Νικόλαος Πολίτης
Ο Νικόλαος Πολίτης γεννήθηκε στην Κέρκυρα στις 7 Φεβρουαρίου 1872 και πέθανε στην Αθήνα στις 4 Μαρτίου 1942, ήταν νομικός, διπλωμάτης και πολιτικός.
Βιογραφία
Σπούδασε νομικά, πολιτικές και οικονομικές επιστήμες στο Παρίσι και αφού πρώτευσε σε διαγωνισμό των γαλλικών Πανεπιστημίων για τη διδασκαλία του Δημοσίου Δικαίου, ανέλαβε (1898) σε ηλικία μόλις 26 ετών τη διδασκαλία του Διεθνούς Δικαίου στο Πανεπιστήμιο της Αιξ, όπου δίδαξε ως το 1903.
Καθηγητής της ίδιας έδρας στο Πανεπιστήμιο του Πουατιέ (1903-14), αναδείχτηκε σε μια από τις πιο έγκυρες επιστημονικές προσωπικότητες του απόδημου ελληνισμού και κέρδισε την εκτίμηση του πρωθυπουργού Ελευθερίου Βενιζέλου του οποίου έγινε στενός συνεργάτης.
Στα 1912-13 μετέσχε ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας στις διεθνείς διασκέψεις του Λονδίνου και του Βουκουρεστίου, ενώ το 1914 επέστρεψε οριστικά στην Ελλάδα και διορίστηκε διευθυντής του Υπουργείου Εξωτερικών. Επίσης διετέλεσε πρώτος αντιπρόσωπος της Ελλάδας στη νεοϊδρυθείσα τότε Κοινωνία των Εθνών, (1920).
Στις 29 Σεπτεμβρίου 1924 υπέγραψε ως υπουργός εξωτερικών το Πρωτόκολλο Πολίτη-Καλφώφ που πήρε τό όνομά του μαζί με τον αντίστοιχο ομόλογό του της Βουλγαρίας και αφορούσε εφαρμογή όρου της Συνθήκης Νεϊγύ για την αμοιβαία και οικοιοθελή ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας.
Συγγραφικό έργο
Διακεκριμένη προσωπικότητα του ελληνικού νομικού κόσμου και διαπρεπής διεθνολόγος συνέγραψε μεγάλο αριθμό μελετών και αυτοτελών έργων, μεταξύ τών οποίων ξεχωρίζουν:
Τα κρατικά δάνεια στο διεθνές δίκαιο, 1894
Ο ελληνοτουρκικός πόλεμος, 1898
Ο διεθνής έλεγχος στα ελληνικά οικονομικά, 1903
Η διεθνής δικαιοσύνη (La Justice internationale), 1923
Το πρόβλημα του περιορισμού της κυριαρχίας και η θεωρία της κατάχρησης δικαιώματος στις διεθνείς σχέσεις, 1925
Οι νέες τάσεις του διεθνούς δικίου (Les Nouvelles tendances du droit international, 1927
De Siris