Διώρυγα της Κορίνθου
Η Διώρυγα της Κορίνθου είναι διώρυγα η οποία ενώνει τον Σαρωνικό με τον
Κορινθιακό κόλπο, στη θέση του Ισθμού της Κορίνθου, λίγο ανατολικότερα από την
πόλη της Κορίνθου.
Κατασκευάστηκε μεταξύ των ετών 1880-1893, έργο του έλληνα μηχανικού Πέτρου
Πρωτοπαπαδάκη.
Στα αρχαία χρόνια μεταξύ του τείχους του Ισθμού και του περιβόλου του
υπήρχε η δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφέρονταν εμπορεύματα και μικρά πλοία
για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου.
Η ιδέα της διώρυγας υπήρχε ήδη από την εποχή του Περίανδρου, το 602 π.Χ. Ο
πρώτος που προσπάθησε την υλοποίησή του ήταν ο Νέρων, το 66 μ.Χ., σε σχέδια
του Ιούλιου Καίσαρα και του Καλιγούλα. Μετά το θάνατο του Νέρωνα, συνέχισε την
προσπάθεια ο Ηρώδης ο Αττικός, ο οποίος όμως την εγκατέλειψε.
Οι εργασίες για τη διώρυγα άρχισαν το 1880, από την Διεθνή Εταιρεία της
Θαλασσίου Διώρυγος της Κορίνθου. Λόγω έλλειψης κεφαλαίων το έργο ολοκληρώθηκε
από εταιρεία του Ανδρέα Συγγρού το 1893 και εγκαινιάσθηκε στις 25 Ιουλίου
1893 από τον Βασιλέα των Ελλήνων Γεώργιο τον Α’.
Η διώρυγα έχει μήκος 6.346 m, πλάτος στην επιφάνεια της θάλασσας 24,6 m,
στο βυθό της 21,3 m, ενώ το βάθος της κυμαίνεται από 7,50 έως 8 m.
De Siris