο που περιλαμβάνει λαϊκή μουσικής της Ελλάδας, της
Ισπανίας, αλλά ακόμη και της Βραζιλίας. Το 1965 εμφανίζεται ο πρώτος της δίσκος
με τίτλο «Fleury: The isles of Greece», που περιλαμβάνει ένα ετερόκλητο
ρεπερτόριο, από λαϊκά άσματα του Απόστολου Καλδάρα, βραζιλιάνικες bossa nova
και τρία κομμάτια του -νεαρού τότε- Μίκη Θεοδωράκη.
Με την επέλαση της χούντας, η Φλέρυ τάσσεται υπέρ του αντιδικτατορικού
κινήματος και δείχνει την υποστήριξή της τραγουδώντας σε συγκεντρώσεις του
Ανδρέα Παπανδρέου. Συνάμα, γνωρίζεται με τη Μελίνα Μερκούρη, την οποία μάλιστα
αντικαθιστά σε μια από τις παραστάσεις του «Ilya darling» του Ζυλ Ντασέν. Το
1970 γνωρίζεται με τον Μάνο Χατζιδάκι, ο οποίος ακούγοντας τη φωνή της
εκστασιάζεται· ηχογραφούν στο σπίτι του Χατζιδάκι στη Νέα Υόρκη μια σειρά από
κλασικά ρεμπέτικα του Τσιτσάνη, Μάρκου Βαμβακάρη κ.ά. Πολλά χρόνια αργότερα, η
ηχογράφηση αυτή λαμβάνει τη μορφή δίσκου με τίτλο «Η Φλέρυ Νταντωνάκη στα
Λειτουργικά του Μάνου Χατζιδάκι» και αποτελεί την τελευταία δισκογραφική
ενασχόληση του Χατζιδάκι με τα ρεμπέτικα τραγούδια.
Στο μεσοδιάστημα οι δύο καλλιτέχνες συνεργάζονται στο δίσκο «Ρυθμολογία»
(1971), όπου η Φλέρυ τραγουδά τα έξι τραγούδια του «Κύκλου του CNS», σε ποίηση
του συνθέτη.
Δύο χρόνια πριν την οριστική πτώση της Χούντας, ο Μάνος Χατζιδάκις και η
"Μούσα" του επιστρέφουν στην Ελλάδα. Το 1972 αποτελεί έτος-σταθμό
στην καριέρα της Φλέρυς, με πιο σημαντικό γεγονός την έκδοση του δίσκου «Ο
Μεγάλος Ερωτικός»· στην παραγωγή συμμετέχει και ο Δημήτρης Ψαριανός, που
περιλαμβάνει μελοποιήσεις αρχαίας και νέας ελληνικής ποίησης με θέμα τον έρωτα.
Στα τέλη του ιδίου χρόνου η Φλέρυ ηχογραφεί και πάλι, αυτή τη φορά τον «Καπετάν
- Μιχάλη» του Χατζιδάκι, ενώ συμμετέχει και στον δίσκο «Δώδεκα τραγούδια του
Γιώργου Ποταμιάνου», ενός Έλληνα εφοπλιστή, με τον οποίο τη συνέδεε μεγάλη
φιλία από τον καιρό που ήταν στις ΗΠΑ.
Ακολουθεί μια περίοδος άτονης καλλιτεχνικής δημιουργίας· συμμετέχει φιλικά
σε κάποιες ταινίες, ενώ γνωρίζεται με τον συνθέτη Χρήστο Λεοντή. Η συνεργασία
μεταξύ τους δεν τελεσφορεί και η Φλέρυ εισέρχεται σε μια περίοδο εσωτερικής
αναζήτησης και "χάνεται στα μονοπάτια του μυαλού της" όπως δημόσια
δηλώνει η ίδια. Επιστρέφει στο προσκήνιο το 1984, ερμηνεύοντας τρία τραγούδια
στον πρώτο δίσκο του Ηλία Λιούγκου με τίτλο «Νυχτερινή δοκιμασία». Αρχίζει τις
εμφανίσεις της στους μουσικούς χώρους «Τιπούκειτος», «Καφέ - θέατρο» και τον
Πύργο του Απόλλωνα. Συνοδευόμενη από τον πιανίστα Γιάννη Σπυρόπουλο-Μπαχ,
ερμηνεύει κομμάτια του Χατζιδάκι, ελληνικά λαϊκά, αλλά και τραγούδια της τζαζ
και σόουλ ανθολογίας. Η τελευταία της δισκογραφική εμφάνιση έρχεται το 1986,
οπότε και τραγουδά το «Τραγούδι της νύχτας» στον δίσκο «Τσιμεντένια Τρένα» του
συγκροτήματος "Τερμίτες". Το 1985, μια συναυλία στη Ρωμαϊκή Αγορά,
στην οποία συμμετέχει και η Δήμητρα Γαλάνη αποτελεί και την τελευταία της
εμφάνιση επί σκηνής· τρομάζει από την κοσμοσυρροή και εγκαταλείπει το πάλκο, εν
τέλει όμως επιστρέφει και αποθεώνεται για την ερμηνεία της.
Έκτοτε αποσύρεται από τα φώτα της δημοσιότητας και θεωρεί τη σχέση της με
το τραγούδι λήξασα. Μένει απομονωμένη με τη μητέρα της και την κόρη της Ζωή,
ενώ επί ματαίω αρκετοί καλλιτέχνες την προσεγγίζουν, με σκοπό την επανεμφάνισή
της. Η μοίρα την χτυπά διπλά· αποξενωμένη, με τους ιδιωτικούς της δαίμονες να
γιγαντώνονται, προσβάλλεται πλέον και από καρκίνο. Πεθαίνει στις 18 Ιουλίου του
1998, σε μια κλίνη του Νοσοκομείου Μεταξά, καταρρακωμένη και σε σύγχυση· το
μνήμα της βρίσκεται στο κοιμητήριο της Παιανίας, πλάι σ' αυτό του Μάνου
Χατζιδάκι.
De Siris