Σοφία της Πρωσίας
Η Βασίλισσα Σοφία της Ελλάδας γεννήθηκε στις 14 Ιουνίου 1870 και πέθανε
στις 13 Ιανουαρίου 1932, ήταν η σύζυγος του Βασιλιά Κωνσταντίνου Α΄ της
Ελλάδας. Γεννήθηκε ως Πριγκίπισσα της Πρωσίας Σοφία Δωροθέα Αλίκη του οίκου
Χοεντσόλερν (von Hohenzollern), στο Πότσδαμ, πλησίον του Βερολίνου, στη Γερμανία. Γονείς της ήταν ο τότε
Πρίγκιπας Διάδοχος Φρειδερίκος της Πρωσίας (μετέπειτα Γερμανός Αυτοκράτορας
Φρειδερίκος Γ΄) και η Βικτώρια, Βασιλική Πριγκίπισσα του Ηνωμένου Βασιλείου, η
οποία ήταν η μεγαλύτερη κόρη της Βασίλισσας Βικτωρίας του Ηνωμένου Βασιλείου.
Οικογένεια
Στις 27 Οκτωβρίου(νέο ημερολόγιο) 1889, παντρεύτηκε τον τότε Πρίγκιπα
Διάδοχο της Ελλάδας Κωνσταντίνο και απέκτησαν έξι παιδιά:
Βασιλιάς Γεώργιος Β΄ των Ελλήνων (1890-1947)
Βασιλιάς Αλέξανδρος Α΄ των Ελλήνων (1893-1920)
Βασιλομήτωρ Ελένη της Ρουμανίας (1896-1982),
Βασιλιάς Παύλος Α΄ των Ελλήνων (1901-1964)
Πριγκίπισσα Ειρήνη (1904-1974), Δούκισσα της Αόστης
Πριγκίπισσα Αικατερίνη (1913-2007), Λαίδη Μπράντραμ
Βασίλισσα των Ελλήνων
Η Βασίλισσα Σοφία ήταν αδελφή του Γερμανού αυτοκράτορα Γουλιέλμου Β΄, και
έτσι ήταν ένας εύκολος στόχος για να κατηγορηθεί η ίδια και άλλα μέλη της
βασιλικής οικογένειας ως φιλογερμανοί, κατά τη διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου
Πολέμου. Άλλοι πάλι θεωρούν ότι ήταν φανατική φιλοβρετανή λόγω της Αγγλίδας
μητέρας της, Βικτωρίας. [εκκρεμεί παραπομπή] Σε μια συνάντηση του βασιλιά με
τον Ελευθέριο Βενιζέλο, όταν ο τελευταίος ανοιχτά κατηγόρησε τη βασίλισσα Σοφία
ότι κάνει φιλογερμανική προπαγάνδα, ο βασιλιάς απάντησε ότι αυτός ήταν ένας
σοβαρός λόγος για έκδοση διαζυγίου. [εκκρεμεί παραπομπή]
Ο γάμος έγινε στην Αθήνα στις 27 Οκτωβρίου 1889. To 1891 ασπάσθηκε το
ορθόδοξο δόγμα, πράγμα που οδήγησε στην διακοπή των σχέσεων με τον αδελφό της,
αυτοκράτορα Γουλιέλμο, και κυρίως την σύζυγό του, αυτοκράτειρα Αυγούστα
Βικτώρια. Το 1913, με την δολοφονία του πεθερού της Γεωργίου Α' έγινε βασιλιάς
ο σύζυγός της Κωνσταντίνος, ο οποίος ήταν τότε εξαιρετικά δημοφιλής λόγω των
επιτυχιών του κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912-1913.
Αν και ανέπτυξε μεγάλο φιλανθρωπικό έργο, ενδιαφέρθηκε για το σύστημα
υγιείας, την παιδεία και την επαγγελματική αποκατάσταση των γυναικών μέσω της
ενίσχυσης της χειροτεχνίας, το έργο αυτό επισκιάστηκε από την τεταμένη πολιτική
κατάσταση, τον Διχασμό, και την αρνητική πολιτική εκμετάλλευση.
Ακολούθησε τον σύζυγό της στην εξορία από το 1917 έως 1920 στην Ελβετία και
μετά τη δεύτερη εκθρόνισή του, το 1922, στο Παλέρμο της Ιταλίας. Πέθανε από
καρκίνο στη Φραγκφούρτη, στη Γερμανία, στις 13 Ιανουαρίου 1932. Ετάφη στην
Ιταλία και στις 17 Νοεμβρίου 1936 τα οστά της μεταφέρθηκαν και ενταφιάστηκαν
στο βασιλικό κοιμητήριο στο Τατόι.
De Siris